DREI’S POV...
Nakaalis na si Marcos... akala niya ata, nakatulog na ko kaya umalis na siya...
Nagpapasalamat ako sa kanya, dahil andyan siya para sakin... andyan siya para damayan ako...
Napatingin ulit ako sa mga litrato na nakakalat sa sahig...
“asan ka na kaya Euphy..” sabi ko sa isang litrato niya na hawak ko... ito ung litrato na nakita niya sa cellphone ko..
Sa ikalawang pagkakataon, sawi na naman ako... bakit ba lagi na lang ganito?? Bakit ba lagi na lang akong naiiwang mag’isa... naiiwang luhaan?? Sino ba ang nakalaan para saakin??
Ang tanga-tanga ko, alam ko... bakit ba kasi ndi ko narealize agad?? Bakit ba ganito ako Katanga pagdating sa pag-ibig??
Akala ko, si Lucille pdin ang laman ng puso ko... akala ko siya pdin ang mahal ko... pero, noong nakita kong lumayo sa akin si Euphy, nasaktan ako... kelangan pa plang mangyari to para malaman kong mahal ko na pla siya...
Alam ko, kahit konti, may nararamdaman padin ako kay Lucille... ndi basta basta mawawala yon, dahil naging malaking parte siya ng buhay ko... ng puso ko... bukod kay Yael, si Lucille lang ang nakakaintindi sa akin, at nakakakilala talaga sa akin...
Hindi man tulad ng dati, alam ko, mananatiling espesyal sakin si Lucille... at si Euphy... siya ang mahal ko ngayon...
Una ko plang siyang nakita... alam ko, may kakaiba na sa kanya... hanggang sa nagsimula kaming mag’asaran... at sa bawat araw, hinahanap hanap ko na siya...
Yun nga siguro un... nahulog ako ng dahil doon... iba siya sa lahat... kaya minahal ko siya...
Pero....
May mahal siyang iba... alam ko un, ramdam ko un...
Alam ko, mahal parin niya si Ryu... ung taong binabanggit niya sa tuwing natutulog at may sakit siya...
Napaka’swerte niya.. dahil minahal siya ni Euphy... at napaka Tanga niya.. dahil iniwan niya ang tulad ni Euphy..
Ndi ko pa nararanasan sa buong buhay ko na kainggitan ang isang tao... ngayon plang...
Naiinggit ako kay Ryu, dahil siya ang mahal ng taong mahal ko...
***
MIKO’S POV...
“MIKO ! ANO BA?? TAMA NA NGA !” sigaw sakin ni Amielle..
Andito kaming dalawa sa bar... sinamahan niya ko ngayong araw na to...
At nagpapasalamat ako sa kanya, dahil andyan siya para damayan ako..
“Amielle, saan ko ba siya makikita?? Paano ko ba siya makikita?? Sabihin mo nga...”
Maghapon naming hinanap ni Amielle si Euphy, nalaman naming ndi siya umuuwi... at si Drei, ndi namin siya ma’contact... sabi naman ni Marcos, walang alam si Drei... sa katunayan, nagmumukmok din daw ito... tss, mukhang nahulog na sa kanya ang kapatid ko... paano na ako?? Lugi ako sa labang to.. sa makalawa lang... magiging opisyal na ang pagiging Fiancée niya sa mahal ko...
“Isa lang naman ang maaari niyang puntahan ngayong araw na ‘to... at wala siya doon, ndi natin siya nakita doon..” *sigh*
Pumunta na kami sa lugar kung saan namatay si Ryu.. pero, wala doon si Euphy.. wala siya sa lahat ng alam naming pwede niyang puntahan.. at ndi ko na alam kung paanong hanap ang gagawin ko...
“sa Linggo, engagement na nila... magiging huli na para sa’kin ang lahat..” tapos, ininom ko ung alak na nasa baso ko..
“ganoon mo siya kamahal?? *fake smile* ang swerte ni Euphy... maraming nagmamahal sa kanya..” tapos nag’iwas ng tingin si Amielle...
“may problema ba??” tanong ko sa kanya..
“w-wala naman Miko..” tapos, ngumiti siya, pero ndi umabot hanggang sa mata niya...
Tapos, biglang tumulo ung luha niya.. agad naman niya itong pinunasan..
