Το επόμενο πρωί η Έμιλυ σηκώθηκε νωρίς απ' το κρεβάτι. Αφότου πλύθηκε και ντύθηκε έκατσε στο κρεβάτι να σκεφτεί. Ξαφνικά είδε την φωτογραφία του πατέρα της με την ίδια. Ο γλυκός μου,καημένε πατέρα πώς μπόρεσες να μείνεις μαζί με την μαμά τόσα χρόνια παντρεμένος;; σκέφτηκε. Αυτή την ερώτηση ήθελε να του την κάνει πάντα. Την αγαπούσε,ενώ εκείνη έκανε την ζωούλα της μαζί του. Του τρώγε τα λέφτα....Πώς μπορεί ένας άντρας να αγαπάει τέτοια γυναίκα;;! Εγώ ποτέ δεν θα φερθώ άσχημα στον Ρότχερ,θα τον αγαπάω πολύ και θα ζήσω έναν τέλειο γάμο!!! Υποσχέθηκε στον εαυτό της!
Κατόπην, σηκώθηκε και πληκτρολόγησε τον αριθμό του Ρότζερ.
<<Ναι, αγάπη μου.Τί κάνεις??>>τον ρώτησε με ένα χαμόγελο στα χείλη.
<<Καλά εσύ καλή μου?>>απάντησε ενθουσιασμένος από την άλλη γραμμή.<<Έμιλυ μου,θέλω να σε ρωτήσω κάτι. Πότε θα έρθω να σε ζητήσω από την μητέρα σου.Γενικά πότε θα το ανακοινώσουμε?>> είπε ο Ρότζερ περιμένοντας αγωνιωδός μια απάντηση,
Εκείνη τη στιγμή μια σκέψη πέρασε απ'το μυαλό της. Βρήκα τρόπο για να χαλάσω τον γάμο της μαμά μου! Χαχα τώρα θα δει αυτή.. <<Καλέ μου,ας περάσει κανά μήνας να γνωριστούμε πιο καλά και μετά ξέρω πως θα το ανακοινώσω.Θα είναι μπροστά και η μαμά μου και πολλά άτομα.Μην ανησυχείς>>αποκρίθηκε με ευχαρίστηση.
<<Όπως θες εσύ.Τα λέμε και πάρε με το βράδυ να βγούμε για δείπνο αν θες.>>
<<Εντάξει θα σε πάρω.Ανυπομονώ να βγούμε μαζί.Φιλάκια!! >> μίλησε όσο γλυκότερα μπορούσε.
Η Έμιλυ ήταν πολύ χαρούμενη. Ενώ κατέβαινε τις σκάλες σκεφτόταν: Θα πληρώσει για όλα με αυτό το τρόπο!! Πόσο χαρούμενη είμαι! Ανυπομονώ να έρθει η μέρα του γάμου της! Ξινός θα της βγει παρόλου που αδημονεί γι'αυτόν....Πωω πάλι θα την δω τώρα στο πρωινό. Υπομονή Έμιλυ,υπομονή.... Αποφάσισε να έχει καλή διάθεση για να νευριάσει την μαμά της ακόμα περισσότερο,
Όταν έφτασε στο σαλόνι άκουσε χαχανητά. Πλησίασε διστακτικά και το θέαμα που αντίκρυσε ήταν φρικτό! Η μαμά της καθισμένη πάνω σ' ένα αγόρι στην δικιά της ηλικία να φιλιούντε και να χαιδεύοντε. Δεν ντρέπεται καθόλου?!Φέρνει αυτόν τον βρωμιάρη στο σπίτι και σαλιαρίζει σαν 15χρονο?!Αυτό ήταν!!!! Αυτός σκότωσε τον μπαμπά ΜΟΥ!Εσείς τον σκοτώσατε!!!Πόσο σε μισώ μαμά!!Κρίμα που δεν σου καίγεται καρφί,ίσως να άλλαζε κάτι.... Ένα δάκρυ έσταξε στο ροδαλό μάγουλό της,αλλά το σκούπισε αμέσως.
Μπήκε μες στο σαλόνι αποφασιστικά και η μητέρα της γύρισε και την κοίταξε.<<ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΜΑ??!! Φέρνεις αυτόν τον βρωμιάρη μέσα στο σπίτι μας??!! Πόσο πιο χαμηλά μπορείς να πέσεις πια!Πόσο??!!>>φώναζε η Έμιλυ υστερικά.Είχε γίνει κόκκινη απ'τον θυμό της.
<<Καταρχήν ΜΗΝ ΜΟΥ φωνάζεςι εμένα!!! Μα ποιά νομίζεις ότι είσαι επιτέλους?! ΔΙΚΗ ΜΟΥ ειίναι η ζωή και ΔΙΚΟ ΜΟΥ το σπίτι!!! Θα κάνω ότι θέλω και θα φέρομαι όπως θέλω! Γι'αυτό να μου φέρεσαι καλά πριν σε πετάξω έξω από το εδώ!>> Απάντησε η Τζάνις τσιρίζοντας και χαμογελόντας ταυτόχρονα.
