A/N: Thank you po ulit sa votes and comments, lalo napo sa pagsubaybay niyo sa story ko... Sana maintindihan niyo po na matagal ko ng nagawa itong story na ito at kahit gusto kong sundin ang ibang request niyo, hindi ko maisingit kasi masisira ang flow ng story na nabuo ko na nuon pa... Pasensya na kung medyo nalulungkot kayo sa mga chapters lately... Kapit lang po and please leave your comments cause it means a lot to me! Again, thank you and Enjoy reading :)
PAOLO: You sure you're okay? .... tanong muli niya habang nagmamaneho pauwi.
SARAH: Oo naman!... she sighed.... Pao, if I'm not mistaken eh pang-sampung beses mo na ata tinanong sakin yan simula pa kanina.
PAOLO: Only because, you don't look OKAY to me... he said knowingly, casting another glance her way. Kanina ka pa nakatulala at tahimik diyan eh.
SARAH: Ano ba kasing gusto mo marinig? Na hindi ako okay?!... she asked exasperately.
He sighed, as they pulled up in front of her house..... He switched off the engine, and turned to face her. He watched her with curious eyes, his gaze soft though there's a hint of amusement on his face.
SARAH: What now?!... she asked and rolled her eyes when she saw Pao shook his head.
PAOLO: Tell me about Brad... he urged.
She quickly covered her face with her hands.... Nakakainis ka! Nahihiya na nga ako eh!
PAOLO: Tsk. Tsk... Never underestimate my ability to find things out.... he bragged.
SARAH: Pano mo nahulaan?
PAOLO: Actually, matagal ko ng nahahalata yang si Ge. Nung nalaman niyang gusto kita invite lumabas eh kung ano-ano na ang sinabi samin ni Fred. Tas nung sinabi mo pang parang galit sa mundo yung lalaking gusto mo at sinusungitan ka lagi.... eh yun na! Kuha ko na agad!
SARAH: You think nakakahalata na din sila Fred and Marco?... nag-aalinlangan niyang tanong dito.
PAOLO: Kay Fred, sure ako na walang napapansin yun dahil nuknukan ng dense yung gagong un eh! Pero kay Marco, hindi ako sigurado. Pagdating kasi sa ganyan mas kilala nun si Ge at malakas makiramdam yun eh.
SARAH: " Pagdating sa ganyan?! "... Parang ang dami naman ata niyang naging ganito?!
PAOLO: Ang ibig ko sabihin pagdating sa mga babae, mas madalas sila ni Marco ang mas nagkakaintindihan, kasi nga parehong seryoso masyado yung dalawang yun!... 'To naman! Selosa ka pala, sweetie?! Sure ka, ayaw mo sakin ka nalang?... pangangantyaw niya.
SARAH: Pao naman eh!... reklamo niya.
PAOLO: Okay, Okay!... Ano ba talagang problema niyo kasing dalawa?!... hina-highblood na tanung niya. Gusto niyo naman pala ang isa't-isa!... Eh ano yang inaarte niyo?!
SARAH: Ganito kasi yun Pao eh.... sagot niya.... Umayos muna siya ng upo para humarap dito. ilang saglit pa ang lumipas bago siya tuluyang nagka-lakas ng loob na simulan at ikuwento na sa binata ang lahat-lahat tungkol sa kanila ni Ge....
Samantala, sa di kalayuan ay walang kamalay malay ang dalawa na kanina pa pala sila pinagmamasdan at hinihintay ni Gerald... Sa tagal nilang nasa loob ng sasakyan ay kung ano-ano nading naiisip at pumapasok sa utak nito...
GERALD: DAMN! Why do you keep on doing this to me?!... bulong niya sa hangin. Punong puno ng hinanakit ang kalooban niya... He took a deep breath, and then exhaled. He continued doing this for a few more minutes, trying to calm himself down.... Ilang sandali pa ay nakaramdam na siya ng panlalabo sa kanyang mga mata... Hindi na niya napigilan ang sarili at tuluyan ng napaluha... He squeezed his eyes shut and clenched his teeth... He was really hurting so damn much!
------------------------------------------------
SARAH'S POV
It's been almost 2 weeks since she last saw him.. Kung susumahin ay halos mag-iisang buwan na simula ng tumigil ang binata sa panunuyo sa kanya. Hanggang ngayon ay nasasaktan padin siya tuwing naiisip na ganun lang ito kabilis na sumuko, na ganun lang pala kadali para dito ang kalimutan siya. Habang tumatagal tuloy ay mas lalong tumitindi ang hinanakit niya sa binata.
