NOTE: PABAGO-BAGO PO NG POINT OF VIEW TO, BETWEEN EUPHY AND THE 3RD PERSON (NARRATOR) ...
WAG KAYONG MALITO...
^___________________________^
REMEMBER: 10-15 VOTES BEFORE I POST MY NEXT UPDATE :))
KAYA ! VOTE NA ! wahahahahaha XD
**************************************************************************************************
EUPHY’S POV...
“Ryu ! Ryu !” tawag ko kay Ryu na kasalukuyang nakikinig ng kanyang mga paboritong kanta.. mga kanta ni Christian Bautista..
“Eunice ! Eunice ! hahaha, bakit na nman mahal ko??”nakangiting sabi niya habang inilalahad sakin ang kamay niya..
KYAAAAAAAAAAAAAA ! kinikilig ako ! awee~ kinikilig talaga ako...
“naman Ryu, bakit ang sweet mo?? Baka langgamin ako hah??” pero sa totoo lang... ang sinisigaw ng isip ko... “sige lang Ryu mahal ko, para mainlove lalo ako sayo..” hahaha..
Magkatabi na kami ngayon.. dito kami sa park, total wala nman masyadong tao.. kaya ganito kaming dalawa...
Bigla niya kong niyakap.. “ganun talaga ako, mahal na mahal kasi kita..” tapos kiniss niya ung hair ko..
Sabihin niyo ! sinong matinong babae ang hindi mamahalin ang lalaking to?? Hahaha...
“mahal din nman kita ee, sobra-sobra pa nga..” seryoso nmang sabi ko sa kanya habang nakatingin sa mga mata niya..
“ako lang mamahalin mo ng ganyan hah !”
“oo naman.. ikaw lang, wala ng iba.. pangako ^___________^”
“sana ndi na matapos ang araw na to no??” sabi ko ulit sa kanya.. ayoko na kasing mahiwalay pa siya sakin..
“3 years pa ang hihintayin natin bago kita makasama araw-araw, oras-oras, minuminuto at segusegundo..”
3 years.. dahil 15 pa lamang ako.. 3 years pa bago kami maikasal ni Ryu... fixed marriage kasi ang drama naming ee.. alam mo naman pag business man, ata’t makipagmerge sa malalaking kompanya ang kanikanilang mga business.. kaya ayun.. ganito ang drama naming ni Ryu..
Simula pa lang , agree na kami ni Ryu, dahil mahal namin ang isa’t isa.. masyado naming mahal ang isa’t isa para tumanggi.. pero alam naman namin, na kahit tumanggi kami, wala din kaming magagawa... fixed marriage nga db?? Hehehe
“mabilis lang un.. parang tatlong tulog lang.. hahaha”
“adik ka talaga, kaya mahal na mahal kita ee..” tapos mas hinig pitan niya ung pagkakayakap sakin...
*
“aalis kna bukas.. aalis na din ako.. ang hirap naman pag masyadong malayo yung pupuntahan ko at pupuntahan mo..” malungkot na sabi ko kay Ryu...
Naglalakad lakad kaming dalawa pauwi sa bahay .. magkahawak ang mga kamay at inaappreciate ang moment namin..
“ano ka ba nman?? Malaysia ka lang at Cebu ako.. kung gusgustuhin kitang Makita, kayang-kaya ko, kaya ‘wag kang mag-alala.. pagkapuntang pagkapunta ko kina Mommy.. susundan kita sa Malaysia..”
Tumigil kami sa paglalakad at iniharap niya ko sa kanya..
“ngayon plang mamimiss na kita.. 3 days lang din naman ako doon.. gagawin ko yun para magkasama tayo sa iisang school sa College.. ayoko talagang mahiwalay sayo..”
Tapos, hinug ko siya.. mamimiss ko talaga siya ng sobra.. hindi makukumpleto ang araw ko pag wala siya..
“sobrang mamimiss din kita mahal ko.. sobrang miss !” tapos mas hinigpitan niya ung pagkakayakap niya sakin..
Bakit kasi nagkasabay pa ung lakad namin.. bakit kelangan pang magkasabay !? hindi tuloy naming makakasama ang isa’t isa T_________T
“Eunice, ingatan mo sarili mo aa.. paano ka na pag wala ako..?? basta lagi mong iisipin, mahal na mahal kita..”
Kumalas ako sa pagkakayakap niya sakin..
“RYU ! bakit ganyan ka?? 3 days lang tayong ndi magkikita.. 3 days lang tayong ndi magkakasama.. bakit parang nagpapaalam ka na?? Iiwan mo nab a ako??” *pout*
“TSS.. ! *hug* hinding-hindi mangyayari un.. hinding hindi kita iiwan, unless, sunduin na ko ni kamatayan..!” sabi niya pa tapos binulungan ako.. “I LOVE YOU SO MUCH EUNICE”
“naman, wag ka ngang magsasalita ng ganyan.. hindi ko kakayanin pag nawala ka.. kaya please lang.. wag mong babanggitin yan..”