“sorry kung naging selfish ako Amielle hah, hindi ko manlang natanong o nalamang may problema ka rin pla, naging makasarili ako... sinama pa kita ngayon, may problema ka pla, tell me Amielle, bakit?? Anung problema??” tapos hinawakan ko ung magkabilang balikat niya...
Bigla niya kong niyakap.. “Miko, ansakit pla pag nakikita mo ung mahal mo kasama ung mahal niya... tapos, wala kang kalaban laban sa babaeng mahal niya...”
“sshhh.. si Trent na naman ba?? Amielle, siguro isa lang ang pde nating gawing dalawa... mag’move on... marami pa dyang iba na magmamahal sa’yo.. satin ng totoo... un na lang siguro ang gawin natin... si Trent, may mahal na siyang iba... si Euphy, masakit mang sabihin, alam ko, may mahal siyang iba.. and worst, ma’e’engage na siya sa kapatid ko... nararapat na siguro natin silang palayain, para ndi tayo nasasaktan...” siguro nga, tama ung mga sinasabi ko kay Amielle.. mag’move on na lang ako... alam ko namang hanggang kaibigan lang ang kaya saking ibigay ni Euphy, at ayaw kong kahit iyon ee mawala pa pag nalaman niya tong nararamdaman ko para sa kanya...
Mahal ko siya... kaya, handa akong palayain siya at hayaan sa tong magmamahal sa kanya...
***
EUPHY’S POV...
RAVEN YAEL D. UNICO
BORN: DECEMBER 21, 1992
DIED: JULY 14, 2010
Napaluhod na lang ako sa puntod na nasa harapan ko ngayon...
Hindi to totoo db?? Hindi siya to...
“siya.. si Raven Yael Dela Vega Unico... namatay siya dahil sa paglubog ng barkong sinasakyan niya... noong araw ng Kaarawan ko..”
Nagsunod-sunod na naman ang pagpatak ng mga luha mula sa mga mata ko.. bakit ganito?? Bakit ganito kalupit ang tadhana?? Ito ang pinakaayaw kong lugar, bakit dito ako dinala??
“masakit Eunice, alam ko... pero ayan na ang pruweba, kalimutan mo na siya.. wala na siya..”
“hindi.. hindi pwede to... buhay pa si Ryu.. buhay pa siya..” tapos, humagulgol ako...
Niyakap naman ako ni Kurt, nagpupumiglas ako... galit ako sa kanya.. galit ako sa kanya ! bakit niya ko dinala dito?? Bakit niya ko pinapaniwala sa kasinungalingan na to?? Ndi to totoo, babalik pa si Ryu.. babalik pa siya..
“Eunice.. parang awa mo na... tama na... hayaan mo naman ang sarili mo na maging Masaya...”
“paano ako magiging Masaya?? Paano?? Wala na siya ! pinatay mo ung pag-asa ko na babalikan niya pa ko.. bakit ang sama-sama mo Kurt.. bakit ganyan ka??” napaupo na lang ako... nanghihina ako... all this time, ito ang kinatatakutan kong lugar... ayokong magpunta dito.. dahil ndi ako naniniwala na wala na siya.. ayokong maniwalang iniwan na niya ako..
“kalimutan mo na lang siya Eunice... hayaan mo namang sumaya ka... wag mong ibilanggo ang sarili mo sa mga alaala niya... masasaktan ka lang, malulungkot at iiyak... tanggapin mo na ang katotohanan... wala na siya.. at iyan ang ebidensya..” tinuro niya ung puntod na nasa harap namin...
Ang sakit isipin na wala na talaga siya... sa isang taon, akala ko ndi na ganitong kasakit... pero sa tuwing maaalala ko siya... parang inaasinan ang sariwa kong sugat... mahapdi... masakit... malungkot...
“madaling sabihin Kurt.. pero napaka hirap gawin, kung sana kaya ko... matagal ko nang ginawa...”
***
Wala pading tigil sa pag’iyak si Euphy.. habang si Kurt naman.. kahit anung pigil, ndi rin maiwasang tumulo ang luha.. nasasaktan siya dahil sa nakikitang inaakto ni Euphy.. lubos itong nasasaktan, lalo na ngayong iniharap niya ito sa libingan ni Ryu..
“sana kaya kong pawiin lahat ng nararamdaman mong sakit para ndi ka nasasaktan ng ganyan... kung kaya ko lang sana, kung pwede lang sana..” sabi ni Ryu, habang yakap si Euphy..
