CHAPTER 9
ANG SABI ni Cali, magla-lunch lang sila sa labas. Kaya naman laking gulat ni Annette nang sa mall siya nito dalhin pagkatapos nilang kumain at binilhan siya ng kung ano-anong gamit. Mula sa damit hanggang sa sapatos at accesories. Panay ang pigil niya rito pero wala siyang magawa.
He knew her body size like it was the back of his hand. Panay ang tanong niya kung paano nito nalaman pero ngiti lang palagi ang sagot nito.
And because of their buying spree, they consumed half of the afternoon. Hindi na sila nakabalik sa opisina nito. Deretso na silang umuwi sa penthouse.
"Nakakapagod maglakad," komento niya ng makaupo siya sa gilid ng kama.
Si Cali naman ay inilalagay sa closet niya ang mga pinamiling damit. "Para namang hindi ka sanay mag-malling." May bahid na ngiti ang boses nito.
"Hindi talaga," nanghahaba ang ngusong sabi niya habang hinihilot ang paa. "Malayo ang mall sa probinsiya namin. Kailangan pang sumakay ng bus makapunta lang do'n. At pumunta man ako, wala naman akong perang pambili. Kulang ang pera ni Lola, 'tapos nakokonsiyensiya naman ako kasi ako na ang umubos sa pera niya."
Isinara ni Cali ang pinto ng closet, saka paharap sa kanya na umupo sa gilid ng kama. Mataman siya nitong tinitigan na parang inaarok ang laman ng isip niya. "May lola ka pala?" kapagkuwan ay sabi nito.
Tumango siya at gumuhit ang malungkot na ngiti sa mga labi niya. "Oo. Kaso wala na siya. Iniwan na ako." Nagbaba siya ng tingin nang manubig ang mga mata niya. "Sorry. Hindi ko lang talaga mapigilang maging emosyonal kapag pinag-uusapan si Lola."
"It's okay." Hinawakan nito ang mukha niya, saka inangat iyon para magtagpo ang mga mata nila. "Umiyak ka lang. You sometimes have to cry in order to be okay and strong again."
Tinuyo ni Annette ang luhang namalisbis sa pisngi niya, saka tipid na nginitian si Cali. "I'm just feeling guilty. She took care of me when I was in the hospital. Naubos ko ang pera niya at naisangla pa niya ang palayan niya nang dahil sa 'kin. At hindi ko man lang 'yon nasuklian. Hindi sapat ang isang taon para masuklian ko ang kabutihan niya sa 'kin."
Confusion was written on Cali's face after she spoke. "Naospital ka? May sakit ka?" May pag-aalala sa boses nito. "Kailan 'yon?"
Humugot siya ng isang malalim na hininga. Tinatanong ang sarili niya kung sasabihin ba niya. Well, hindi naman 'yon sekreto, so she might as well tell him. Iilang tao lang ang pinagsabihan niya ng kanyang kalagayan. Pero kahit ganoon, pakiramdam niya ay mapagkakatiwalaan naman si Cali. Hindi nito itsitsismis sa iba ang kalagayan niya katulad ng mga kapitbahay niya doon sa probinsiya.
"Ahm..." Kinagat niya ang pang-ibabang labi habang nag-iisip ng tamang salita na gagamitin. "Two years ago I got into an accident. Nahulog ang sinasakyan kong kotse sa bangin. Sabi ng mga doktor, himala nga raw na nabuhay ako. Well, the driver didn't survive. They said he died on the spot."
"He?" gagad ni Cali na may halong gulat. "Lalaki ang driver? Sino siya?"
Umiling siya. "I can't remember who he is." Malungkot siyang ngumiti. "Actually, I can't remember anything. Isa't kalahating taon lang ang naalala ko sa buhay ko. It's from the moment I woke up in the hospital after five months of being comatose."
Umawang ang mga labi nito, nakabadha sa mata ang gulat, pag-alala, galit at pagdududa. "Y-you can't be serious."
