Dumiretso ako sa kwarto at umiyak ng umiyak. Hindi ko alam kung ano ang rason ko. Ang bigat lang ng nararamdaman ko. Basta, ang gusto ko lang gawin ay umiyak.
Pakiramdam ko tuloy napaka random kong tao. O baka naman nababaliw na ako? Why did I suddenly have to bring that up? Well was it my fault though? We were in the middle of talking about it. I had to ask!
I reached for my phone and text Max.
To Honey: Kita tayo?
Wala si Kris. At naiinis ako sa kanya! Hindi ko alam kung bakit. Dahil ba feeling ko nagiging masama na naman ang turing nya saakin? O dahil nasanay lang ako na sa sandaling panahon ay kahit papaano naging mabait sya? Pinilig ko ang ulo ko. Of course not! At kung ganun man, bakit naman big deal saakin yun?
Halos mabaliw na ako sa kahihintay ng reply ni Max, pero isang oras na ata ang lumipas wala parin syang reply! Nilaro ko na lang ng nilaro ang malambot na unan sa kwarto ni Kris. Kamusta na kaya si Max? I hugged the pillow as if I'm hugging Max-- nilayo ko ang unan. Tsk. Amoy ni Kris to eh!
Naramdaman kong nag vibrate ang phone ko. Sa wakas naman!
From honey: Sorry hon. Ang dai kong tinatapos eh.
Imbis na malungkot ako sa text nya, nagalit ako. Ngayon nya lang ako tinanggihan! I was always his number one priority. Is he seeing another girl now that we don't see each other as often as before? He doesn't even bother to text and check on me anymore..
I teared up from the thought of Max having a new girlfriend.
To: Honey - Wow, ang tagal mo magreply ah, tapos wala ka naman palang sasabihin. We dont even see each other that much anymore, are you really that busy?
Naiinis ako! Hindi ko alam kung bakit naiinis ako kay Max o dahil bad trip lang ako. Basta nagagalit ako. Wala pang isang minuto ay nag reply na sya.
From Honey: Hon naman, graduating na ako. Madami talagang pinapatapos saamin. :( I miss you.
Tss. I knew it. He's definitely seeing another girl. Hindi ako nagreply at pagkatapos ng ilang minuto ay nagvibrate na naman ang phone, kay Max ulit galing.
From Honey: Honey, next time ko na lang pala tatapusin, tara kita na tayo?
Napasapo ako sa mukha ko the moment I read his message. How could I treat him like this? I should be the understanding girlfriend here! What's happening to me? Ang bigat ng nararamdaman ko. I want to scream and shout because of some unknown reason and I wanna kill myself now for texting Max like that. How could I? Why am I being so unreasonable to him? And why should he suffer from my pain? From me?
Feeling ko babagsak ang luha ko anytime soon. At ako pa ang may ganang magreklamo sa kanya na busy sya. I don't deserve him! He is too good for me. Bakit ba ako nagkakaganito? Dahil ba kay Kris? Bakit naapektuhan ako sa kanya!? I texted back.
To Honey: No it's okay. Sorry sa inasal ko. Bad mood lang, tapusin mo na yan. Naiintindihan ko naman. I love you. :)
Naghesitate pa ako kung ilalagay ko pa yung word na I love you. Bakit ba parang ang weird saakin na sabihan sya nito pag nag te-textan kami? Dati naman halos oras-oras kaming nagsasabihan nito ah. Issh, ewan.
Nagreply pa sa saakin na meron pa naman daw syang oras para doon. Pero sabi ko, lumabas na lang kami pag natapos nya na ang lahat. Alam ko naman na busy na talaga sya, ayaw nya lang ako magalit. Graduating na sya at hindi naman dapat 'kung kailan ko gustuhing lumabas kami, eh masusunod na. May sinusunod parin syang schedule, at ayoko namang mahirapan sya ng dahil saakin
"Good afternoon po manang." Masayang bati ko kay manang. "Kamusta na po kayo?"
Nginitian nya ako. "Ayos na ako, salamat. At nako, pasensya na kung naiwan ko kayo ng dalawang araw."
"Nako ayos lang po yun." Umalis si manang para daw mag-gawa ng meryenda. Nanuod lang ako ng tv at nung mabored ako, pinuntahan ko si manang at nakitang nagluluto pala sya.
"Ah manang lalabas lang po ako." Paalam ko. Gusto ko lang mahanginan since namimiss ko ang hangin sa labas.
"Sige hija. Maya-maya pa naman ito matatapos."
Lumabas ako at naglakad lakad hanggang sa nalabas ko na ang subdivision.
Nagulat ako sa unang tao na nakita ko nang makalabas.
"Max?"
"Steph?"
Lumakad ako papalapit sa kanya. Hindi ko alam ang gagawin ko. I miss him pero nagsinungaling sya saakin.