Patuloy naman sa pag’iyak si Euphy... ndi naman malaman ni Kurt kung paano niya ito papatigilin, dahil nag’aalala na siya dito.. baka kasi mahimatay na si Euphy dahil kanina pa ito umiiyak..
“mabigat sa loob ko na dalhin ka dito, pero ito ang kailangan kong gawin.. mas makakatulong to sayo... ito lang ang naiisip kong paraan para makalaya ka sa alaala ni ‘Ryu’... pasensya na kung nasasaktan ka hah... pero... kelangan ko na tong gawin ee, kelangan mong humarap sa katotohanang ito... malapit ka ng ma’engage kay Andrei... sana matutunan mo siyang mahalin...” bulong ni Kurt kay Euphy...
Wala pding imik si Euphy, patuloy lang siya sa pag’iyak.. hanggang sa mawalan na ito ng malay...
Binuhat na niya si Euphy... dinala niya ito sa kotse niya... iuuwi muna niya si Euphy sa kanila... alam niyang ok lang ito, sobrang pagod lang talaga at depress kaya siya nagkakaganyan...
Nang makarating na sila sa kotse ni Kurt, inihiga na niya si Euphy... inayos niya muna si Euphy, tinitigan niya ito ng matagal tapos, pag karaan ay hinalikan sa noo...
Nangingilid na naman ang mga luha ni Kurt... nasasaktan siya... masakit para sa kanya na Makita na nagkakaganyan si Euphy..
Lumapit ito kay Euphy, inalis niya ung mga buhok na napunta sa mukha ni Euphy... tinitigan niya ulit ito ng matagal, animo kinakabisa ung bawat parte ng mukha ni Euphy...
Bumulong siya kay Euphy kasabay ng pagpatak ng mga luha niya...
“sana, mahalin mo ang bestfriend ko Eunice...”
*************************************************************************************
AUTHOR’S NOTE...
Time check: 7:51 PM
12/19/11
Natype ko na to kagabe pero ngayon ko lang pinost tong UD na to.. kagabe lang nag'10 votes ee. hehe... medyo maikli?? Haha. Ou ata.. ahe, as usual, binibitin ko kayo.. ganun talaga, para basahin niyo ung susunod.. ^_______________^
Pasensiya naman.. may naiisip kasi ako ee, kea lang.. ndi na suitable para sa chapter na to.. kaya, ayan.. tamang bitin tayo.. wahahaha.. pag tyagaan niyo na ho ^_________^
Holo ?? BH si Karina Amielle?? Wahahaha, may MARSHIE kasi si TRENT [wahahaha... sa MFL un ni baby inz ^_________^ hohoho.. pero, kay Sassa na si Trent ngayon... db? Db?? Tama naman ako baby inz db?? Hehehe]
Pasensiya na late po kasi ang TIMELINE ng MWIHTM kesa sa MFL ni Baby Inz. Wahahaha... ok, let’s move on.. ^_______________^
Si EUPHY at KURT naman., may anumalya na naming nagaganap... patay na talaga si RYU T^T , waaaa... kalerkey naman ! totoo ba?? So sad >.<
At ang Drei naman.. senti mode?? Yan kasi.. tss, tss.. hehehe
10-15 votes ulit, bago ako mag’update.. kaya..
VOTE, LIKE, POST COMMENT, BE A FAN, ADD TO YOUR READING LIST...
Ahe, about sa facebook thingy ng characters ko... bibigyan ko pb sila?? Ayaw niyo naming maghandle , iilang lang ung willing >.<
Guys.. nga po pla.. RECOMMEND niyo naman stories ko sa friends niyo.. nakakaramdam kasi ako ng kawalan ng readers.. grabe, halos every update ko, nababawasan ng readers T___T ang lungkot naman...
Pero, salamat sa mga walang sawang sumusuporta sa inyo ng stories ko aa.. nakoo, dahil sa inyo kaya pinagpapatuloy ko pdin to...
Salamat ulit sa inyo ^________________^
Abangan niyo nalang next update ko.. ^_____________________^
As usual, nabago na nman plano ko sa MWIHTM, ahe. Anyways.. okz lamang yan...
Oh.cge ! sana naappreciate niyo..
--sassyabhie05