วันนี้ฉันตื่นเช้ากว่าปกติ เพราะนอนไม่ค่อยหลับ
แต่นะ! จะให้หลับมันก็ลำบากมากเมื่อนึกถึงแผนยัย
เคธแล้วมันก็อดเขินไม่ได้อ่ะ!!
"แล้วฉันต้องเริ่มยังไงก่อนวะ"
ฉันพึมพัมกับตัวเองเบาๆ ก็นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันต้อง
ทำให้ผู้ชายรุกก่อนนี่นา ไม่แปลกที่ฉันจะมึนตึบหรอ
ก เฮ้อ...เลิกคิดและไปทำงานดีกว่า
ณ บริษัทT&K
"อ้าว! สวัสดียามเช้าค่ะคุณทิชามาแต่เช้าเลยนะค่ะเ
นี่ย^^"
และทันทีที่มาถึงหน้าห้องทำงานพี่หมวยก็เอ่ยทักฉันด้วยรอยยิ้มสดใส
"สวัสดียามเช้าเช่นกันค่ะพี่หมวย ชาก็ต้องมาแต่เช้า
สิค่ะ เดี๋ยวอีตานั่นมาหาว่าชาไม่ทำงานอีก"
ฉันตอบพี่หมวยยิ้มๆ ซึ่งพี่หมวยก็พยักหน้าหงึกๆและ
เดินไปทำงานของตน และฉันเองก็เช่นกัน
"ฉันนึกแต่ว่าเธอจะโดดงานอีกแล้ว"
เคยมีวันไหนมั้ยที่ฉันมาทำงานแล้วหมอนี่ไม่พูดจากวนประสาทฉันเนี่ย!
ฉันได้แต่ถอนหายใจแล้วหันไปประชันหน้ากับคนปากร้ายตรงหน้า
"ฉันไม่ใช่คนเหลวไหลขนาดนั้น"
ฉันว่าด้วยนํ้าเสียงติดจะหงุดหงิด มีอย่างที่ไหนที่มา
ว่าฉันแบบนั้นเดี๋ยวปั๊ดไม่ทำให้รุกก่อนได้เลยนี่-*-
"ฉันไม่ได้ว่าเธอเหลวไหลสักหน่อย เธอพูดเองต่าง
หาก"
ต่อยคนหล่อเสียตังค์เท่าไหร่
หมอนี่มันจะบอกว่าฉันด่าตัวเองว่างั้น?
"นาย! เออ! ฉันขี้เกียจเถียงกับนายแล้ว"
สุดท้ายฉันก็แพ้อีตานี่ตามระเบียบ จริงๆก็ไม่อะไรนั
กหรอกนะแต่ฉันแค่เบื่อที่ต้องมานั่งเถียงกับอีตานี่แล้ว!
"หึ!.."
เขาหัวเราะในลำคอนิดหน่อย ก่อนที่เราจะต่างคนต่
างก้มหน้าทำงานกัน แล้วเรื่องแผนเนี่ยจะเอาไงดีเนี่
ย!
แต่จะว่าไปทุกๆแผนที่วางมามันก็พังไม่เป็นท่าเพราะงั้นอย่าทำมันเลย ขายหน้าเขาเปล่าๆ เฮ้อ! เมื่อไหร่
ควีนจะได้รวมตัวกันอีกนะ
"..ชา ทิชา!"
"เฮ้ย!"
ฉันอุทานออกมาด้วยความตกใจ เมื่อจู่ๆเคลวินก็เรีย
กชื่อฉันพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆฉัน อีตานี่มา
ใกล้ฉันตอนไหนเนี่ย!?
"นายจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันทำไมเนี่ย!"
ฉันถามเขาเสียงดัง รู้สึกได้เลยว่าหน้าร้อนแปลกๆ
"ฉันเรียกเธอนานแล้วเธอไม่ได้ยินเองนี่"
เขาว่าเสียงเรียบ มองดูดีๆแล้วหมอนี่ก็หล่อแบบมาก
ๆเลยนะถ้าไม่ติดนิสัยร้ายๆและเย็นชานิดๆ
"เฮ้อ...ว่าแต่นายมีอะไรรึเปล่า เรียกฉันทำไม?"
ฉันถอนหายใจไล่ความคิดแปลกๆออกไปจากหัวแล้
วถามเขากลับ
"เปล่าหรอกฉันเห็นเธอเงียบไปเลยลองเรียกดูเฉยๆนึกว่าตายแล้ว"
กรี้ดดด!!! ฉันจะจับอีตาปากร้ายคนนี้ออกนอกประเ
ทศ!!!!
"ปากนายนี่เป็นศิริมงคลซะเหลือเกินนะ"
ฉันแขวะเขาด้วยนํ้าเสียงหงุดหงิด เพราะตอนนี้ฉันต้
องอดทนเพื่อพ่อ!!!
"ฉันปากร้ายเฉพาะกับคนอย่างเธอเท่านั้นแหละ"
หมายความว่าไงปากร้ายแต่เฉพาะกับคนอย่างฉันน่ะ!!