Hindi man naging maganda ang nangyari sa kanila ni Gerald. Naging maganda naman ang kapalit na idinulot nito para sa kanila ni Paolo. Nakahanap siya ng tunay na kaibigan sa katauhan ng binata. Alam nito kung gaano kahirap para sa kanya ang pinagdaraanan, kaya't hindi naman siya hinahayaan nito na magmukmok nalang parati. Mas madalas pa niya itong nakakasama ngayon kaysa kay Shin. Nahihiya din naman kasi siyang istorbohin lagi ang kaibigan, lalo pa't alam niyang busy din ito sa trabaho at kung may oras man, ay mas maigi na ilaan nalang ito para sa boyfriend na si Ken.
Buti pa tong si Ken matino! Yung kuya, sakit sa ulo!... angal niya, na kausap na naman ang sarili.... Bukod din pala kay Paolo ay may isa pa siyang mas naging super ka-close....TADAH! ...Ang kanyang sarili. Eto kasi ang pinaka-madalas at minu-minuto niyang kausap, lalo na pagnag-momoment siya....
Help! I think I'm losing my mind!!!.... message sent to Pao...
PAOLO: Tsss! What's new?!
SARAH: Uhm, mas malala ngayon? :(
PAOLO: Kausap mo nanaman sarili mo?!
SARAH: Affirmative!
PAOLO: Fine! Bihis na! I will be there in 30 mins. - Pao, ur ever faithful friend and servant...(still single, good-looking and ready to mingle by the way)...
SARAH: I heart you!
PAOLO: and I HATE Brad the PITS!
----------------------------------------------------
2 MONTHS
Akala niya ay namamalik mata lang siya ng bumaba siya sa hagdan at makitang nakaupo sa sala nila si Gerald. Biglang bumilis ang tibok ng puso niya at halos hindi maihakbang ang mga paa sa sobrang panlalambot ng tuhod niya...Why is he here?!... kinakabahan niyang bulong sa sarili... Ibig ba sabihin nito ay hindi na ito galit sa kanya?... Nanatili lang siyang tahimik sa kinatatayuan at marahang pinagmasdan muna ito... Oh god, how she had missed him!
SARAH: GE... mahina niyang tawag dito...
Ilang sandali lang itong lumingon para tumingin sa kanya, bahagyang tumango at muling ibinalik ang atensyon sa ceplhone na hawak nito.
Nagtaka siya sa naging reaksyon nito ng makita siya... Bakit parang galit padin ito sa kanya? Anong ginagawa nito sa kanila?.... Uhm, bakit ka mag-isa diyan? Nag-dinner kana ba?... Muli niyang basag sa katahimikan.
Hindi man lang siya kinibo o sinulyapan nito. Sa halip ay tumango lang ito ulit at patuloy na nagtext na parang wala siya doon.... Huminga muna siya ng malalim bago nagdesisyong lapitan na ito..
SARAH: Ge, ganito nalang ba talaga tayo? Hindi na ba talaga tayo magpapansinan?!... napipikon na niyang tanong dito.
GERALD: Hindi ba? Nagpapansinan naman tayo ha!... kaswal na sagot niya.
SARAH: Will you stop it please?! ... Alam mo naman kung ano ang ibig kong sabihin eh!
GERALD: Bakit? Hindi ba dapat matuwa ka pa nga dahil wala ng nangungulit sayo?
SARAH: Why are you treating me this way Ge? Ano bang ginawa ko sayo?... she decided that this was the best time to get to the bottom of this, once and for all.
GERALD: You don't know?! ... Fine! I'll explain why, para mas maintindihan mo naman.... I felt cheated and fooled! ... Alam ko hindi naman tayo... na paulit-ulit mo pa ngang pinamumukha sakin pero still umasa ako na magbabago din yang isip mo... Call it stupidity, bahala kana! ... I just thought that what we had was something special... All this time, akala ko na 'WE" had a chance... na puwedeng maging tayo... I was willing to wait for you, hanggang sa maging ready kana... Do you have any idea how it made me feel, when I heard it directly from you na "wala palang tayo'?! ... What's worse is that, I have to see you kiss another guy and later on witness you date a different guy, para lang ako matauhan! ... Ano bang balak mo ha? Ang pagsabay-sabayin kaming lahat?!.. Akala ko dati, hindi kalang ready dahil takot ka...Yun pala, ayaw mo lang mag-commit sakin kasi madami pala kami! Ganyan ba ang naging impluwensya ng US sayo? Ang maging sobrang liberated?!... he said bitterly. Tsaka ito naman talaga ang gusto mo diba? Ang layuan kita?!
