The next day..
Yumiko POV
Sabado. Walang pasok asuxual. Ano kayang pwede kong gawin? Bahala na.
Bumangon na ako at nag-ayos. Magbe-breakfast muna ako sa baba.
Pagdating ko sa kitchen, ang tahimik. "Si Lance?" Tanong ko sa maid.
"Maaga pong umalis Miss Yumiko."
Saan naman kaya pupunta ang kulugong yun? Psh. Ay nako. "Ipaghanda mo na ako ng breakfast." Utos ko sa maid.
"Okay Ma'am."
Pagkakain ko, gagala din ako. Aalis ako. Akala nya ha. Psh.
☣
Sa mall..
Saan pa ba ako pupunta? Nakaka-boring sa mansyon nina Lance. Bukod sa sobrang tahimik, wala pang katao-tao kundi mga katulong. Aish.
Nuod kaya akong sine? Ah oo. Makanuod nga nung Insidious 2.
Pagkarating ko dito sa cinema, bumili agad ako ng ticket at popcorn na malaki and drinks.
Gawain ko na talaga dati na manuod mag-isa ng sine. Minsan kasi nakakainis pag may kasama, pag hindi ka hahampasin pag kinikilig, guguluhin ka naman pag natatakot sa movie. Psh. Buti pa mag-isa.
Pumasok na ako sa loob ng sinehan. Dito ako sa may gitna naupo. Madaming nanunuod. Infairness madami palang matapang sa panahon ngayon.
Maya-maya nag-start na din ang movie. And as always, di naman ako natatakot. Yung iba nagsisigawan na.
Mga OA. Psh.
"Aish!"
"Oops. Sorry miss." Sabi nung lalaking umupo sa tabi ko. Nabangga niya kasi yung hawak kong pop corn. Natapon tuloy yung konti.
Gusto ko sanang mag-taray kaso nasa sinehan eh. "Be careful next time." Seryosong sabi ko.
"Okay. Sorry again." Sabi nung lalaki. Diko masyado maaninag yung mukha. Madilim eh. Pero kasing-katawan niya si Lance.
Krrriiinnnnnggg..
"Ssshhhh.." Sabay sabay na suway ng crowd.
Paano ba naman, tumunog ang phone nitong katabi kong lalaki. Psh. Pwede namang i-silent.
"Oo brad. Andito na ako sa sinehan. Dito nalang muna ako. Woo! Nakakapagod sila. Ang kukulit. Ang hirap pa takasan. Lahat ng hang-out ko alam. Psh."
Hindi ko naman sinasadyang makinig sa usapan ng iba. Sadyang naririnig ko lang.
"Sige. Thanks brad. Just call me right away kapag wala na sila dyan." Sabi pa din nung lalaki sa kausap nya sa phone.
Maya-maya kinalbit ako nung guy. "Miss.."
Tumingin ako sa kaniya. "Yes?"
"Can you please help me? Kahit anong kapalit ibibigay ko sayo. Just help me."
Ano daw? Can't understand him.
"Please?" Ulit nya.
"What is it?" I ask.
"Can you cover me?"
Kumunot-noo ko. "Cover? For what?"
"May mga fans na naka-abang dyan sa labas ng sinehan. Dudumugin nila ako."
Ano daw? Fans? "Teka nga, fans ba? Artista ka ba?"
Tumango siya. "Sshh. I'm Enrique Hyun."
"Ha?"
"Di moko kilala?"
Umiling ako. "Hindi."
"What?" Halatang nagulat sya base sa pagsasalita nya. Di ko naman kasi sya maaninag.
"Hindi nga kita kilala. At kung artista ka man, ano namang pumasok sa kukote mo para lumabas sa public place kahit alam mong may makakakitang fans sayo?"
"I dumped my last girlfriend pero sa malas ko, pinagsigawan nyang andito ako sa mall. Inagaw pa nya yung suot kong hood at sunglass. Tch."
Grabe? Talagang artista sya? Psh. Ayoko siyang tulungan. Diko naman sya kilala.
"I don't want." Sabi ko. "Madami namang iba dyan."
"Please Miss. I'm begging you."
Nagmakaawa pa? Tutulungan ko ba? Tsk.
"No."
Hinawakan nya ang kamay ko.
"Hindi kita titigilan. Kukulitin kita."
Sumimangot ako. "Bakit ako?"
"Dahil goood thing na hindi mo ako kilala bilang artista. Hindi mo ako sasamantalahin."
