Marta's POV
Ora shenonte rreth 12:40 AM , qe do te thote se kishte kaluar mesnata dhe mund te beja gjithcka ashtu si e kisha menduar. Ndoshta do te funksiononte , ose ndoshta jo , por ia vlente ta provoja. Per te miren e te githeve.
U ngrita nga shtrati dhe me thene te drejten isha paksa e frikesuar. Nuk ishin keto pune per nje grua 50-vjecare si une , por isha e vetmja qe dija te verteten dhe nuk mund tia thoja askujt,sepse do te me dhimbte shpirti nga ajo cka do i benin asaj. E dua shume, pavaresisht se si eshte...
***
Ja ku ndodhesha. Perballe nderteses se tyre te mallkuar . Per nje moment , mendova te kthehesha pas, por kur shkela mbi korridorin e erret e te pafund , ndjeva se nuk kishte me kthim pas. Aty ishim dy djem te rinj , te cilet me lane te prisja per 5-minuta , derisa me dhane aprovimin per t'i ndjekur dhe per te hyre brenda.
Shikoja e habitur teksa vazhdoja te ecja deri ne zyren e saj. Me qindra postera te varur neper mure , ne te cilet tregoheshin arme te ndryshme , burra te vjeter qe dukeshin si mafje dhe qindra gjera te tjera te mistershme. I gjithe korridori i gjate vezullonte nga nje shkelqim , ndoshta nga dritat e shumta te cilat pasqyronin me qarte gjithcka.
Pas pak , ndjeva se ata qe kisha para ndaluan drejt nje dhome te erret , krejt ndryshe nga ato cka kisha pare deri tani dhe me sa kuptova, ishte zyra e saj.. Ata u larguan duke ma bere me shenje per te hyre brenda.
Disi e penduar qe kisha erdhur dhe me doren qe me dridhej e shtyva paksa deren duke degjuar nje kercitje karakteristike te nje dere te vjeter e te pavajisur mire.
"Eja Marta , eja " -degjova zerin e saj dhe per nje moment u hodha perpjete nga frika. Nuk duhej te kisha frike nga ajo , por tashme ishte krejt ndryshe , jo ajo vajza e embel qe njoh. E pashe nga mbrapa dhe kacurrelat e saj te erreta , natyrale arrinin te dukeshin dhe ne ate erresire mbytese.
"Kam erdhur te bisedoj dicka me ty ..." - Nuk me la te perfundoja pasi e kuptoi se isha duke thene emrin e saj .
"Si fillim ,mos guxo ta permendesh emrin tim . Une jam Madrina . " - toni i saj i larte e i egerr me futi friken deri ne palce. Qendroja e palevizur ne te hyre te dhomes dhe me zerin qe kishte filluar te me dridhej vazhdova te flisja.
"P-po Madrina. Na ler te qete. " - Me ne fund e thashe. Nuk me interesonte me cdo te perballesha , doja vetem te shpetoja ate.
"Cfare the ti plakaruqe e shemtuar ? " - Fjalet e saj me erdhen sikur me plasi nje bombe ne fytyre. Nuk isha mesuar me te. Kisha erdhur me pare tek ky vend , por gjithcka ishte ndryshe. Sa vjen dhe behet me e cmendur. Nuk mund te vazhdoje me , ose do te dale fare nga binaret. Eshte e etur per pushtet , pasuri dhe nuk lejon kend ti dale ne rrugen e saj.
Madrina's POV
Qendronte e ngrire para deres. Isha ende me shpine, nuk isha kthyer perballe , thjesht degjoja teksa dridhej dhe guximi e tradhetonte ne kete moment. Pikerisht kjo ishte ajo cfare doja, te ma kishin friken te gjithe. Nuk kisha ndermend ta vrisja ate plakaruqe, fundja e njoh prej vitesh , vetem se eshte shume e bezdisshme.
"Na ler te qete "-degjova zerin e saj ne forme urdheri. Nese ishte dicka qe e urreja me shume ne kete bote ishte te merrja mend apo urdhera nga te tjerat. Ndjeva nje lemsh te nxehte te me mbeshtillej ne gryke derisa shpertheva. Nuk mund ta kontrolloja veten.
U ktheva me fytyre nga ajo dhe zeri im jehoi ne te katerta faqet e murit.
" Cfare the ti plakaruqe e shemtuar ? " - Prita t'i pushonte zemra nga frika , por jo , ajo nuk reagoi fare ne ate menyre , perkundrazi m'u afrua edhe me shume dhe si duket frika ja kish lene vendin guximit.
"Na ler te qete pra. Liroje vajzen time , lere te qete Elenen . Mos e torturo me . Largohu nga ajo . Perse e perdor per qellimet e tua ? Ktheje ne ate vajzen e embel te dikurshme. Thjesht na ler te qete "
Nuk mund ta duroja me teksa perpiqej te me bente me dhimbje koke.Thjesht ndjeva gjithe inatin dhe mllefin te me mblidhej para fytyres si nje lemsh i zjarrte qe donte te shperthente nga casti ne cast dhe ashtu bera. Vrikthi nxorra armen dhe me shoqerimin e kercitjes se takave ju afrova edhe me prane asaj. Ishte po e njejta , nuk kishte ndryshuar aspak.
Ndjeva qe iu fut frika deri ne palce kur e pashe drejt e ne sy . Hijeshia e syve te mi ,ajo hije e zeze dhe e rende qe u kishte rene duke nxjerre ne pah blune e theksuar te syve. Fill pas atij shikimi vrastar i drejtova armen.
"Do te t'i hedh trute ne ere po fole qofte edhe nje fjale tjeter" - uleriva me sa kisha ne koke.
"Nuk do e besh . " - foli qete .
"Me jep nje arsye qe mos e bej. " toni i zerit tim u zbut. Doja te dija arsyen pse ishte kaq guximtare.
"Jam e vetmja qe di sekretin tend dhe, mund tu them te gjitheve . Ti e di se cndodh me pas apo jo ? "
"Kjo eshte nje arsye per te te vrare" - Ne ato momente aq me bente. Shkrepa armen dhe menjehere ajo u shtri e pajete mbi shpatullen time. Do te thoshte dicka, por si duket nuk pati shume kohe. Epo , keshtu perfundojne ata qe duan te me bejne moral apo te me pengojne ne rrugen time.
Do e shohesh neser ne mengjes, Marko Domanov.