ITO NA ANG LAST PART NG ACT 23 XD
Then final Act na..
______________________________________________________________________________
[Sam's POV]
Hindi pa nakakalayo si Aian eh bigla nalang siyang humawak sa ulo niya at napaluhod siya.. Tapos sumigaw siya ng malakas.."AHHHHHHHHHH" Inuuntog niya yung sarili niya sa flooring.. Nilapitan namin siya ng dali dali.. "Aian.."
"AHHH!! ANG SAKIT!!" Napapano ba si Aian? Then all of a sudden eh hinimatay na alang siya.. Hala.. Nanginginig na ako sa sobrang kaba at takot at nerbyos at lungkot at lahat lahat na.. He was brought to the emergency room..
************
Moments later eh nasa hospital room na si Aian.. Binigyan lang siya ng pampakalma at pampatulog.. He was sleeping soundly.. Nandoon kami sa hospital room ni Aian.. Actually pinapabalik na ako sa kwarto ko pero ayoko.. I asked them kung pwedeng pag isahin nalang yung kwarto namin.. Pumayag naman, ittransfer na kami mamaya sa iisang kwarto.
Nakaupo si Lance sa may tabi ko.. "Lance ano ba talagang nangyari kay Aian?"
"Simula nung naaksidente ka nagkaganyan na yan ehh.. Nasiraan na ata ng bait.. Lagi lang siyang tulala, tapos pag naririnig niya ang pangalan mo he goes into breakdown.."
Naiyak nalang ako sa mga narinig ko.. It must've been really hard for him.. Kasalanan ko to ehh.. Kasalanan ko lahat to. TT___TT
Maya maya eh sinundo na ako nung nurse, kailangan ko na daw magpahinga..
Ayaw ko pa sana pero hinayaan ko na kasi pagsasamahin naman kami sa isang kwarto ehh.. I'll just wait for that.. Nakarating na kami sa room ko.. Nakatulog na ako..
********
Idinilat ko ang mga mata ko.. It was already night time, pagtingin ko sa relo.. Teka bakit parang ang sikip sa higaan ko? Pagtingin ko.. Si Aian natutulog sa tabi ko.. Napangiti nalang ako.. I caressed his face habang natutulog siya.. Nalipat na pala kami ng kwarto, hindi ko man lang namalayan. Maya maya idinilat na niya ang mga mata niya..
"Bakit dito ka natutulog?" tanong ko sa kanya..
"I had a bad dream.." he smiled at me..
"Oh... Ano napanaginipan mo?"
"Nawala ka daw sa akin.."
"Wag kang magaalala hindi na mangyayari yun uli.."
umupo siya mula sa pagkakahiga.. Then he kissed me.. "I love you Sam.."
[Aian's POV]
"Sam!" napasigaw nalang ako ng malakas.. Nagising na pala ako.. Thank God.. Teka nasaan ako? Last time I checked I fainted.. Now I was in a hospital room.. Pagtingin ko sa paligid.. Si Sam! Oo si Sam nga.. I remembered myself pushing her away earlier.. Hindi ko din alam kung ano ang nangyari, all I know is when I saw her nagflashback nanaman sa akin lahat.. Then sumakit ng sobrang tindi ang ulo ko..
Man, those were the worst days of my life.. I tried speaking up pero walang lumalabas na boses sa akin.. I tried cheering up, but I lost my interest in happiness.. My last resort was dying.. I barely ate.. Tapos tuwing naaalala ko ang lahat eh nagkakaroon ako ng matinding headache.. Tapos nagfflashback sa akin yung mga nangyayari.. All I can do was sit at a corner.. Actually walang wala ako sa sarili ko.. It felt like walking in a very dark tunnel.. Nabaliw ako.. But when I saw her alive.. I regained my old self back... Ewan ko din parang magic lang..
Tumabi ako sa kanya.. Humiga ako sa kama niya and I fell asleep again..
****************
Maya maya may naramdaman nalang akong kamay na humhimas sa mukha ko.. Nagising na ako.. It was Sam..
"Bakit dito ka natutulog?" tanong niya sa akin.. Nakangiti siya.. Grabe I longed to see that face.. I just so love this girl.. Hindi ko na to papakawalan talaga. Lagi ko naman atang sinasabi yun..
"I had a bad dream.." I gave her a smile.
"Oh... Ano napanaginipan mo?"
"Nawala ka daw sa akin.."
"Wag kang magaalala hindi na mangyayari yun uli.."
Umupo ako mula sa pagkakahiga.. Then I just can't stop myself anymore. Hinalikan ko siya.. "I love you Sam.."
[Tyler's POV]
Nandito ako ngayon sa kwarto ni Princess.. Two days na kasi siyang hindi lumalabas ng kwarto niy, super depressed at traumatized siya.. "Princess.."
"Tyler why does it have to end like that.. Nakakainis naman siya ehh.." she started two cry again "It felt like I lost a brother or something.." Niyakap ko lang siya ng mahigpit na mahigpit..
Hindi ko ba malaman ang sasabihin.. Although I experienced losing a loved one.. Nung namatay si Coleen hindi ko alam kung paano ko nabear ang ganun kasakit na pangyayari.. Kaya hindi ko maisip kung anong advice ang ibibigay ko sa kanya..
I remember nung namatay si Coleen.. All I did was draw her face.. Smiling.. But no matter how, I just couldn't draw her perfect sweet smile..
"Tyler could you.. could you just leave me for a while.."
"Oh.." I was in silence.. "Okay.. Just call me if you need me.." "Okay.." Umalis na ako..
Seeing her so lonely kills me..
One thing about us guys is we always feel bad to see our girl so depressed and we just couldn't do anything about it.. It breaks our hearts.. Hindi kami mapapakali hangga't hindi siya sumasaya..
[End chapter]
____________________________________________________________________________
Ito na update koo.. XD Sana nagustuhan niyo..
Pa vote naman saka leave na din kayo ng comments XD Salamat ^____^
LOVE LOVE LOVE
--KINO