“oo na po.. basta palagi mong tatandaan hah ! ikaw lang talaga, wala nang iba..”
“at lagi mo ring tatandaan.. kundi lang rin ikaw... wag na lang..”
Then, he kissed my forehead..
And every single part of my face...
“i will miss you, wag na lang kaya akong pumunta sa Cebu?? Samahan na lang kita??” ^__________________^
Napangiti naman ako.. hanggang ngayon... sa mga pagpaparamdam niya kung gaano niya ko kamahal... nararamdaman ko pa din ung mga nararamdaman ko noong unang beses kong nalaman na ‘mahal’ ko nap la siya...
Itong mga paru-parong magliliparan sa tiyan ko.. GOSH ! andito pdin sila.. at itong napakabilis na heartbeat ko, nararamdaman ko na naman siya...
Hinawakan ko ang mukha niya.. itong mukhang ‘to, ito lang ang mamahalin ko ng ganito... ito lang ang magiging kabiyak ko.. at ito lang ang magiging ama ng mga anak ko..
“masyado kitang mahal.. baka mabaliw ako pag-iniwan mo ko..”
Hinawakan niya din ang magkabilang pisngi ko...
“Eunice.. hinding hindi kita iiwan... hinding hindi mangyayari yon.. masyado kitang mahal para pakawalan ko.. masyado kitang mahal para iwan ka.. at napakalaki kong tanga pag pinagpalit pa kita sa iba..”
**PRESENT >>
Nakatingin lang ako sa dagat... eto yung parte ng dagat na kumuha sa kanya...
Sagana padin sa pagpatak ang mga luha ko..
“Ryu, kamusta kna?? Masaya kna ba dyan?? Kaya nakalimutan mo kong balikan?? Kaya nakalimutan mong may naghihintay sayo?? kaya nakalimutan mong hinihintay kita?? Kelan ka kaya babalik sakin?? Miss na Miss na kita... bumalik ka na naman oh ! parang awa mo na.. gustong-gusto na kitang Makita, gustong-gusto na kitang mayakap...
RYU, isama mo na lang kaya ako??”
Nanatili ako sa pag’iyak... sa tuwing naaalala ko ung araw na Masaya kami... nabalik ung sakit.. kasi alam ko.. kalianman, hindi ko na siya makikita... kailanman, hindi ko na maririnig sa kanya ang mga salitang tulad ng “MAHAL KITA”
Ayokong tanggaping wala na siya, pero kailangan... sabi ko... ndi ako maniniwalang wala na siya hanggang walang labi na pinapakita sakin...
Pero isang taon na... wala pdin siya... pilitin ko mang maniwalang babalik siya... may parte padin sa isip ko ang nagsasabing.. WALA NA SIYA...
Masakit... ang hirap tanggapin... AYOKO ! AYOKO ! BABALIKAN NIYA KO !! BABALIK SIYA PARA SAKIN T____________T
*
“magpapakasal pa tayo db?? Bubuo pa tayo ng pamilya... planado na nga ang lahat db?? Para pag nag’18 ako.. ok na... RYU ! 17 na ko.. isang taon na lang.. isang taon na lang ang hihintayin natin... akala ko ba maghihintay ka?? Akala ko ba hihintayin mo ko?? Sabi mo, susunod ko... susundan mo ko... antagal kitang hinintay doon... bakit ndi mo ko sinipot?? Sabi mo saglit ka lang sa Cebu... sabi mo susundan mo ko... bakit ndi ka pumunta?? Hinintay pa nman kita...”
***FLASHBACK...
“Euphy... sama ka samin?? Gagala kami..” tanong sakin ni Ms.Lee ..
“oo nga Euphy.. i’explore natin ang Malaysia..” masayang sabi ni Sharmie..
“nakoo, ndi na.. pupunta pa kong airport.. susunduin ko si Ryu..” nakangiting sabi ko sa kanila..
“oh.sya ! mag’moment of truth muna kayo ni Papa Ryu mo.. baboosh”
Ayiie~ tapos na ung ginagawa ni Ryu sa Cebu.. kaya pupunta na siya dito.. excited na ko.. ilang araw ko na din siyang ndi nakikita =__________= miss ko na talaga siya..
Mahal ko calling...
Awee~ tumatawag na siya..
“hello... kamusta na??” masayang bati ko sa kanya pag sagot ko sa phone...
“mahal ko... baka ndi ako makapunta ngayon... pupunta pa ko sa party ng isa sa mga business partners ng pamilya namin.. siguro bukas nlang?? Sorry talaga... promise.. susunod ako.. hintay mo ko aa..”