"You lied to me." I said and look at him. I thought he's doing something?
"No I didn't. May kukuhanin akong kopya sa kaklse ko dito, kay Jetro." Nagpanic ang boses nya dahil nakita akong nakakunot ang noo. Hinawakan nya agad ang bewang ko.
Napa-ahh na lang ako. Si Jetro ay kaibigan nya at kaklase nya.
"At ikaw? Why are you wearing a sando?.. At bakit.. naandito ka?" Tanong nya.
"Ha? Hindi naman manipis ah? K-kasi yung kaklase ko! Gumala kami tapos tumambay kami sa bahay nila." Kinagat ko ang dila ko.
"Kaklase? Are you studying again? Hindi ka nagsabi saaking gagala ka, and what are you wearing?"
"A-ahh. He-he. Soon, magaaral na ako." Binigyan nya ako ng weird stare. Ang weird ko na nga siguro ngayon. Hindi kasi talaga ako sanay sa pagsisinungaling!
"Tara nga, gumala na lang tayo."
Nagulat ako sa sinabi nya! May naaninag ako sa malayo. Oh god! This is just.. Sht! My god!
"M-max! Aalis na ako, nagtext nga pala si Tessa saakin-- let's go out in another day, puntahan mo na lang si Jetro!"
May sinabi pa sya pero hindi ko na narinig. Tumakbo ako ng mabilis. Yung hindi ako makikita ni Max na nagtago at hindi rin naman makikita ni Kris. Gosh! Bakit sakto pang nagkita kami ni Max, eh uwi din ni Kris? Paano na lang kung nakita nyang magkasama kami?
Nakakita ako ng isang malaking garbage can. Madamo pa sa paligid. Pumunta ako sa likod at nagtago. Sakto namang pagupo ko, dumaan ang sasakyan ni Kris. Huh! Nakahinga din ng maluwag. Tinignan ko sa malayo kung nakatayo parin ba si Max sa gate, pero wala na. Pumasok na siguro sya. Lagot ako kay Kris nito. After 5 minutes, naglakad na ako pabalik.
Maingat na tinignan ko ang iba't ibang daan para masiguradong walang Max sa paligid. Oh god!
Pumasok ako sa loob ng bahay. Buhay pa naman ako at hindi ako nahuli ni Max.
"Saan ka galing?" Nagulat ako nang makita si Kris sa hagdan.
"Nagpalamig lang ako sa labas." Wala naman akong dapat ikatakot sa kanya. Meron ba?
"Really, huh?" Umirap sya at tumuloy sa taas.
"Ah Kris, nagluto si manang Lucy ng meryenda.. lumabas ka mamaya." Hindi nakatinging sabi ko sa kanya.
"No thanks,"
I sighed. Umupo na lang ulit ako sa sofa. Why am I trying to be close to him? I feel like I'm craving for his attention so much. Arggg.
Tsk.
I woke up because of someone gently slapping my cheeks. Pagbukas ko ng mata ko, nakita ko si Kris.
"Bakit?" I asked.
"Wake up. You have class today." He said and sit at the corner of the bed. Napatingin ako sa orasan. 6:30 AM? Anong oras ba ang klase ko... wait?
"WHAT!?" I asked, shocked. "I-I'm going to.. today?" Still shocked.
"Yeah. We already talked about it, didn't we?"
Jeez. This guy! Sinabi lang nya saakin yun last week. Last week nya lang din tinawagan si Ethan para ayusin to, tapos papasok na agad ako ngayon?
"Naayos na ang lahat. 8 ang simula ng klase mo." May binigay sya saaking maliit na puting papel. "Schedule mo."
Tinanggap ko iyon at tinignan. I can't believe that I'm going to continue now! God!
"May mga binili si Lyn na bags na hindi nya na dinala, maybe you can use those since hindi naman nya gagamitin 'yun." He said and he left something doon sa side table. "Your allowance."
Napanganga na lang ako. Wow. Just wow.
"Kris.." Mahinang tawag ko sa kanya. Nakatingin lang sya. "Thank you."
Ngumiti sya na hindi abot sa mata. "No. This is my way of thanking you."
Hindi ko naintindihan ang sinabi nya. Way of thanking me? Ano naman ang dapat nyang ipagpasalamat saakin? Hindi ko na natanong at lumakad na sya.
Nakatingin lang ako sa kanya. I wanna hug him right now. Why? Why am I happy? This is the same guy who is doing stuff to me. I shouldn't be this happy..
Humarap ulit sya saakin.
"Remember, don't you ever try or dare to see another guy. I have eyes there."
At that moment, I didn't say anything. I know I'm happy, and I dont know why. I just nodded and my heart started beating so fast. Why am I happy whenever he tries to be a little nice?
I sighed and shook all the thoughts I had.