Müzik: Taylor Swift -Blank Space
"Karnım çok ağrıyor." Merve ellerini karnına koyarak mırıldandı.Başı,bütün bedeni ile eş değer acı çekiyordu.
"Ağrı kesici yaptım şimdi yarım saate kalamaz ağrınız diner. Aramak istediğiniz var mı?"
Merve başında ki hemşireye baktı. Kafasını olumsuz anlamda sallayarak yutkunudu. Ne olduğunu bile hatırlamıyordu , en son bayılmıştı. Soğuktan donmadığına içten içe şükür ediyordu. Hemde yolun ortasına.
"Beni buraya kimin getirdiğini biliyor musunuz?"
" Kaydınız Ammar Karaer adına yapılmış."
"Teşekkür ederim." derken gülümsemeye çalıştı Merve. Kapıdan ona gülümseyerek çıkan hemşirenin ardından sıkı bir küfür ederek ellerini serumun el verdiği kadarıyla kafasına koydu. Onu buraya getiren insanı bile tanımıyordu. En önemlisi bebeğinin durumunu bilmiyordu! Elini şakağına koyarak derin bir nefes verdi.
Kapının aniden açılmasıyla eli karnında gelene baktı. Yiğit , elinde bir kaç kağıt parçası ile ona doğru yavaş yavaş geliyordu. Yatakta kaçacak bir yer olmadığından sadece durdu.
" İyi misin?" derken hastane yatağının hemen yanında ki küçük koltuğa oturmuş sırtını yaslamıştı. Merve onun bu rahat hareketlerine göz devirerek kollarını göğsünde bağladı.
"Sanane."
"Yani , gelmişsin yirmi yaşına hala ergenlik , hala ergenlik."
"Ne diyeceksen de , sonrada git!"
"Aaa olmuyor böyle! Bak darılırım , hem ben daha cevap vermedim."
"Ne cevabı?"
"Evlilik teklifinin cevabı tabii." derken sırıtmasını daha da genişletmiş , Merve'nin suratına doğru küçük yerde eğilmişti.
"Saçmalama Yiğit."
"Ne yani , beni yarı yolda mı bırakacaksın?"
Merve önünde ki adama gözlerini bayarak bakarken sağ elini karnından çekerek orta parmağını ona doğrulttu.
"Umurumda değilsin." derken sesi olduğundan daha çok yorgun çıkıyordu.
"Bebeğini merak etmiyorsun her halde."
Merve aniden açtığı gözleriyle doğruldu ve ellerini karnına daha sıkı doladı. Gözlerini kırparken Yiğit'in elinde havaya tuttuğu kağıt parçasını alıp baktı. Haberi olmadan ya da uyurken yapılan hamilelik testinin sonuçlarıydı bu. Gözleri dolarken kağıdı kucağına koydu ve kafasını eğdi.
"Bebeğim yaşıyor." derken sesi kısıktı , ama Yiğit'in duyamayacağı kadar değildi.
"Ha biliyorsun yani. Kimden , tanıyor musun ?"
Merve aniden kafasını kaldırıp elinde ki kağıdı ufak bir hareketle Yiğit'e fırlattı. Çevresine bakınırken çektiği kolunun acısını fark etti. Sol kolunu kaldırırken serum iğnesinin çizdiği yere bakındı. Canının yanmasıyla iyice gözü dolarken akan bir kaç göz yaşını sildi eliyle.
"Ne dediğini kulağın duysun!"
"Ağlama önümde. Kim babası?"
"Sanane be adam!Gitsene işine!"
"Olmaz , müstakbel karıcım. Kabul ediyorum ya evlenme teklifini. Evet!"
Yiğit ellerini önünde birleştirerek rahatsız edercesine gülümsedi , sonrasında ise ciddi havasına dönerek kaşlarını çattı.
"Annen boşandığını söyledi."
"Her şeyi anlattı mı ?"
"Hayır. Anlat."
"Ben iki yıl önce evden kaçtım."derken ellerini yine önünde birleştirerek küçük suçlu bir kız gibi eğdi kafasını.
"Devam et."
"Evden kaçtığım günün ertesi evlendim , yanlış olan hiç bir şeyi yapmadım. Ama sadece bir kaç ay mutlu kaldım , Sonrasında Ilgın'ın beni aldattığını öğrendim. Birincisine affettim , ikincisinde de öyle.Ve onuncuda."
"Salakmışsın."
Yiğit'in bu kelimesine genç kadın bir anlık kafasını kaldırıp ona baktı. Yiğit omuzlarını hiç bir şey olmamış gibi silkerken gözlerini yumdu Merve.
"Kalan bir yıl boyunca boşanmaya çalıştım , denedim ama olmadı. En sonun da boşandım işte. Bu kadar." derken kafasını biraz arkaya duvara koyarken derin bir nefes bıraktı Merve.