Nalungkot naman ako...*sigh* akala ko pa naman, makikita ko na siya.. akala ko naman, mayayakap ko na siya.. tapos.. ayan na naman.. may gagawin na naman siya...
“asan ka??”
“sa barko.. dito ginanap ung party ee..”
Haist... sa barko pa talaga?? Ibig sabihin... ndi siya makakapuslit ng maaga.. asar naman !
“kelan ka makakapunta dito??”
“bukas.. promise ! iccelebrate pa din natin ang anniversary natin...”
Ngayon lang kami mag’aanniversary ng ndi magkasama pag ndi siya nakarating bukas..
Ang lungkot naman.. bakit kasi pumunta pa siya sa party na un ee >.<
“oo na po.. basta, hihintayin kita... maghihintay ako... kahit anung mangyari hihintayin kita hah ! kaya pumunta ka !”
“promise.. basta hintayin mo lang ako aa..”
“pangako.. hihintayin kita..”
*
“happy 3rd anniversary Ryu..” sabi ko sa picture ni Ryu..
It’s already 12mn , kaya, anniversary na namin.. wahahaha... kelangan kong maunang bumati sa kanya..
Dinial ko ung number niya...
“naka’off phone niya?? Why oh why?? Aish.. pano ko siya mababati niyan..”
Tinext ko na lang siya..
To: mahal ko...
Happy 3rd year anniversary.. i love so much :))
Sent..
Tulog na lang muna ako.. awee~ kelangan ng beauty rest para mamaya.. wahahaha...
*
*riiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiing*
Nagising ako dahil sa paulit-ulit na pagriring ng phone ko..
Tiningnan ko kung sino yung natawag..
KARINA. Aish, panira naman ng tulog.. ganda-ganda ng panaginip ko ee..
“hel--”
[Euphy.. uwi kna dito..]
Anu na naman bang problema nitong si Karina Amielle.. aish, baliwag talaga..
“bakit?? Magkikita pa kami ni Ryu--”
[he’s gone..]
“ano?? Pakiulit nga??”
Napabalikwas na ko sa higaan...
Anung pinagsasabi niya?? He’s gone.. sino?? Saan pumunta?? Anlabo kausap nitong babaing to..
[Ryu.. he is gone..]
Parang binuhusan ako ng malamig na tubig sa sinabi niya..
“Karina, hindi magandang biro yan..” galit na sabi ko sa kanya..
[sorry *sob* Euphy.. sorry *sob* pero, wala na talaga siya.. lumubog ung barkong sinasakyan niya kanina.. isa si Ryu sa ndi matagpuan ang katawan..]
Nabitawan ko ung phone ko..
Nagsimulang magpatakan ang mga luha ko..
“No.. panaginip lang to..” tinapik-tapik ko ung mukha ko..
“wake up Euphy.. you’re just dreaming.. wake up..” halos mamula na ung mukha ko sa kakasampal.. pero.. wala padin..
Gising ako.. at narinig ko talaga ung mga sinabi ni Karina..
“NO WAY !! ndi un totoo, magkikita pa kami ee.. magsecelebrate pa kami ng anniversary namin..”
Tinungo ko yung banyo upang maligo at magpalit ng damit.. pupunta ako ng airport.. bka hinihintay niya na ko doon.. baka naiinip na siya..
Pagdating ko sa airport..
Agad kong inabangan si Ryu..
“alam ko pupunta siya dito.. nangako siyang pupunta siya dito.. magsecelebrate pa nga kami ng anniversary naming ee.. kaya impossible ung sinasabi ni Karina.. tama ! pinagttripan niya lang ako.. nakoo.. lagot talaga siya sakin pag’uwi ko..”
May lumapit sakin.. tumunghay ako...
“Euphy..”
“D-dad..”
Napayakap ako bigla kay Daddy.. ewan ko ba, pero nakakaramdam ako ng lungkot at sakit... bakit pakiramdam ko may mali talagang nangyayari??
Bakit nandito si Daddy.. asan si Ryu??
“let’s go home..” bulong niya sakin..
“no Dad.. hihintayin ko pa po si Ryu dito.. nagpromise siya sakin pupuntahan niya daw po ako..”
Tumutulo na nman ang mga pasaway kong luha.. bakit ba sila nagpapatakan?? Ano ba !
“Euphy.. ndi na siya dadating..” bakas sa mukha niya ang simpatya sakin..
“Dad?? Pati ban man kayo?? Pati ba naman kayo nakikisakay sa pangttrip sakin ni Karina?? Dad, ndi na siya nakakatuwa hah..” naiyak na sabi ko sa kanya..
Niyakap niya lang ako.. “I’m sorry anak.. I’m sorry..”
Napahagulgol na lang ako..
