Ελλης pov
- - - - - - - Επομενο πρωΐ
Η πόρτα χτυπάει σαν τρελή.
Πετάγομαι απο το κρεβάτι και ανοίγω την πόρτα.
Τότε μπουκάρουν μέσα οι Μαριάννα και οι φίλες της.
Ελλη<< Καλημέρα... Τι ώρα είναι?>> ρωτάει κοιμησμένα.
Ελεάνα<< Ελα 8:30 πήγε..>> με πληροφωρεί.
Φαίη<< Άντε ντύσου γρήγορα
Έχουμε μετακόμιση σήμερα!>>
Μελίνα<<Πρέπει να πας να πάρεις και τα κλειδιά απο τον Γιάννη!>>
Ελλη<< Που την βρήσκετε την όρεξη πρωί - πρωί? >> ρωτάω και πάω να ντυθώ.
Ντύθηκα, έντυσα και τον μικρό και μας πήγε η Μελίνα στο διαμέρησμα .
Ανεβαίνω με το καρότσι πάνω και χτυπάω.
Γιάννης<< Καλόστη, καλημέρα>> με χερετάει χαμογελαστός.
Ελλη<< Καλημέρα>> λέω και μπαίνω μέσα.
Γιάννης<< Οπ..ποιός είναι αυτός>> λέει και σκήβει στο καρότσι. Πιάνει τον μικρό και τον σηκώνει στην αγκαλιά του.
<< Είναι φοβερός>>
Ελλη<< Χαχαχα... Καλά ας τον είχες όλη μέρα>>
Γιάννης<< Σε πληροφορώ δεν θα είχα κανένα πρόβλημα!>>
Δηλώνει.
<< Έκα να υπογράψεις το συμβόλαιο τώρα>>
Υπέγραψα και μου έδωσε τα κλειδιά. Χερετηθήκαμε και μετά ο Γιάννης με βοήθησε με το καρότσι.
Μαριάννας pov
Η Μελίνα και η Έλλη πήγαν με τον μικρό στον Γιάννη κσι εμείς αρζίσαμε το πακετάρισμα.
Τώρα το πως εμπιστεύτικε το σπίτι της σε εμας απορώ κι εγώ η ιδια .
Φαίη<< Ρεεε.... Η κούνια πως κλείνει?>> φωνάζει η Φαίη απο το δομάτιο.
Ελεάνα<< Ωχ! Μαζέψτε την αυτήν... θα μπλεχτεί στην κούνια!>> γελάει η Ελεάνα
Ζωή<< Κουδούνιιι...Ανοίξτε κάποια>> φωνάζει
Μαρ<< Ανοίγω εγώ >> Λέω ναι τρέχω στην πόρτα.
Και ναι... Ηρθαν οι κουβαλητές μας, ο θεός να τους κάνει .
Πρώτος και καλύτερος ο Αρης...
Πετρος<< Καλημέρα στα κορίτσια μας... Άντε ρε μπες μέσα να τελειώνουμε.>> λέει και σπρώχνει τον Αρη, ο οποιος πέφτει πάνω μου.
Αρης/Μαρ<< Συγνώμη!>> λέμε ταυτόχρονα.
Ζωη<< Άντε, τελειώνεται. Ααα και κάποιος να πάει να βοηθήσει την Φαίη με την κούνια>>
Πετρος<< Πάω εγώ!>> λέει και τρέχει στο δομάτιο.
Ελεάνα<< Να την βοηθήσεις είπαμε οχι να μπλεχτείτε και οι δύο με την κούνια>> του φωνάζει και γελάμε.
Έτσι ξεκινήσαμε όλοι το πακετάρισμα, μετα μουσικής.
Εμείς πακετάραμε και τα αγόρια τα κατσεβάζανε στα αθτοκίνητα.
Σε μια ώρα είχαμε αδιάσει όλο το σπίτι και φύγαμε για το κενούριο.
Ελλη<< Αντε μπείτε!>> λέει η Ελλη ανοίγοντας την πόρτα.
Μελίνα << Με το δεξί ε?!>>
Αρχίζουμε σιγά - σιγά να μεταφέρουμε τις κούτες πάνω.
Χρήστος<< Πάντως Ελλη γαμάτο το σπίτι. Απο ποιόν το νικιασες? >> ρωτάει φέρνοντας μέσα μια κούτα .
Ωχ!
Ελλη<< Απο έναν φίλο των κοριτσιών.>> λέει αδιάφορα
Μάνθος<< Άστο Χρηστάκη... Τον Γιάννη λέει... ΑΝ σου θυμίζει κάτι ..>>
Χρήστος<< Οπα... Δεν εννοείς τον βλάκα πρώην της Μελίνας ετσι?>> ρωτάει θυμωμένα.
