"Kamerat e sigurise jane ne vend te sigurt?"-pyeste teksa qendronte ne erresiren totale te asaj dhome, ulur ne poltronin e zi i cili qendronte ne qender te dhomes, aty ku binte drita e henes nga dera e qelqte e asaj ndertese gjigande.
"Po"-
"Me pelqen kjo gjendje ! Eshte kaq e hijshme per nje zonjushe si une dhe askush nuk ka dyshime, sepse askush nuk me njeh , perveç te ndjerit , Aleks"
"Por zonje , nuk duhet ta kishit bere kete ! "
"Kush je ti qe me jep mend mua ? "- fill pas fjaleve te saj u degjua arma qe perfundoi me pelumbat ne kraharorin e nje prej "qenve" te saj .
"Ka dikush tjeter ndonje ide se si kam vepruar ose se si do te veproj?"- U degjua zeri i saj i egerr qe u futi friken deri ne palce gjithe te tjereve . Askush nuk guxonte te pergjigjej , kudo mbizoteronte heshtja.
Ja ku qendronte , tashmë e kthyer me kurriz nga te gjithe dhe mund te dalloje fare qarte kaçurrelat ne shpinen e saj . E veshur me pantallonat e ngushta prej lekure e te zeza ashtu sikurse xhaketa e saj , te cilat nxirrnin me ne pah gjoksin e saj të bëshëm si dhe kembet e gjata e te drejta , që sa e sa mund t'i enderronin vetem per t'i parë , por askush s'do e merrte guximin ta shihte drejt e jo me ta zhvishte me sy .
Papritur beri me shenje qe te largoheshin te gjithe duke qendruar e vetme ne ate dhome te madhe e boshe qe dukej sikur te mbyste me ate erresiren e saj , por erresira ishte frymezuese per te , ashtu sikurse ishin oret e vona pas mesnate . Ndoshta kjo ishte arsyeja se pse askush nuk e kishte pare diten ate , por gjithmone pas mesnate dhe zhdukej para se te zbardhte ! E mistershme !
U ul ne karrigen e lartë prej meshini dhe duke u rrotulluar sa nga njera ane ne tjetren, mendimet vertiteshin vrikthi ne mendjen e saj .
"Ata nuk duhet ta gjejne kurre vrasesin , shkaktaren e gjithe kesaj . Kjo vrasje duhet te mbyllet si vrasje e pazbardhur , ose do te kete pasoja te renda per mua . Duhet te veproi njesoj si me vrasjen e pare , por kam nje pengese me te madhe , Marko Domanov. Dreqi e marrte !! Kush e gjeti komisarin me te pasur te Londres qe nuk mund te korruptohet me asgje ?!! Por une do e gjej nje rruge , per ta pasur dhe ate ne krahun tim dhe me pas sme ndalon asgje !" - mendohej me zë per planet e saj . Kush e degjonte do te mendonte se ishte nje e shkalluar qe flet me veten e saj , por perkundrazi ! Nuk ishte e tille ! Ishte nje femer e forte qe kishte arritur te behej nje gur i pathyeshem ne gjithe Londren . Nuk i besonte askujt , por vetem vetvetes ndaj dhe planet i bente me veten e saj , ndoshta kjo eshte arsyeja se pse nuk kishte mundur te zbulohej nga policia , derisa u be e pakapshme nga ta .Kishte nje organizate te madhe , por vetem 4-5 persona njihnin fytyren e saj dhe keta ishin te paret dhe njerzit e saj me te besuar si dhe te gjithe ata qe kishin perfunduar te vdekur nga dora e saj , ndersa te tjetet thjesht zbatonin urdherat e saj pa pyetje dhe i referoheshin me titullin "Madrina " , prandaj skishin mundur te shihnin gje tjeter veçse kaçurrelat e plota , natyrale qe i mbulonin shpinen dhe zerin e saj .
Pasi po mendohej per se paku 30-minuta dhe po sorollatej neper dhomë ne mendjen e saj erdhi dicka ashtu fare rastesisht . U ul ne karrigen e saj , mori telefonin dhe fill pas perfundimit te ziles se dyte , u degjua nje zë femrè .
" Madrina?"
"Po të pres Rebeka. Është koha jote"