"นายหมายความว่ายังไง ที่ว่าปากร้ายเฉพาะกับฉัน
น่ะ"
++++++++++++++++
Kelvin talk
"นายหมายความว่ายังไง ที่ว่าปากร้ายเฉพาะกับฉัน
น่ะ"
ผมเหลืบสายตาไปมองผู้หญิงตรงหน้าที่ตอนนี้ขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปม
"ฉันไม่จำเป็นต้องตอบเธอนี่"
ผมตอบทิชาด้วยนํ้าเสียงนิ่งๆ ทิชามีสีหน้าไม่พอใจ
ออกมาอย่างเห็นได้ชัด แต่ผมกับไม่ได้พูดอะไรออก
ไปอีก
"นี่เคลวิน...."
ผมหันไปตามเสียงเรียกของทิชานิดหน่อย และเมื่อ
ผมหันไปผมก็พบว่าเธอเองก็มองผมอยู่เช่นกันแต่เดี๋ยวนะ!!! เมื่อกี้ยัยนี่เรียกชื่อผมหรอ!?
"อะไรของเธอ"
ผมแก๊กถามเสียงเย็น ให้ตายสิ! เจอหน้ายัยนี่ทีไรใจเต้น
แปลกๆทุกที
"เฮ้อ..เปล่า.. ฉันแค่จะถามนายว่าเที่ยงนี้ไปทานข้าว
ด้านนอกด้วยกันมั้ย"
ยัยนี่...กินยาลืมเขย่าขวดแหงๆ จู่ๆมาชวนไปกินข้าว
นี่นะ! เป็นไปไม่ได้เลยกับคนอย่างยัยนี่แต่ว่า...
"เอาสิ"
ผมเป็นบ้าอะไรไปเนี่ย!! ทำไมจู่ๆถึงต้องตอบรับยัยบ้
านี่ด้วย
"โอเค ทำงานต่อเถอะ"
ทิชาว่ายิ้มๆ จะว่าไปรอยยิ้มของยัยนี่สวยดีแฮะ...
เฮ้ย!! นี่ผมกำลังชมยัยบ้ากวนประสาทงั้นหรอ เหอะ!
ท่าจะบ้าไปกันใหญ่แล้วแฮะเรา
~♪อย่าบอกกับเขา ว่าเราเคยคบกัน...~♪
เสียงโทรศัพย์ยัยนี่งั้นหรอเนี่ย ทิชาหันมายิ้มให้ผม
แหยๆ ก่อนจะหันไปรับโทรศัพย์ของตนเอง
"ว่าไงแก อ้อ! ได้ๆเดี๋ยวฉันพาเคลวินไปด้วยล่ะกัน
ว่าแต่เซอร์ไพร์อะไรของแกเคธ เออๆงั้นก็ได้แค่นี้นะ"
พอทิชาวางสายผมจึงเงยหน้าขึ้นมาจากกองเอกสารแล้วมองใบหน้าของเธอ ทิชาสูดหายใจเข้าลึกๆก่อ
นจะเอ่ยชวนผม
"ไปกินข้าวกัน!!"
++++++++++++
"ไปกินข้าวกัน!!"
ว๊าก! ฉันพูดออกไปแล้ว แต่ว่านะก็บอกเขาไว้แล้วนี่
ว่าตอนเที่ยงไปกินข้ากัน แต่นั่นฉันหมายถึงสองคน
นะTOT ไม่ใช่มีกันหลายๆคนแบบนี้อ่ะเดี๋ยวแผนไม่ส
ำเร็จกันพอดี
"จะไปทานข้าวไม่ใช่หรอ รีบเก็บของสักทีสิแม่คุณ"
เคลวินว่าพลางลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่โต๊ะทำงาน แล้วเดิ
นมาทางฉัน
"แป๊บนึงนะ...ป่ะไปกันเถอะ"
ฉันพูดพร้อมกับลุกเดินออกจากห้องไป
"อ้าว คุณทิชา คุณเคลวินจะไปไหนกันค่ะ"
พี่หมวยรีบถามฉันกับเคลวินทันทีที่เห็นฉันกับเคลวินเดินออกมาจากห้องทำงาน
"วันนี้ชากับเคลวินจะออกไปทานข้าวก่อนเวลาด้านนอกนะค่ะ"
ฉันพูดกับพี่หมวยก่อนจะลากเคลวินออกมาจากที่บริษัท
"ทิชา...เธอจะว่าอะไรมั้ยถ้าฉันจะโทรเรียกเพื่อนๆมาทานข้าวด้วยน่ะ"
เฮ้ย! เป็นไปได้หรอที่อีตานี่เรียกชื่อฉันน่ะ แต่เมื่อกี๊
เขาบอกว่าจะเรียกเพื่อนๆมาทานข้าวด้วยนี่หว่า เอา
ไงดีล่ะเนี่ย...
"เฮ้อ...ก็ได้ เอาล่ะนายไปขับรถ ห้ามเถียงนะ!!!"
ฉันว่าดักเขาที่กำลังจะอ้าปากเถียงฉันอยู่ แต่เขาก็
ยอมไปขับรถให้ฉันพร้อมกับคุยโทรศัพท์ไปด้วย
และแล้วเราก็มาถึงที่ห้างฯ ฉันรีบลากเคลวินไปที่ๆนั
ดกับยัยเคธไว้
"เซอไพร์ ทิชา!!!"