<<Αγάπη μην εκινευριζεσαι...>>Της είπε ο νεαρός και της έδωσε ένα φιλάκι στο μάγουλο. Μπλιαξ! Πόσο αηδιαστικό θέαμα είναι αυτό!; σκέφτηκε αηδιασμένη η Έμιλυ. Το αγόρι έπειτα κοίταξε την Έμιλυ και της είπε <<Εγώ είμαι ο Τζέρεμι. Χάρηκα! Από εδώ και πέρα θα μένω μαζί σας>>.Χαμογέλασε και ξαναφίλησε την Τζάνις στο μαγούλο. Αμέσως έριξε στην κόρη μια ειρωνική ματιά γεμάτη μίσος.
<<Εγώ δεν χαίρομαι για την γνωριμία και δεν σε θέλω μες στο σπίτι μου!! Εσύ σκότωσες τον μπαμπά μου!!! Δεν ντρέπεσαι να μπαίνεις εδώ μέσα??!!>>φώναζε πάλι η Έμιλυ. Τον σιχαίνονταν. Θα σε σκότωνα αν μπορούσα καθίκι, έλεγε από μέσα της.
<<Κοίτα κοριτσάκι.Δεν με ενδιαφέρει καθόλου τι πιστεύεις εσύ!! Εγώ αγαπώ την Τζάνις και θα την παντρευτώ.Όσο για τον μπαμπά σου,έπρεπε να είχε αφήσει την μαμά σου προ πολλού!! Τσάμπα χαραμίζονταν μαζί του. Έπρεπε να είχε μυαλουδάκη !! Εξάλλου φαινόταν ότι τον απατούσε και δεν τον ήθελε. Του πατέρα σου λάθος ήταν όλα!!>> απάντησε ο Τζέρεμι με ειρωνικό χαμόγελο. <<Καλά δεν τα λέω μωρό μου??>>ρώτησε την Τζάνις που ήταν ακόμα πάνω στα πόδια του.
<<Φυσικά!!Μόνο εσύ με καταλαβαίνεις γλυκέ μου!>> του είπε γελόντας και έδωσαν ένα ρουφηχτό φιλί.
<<Με ποιό δικαίωμα μιλάς εσύ για του μπαμπά μου βλάκα!!!?!?! Τα αδέρφια μου δεν πρόκειται να πατήσουν το πόδι τους στο γάμο!! Θα λυπηθούν πολύ όταν τους τα πω όλα αυτά!!>> έλεγε η Έμιλυ πεισμωτικά μην μπορόντας να βλέπει το γελοίο θέαμα μπροστά της. Εν μέρη είχε δίκο ο Τζέρεμυ.Ο μπαμπάς της έπρεπε να είχε αφήσει την γυναίκα του πριν πολλά χρόνια.
Η Τζάνις σηκώθηκε και πλησίασε την κόρη της.<<Σου έχω πει χίλιες φορές ότι δεν με νοιάζει η γνώμη τους! Ειδικά η δικιά σου,σε έχω γραμμένη!!Θα κάνω ότι θέλω!!>> έκανε στροφή και έπιασε το μελαχρινό αγόρι απ'το χέρι.<<Εμείς πάμε επάνω τώρα.Μην μας ενοχλήσεις! >> χαχάνησε και προχώρησε.
<<Γειά σου Έμιλυ. Χάρηκα πολύ που σε γνώρισα!>> χαμογέλασε ο νεαρός και της έκλεισε το μάτι.
<<Εγώ καθόλου! Χάσου απ'τα μάτια μου!>. είπε η κοπέλα πληγωμένη για άλλη μια φορά.
Όταν τα χαχανητά σταμάτησαν να ακούγοντε η Έμιλυ πήγε προς το παράθυρο και στήριξε το κεφάλι της στην μπαλκονόπορτα. Εκείνη την στιγμή δεν μπορούσε να συγκρατηθεί και άρχισε να κλαίει. Ξέσπασε από την πίεση,τον θύμο και τα νεύρα τόσων ημερών. Είχε βαρεθεί να πολεμάει την μητέρα της,είχε βαρεθεί αυτήν την συνεχόμενη σύγκρουση τους. Γιατί κοιτάει τον εαυτό της??!! Γιατί κάνει ότι θέλει και με μισεί τόσο?!!.Ας πάρω τα αδέρφια μου να τους ανακοινώσω τον γάμο,προτού το μάθουν από αλλού και γίνει τίποτα.
Βρήκε την αναπνοή της και σταμάτησε το κλάμα . Πήρε το κινητό και πληκρολόγησε τον αριθμό του George. Είναι πιο ήρεμος.Θα το πάρει καλύτερα και θα το πει στον John. O George απάντησε.
<<Έμιλυ !! Τί κάνεις?? Καιρό έχουμε να τα πούμε>>είπε ο αδερφός της χαρούμενος.
<<Ναι καλέ μου.Πολύ καιρό....>>απάντησε η Έμιλυ χαμηλόφωνα......