×Chapter 26×
~🍔🍔🍔~
+Princess' POV+
Naka-handa na'ko para sa gagawin kong talent. Nakakaramdam ako ng kaba, pero hindi ko alam kung para saan 'yun. Alam kong hindi ako kinakabahan sa gagawin kong talent, kaya hindi ko alam kung para saan 'yun. Hays 'di bale na nga. Tapos nang mag-valley si Zamantha, kaya alam kong ako na ang susunod. Sinet-up na nila ang piano ko sa stage, nang maayos na ang lahat ay lumabas na'ko, dala ang violin ko. Nakita ko ang pagkunot ng noo ng mga tao. Sino nga bang hindi magta-taka? May piano sa stage at naka-harap ito sa audience, imbis na nakatagilid, tapos may dala pa akong violin.
Napangisi ako nang makitang pati ang mga magulang ko, si Prince at si Ate Tiana ay naka-kunot ang noo. Walang nakaka-alam na magaling ako sa ganitong bagay. Tanging ako lang, si Jarzy at si Jarice ang nakakaalam, actually marunong din silang alawa ng gan'to. Bigla naman akong nalungkot, naalala ko nanaman siya. Hay! Napa-iling na lang ako para hindi ko na siya maisip, pero naalala ko, connected rin pala sa kaniya ang kantang kakantahin ko ngayon. Tssk!
Kinuha ko ang upuan at inilagay 'yun sa likod ng piano. Tumungtong ako doon at umupo sa piano. Lalong nangunot ang noo ng mga tao—Kung mayroon pang ikaku-kunot 'yun. Mayroon nang nagbubulungan at tila naguguluhan sa ginawa ko, pero hindi ko na lang pinansin. Itinaas ko ang mic para marinig nila ang pagkanta ko. Nagsimula na akong mag-tipa sa piano... gamit ang diliri ng paa ko, at sinimulan ko na ring patugtugin ang violin ko. Kitang-kita ko ang panlalaki ng mga mata ng mga tao sa ilalim ng stage. Napangisi ako, ang galing ko talaga.
Now playing: Somewhere down the road by: Nina
Napa-pikit ako bago simulan kumanta.
♪♪We had the right love
At the wrong time
Guess I always knew inside
I wouldn't have you for a long time♪♪
Kung alam ko lang sana no'n, sana sinabi kong mahal ko siya kahit alam kong sobrang bata pa namin no'n, at iisipin ng ibang puppy love lang 'yon. Wala akong pakialam kung ano man ang isipin ng iba. Wala akong pakialam kung sabihin nilang mali ang pagmamahal ko sa kaniya dahil pareho kaming babae.
♪♪Those dreams of yours
Are shining on distant shores
And if they're calling you away
I have no right to make you stay♪♪
Naalala ko noon, pangarap niyang maging successful business woman balang araw. 'Yung tipong hahangaan siya ng lahat dahil isa siya sa pinaka-mayaman na tao sa mundo. 'Yun ang pangarap niya. Pero sa isang iglap....
♪♪But somewhere down the road
Our roads are gonna cross again
It doesn't really matter when
But somewhere down the road
I know that heart of yours
Will come to see
That you belong with me♪♪
Sa isang iglap... Nawala ang lahat. Nasunog ang lahat, kasama ang katawan niya sa bahay nila noon sa Baguio.
At ang pinaka-mahirap tanggapin sa lahat? 'Yun 'yung wala akong nagawa. Nando'n ako pero wala akong nagawa. Naka-tingin lang ako sa malayo habang unti-unti siyang namamatay sa loob ng tirahang 'yon.
♪♪Sometimes good-byes are not forever
It doesn't matter if you're gone
I still believe in us together
I understand more than you think I can
You have to go out on your own
So you can find your way back home♪♪
Oo, tama. Naniniwala pa rin ako hanggang ngayon na tayo pa rin hanggang sa dulo, na ikaw pa rin at ako, dahil hanggang ngayon mahal na mahal pa rin kita, at nakakasigurado akong hindi lang puppy love ang naramdaman ko sa'yo mula noon, hanggang ngayon.
Hindi ko na napigilan at tumulo na ang isang butil ng luha mula sa kaliwang mata ko.
♪♪And somewhere down the road
Our roads are gonna cross again
It doesn't really matter when
But somewhere down the road
I know that heart of yours
Will come to see
That you belong with me
Letting go is just another way to say
I'll always love you so♪♪
Kung puwede lang ibalik ang lahat sa nakaraan, gagawin ko, kahit na may kapalit pa, ipagpipilitan ko. At sana sa pagkakataong 'yon, mailigtas na kita sa lugar na iyon.
Naalala ko tuloy ang sinabi ng matanda sa may parking lot. Totoo nga kayang buhay pa siya? Nakaligtas nga kaya siya sa sunog? Sana nga oo, dahil....
We had the right love
At the wrong time
Maybe we've only just begun
Maybe the best is yet to come
'Cause
Somewhere down the road
Our roads are gonna cross again
It doesn't really matter when
But somewhere down the road
I know that heart of yours
Will come to see
That you belong
With me
Mahal na mahal ko pa rin siya.