"Totoo." Tumango-tango pa si Annette para maniwala ang lalaki. "Puwede mong i-check 'yong ospital kung saan ako na-coma. I'm sure my record ako do'n." Walang emosyon siyang tumawa nang mahina. "At bakit naman ako magsisinungaling sa mga ganitong bagay? Sana nga hindi na lang ako naaksidente para hindi ako nakalimot. I felt empty without my memories. I don't even know what I like, what I hate, what I find disgusting. I don't remember at all. Kahit anong pilit ko, wala akong maalala. Kapag pinipilit ko naman, sumasakit ang ulo ko. All I know is my name and my birthday. Nasira kasi ang part ng ID kung saan nakasulat ang address ko. Hindi nga ako sigurado kung lola ko ba talaga si Lola pero para sa 'kin, siya na ang lola ko. Inaruga niya ako, pinakain at binihisan sa mga panahong walang-wala ako, sa mga panahong hindi ko alam ang gagawin ko. Lola gave me hope and purpose. Dahil kay Lola, nagkaroon uli ng saysay ang buhay ko na akala ko nawala kasabay ng pagkawala ng memorya ko. I owe my life and everything to that old lady who treated me so well. Kaya naman nang mamatay siya, ipinangako kong gagawin ko ang mga gusto niyang gawin ko noon. 'Yon ay ang lumabas sa mundong kinamulatan ko ng isa't kalahating taon, ang magtrabaho sa lungsod at bumalik daw sa dating buhay ko."
Hindi namalayan ni Annette na tumutulo na pala ang luha niya kung hindi pa umangat ang kamay ni Cali para tuyuin ang basa niyang pisngi.
"Wala ka talagang maalala?" parang naninigurong tanong nito.
Tumango siya. "Wala talaga. Pero may mga déjà vu feeling akong nararamdaman. Pero hindi naman ako sigurado kung ginawa ko na 'yon noon. And sometimes, some things and people felt familiar." Tumingin siya rito. "Like you."
Napamulagat ito. "I... I felt familiar?"
"Oo." Hinaplos niya ang mukha nito at pinakatitigan. "Your green eyes, your lips, your face... Parang pamilyar sa 'kin kaya tinatanong kita kung kilala mo ako noon. I know you know me before. Halata naman kung paano mo ako sinigawan noong una tayong magkita at kung paano mo kausapin minsan. Hindi ko lang maintindihan kung bakit ayaw mong sabihin sa 'kin."
"Because I don't want to." Hinawakan ni Cali ang kamay niya na humahaplos sa pisngi nito, saka pinisil 'yon. "I want you to remember it yourself. Gusto kong maalala mo kung ano'ng mga ginawa mo noon. Gusto ko ikaw mismo ang makaalam kung sino ka ba noon."
Nababasa niya ang galit sa mga mata ng lalaki. Right there and then, natakot siyang maalala kung sino ba siya noon.
She did something bad towards Cali. Nararamdaman niya 'yon.
"M-masama ba ako noon?"
Umiling ito, saka ginawaran ng halik ang noo niya. "Huwag mo nang isipin 'yon. Magpahinga ka na. Pagod ka, 'di ba?"
Ngayong ipinaalala nito, naramdaman uli niya ang pananakit ng mga paa. Humaba ang nguso niya. "Kasalanan mo 'to, eh." Gumapang siya patungo sa gitna ng kama, saka patihayang nahiga. "Magpapahinga na ako kaya tsupi na."
Cali chuckled and shook his head. "Magbibihis lang ako, 'tapos sasamahan kita diyan sa kama."
Napamulagat si Annette kasabay ng pag-init ng mukha niya. "Huwag! Doon ka sa kuwarto mo!" mabilis niyang pigil dito. "Doon ka lang."
Tawa lang ang tugon nito, saka lumabas ng kuwarto niya.
Napabuga ng marahas na hininga si Annette, saka napatitig sa kisame. Ikinuwento niya ang Cali ang nangyari sa kanya. Pakiramdam kasi niya dapat nitong malaman iyon. At nararamdaman naman niyang safe siya rito.