Μάρκος << Γιατί ξέρεις και άλλους?!>>
Χρήστος<< Χα! Για αυτό τέτοια πρεμουρα για το σπίτι ?!>> λέει ο Χρήστος και αφήνει απότομα μια κούτα κάτω και πάει και τραβάει την Μελίνα από το μπράτσο και την σέρνει προς τα δωμάτια.
Ζωή << Αντε πάλι παρατράγουδα θα έχουμε >>
Οι δυο τους εξαφανίστηκαν και οι υπόλοιποι συνεχίσαμε το ξεπακεταρισμα.
Τότε χτυπάει η πόρτα...
Αρης<< Ανοίγω εγώ.. >> λέει και πάει και ανοίγει την πόρτα.
Λουκάς<< Εε... Γειά...>> ακούω τον Λούκα πίσω μου.
Αρης<< Εσύ μας έλειπες! >>
Λουκάς<< Για ξανά πες το αυτό..!>> λέει θυμωμένα πιάνοντας τον από την μπλούζα.
Αρης<< Γιατί ρε νομίζεις ότι θα σε φοβηθώ ?!!>>
Γυρίζουμε όλοι και τους κοιτάμε ενώ ο Μάρκος μπαίνει ανάμεσα τους τραβώντας τον Αρη.
Μάρκος<< Καθίστε ρε παιδιά... Ρε Αρη τι αρπάζεσαι κι εσύ>> λέει στον Αρη.
Αρης<< Εγώ μωρέ ?! Αυτός!>>
Λουκάς << Βγαις από την ποδιά του φίλου σου να σου πω εγώ αυτός>>
Μάνθος << Ελα φίλε κοψτω κι εσύ τώρα >>
Ζωή<< Σταματήστε μωρέ... Λευκάδα... Λουκακο μου!!>> λέει η Ζωή χαρούμενα και τρέχει πάνω του.
Εκείνος αμέσως την παίρνει αγκαλιά.
Λουκάς<< Ζωβαδι μου τι κάνεις?>> την πειράζει και την φιλάει στο κεφάλι.
Μάρκος<< Οπα φίλε, κοντά τα κουλά σου μην στα κόψω >> λέει θυμωμένα και τραβάει την Ζωη.
Ελεάνα<< Παψτε να είστε Κάφροι... Λούκα τι κάνεις ?>>
Λουκάς << Επ Ελεάνα, Φαίη.. Καλά εγώ.. Εσείς ?>> λέει και φιλάει και τις δύο στο μάγουλο.
Πέτρος << Ρε φίλε δεν μας λες κι εμάς ποιος είσαι.. Γιατί απ' ότι φαίνεται μόνο εμείς δεν σε ξέρουμε>>λέει με ύφος.
Μην δουν κενούριο αγόρι αμέσως να το παίξουν κοκόρια!
Μαρ<< Ο Λουκάς είναι ο δικηγόρος της Ελλης... Και ξάδελφος μας >> Λύνω επιτέλους το μυστήριο.
Ο Αρης στο άκουσμα των λέξεων γυρίζει και με κοιτάει.
Ζήλεψε ??!
Μελίνα << Οπ, ένας Λουκάς. Τι κάνεις εδώ?>> ρωτάει ερχόμενη από το δομάτιο με τον Χρήστο.
Μμμ... Στοχαστική ερώτηση...
Τι κάνει ο Λουκάς εδώ ??!
Λουκάς << Εεεε... Εγώ... Ήρθα σαν.. Σαν δικηγόρος να πάρω το συμβόλαιο ενοικίου... >> λέει, καθόλου πειστικά, κοιτώντας την Ελλη.
Ελλης pov
Ανοίγει ο Αρης την πόρτα και ακούω τον Λουκα.
ΉΡΘΕ !
Σκέφτηκα αμέσως και χαμογέλασα.
Και τότε ξεκινήσανε τους τσακωμούς.
Μμμ... Δεν του το είχα του Λουκα...
Ελλη << Εε... Λοιπόν παιδιά... Ευχαριστώ για όλα... Κάνατε υπέρ αρκετά.. Μπορείτε να φύγετε>>
Μάνθος << Σίγουρα δεν θες να σε βοηθήσουμε >>ρωτάει.
Γλυκούλης!
Ελλη<< Όχι μωρέ... Τώρα μπορώ κι εγώ.. Θα δώσω το συμβόλαιο στον Λουκα και αφού κοιμηθεί το παιδί θα.. Θα τα τακτοποιήσω >> Λέω κοιτώντας τον Λουκα.
Χαιρεταω όλα τα παιδιά και φεύγουν.
Και μένω μόνη με τον Λουκα.
Ελλη<< Γειά..!>> λέω αμήχανα
Λουκας<< Γειά..>>
Τότε αρχίζει να κλαίει ο μικρός. Γυρίζουμε ταυτόχρονα και τον κοιτάμε στο καρότσι του.