Napamulat ako ng mata at napatingin sa lahat ng audience. Nakatulala lahat sila at parang hindi makapaniwalang naka-tingin sa'kin. Pati na ang mga judges ay naka-nganga. Pero mayroong isang tao na naka-ngiti lang sa'kin, at parang hindi man lang nagulat o namangha na naka-pikit ako habang nagpa-piano ang paa ko at nagba-violin ang kamay ko. Para bang... alam niyang kaya kong gawin 'yun.
Nagulat pa ako ng nag-thumb's up pa siya sa'kin. Bigla akong may naalala. Si Jarice. Ang reaksiyon na 'yun, ang ginawa niyang pagta-thumb's up pagkatapos kong kumanta at ang...
Pumalapak siya at unti-unting dumarami ang puma-palakpak, hanggang sa pati ang mga judges na naka-nganga kanina ay napa-tayo pa habang puma-palakpak. Narinig ko pa ang paulit-ulit na sigaw ni Mommy na 'Anak ko 'yan!'. Napa-iling na lang ako. Kapag ipinapatuloy niya ang pagsigaw ng anak ko 'yan ay paniguradong makikilala na ako ng mga tao. Ngunit sa tingin ko naman ay hindi, dahil sa ingay ng lahat ng tao sa baba ay sa tingin ko'y walang ni isang makakarinig sa kaniya.
Pero may buma-bagabag sa'kin, at 'yun ay ang... Parehong-parehong reaksiyon at mga kilos nila ni Jarice. Naalala ko pa na may nagbato sa amin ni Harold ng tennis ball sa loob ng Academy, at ang tennis ball na 'yun ay pag-aari ni Jarice. H-Hindi kaya... S-Siya si Jarice?
~🍔🍔🍔~
"If your father will be killed in front of you and all you can do on that time is to watch, what will you do to the killer on the near future?" Tanong ng judge kay Zamantha. Naka-tingin lang ako sa screen kung saan ko nakikita ang stage kung nasaan si Zamantha ngayon. Nasa backstage pa kasi ako, at ako ang susunod kaya dito lang muna ako.
Nakita ko ang panginginig ni Zamantha sa tanong na iyon, hindi iyon pansin ng ibang tao, pero ako kitang-kita ko 'yon. Napa-kunot noo ako, what's happening to this woman? Is she that affected to the question of the judge?
Nanginginig na inabot ni Bizet Zamantha ang mic at itinapat sa bibig. "I'll gonna kill HER too, in exchange of my father's life." Halata ang galit sa boses niya. Mas lalo pang kumunot ang noo ko, kung may ikukunot pa nga ba. Kill HER too? What does she mean by that? At bakit her? "That's all, thank you." Sabi niya at nagmamadaling umalis sa stage. Pagkarating niya sa backstage ay madali siyang pumunta dressing room. Sinundan ko lang siya ng tingin habang naglalakad siya. I think, I need to find something out about that girl.
Nagsimula na'kong mag-lakad papuntang front stage nang tinawag na ang pangalan ko. Pagkarating ko ro'n ay muli na namang nagsigawan ang mga tao. Arrgh! Ang iingay! Pagkarating ko ro'n ay pinabunot nila ako ng judge na magtatanong sa'kin. At kung sinu-suwerte ka nga naman, si Cassandra pa ang nabunot ko. Tssk! Ba't ba kasali 'to sa judges?
"Okay, Ms. Calluz, here's my question for you. What if, your mother right now is not your biological mother. And your real mother died for almost decade ago. What will you do?" Tanong niya sa'kin. Ano ba namang klaseng tanong 'yan Cassandra? Wala ka na bang maisip kaya 'yan na lang naitanong mo? Pssh!
Napa-tingin ako sa lahat ng audience bago sumagot. Tahimik silang lahat, at parang hinihintay ang sagot ko. Pero hindi naka-ligtas sa paningin ko ang tila naestatwang si Mommy sa pagkakaupo niya at ang biglaang pag-tayo ni Daddy na tila gulat na gulat. Tinaasan ko lang sila ng kilay, tiyaka na sumagot.
"Thank you for that wonderful question, Mrs. Cassandra Lee. If the mother that I have been with for almost 17 years was just my foster mother, and my biological mother was already died? I don't really know what to do. I really love my mom, and if ever that she's not my real mom, maybe it will take a long time before I accept the truth." Seryoso kong sabi. "But, if it is the real truth, I don't have any choice but to gladly accept it as soon as I can. That's all, thank you again." Sabi ko at nginitian sila. Nagsigawan ang lahat ng tao pagkatapos kong sumagot, pagkatapos ay naglakad na rin ako, pabalik sa backstage.
~🍔🍔🍔~
"The new Miss Popular... Bizet Zamantha Darwin." Sambit ng announcer. Nakita ko ang pagkainis sa mukha ni Zamantha bago siya maglakad papunta sa gitna. "'Yan kasi masiyadong over confident na siya ang magiging Queen Bee. Tssk!