SARAH: Okay.... she paused for a while..... Thank you for telling me everything... It all made sense to me now... she said in a cold tone, her voice completely devoid of any emotion... Tears were threatening to leave her eyes, but she swallowed them down the best she could. She turned to leave, not wanting him to see how broken and shattered she was by his sudden outburst.
GERALD: Wala ka man lang bang sasabihin?!... he asked. Moving quickly to grab her arm, forcing her to face him... He tensed and every muscle in his body went rigid. He felt all vestige of color drained from his face, leaving him pale and strained the moment she turned her head to face him.
Her usually endearing face was now masked with a look of pure hostility. The pain and loathing etched into every line and feature of her face, leaked through and engulfed him... Seeing her like this, felt like someone had punched him right in the chest. Bigla siyang nanlumo. Parang gusto niyang bawiin lahat ng nasabi niya. Hindi niya maintindihan ang takot na biglang bumalot sa puso niya ng makita ang itsura ng dalaga.
SARAH: Kailangan pa ba Ge? Apparently, you've already got your mind made up about me... she stated flatly... Anger made her voice as cold and hard as her eyes... Sabi mo iba ako... na akala mo what we "HAD" was something special and yet you were very quick to judge me....
GERALD: I'm ssorry.... he stammered... He swallowed hard, suddenly unsure of himself now in her presence.
SARAH: Me too, Ge.... he heard her say softly, almost too faintly to hear clearly... Yeah, I'm sorry too... she said wistfully, her remark conveying a different meaning, like it had some kind of finality in them... She took a moment to glance at him one last time, before turning her back to walk away.... away from him ...away from the same person, who managed to break her heart to no end...
Ilang beses kitang pinatawad at ilang beses ding tinanggap... Pero paano maalis ang takot sa puso ko kung sa bawat pagkakataon na pagmamahal mo lang ang tanging hinihingi ko eh isa lang ang laging naisusukli mo?.... Ang saktan ako para layuan ka.
----------------------------------------
Gulong-gulo na ang kanyang isipan. Walang araw na lumipas na hindi niya iniisip si Sarah at ang naging huli nilang pag-uusap. Pagkatapos ng naging comprontasyon nilang dalawa ay mas minabuti niyang hindi na muna magpakita dito. Batid niyang masasakit ang mga nabitiwan niyang salita sa dalaga, dahilan para panghinaan siya ng loob na muling harapin ito. Idagdag pa ang takot na bumabalot sa kanya ngayon sa tuwing maiisip ang maaring kahinatnan ng hindi niya pagpaparamdam muli dito....
Hindi na niya alam ang gagawin. Tahimik lang siyang nakaupo at nag-iisip sa may terrace nila. Ni hindi niya namalayan ang paglapit ng kapatid at pagtawag nito sa kanya.
KEN: Kuya...
GERALD: ...............
KEN: Uy, kuya! ... muling tawag niya, sabay tapik sa braso nito.
GERALD: Oh, bro!.. sagot niya... May lakad ka?
KEN: Yep!
GERALD: Kasama kaya nila siya?.... Uhm, sino kasama mo?... pa-simple niyang usisa.
KEN: si Grace.
GERALD: Grace??!... kunot noo niyang balik sa kapatid.
KEN: Duh kuya! Syempre si Shin... May iba pa ba akong girlfriend?!
GERALD: Ah okay.... Uhm, kayo lang ni Shin?... pa-casual niyang tanung ulit.
KEN: Hindi, kasama namin si Grace!... he snorted, rolling his eyes....WHAT THE?! Ano ba kuya?!
GERALD: Tatanong lang eh!... Asshole! ... inis niyang tugon.
KEN: Yeah right! And perhaps you should also stop being such an asshole yourself, for crying out loud!
GERALD: Problema mo ba?!... singhal niya... Nag-uumpisa na siyang maubusan ng pasensya sa mga tirada ng kapatid.
KEN: Ako?! Wala akong problema kuya, baka ikaw meron!
GERALD: Will you just spill it out and stop talking in circles!... he retorted exasperatedly.
KEN: Look at you! ... Mukha kang ewan diyan kuya. Bakit ba kasi nagmamatigas kapa? Tinitiis mo si Sa, halata namang hindi mo kaya?!
GERALD: Ano bang sinasabi mo diyan?! Pano naman siya nasali dito?
