Πλεον ειμαι στον εβδομο μηνα και επειδη η κοιλιτσα μου εχει μεγαλωσει αρκετα δυσκολευομαι λιγο. Σηκωθηκα με προσοχη απο το κρεβατι και αφου ντυθηκα κατεβηκα κατω για πρωινο.
-Βρε βρε ποια ξυπνησε
-Ελαα ρε Νικο σταματα αφου ξερεις δεν το κανω επιτηδες
-Χαχα ελα αστιευομαι κατσε να φας κατι και μετα φευγουμε
Σημερα θα πηγαιναμε να παραγγειλουμε τα επιπλα για το δωματιο του μπεμπη, ναι τελικα ειναι αγορακι οπως ηθελα, βεβαια του ειπα πως θα παω με την Μαρια αλλα επεμενε προσπαθεί να ειναι γυρω μου συνεχεια να με εντυπωσιασει αλλα το μονο που καταφερνει ειναι να μου σπαει τα νευρα. Εχουν περασει 4 μηνες απο εκεινο το βραδυ και το μονο που εμαθα για τον χρηστο ειναι οτι μετα απο μια βδομαδα εφυγε στο εξωτερικο με την Δημητρα, δεν ειπε σε κανεναν που παει, απλα εξαφανιστηκε..
-Αγγελικη μ ακους;
-Εε ναι ναι συγνωμη αφαιρέθηκα λιγο
-Εισαι ετοιμη παμε;
-Ναι παμε
Πηγαμε και πηραμε υπεροχα πραγματα σε δυο μερες θα μας τα εφερναν στο σπιτι. Μετα πηγαμε να του παρουμε διαφορα ρουχαλακια και παπουτσακια και αλλα πραγματα που χρειαζομουν για τον μικρο. Μετα απο λιγο αφου κουραστηκα απο το περπατημα κατσαμε για φαγητο...
-Αγγελικη τι θα ελεγες να καναμε την βαφτιση μαζι με τον γαμο;
-Δεν ξερω εσυ θες να κανουμε κατι μεγαλο..ενω εγω δεν θελω
-Αγγελικη τα ειπαμε αυτα εχω υποχρέωση να καλεσω πολλα ατομα απο τον κυκλο μου και πολλους συνεργατες
-Ενταξει Νικο οπως θες η βαφτιση του παιδιου παντως θα γινει με τα δικα μου θελω...
-Ενταξει μωρο μου
Μετα απο 2 μηνες...
Εχω μπει στον μηνα μου πια και απο στιγμη σε στιγμη ο μπεμπης μου θα ερθει...σημερα θα ερχοταν η μαρια να μου κανει παρεα μιας και αποφευγω τις πολλες βολτες τις τελευταιες μερες.
-καλως την. Παλι εφερες ρουχα για τον μικρο αμαν δεν εχω που να τα βαλω ολα αυτα τα δωματιο του εχει γεμισει
-Δεν πειραζει πρεπει να εχει να αλλαζει
-Χαχαχα εισαι τρελη ελα να κατσουμε
Μιλουσαμε για ωρα οταν ξαφνικα αρχισα να νιωθω κατι πονους. Σηκωθηκα και ενιωσα κατι υγρο αναμεσα στα ποδια μου..
-Μαρια δεν θελω να τρομαξεις αλλα γενναω
-Τι; πλακα κανεις; πως; τι κανω τωρα;
-Ηρεμησε παρε τον Νικο τηλεφωνο, πηγαινε παρε την βαλιτσα μου απο πανω και πες στον Μανο να φερει το αυτοκινητο μπροστα
Ετρεχε σαν τρελη και την λυπομουν μεχρι που αρχισα να ποναω πολυ και να φωναζω...συντομα ειμασταν στο νοσοκομειο και ηρθε και ο Νικος και φυσικα ηρθε μεσα στην αιθουσα τοκετου...
-Μικρη μου πως εισαι;
-Πως θες να μαι Νικο ΠΟΝΑΩΩ...αααα
-Ελα αγγελικη σπρωξε αλλο λιγο έμεινε ελεγε η γιατρός
Ειχα χασει το μετρημα. Δεν ξερω ποσες ωρες ημουν εκει και ειχα και τον Νικο να μου σπαει τα νευρα. Μετα απο λιγο ακουσα το κλαμα του...
-Ελα χαζομπαμπα παρε τον γιο σου ειπε η γιατρος μου...