At ngayong nasabi na niya, parang nawala ang nakaatang na mabigat sa balikat niya. She sighed. Sana nga tama ang desisyon niyang sabihin kay Cali ang nangyari sa kanya.
"AT NANIWALA ka naman sa kanya?" hindi makapaniwalang tanong ni Thorn kay Cali habang magkausap sila via Skype kasama sina Lysander, Andrius at Shun.
"Hindi ko alam ang paniniwalaan ko," wika niya.
Lysander scoffed. "Ang sabihin mo, nabubulag ka na naman sa pagmamahal diyan sa asawa mo—"
"Hindi ko na nga siya mahal!" Tumaas ang boses niya sa iritasyon.
Sarkastikong tumawa si Andrius. "Alam mo, Sudalga, 'yong mga non-existent species lang ang maniniwala sa 'yo na hindi mo na mahal 'yang asawa mo."
Cali blew a loud breath. "I don't love her. End of discussion."
"What the hell ever," naiiling na sabi ni Thorn. "Anyway, paimbestigahan mo kay Shun kung totoo 'yang pinagsasasabi ng babaeng 'yan."
He looked at Shun. "Magkano ba?"
"This time, it's for free."
Eksaheradong sabay-sabay na suminghap sina Thorn, Andrius at Lysander.
"For real?" Namilog ang mga mata ni Andrius. "Naku, Cali, magpainom ka na ng katukayo mong inumin. Dapat drink all you can."
"Tama," sang-ayon ni Lysander. "Dapat eat all you can din."
"Oo, 'tapos dance all you can din," sabad ni Thorn.
"Magbabayad na lang ako kay Shun Mandurugas," sabi niya sa bored na boses. "Ayoko sa mga 'all you can' na 'yan."
"Kahit kiss all you can kay Annette, ayaw mo?" nanunudyong sabi ni Andrius.
Naiiritang isinara niya ang Skype, saka tinawagan si Shun.
"Can you do it?" sabi niya na tinutukoy ay ang pag-iimbestiga.
"Sure. Bukas malalaman mo ang totoo."
"Thanks."
"Hindi ako tumatanggap ng thank you, Sudalga. Mag-'all you can' na lang kayo. Because I'll assure you, you'll pay millions."
He groaned. "Fine. Tell those lunatics that we will 'all you can' tomorrow night. Sunduin nila ako rito sa penthouse. Tinatamad akong magmaneho."
"Noted."
"Okay. Bye."
"Bye."
Nang patayin niya ang tawag, dali-dali siyang nagbihis, saka bumaba at nagtungo sa kuwarto ni Annette.
NAGISING si Annette sa pakiramdam na parang may masarap na kiliti sa kaibuturan niya. Ininat niya ang mga braso, saka iminulat ang nga mata.
"Anong... Cali!" sigaw niya sa gulat nang makitang nakapatong sa kanya ang lalaki at marahang umiindayog ang katawan.
"What?" He kissed her lips. "Kasalanan mo 'to. Kanina pa kita ginigising, eh, pero ang himbing ng tulog mo kaya naman ginapang na lang kita."
Pinanlakihan niya ito ng mga mata. "Hindi sapat na dahilan 'yon para gawin mo 'yon—"
Bigla nitong isinagad ang kahabaan sa pagkababae niya dahilan para mapatigil siya sa pagsasalita at mapaungol nang malakas.
"You were saying?" Cali asked while smirking.
Inirapan niya ito. "Huwag mo kasing isagad bigla-bigla. Nawawala ako sa tamang huwisyo."
Mahina itong natawa, saka isinagad uli ang pagkalalaki sa loob niya.
"Oh!" daing niya at napakapit siya sa balikat nito. "Sinabi nang huwag mong—"
He thrust deep again.
"Oh, God..." Napakagat-labi siya, saka napayakap sa leeg nito, "Cali, oh, sige pa."
"That's more like it, sweetheart." He dipped her head and kissed her as he moved in and out inside her.