Psh. Kapal. Ano paba magagawa ko. "Ano bang maitutulong ko?"
"Just cover me up hanggang makalabas tayo dito ng sinehan pati na din ng mall na'to."
Hayaan na. Mabait naman ako lalo na sa mga needy. And mukha namang honest sya. Malay ko bang artista sya.
"Fine. I have shades here. "
"Thank you miss."
"Mamaya kana mag-thank you pag nalusutan mo na ang mga fans mo." Sabi ko.
"Okay can we go now?"
Sabagay dina din ako naka-focus sa pinapanood ko. "Fine." Sabi ko saka inabot na sa kaniya yung shades. Mamaya ka sakin. Kahit anong kapalit ha.
Lumabas kami ni Enrique nang walang nakakapansin masyado. Pano ba naman ang laki-laki nung pinaka-lens ng shade ko. Tapos nakakahiya man sabihin pero..
Kinarga nya ko. Piggy back para ma-distract yung mga tao at hindi mapansin na sya yung inaabangan nila.
After 123456789 years, andito na kami sa parking. Ibinaba na nya ako.
"Bigat mo naman." Reklamo nya.
"What? Pagkatapos kitang tulungan, sasabihan mo ako nyan?"
"Just kidding. Don't know na napaka-ganda mo pala. I thought you're just an ordinary girl. Mali pala ako."
Aminin ko man o hindi, shemay! Gwapo 'to. Bet na bet ang katawan. Pero pansin ko, bolero sya.
"What's your name?" Tanong ni Enrique.
"Yumiko." Sagot ko.
"Nice meeting you Yumiko. I owe you big time dahil sa tulong mo."
"It's okay. Like what you said, may kapalit ang pagtulong ko sa'yo." Sagot ko.
He smiled. "Fine. Anong gusto mo? Pakasalan kita? Pagbibigyan kita tutal maganda ka naman."
Kapal talaga ng mukha nito.
"Date me tomorrow."
Hindi ako desperada. Kailangan ko lang lumabas ng may kasama. Hello. Hindi naman kaya ng sikmura ko na yayain si Lance lumabas. Yun pa?
Bored na bored na ako sa mansyon. I mean, here in the Philippines. Mas gusto ko pa talaga sa Japan.
"You're great."
Ano daw? Pinagsasasabi nya? "Hm, I better go." Paalam ko.
Pero nagulat ako ng bigla nya akong hinila at niyakap.
"Great dahil niyaya mo akong i-date ka. It's my pleasure to date a woman like you. Na-love at first sight yata ako sa'yo."
Bumitaw ako sa kaniya. "Love at first sight? Bolero!" Sabi ko.
"Wait. I don't have your calling card." Sabi nya.
Oo nga pala. Kumuha ako sa wallet ko ng calling card ko at binigay sa kaniya. "Thanks."
"Can I go?" Tanong ko.
"Yumiko.."
Kumunot-noo ko. Baliw yata 'tong lalaki na 'to. "Huh?"
"I think I'm fallin' for you.."
"What? You bastard!" Sigaw ko saka siya iniwan dun. Pumunta na ako kung saan naka-park ang kotse ko.
Baliw na yung lalaking yun.
"So you're cheating on me?"
Nilingon ko kung sino ang nagsalita.
"Lance?"
"Sino pa ba sa akala mo?"
Cheating mo mukha mo.
"Who's that guy? Your boyfriend?" Tanong nya. Napatingin ako sa kotse nya. Nakapark dito malapit sa kotse ko.
"Ano namang pakialam mo?"
"I have the rights to know dahil fiance mo ako."
Sumimangot ako. Pakialamero. Psh. "He's not my boyfriend." Sabi ko.
"Pero nagyayakap kayo? Piggy back pa?" Sarkastikong tanong ni Lance.
Pati ba naman yun nakita nya? Psh. "Wala ka na dun Lance. Pwede ba? Mind your own business? Bye." Sabi ko saka naglakad na papuntang kotse ko.
Makapag-bar na nga lang. Pang-badvibes talaga 'tong si Lance.
☣
Lance POV
Nag-mall ako dahil may kailangan akong bilhin. Di ko inaasahan yung nakita ko nung nasa parking na ako kanina. Naka-piggy back pa si Yumiko sa lalaking mukhang pamilyar sakin.
Hindi naman ako lumapit sa kanila. Tiningnan ko lang sila mula dito sa may kotse ko kaya di ko narinig yung pinag-usapan nila.