-ΟΧΙΙ μην τον ακουμπησεις ειπα δυνατα και εμειναν ολοι να με κοιτανε..
-Δωσε μου τον γιο μου Κατια
Μου τον εδωσε και μολις τον πηρα αγκαλια δακρυσα. Θεε μου ειναι ιδιος ο χρηστος και μολις ανοιγοκλεισε τα ματια του ειδα οτι εχει παρει και τα καταγαλανα ματια του...
-Θοδωρης
-Τι ειπες μικρη μου;
-Το ονομα του ειναι Θοδωρης
Μου τον πηραν οι νοσοκομες και μετα απο λιγο βρισκομουν στο δωμάτιο μου. Αφου ξεκουραστηκα λιγο ηρθαν ολοι να με δουν.
Μετα απο μερες επιτελους βρισκομουν σπιτι και δεν αφηνα τον μικρο στιγμη απο την αγκαλια μου..τον Νικο δεν τον αφηνα να τον αγκιξει ενιωθα πως αν τον ακουμπησει θα χαλασει για παντα τον ερωτα μου για τον χρηστο..
-Αγγελικη θελω να μιλησουμε
-Οχι τωρα
-Αγγελικη ΤΩΡΑ ειπε με νευρα και με πηρε εξω απο το δωμάτιο του μικρου
-Τι θες;
-Αγγελικη δεν μ αφηνεις να πλησιασω τον μικρο... εδω και δυο μηνες φερεσαι σαν τρελη μπορεις να μου πεις γιατι; τι συμβαινει;
-Ειναι δικος μου Νικο δεν σε καταλαβαινω τι θες;
-Ειμαστε μαζι Αγγελικη τι τι θελω υποτίθεται ειμαστε μια οικογενεια τι ειναι αυτα που κανεις
-Ποτε δεν θα γινουμε οικογενεια Νικο ποτε
Οι μηνες περνουσαν και παντρευτηκαμε...ο μικρος μεγαλωνε και με τον Νικο υπηρχε αποσταση εγινε η βαφτιση και ηταν υπεροχα, τον βαφτισαν η Μαρια με τον Αρη..
Τα χρονια περνουσαν μαι με τον Νικο ειχαμε τα τυπικα εκτος απο τον τελευταιο χρονο...Δεν ειχα αλλη επιλογη ο γιος μου μεγαλωνε και πλεον αυτη ηταν η ζωη μου..μεσα μου ισως και να ηλπιζα οτι καποια στιγμη ο χρηστος θα ερθει και θα με παρει απο εκει μεσα....αλλα δεν ηρθε...
Ειχε φυγει μακρια και απ οτι φαινεται σιγουρα θα ειχε φτιαξει την δικη του οικογένεια...επρεπε να τον ξεχασω η τουλαχιστον να τον θαψω μεσα μου. Ετσι και αλλιως δεν θα τον ξαναβλεπα ποτε...τοσα χρονια κανεις δεν ειχε μαθει νεα του...4 ολοκληρα χρονια μακρια του, και ομως τον νιωθω τοσο κοντα μου.. κατεβηκα στο σαλονι και βρηκα τον Νικο να παιζει με τον μικρο..
-Τι κανετε εδω; ρωτησα παιχνιδιαρικα
-Παιζουμε με τον μπαμπακα σα ερσεις μαμα
-Ναι αγαπη μου
Κατσαμε και παιξαμε αρκετη ωρα ολοι μαζι...
-Να χαμογελας πιο συχνα σου παει...
-Θα το προσπαθησω...Λοιπον Θοδωρη μου τι λες να ετοιμαστουμε και να παμε βολτα με τον μπαμπα;
-Ναιιιι.....γιουπιιι
-Αν βεβαια δεν εχεις καποια δουλεια
-Θα τα κανονισω ολα ετοιμαστειτε και σας περιμενω εδω
-Ενταξει...Ελα μικρε μου παμε...
-Αγγελικηη....να ξερεις οτι χαιρομαι πολυ που σε βλεπω ετσι
Κουνισα θετικα το κεφαλι μου και πηγα πανω με τον μικρο...
Η μερα περασε ομορφα και καναμε πραγματα μαζι. Και ο μικρος πραγματικα ηταν ευτυχισμενος που μας εβλεπε καλα με τον Νικο...
Και καπως ετσι περασε αλλος ενας χρονος και η σχεση μου με τον Νικο καλυτερευε...σε ανθρωπινο επιπεδο γιατι ποτε δεν θα του συγχωρεσω το παρελθον....