"Oh, my... oh!" Nakaawang ang mga labi ni Annette puro ungol sa sarap ang namumutawi. "Oh, Cali, bilisan mo pa."
Ipinalibot niya ang mga binti sa baywang nito, saka mas hinapit ito palapit sa kanya. Gustong-gusto niya kapag isinasagad nito na abot hanggang sinapupunan niya dahil nakakahibang na sarap ang lumulukob sa buo niyang pagkatao.
"Sige pa, Cali." Iginagalaw niya ang balakang para sumalubong sa bawat pagpasok nito sa pagkababae niya. "Ohh! Ohhh, Cali... lalabasan na ako."
Mas binilisan pa nito ang paglabas-masok sa loob niya habang abala ang mga labi sa pagromansa sa tainga at leeg niya na mas dumadagdag na sarap na bumababaliw sa kanya. Naiipon iyon sa puson niya at gusto na n'ong sumabog sa kanyang kaibuturan.
Ang kamay niyang nakayakap kay Cali ay bumaba. Down to his lower back, then she gripped his ass. "Harder, Cali," hinihingal niyang sabi habang nag-uumpisa nang mamuo ang pawis sa noo niya. "Faster— oh, God! Oh! Hayan na ako... Ohh! Hayan na... ohhh!"
Her gripped on his ass tightened as her orgasm ripped through her. "Oh, heaven." Napaliyad siya kasabay ng mainit na katas ni Cali na pumuno na naman sa pagkababae niya tulad ng nauna nilang pagtatalik.
Habang habol ang hininga, unti-unting bumalik sa tamang huwisyo ang isip ni Annettea. Hindi siya makatingin nang deretso kay Cali na ngayon at titig na titig sa kanya.
"Huwag mo akong titigan," sabi niya na hindi pa rin makatingin dito. "Nahihiya ako."
Cali just chuckled. "Stop being shy." Kapagkuwan ay hinalikan siya nito sa mga labi. "It's my way of saying good morning."
Napapantastikuhang nakatingin siya rito. "Seriously?"
"Yep." Umalis ito sa pagkakakubabaw sa kanya, saka tumabi ng higa sa kanya. "This feels good," wika nito habang niyayakap siya.
Napatingin si Annette sa wall clock. "Malapit nang mag-alas-otso. Late ka na nito sa office."
"Hayaan mo na, ako naman ang boss." Mas humigpit ang yakap ni Cali sa kanya. "My company will survive a day without me."
Napamulagat siya rito. "A day?" gagad niya. "Seryoso ka?"
"Oo." Hinalikan nito ang balikat niya, saka niyakap siya nang mahigpit. "I just want to stay in this bed and cuddle with you."
Parang may kumiliti sa puso niya sa tinuran nito. "A-absent ka talaga para makasama lang ako?"
"Honey, you don't know what I can do for you," bulong nito dahilan para magsitaasan ang mga balahibo niya kasabay ng biglang pagpitik ng alaala sa kanyang isip.
It was Cali and he was kneeling to someone she couldn't see. May hawak itong napakagandang singsing.
"I can and will do anything for you." Iyon ang mga katagang lumabas sa bibig nito at paunti-unting nagdilim ang paningin niya kasabay ng pagsigid ng hindi niya maipaliwanag na kirot sa kanyang ulo.
"Aray..." mahina niyang sambit habang sapo ang ulo. "Ang... sakit..." Parang nilalamon ng sakit sa ulo niya ang lakas niya dahil pakiramdam niya wala siyang laban sa sakit.
"Annette!"
Nararamdaman niyang may yumuyugyog sa kanya pero hindi niya maimulat ang mga mata dahil sa sobrang namimilipit na sakit ng ulo niya.
"Annette! Annette! Damn it!"
Nilalabanan niya ang sakit. She wanted to see more... to know more... pero nilamon na siya ng kadiliman. Tuluyan na siyang nawalan ng lakas at malay.
CECELIB | C.C.