Ang sakit-sakit... bakit nila ginagawa sakin to?? Naging mabait naman ako db?? Ndi naman ako pasaway?? Bakit ba nila ako pinaglalaruan ng ganito??
***END OF FLASHBACK...
Patuloy padin sa sa pagpatak ang mga luha ko..
Kahit anung gawin ko.. ndi padin nababawasan ung sakit...
Isang taon na ang nakaraan.. pero ganito pdin siya kasakit..
Nagulat na lang ako ng may mag’abot sakin ng panyo..
Napalingon ako sa kanya..
“RYU??”
“KURT” pagtatama niya sakin..
*sigh*
Tadhana nga naman, masyado akong pinaglalaruan.. bakit ba ang lapit ko sa mga kamukha ni Ryu?? Gusto ba nilang lagi kong maalala kung gaano kasakit ang wala siya?? Gusto ba nilang mamatay ako sa lungkot?? Kelangan talaga unti-unti nila akong pinapatay sa sakit...
“anong ginagawa mo dito??” tanong niya sakin..
Tumingin ako sa dagat.. saka siya sinagot.. “ binibisita ko siya..” simpleng sagot ko..
“si Ryu??” tanong niya sakin..
Tumango naman ako..
Humarap ako sa kanya at binigyan siya ng weak smile...
“anong nangyari sa kanya??”
“bukod sa kinuha siya sakin ng dagat na to.. ndi ko na alam ung iba pang detalye.. ayoko ng alamin..”
Nagsunod-sunod na nman ang pagpatak ng luha ko.. masakit pdin..
Maisip ko plang.. nasasaktan na ko.. namamatay na ko sa sakit...
“ngayon din siya kinuha sakin ee... nagbabaka sakali ako na baka Makita ko siya..”
Baliw na siguro tingin nito sakin.. pero, wala akong pakialam.. anong alam niya sa nararamdaman ko db?? Try niya kayang mapunta sa sitwasyon ko.. makaya niya kaya >.<
“ngayon din ang kaarawan ko..” sabi naman niya..
Co-incidence nga naman... nung araw na nawala si Ryu, nagsecelebrate ng birthday si Kurt.. haaaaaaaaay..
“pwede bang mayakap kita?? Kahit saglit lang?? Please??”
Tumango naman siya..
Ndi ko napigilan ang sarili ko.. niyakap ko siya ng mahigpit...
Umiyak ako ng umiyak habang yakap niya..
“mahal na mahal kita Raven YaeL Unico..”
Hinahagod niya ung likod ko ngayon... bakit ganito.. pakiramdam ko si Ryu talaga tong kayakap ko..
Ryu?? Ikaw ba yan?? Ikaw ba yan?? Bakit ganito?? Bakit pakiramdam ko ikaw siya?? Ndi ako pdeng magkamali... sayo ko lang nararamdaman tong ganito pag yakap kita.. bakit ko nararamdaman sa kanya...
“sige lang.. ibuhos mo lahat ng luha mo.. lahat ng sakit, ilabas mo.. sumigaw ka kung iyon ang magpapagaan ng loob mo.. basta, pagkatapos nito.. sana ndi na kita makitang umiiyak..”
Hinigpitan niya ung pagkakayakap sakin..
“mahal na mahal kita Ryu.. parang awa mo na, balikan mo na ako.. ndi ko na kaya.. ang sakit-sakit na..”
***
Kanina pa pinipigilan ni Kurt ang sarili niya... nasasaktan siya sa inaakto ni Euphy.. nararamdaman niya kung gaano kasakit ang nararamdaman nito..
Hinigpitan niya ang pagkakayakap kay Euphy..
Kahit anum pigil ang gawin niya...
Ndi nakikiayon sa kanya ang kanyang mga luha..
Nagsimula na itong pumatak..
“mahal na mahal ka din niya Eunice.. nasisigurado ko.. mahal na mahal ka rin niya..”
*************************************************************************************************
AUTHOR’S NOTE...
Ayan na nga bang sinasabi ko ee.. dahil sa kagagahan ko... ayan ! nakalimutan ko tuloy ung draft na nagawa ko..
Panibagong gawa to.. kaya pasensya nap o kung ganyan ung kinalabasan...
Wala ako sa tamang ulirat niyan.. hahaha
Isa pa, ndi ako marunong magpaiyak ng readers... dapat nakakaiyak to ee.. pero, parang ndi naman.. hehehe
Sino umiyak?? Awee~ meron ba?? Hahaha..
Ayan na ho.. since lampas 10 votes na nung isang araw pa.. hahaha, ipopost ko nap o.. na’ipost ko na nga actually.. hahaha
VOTE, POST COMMENTS at BE MY FAN ! :)))
Sana maappreciate nyo.. awee~ abangan ang next chapters.. hahaha
--sassyabhie05