KEN: Tss! I'm not blind kuya! Sino namang di makakapansin sayo?... Alala mo si Bert?
GERALD: Bert?!...
KEN: You know, "Ernie and BERT", Sesame street?!
GERALD: Oh? Napano sila?!... irita niyang tanung...
KEN: Look alike na kayo ng kilay ni Bert kuya! ... sagot niya, sabay hagalpak.
GERALD: HA!...HA! ...mabagal at malamya niyang halakhak na may halong pang-aasar.... Hoy ERNIE, palibhasa ikaw kasi wala kang kilay!
KEN: Kesa naman diyan sa kilay mong nagdugtong na sa kakaisip!...Tigilan mo na kasi yan kuya! Dati rati ni ballpen ata hindi makasingit sa sobrang dikit mo kay Sarah tas ngayon naman para kang ewan sa kaka-iwas diyan!
GERALD: Just drop it Ken.... iwas niya.
KEN: Kuya, as much as I don't want to meddle with you and Sa... Gusto ko lang sana paalalahanan ka. You were lucky to be given a second chance with her. Huwag mo na sana hintayin na baka mawala na naman siya ulit sayo... makahulugang bitaw niya.
GERALD: Second chance?!
KEN: Tingin mo ba bakit siya umalis dati at nag-decide na mag-aral sa US?... Tapos ngayong nakabalik na siya, ano na naman ba tong ginagawa mo ha, kuya?! Why are you pushing her away?!
GERALD: I am not pushing her away... he said through gritted teeth... She is actually the one who is pushing me away!
KEN: Parang mahirap atang paniwalaan yan kuya..
GERALD: Sino bang kapatid mo samin?!
KEN: Yun na nga kapatid kita kaya mas kilala kita. Same with Sa, kilala ko din siya at alam kong ikaw ang kahuli-hulihang tao na pwede niyang itulak papalayo sa kanya.
GERALD: And what do you mean by that?
KEN: Goodness kuya! Akala ko ba mas matinik ka sakin pagdating sa mga babae?!... he hissed.
GERALD: Just answer my question, will you?!
KEN: Ano ba?! Ganun kaba talaga ka dense?! Hindi mo ba nakikita kung gano ka ka-importante kay Sa, eversince? Bata pa tayo, mahal kana nung tao!
GERALD: Pinag-tritripan mo bako Ken? I'm warning you, malapit kana talaga makatikim sakin! Kanina kapa eh!... banta niya.
KEN: Ask mom, tita dina or gusto mo pati nadin si manang kung ayaw mo maniwala sakin! ... Lahat kami alam yan, ikaw na lang ata ang hindi!
GERALD: Teka nga! Pa...Ppano mo nasabi yan?... tanung niya ng makitang seryoso ang itsura ng kapatid... Sa hindi maipaliwanag na dahilan ay bigla siyang kinabahan sa isasagot ng kapatid. Pero nagtaka siya ng tinalikuran lang siya ng kapatid at di sinagot ang huli niyang tanung dito.
GERALD: Tignan mo tong gago nato!....KEN!!!...bulyaw niya dito.
KEN: What?!.. pa-inosenteng tanong niya...
GERALD: Konting-konti nalang talaga!....aburido na niyang himutok dito. Minsan talaga nakakaubos ng pasensya tong kapatid niya eh!
KEN: Fine! I don't know if it's right na sakin manggaling to, pero kasi... he paused and after a moment's hesitation he said... I swear kuya pagsinabi mo to kay Sarah talaga!
GERALD: Oo! Wala siyang malalaman... I give you my word! Dali na!
KEN: Atat eh!... Nadulas kasi si sweetie sakin, I mean Shin... na kaya daw pala nag-decide yang si Sa na pumunta ng US eh para iwasan ka... Yan ha!
GERALD: AKO?!!! Bakit ako?!
KEN: Naku, patay talaga ko dito eh... kinakabahang usal niya... Basta daw, isa sa dahilan eh yung sa Grand ball nila. Diba ikaw naman talaga dapat ang escort niya nun? Kaso ayaw mo, tas last minute sakin mo binato.
GERALD: Are you sure about this? Yun lang? Dahil lang sa ball nila, pupunta na siya ng US?
KEN: Anung yun lang kuya?! Eh kahit naman ako, iiwanan din kita talaga eh! JERK!
GERALD: Ang ibig ko lang sabihin, dahil lang ba sa hindi ako yung naging escort niya eh magdedecide na siyang umalis at iwan sila tita?