Nakita ko pa na niyakap nung lalaki si Yumiko. Asdfghjkl. Badtrip yun ah!
Sino ba yung lalaking hudas na yun at basta nalang yayakapin si Yumiko? Damn it. May boyfriend ba si Yumiko?
I asked Yumiko pero sya pa ang nagalit? Don't mind her business pala ha? Bwisit! Kung may boyfriend sya dapat sinasabi nya! Fiance nya ako kaya may karapatan ako.
Nag-walk-out pa ang babaeng yun. Tch. Diko alam pero may kakaiba akong nararamdaman sa dibdib ko. Ano ba'to? Potek naman.
At saan naman kaya pupunta ang magaling kong fiance? Sundan ko nga. Naba-badtrip talaga ako. Nagpa-flashback pa sa isip ko yung pagkayap sa kaniya nung lalaking yun.
☣
Yumiko POV
Um-order na ako ng alak sa bartender. As usual. Dito ako sa stool nakaupo sa may bar counter.
Tinungga ko agad yun.
Maya-maya may umupo na sa katabing stool ko. Pero diko tiningnan kung sino. Paki ko sa kanila?
"Isa pa." Sabi ko sa bartender.
I hate my life. Naiinis ako dahil hindi ko magawang miserable ang buhay ni Lance para umatras na sya sa engagement. Bakit dati naman. Wala pang dalawang araw, umaatras na agad yung mga nagiging fiance ko?
Tapos may something pa'ko na nararamdaman 'pag sinisigawan ako ni Lance at nung sinabi njyang kaya niya ako binabantayan ay dahil sa bilin ni Papa. Damn him. Wala man lang ba syang care kahit kaunti?
Gwapo si Lance. Nasa kaniya na lahat ng hahanapin ng isang babae. Pero yung ugali niya lang diko ma-tantya. Diko naman kayang umatras sa kasal. Ayokong ma-disappiont si Papa sa'kin.
Tumungga pa ako ng alak. Naiinis ako dahil boring ang buhay ko dito sa Pilipinas. Wala man lang akong barkada dito. Tapos si Lance, hindi ko pa ka-sundo. What a life.
Krriiinnnggg..
"Hello?" Hindi ko na tiningnan kung sino tumawag.
[Yumiko.]
"Enrique?"
[Yeah.]
"Why?" Bakit naman ako tinatawagan ng lalaking 'to?
[Nothing. I just miss you.]
"What? You're unbelievable." sabi ko. Lakas maka-bola ng lalaking 'to. Pero infairness mukhang nararamdaman kong may pagkakaabalahan na ako dito sa Pinas 'pag nabo-bored ako.
[Remind ko tomorrow yung date natin. I'll fetch you.]
Di pwede. Sa mansyon ni Lance ako nakatira. Sagwa naman kung susunduin pa niya ako dun.
"No. Meet nalang tayo tomorrow. Okay?"
[Okay.]
"Bye."
*toot toot*
Pinatay ko na ang tawag. Mukhang mabait naman si Enrique. Hindi ko nga alam kung nan-ti-trip lang siya sa sinabi niya kanina na love at first sight daw siya sakin. Psh. Sasakyan ko nalang trip niya. Mukhang masaya yun.
"Huwag kang makikipagkita sa kaniya ulit."
Napatingin ako sa nagsalita sa katabi ko. "LANCE?"
"Huwag kang makipagkita sa kaniya kung hindi mo naman siya boyfriend."
Si Lance seryosong nakatingin sakin. Siya pala yung katabi ko. Diko napapansin.
"At bakit naman? Di ba wala naman tayong pakialamanan?" tanong ko.
"Basta wag kang makikipagkita sa kaniya."
"Gagawin ko ang gusto ko Lance." pagmamatigas ko. Di ko naman siya pinakikialamanan na eh.
Tsup!
Lance grabbed my head and kissed me. Hindi lang basta smack. Kundi KISS.
What to do. He kept on kissing me. Diko siya maitulak. Di ako makapalag.
Then he stopped kissing me. "Sinabi ko na sayo. Huwag kang makikipagkita sa kaniya. Maliwanag?"
Natulala ako sa ginawa niyang paghalik kaya wala sa sariling napatango nalang ako sa sinabi niya.
I'm going to melt! Shemay. Bakit biglang ang bilis ng tibok ng puso ko?
No, no. NO!