Tapos nang magbigay ng award sa most hottest girl of the academy, best in night gown, most talented, at Ms. Photogenic. Well, ako lang naman ang 'most hottest girl of the academy' at 'most talented'. Mahangin ba? Well, totoo naman kasi e. Sa Best in night gown, grade 10 ang nakuha at sa Ms. Photogenic naman, 'yung 2nd cousin ko ang nakuha. She's Kyle Dharyle Villargo, panglalaki ang pangalan niya, pero babae siya. Kapatid siya ni Ate Maury, pero mas matanda ng 10 years si Ate Maury sa kaniya. Ka-year ko siya, pero nasa ibang strand siya.
Lumapit na kay Zamantha si Reign 'tiyaka inilipat 'yung maliit na Tiara. May ibinulong si Reign kay Zamantha, tiyaka tinap 'yung balikat niya. Pinapalakas yata ang loob niya. Hay! Na-miss ko tuloy ang best friend ko. Halos walong taong ko rin siyang naging best friend, kaya napa-mahal na rin siya sa'kin. Pero, okay lang naman, mas okay na na lumayo siya sa'kin lalo na sa panahong ito.
"For the new Campus sweetheart, let me call on Jarrah Izzybelle... Smith?" Nagtatakang sambit ng emcee habang naka-tingin sa papel na hawak niya. Napakunot noo naman din ako. Smith? kailan pa naging Smith ang apelyido niya? Baka nagkamali lang ng pagkakasulat ang emcee.
Umakyat na ng Stage si Jarrah habang naka-ngiti.
"Now our new campus sweetheart is no other than... Kyle Dharyle Villargo." Napa-ngisi ako. For sure galit na galit na siya ngayon sa Ate niya dahil sinali siya dito sa pageant na 'to. She hate make-ups, she hate heels, she hate dresses and she really hate pageants. Kyle is a boyish type of a girl, kaya hindi ko siya masisisi kapag bubug-bugin niya si Ate Maury pagkatapos nito.
Ipinasa na ni Jarrah ang tiara sa kaniya. Naka-simangot lang siya all the time, hanggang sa maipasa na ng tuluyan ang tiara sa kaniya.
"Miss Shale Stiffanie Jackson, please come here at the stage for our new Campus Queen." Mabilis pa sa alas kuwatro nang makaakyat si Stiffanie sa stage. Tssk! Ba't ba sobrang excited nito?
"And now, our new Campus Queen is..." Kasabay ng pagsasalita ng emcee ang pagdagundong ng kaba ko. Hindi 'to kaba para sa kung sino man ang mananalo, kaba ito kapag nanaramdaman kong may masamang mangyayari. Shit! No way! Not here. Please! Nagpalingon-lingon ako sa kaliwa't-kanan, pero wala akong makitang kakaiba. Shit! "Our new Campus Queen is... Princess Calluz."
Inayos ko ang composure ko bago lumakad papunta sa gitna, habang pilit na naka-ngiti. I don't like this feeling na may nakatingin sa'kin ng masama ngayon. Kung noon napapangisi ako kapag nararamdaman ko 'to, ngayon hindi na. I'm not already the Insane Queen that they've feared before. Marami nang nagbago sa dalawang taong nakalipas, at sobrang dami na ng nag-bago sa'kin.
Tinanggal na ni Stiffanie ang korona sa ulo niya. "Congratulations Princess, sabi ko na nga ba mananal---" Napatigil siya sa paglilipat sa'kin ng korona nang hinawakan ko ang siko niya. "Why?" Taas kilay niyang tanong sa'kin.
"Don't put your guards down." I said in a very serious and cold tone. Bigla namang naging seryoso ang mukha niya, 'tiyaka tumango. Tumingin siya sa direksiyon nila Hail at Ate Tiana na bigla na ring sumeryoso ang mga mukha. Pagkatapos ay nakangiting humarap sa'kin at tuluyan nang ipinatong ang korona. Nilagyan rin niya ako ng sash atiyaka ako binigyan ng bulaklak ni Daddy. Si Daddy kasi 'yung magbibigay ng bulaklak at sash sa new Campus Queen.
Pagkatapos akong picturan ng photographer kasama si Stiffanie at si Daddy, ay saktong naganap ang isang napakalakas na pagsabog sa left side entrace. Tama ang iniisip ko, may mangyayaring kaguluhan pagkatapos akong picturan ng photographer. Pero shit! Hindi ko naisip na magpapasabog sila ng bomba sa entrance. Nagkakagulo na ang mga tao nang mapatingin ako sa isang gawi. May isang taong naka-hood at may itim na maskara ang may hawak na baril at nakatutok kay...
"JARRON!"
-----------------------------------
Sorry po ngayon lang nakapag-update, nung last last week po super busy sa study dahil sa mga Quiz at Report ko. Then last week naman, mag-a-update na dapat ako kaso nasira naman tablet ko. Sobrang badtrip talaga ako, buti na lang na-save ko 'yung kahit 1/4 ng story na 'to. At buti na lang may comp. kami. Sige, thank you for reading.
BTW, Somewhere down the road at the Multimedia. Tanggalin niyo na lang po 'yung mga nahalo, nung kinuha ko kasi 'yan 'di ko napansin 'yung mga nakahalo sa kanta. 'Yun lang po. ;)