Πάω και τον παίρνω αγκαλιά.
Ελλη<< Μάλλον πεινάει.. >> λέω αποφεύγοντας να τον κοιτάξω.
Λουκάς<< Θες βοήθεια ?>> ρωτάει
Ελλη<< Εε.. Αν θες..>>
Λουκάς << Ελα δώσε μου τον μικρό μέχρι να του κάνεις το γάλα>>
Του τον βάζω στην αγκαλιά του και πάω στην κουζίνα.
Από εκεί μέχρι να ζεσταθεί το νερό τον παρατηρώ που παίζει μαζί του.
Μαριάννας pov
Αφήσαμε την Έλλη με τον Λουκα και φύγαμε.
Πήγαμε για φαγητό στο διαμέρησμα του Μάρκου.
Και οι 10.
Μια χαρούμενη ατμόσφαιρα που είμαστε....
Ο Αρης να με κοιτάει αλλά να μην μου μιλάει, ο Χρήστος να κρατάει μούτρα στην Μελίνα γιατί δεν του είπε για τον Γιάννη και όλοι οι υπόλοιποι να είναι μέσα στα μέλια.
Εμείς τα καρότσια μπήκαμε στην κουζίνα, και τα αγόρια πήγαν να πάρουν γλυκά.
Τελικά, μετά α καμιά ώρα, στρωθηκαμε να φαμε.
Φαίη << Θα συνεχίσετε να είστε σαν την Μεγάλη Παρασκευή?! Δηλαδή έλεος, να φάμε είπαμε! >> φωνάζει
Χρήστος<< Φαίη μην ανακατεύεσαι! >>Λεει θυμωμένα
Μελίνα<< Είναι φίλη μου και θα ανακατεύεται όσο θέλει! >>
Χρήστος<< Εε βέβαια.. Να μου πεις όταν σου κάνανε πλάτες ανακατευονταν >>
Μαρ<< Ρε Χρήστο δεν έγινε τίποτα με τον Γιάννη απλά ήταν ευκαιρία το σπίτι για την Ελλη.
Μην είσαι ξεροκέφαλος! >> του εξηγώ
Αρης<< Ναι ρε Χρήστο μου για το σπίτι τρέχανε στον Γιαννάκη.
Αλλά μην αγχώνεσαι αν φταίει κάποια για αυτό η Μαριάννα είναι που της κατεβαίνουν όλο φαηνες ιδέες>> λέει στον Χρήστο αλλά έχει γυρίσει προς τα εμένα.
Δεν το πιστεύω ότι ο πανηληθιος τα ρίχνει όλα σε μένα!
Μαρ<< Τουλάχιστον εγώ έκανα κάτι, και τώρα η Ελλη έχει πιθανότητες να κρατήσει τον μικρό, σε αντίθεση με εσένα που δεν ασχολήθηκες καν>>
Αρης<< Ναι, δεν μπορώ να πω τόσες δολοπλοκιες έχεις κάνει..
Φαντάσου τι εταξες στον Γιάννη για να αφήσει το σπίτι τόσο φτηνά στην Ελλη!>> λέε και την ίδια στιγμή όλοι γυρίζουν και τον κοιτάνε.
Οοοχιιι... Δεν υπονοεί αυτό που νομίζω!!!
Μαρ<< Εε να..>> λέω και το επόμενο λεπτό έχω βουτήξει το χέρι μου στην σος και την έχω πασαληψει στην μούρη του.
Αρης<< Θα πεθάνεις! >> Λέει και τότε μου έρχεται η σαλάτα στο κεφάλι.
Και τότε ξεκίνησε ο πόλεμος.
Η Μελίνα έριξε στον Χρήστο όλο της το πιάτο και με την σειρά του ο καθένας πέταξε και από κάτι.
Μόλις βλέπω την τούρτα πάνω στο τραπέζι την φαντάστηκα πάνω στην μούρη του.
Απλά δεν μπορούσα να μην το κάνω!
Την αρπάζω και τσουπ....
Στην μούρη του Αρη.
Όλοι σταμάτησαν και μας κοίταξαν.
Τώρα την έβαψα...
Ο Αρης καθαρίζει τα μάτια του και με κοιτάει...
Αρης<< Τώρα θα δεις!>> λέει και με τραβάει και με φιλάει.
Εγώ αρχίζω να τον βαράω με τις μπουνιές μου στο στήθος.
Εκείνος με πιάνει από τους καρπούς και συνεχίζει να με φιλάει απιθετικα.
Τώρα όλη η τούρτα βρίσκεται και στην μούρη μου.
Φιλιομαστε λίγο ακόμα και σταματάμε να πάρουμε ανάσα.
Τότε τον χαστουκιζω!
Απομακρυνομαι και παίρνοντας τα πράγματα μου φεύγω.
Hello ✌
~ Kisses Birches ❤ ~