KEN: Don't you get it?!.. Malamang importante ka dun sa tao!... Na diko talaga ma-gets bakit siya nagtyatyaga sayo! Tsss!!.... side comment pa niya, bago nagpatuloy.... na kailangan pa niya talagang umalis muna at lumayo sayo para lang makalimutan ka!.. Yung mga hindi mo pagpansin sa kanya dati, yung pagbabale wala mo sa kanya, baka lahat yun nagpatong patong na lang. Tapos yung simple favor pa na hiningi niya sayo, na halos wala daw ginawa si Sasa kundi i-look forward yung moment na yun, eh hindi mo pa napagbigyan... Maybe for her, that was the final straw.... Hindi ko din talaga alam kung bukod diyan may iba pang dahilan... basta yan lang ang nakuha ko kay sweetie... Ikaw ba? May naiisip ka pa bang pwedeng ibang dahilan?
How can I be so stupid?! Whew! Malapit na ata akong mabaliw!.. May dumagdag na namang bago sa mahabang listahan ng iniisip niya... Hindi na niya alam kung ano ang dapat na maramdaman niya sa mga sinabi ng kapatid ngayon. Pakiramdam niya mas lalo siyang naging walang kwentang lalaki para kay Sarah.
GERALD: What do you think I should do?... nahihiya man siyang humingi ng payo sa nakababatang kapatid pero wala na siyang choice. He's desperate! Siya tong mas matanda, pero siya pa yung parang asal bata.
KEN: Whoa! Please, just let me cherish this moment first... Imagine?! My proud big brother is actually seeking advice from ME, his little, gorgeous bro?! DAMN!... He is really enjoying this! Loving it, actually!
He just gave his "little and infuriating bro" a stern look but nevertheless, remained silent while he waited patiently for the MORON'S advice...
KEN: Simple lang ang maipapayo ko sayo kuya... Act now, before it's too late!
GERALD: DARN! ... All of a sudden, Ken's last statement made him nervous and uneasy...
-----------------------------------------------------------------
Nanlalamig ang buong katawan niya sa nerbyos. This is it!.. bulong niya sa sarili. Kailangang masabi ko na talaga sa kanya lahat lahat... I need to apologize at kung kailangan kong magmakaawa at mag-umpisa ulit, gagawin ko lahat, wag lang siya ulit mawala sakin!... daig pa niya ang babae ngayon na konting alo mo lang ata eh maiiyak na o mapapahagulgol... He feels so vulnerable right now...
DINA: Hi, everyone! Ge, hijo! Long time no see! Buti naman at nakasama ka ngayon?
Ilang sandali din siyang natigilan bago muling nakabawi at nakasagot sa Tita Dina niya.....
GERALD: Uhm, Hi po Tita.... Medyo busy lang po kasi lately, pero maluwag na po ulit ngayon.
DINA: Buti naman hijo kung ganun. Ken, si Shin?
KEN: Hindi na daw po tita makakasunod eh. Nasa Makati pa daw sila.
DINA: Ganun ba? Next time sabihin mo dapat makasama na siya at magtatampo na kamo ako talaga.
KEN: Sure, tita! Thanks...
EDDIE: So, can we start now?
DELFIN: Go ahead, kumpadre! Wala nadin naman pala tayong hinihintay.
Napakunot ang noo niya sa narinig... How about Sarah? Siya kaya ang kasama ni Shin sa Makati?
VANGIE: Are you alright son?
GERALD: Uhm... Hindi po ba natin hihintayin si Sarah?
VANGIE: Wala siya dito hijo.
GERALD: Oh, okay... Is she in Makati with Shin?
DINA: Hindi mo ba nasabi kay Ge, best?... nagtatakang tanung niya sa kaibigan..
GERALD: Ang alin po tita?
VANGIE: Oh yes, best!... Sorry, it totally slipped my mind. Anyway, I forgot to mention that she left already, son...
GERALD: What do you mean by she already left, mom?! he asked, a wave of panic suddenly overcomes him, confusion written all over his face... Calm down! ... he felt a cold wave of fear for no reason at all...
DINA: Hindi ba siya nagpaalam sayo, hijo? Bumalik na si Sarah sa US... She left 3 days ago...
-----------------------------
A/N: Para mas ma-feel niyo po ang nararamdaman ni Ge ngayon... Please click the link on the side for his song... Yan po ang kanta ni Ge para kay Sarah for this chapter.... Simula po nitong chapter nato, lalagyan ko po ng mga kanta yung succeeding chapters para mas ma feel niyo ang story :)