อะไรกัน! ทำไมจู่ๆพอมาถึงร้านแล้วดันมียัยยูลีนได้
ล่ะเนี่ย!?
"ยู? แกกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ!!"
ฉันถามเสียงรัวพลางจับยัยยูลีนหมุนซ้ายหมุนขวาจนมันทำท่าจะอ้วก
ี"โอเค เดี๋ยวฉันบอกแกแน่ แต่ตอนนี้ฉันว่าแกพาแฟ
นแกเข้าไปนั่งก่อนดีมั้ย"
คำพูดของยัยยูลีนทำให้ฉันหันไปมองเคลวินที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับด้วยรอยยิ้มแหยๆ
"โทษที...ฉันดีใจที่เพื่อนกลับมานิดหน่อยน่ะ"
เขาไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่พยักหน้าให้ฉันแล้วเดินไปนั่ง ฉันจึงเดินไปนั่งข้างๆเขา
"ยัยยุนนา ยัยเฟรเทีย!"
ฉันโถมตัวเข้ากอดเพื่อนด้วยความคิดถึง
"ไงแก...ไม่เจอหลายปีมีแฟนแล้วนี่^^"
ฉันหันไปส่งค้อนให้ยัยยุนนานิเหน่อย โทษฐานพูด
ไม่เข้าหู ฉันนี่นะแฟนนายนี่ เหอะ! ชาตินี้จะไม่เถียง
กันตายรึไง
"ฉัน..ไม่ใช่แฟนยัยนี่"
แปล๊บ
ความเจ็บแบบนี้มันคืออะไรเนี่ย! ความเจ็บแปล๊บๆใน
อกแบบนี้...
"ก็ว่าอยู่ อย่างพี่ทิชาจะมีแฟนได้ยังไงกัน"
หน็อย! ยัยเฟรเทียนี่คิดจะขายฉันทางคำพูดเรอะ! ยัยรุ่นน้องบ้า!!
"แกหุปปากไปเลยนะ เฟร..."
ฉันมองยัยเฟรเทียด้วยความกดดันจนยัยนั่นหัวเราะร่า แกล้งฉัน..สนุกมากหรือไง
"น้องเขาล้อเล่นน่า แกก็คิดเป็นจริงเป็นจังไปได้"
ยัยยามิว่าด้วยรอยยิ้ม ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันดีใจที่
ควีน กลับมาครบแล้ว
"เฮ้ย! ไอ้เคลวิน"
จู่ๆเสียงเข้มๆของผู้ชายคนหนึ่งก็เรียกชื่อนายเคลวินเสียงดัง
"ไอ้ไรเนอร์ ไอ้เทรซิส ไอ้คิง"
ฉันนั่งมองเคลวินคุยกับเพื่อนของเขาด้วยความงุนงงกับการปรากฏตัวของเพื่อนเขา
"ทิชา...นี่เพื่อนฉัน นั่นไอ้เทรซิส ไอ้คิงแชะไอ้ไรเนอร์ และนั่นทิชา"
ฉันส่งยิ้มให้เพื่อนของเขานิดหน่อย ก่อนจะหันไปทา
งเพื่อนของฉันบ้าง
"ฝั่งฉันบ้างนะ นั่นยัยยามิ นั่นยัยเคธ สองคนนี้นาย
เคยเจอแล้ว นั่นยัยยุนนา นั่นยัยยูลีนเป็นแฝดกัน
และคนสุดท้ายเฟรเทีย ยัยนี่เด็กที่สุดในกลุ่ม"
ฉันแนะนำเพื่อนๆของฉันบ้างพลางสังเกตท่าทางของทุกคนที่ดูเหมือนปกติดี ยกเว้นยัยยุนนากับนายเท
รซิส ยุนนามองเทรซิสอย่างร้าวราน ส่วนเทรซิสมอง
ยุนนาด้วยความเย็นชา สองคนนี้...เป็นอะไรกันนะ!
"เฮ้ย! พวกแกยังมีสติป่ะวะ!!"
เสียงโวยวายของยัยเคธทำให้พวกเราหันไปมองประมาณว่า จะเสียงดังทำไม
"พวกฉันยังมีสติดี แต่สติจะไม่ดีเพราะเสียงอันดัง
ของแกนี่แหละ!!!"
ยัยยูลีนว่าพลางทำหน้าดุๆ จนยัยเคธต้องรีบตะครุบ
ปาก เพราะอะไรน่ะหรอ ก็เพราะว่ายัยยูลีนน่ะโหด
กว่ายัยยามิอีก! แต่ฉันดีใจนะที่วันนี้ควีนกลับมารว
มตัวอีกครั้งหนึ่งน่ะ เราแปดคนสั่งอาหารมาทานพร้
อกับคุยกันไปด้วยรอยยิ้ม ให้ตายสิ! ฉันอยากให้
เป็นแบบนี้ตลอดไปเลยล่ะ วันที่มีแต่รอยยิ้มน่ะ..