"Bir yıl boşanmak için uğraşmışsın , bebek iki aylık bile değil."
"Bunu konuşmak istemiyorum."
"Anne benim yanımda olduğunu söyledim."
"Evlenmeyeceğiz , değil mi ?" Merve bu soruyu sorarken tedirgindi aslında.Ne yaptığını bilmeden bir yola başvurmuş ve o yola tepe taklak girmişti. Yiğit'in onu önemsemeyeceğini sanmıştı ,ama hiç bir şey hayal ettiği gibi değildi.
"Tabii ki de evleneceğiz!"
Yiğit ayağa kalkıktan sonra ellerini saçlarına geçirdi. Çıkmaz da değildi , kapıdan çıkıp gidebilir hatta Merve'nin yüzünü ölene kadar görmezdi. Ama yapamıyordu , daha doğrusu yapmak istemiyordu. Elinde ki kağıda son bir kez bakarak iç çekti. alnını kaşıyarak ona yatakta meraklı meraklı bakan Merve'ye döndü.
"Pazar günü nikah var."
//
"Benime evlenmek istiyor."
Merve üzerini giyindikten sonra oturdu yerine. Ona meraklıca bakan hemşireye gülümsedikten sonra kafasını ellerinin arasına aldı.
"Deli değilim , sadece bilmiyorum."
"Belki seni seviyordur. Ben eşiniz zannetmiştim."
"O mu sevecek? Kazığa oturmayı tercih eder." diyerek homurdandıktan sonra ayağa kalkarak ceketini düzeltti.
"Teşekkür ederim."
Karşısında ki kadına kısaca gülümsedikten sonra çıktı kapıdan Merve. Annesini karşısın da oturduğunu görmeyi beklemiyordu.
"Neredeydin sen?"
"Burada." Merve eli karnında tekrardan yürümeye başladı.Kendinde değildi , Yiğit'in nerede olduğunu bilmiyordu. Ailesinin nasıl olduğunu bilmiyordu..
"Yiğit seninle olduğunu söyledi."
"Hıhı , onunlaydım. Hatta bu öğleden sonra yemeğe gideceğiz."
Merve annesinin bir anlık duraksamasına gülümseyerek iç çekti. Onun bu kadar çabuk kanacağını düşünmemişti. Yürümeye devam ederken annesinin peşinden gelmesiyle durdu.
"Sen eve geç , bende onun yanına gideyim."
"Aa , tamam."
Necla Hanım biraz geride durarak önünden yürüyen kızına baktı. Çabuk pes edeceğini sanmıyordu ama Yiğit'in onu ikna etmesine de inanmıştı. En azıdan normal bir hayatı olacaktı.
Merve annesini geride bıraktığına emin olduğu an arkasına bakmadan koşmaya başladı.Fakat hastanenin gösterişli kapısından çıktığı zaman kapının önünde Mercedes'e yaslanmış bir yiğit görmek en son istediği şeydi.
"Yine mi kaçıyorsun karıcığım?"
"Rahat bırak beni. Rahatsız hasta!" Merve neredeyse tıslayarak söylediği kelimelerin ardından gözlerini kısarak kafasını yan tarafa doğru çevirdi.
Karşısında ki adamı ne olursa olsun görmezden gelmek istiyordu. Hatta yanından kaçıp ufak bir uçurumdan atlamak istiyordu.
"Aaa , ayıp oluyor ama. Herkes nikah hazırlığında."
"Neden yapıyorsun bunu?" derken adama yaklaşmış nefesini burnundan bıkmışçasına verdi.
" Bilmem , piçlik olsun."
"Farkında mısın ama tek başıma evlenmeyeceğim. Seninle evleneceğim."
"Kabul etmen ne güzel!"
"Sikeyim."
Mırıltıyla söylediği küfür karşısında adamdan sadece kocaman bir gülümseme alınca gözlerini devirerek Yiğit'in arkasında ki arabaya doğru gitti. Kapıları açık olan arabaya binerken ciğerlerine büyük bir nefes alarak kafasını dikleştirmişti.
Yiğit arabaya binen kızın arkasından keyifli bir ıslık çalarak ellerini kot pantalonunun cebine soktu ve o da arabanın şoför koltuğuna oturarak dikiz aynasından somurtarak camdan dışarı bakan kadına baktı.
Dışarıdan tamamen naif ve zararsız bir kediye benziyordu. Fakat yavaşça içinde ki kaplanı Yiğit'e gösteriyordu. Yiğit her ne kadar kendisi de neden evlendiğini bilmek istemese de bu fikir onun hoşuna gidiyordu.
"Bak , sana ciddi bir şekilde soruyorum; Neden benimle evlenmek istiyorsun?"
"Ben istemiyorum. Fakat yapmam gerekiyor."
"Peki , gerçekten evli mi olacağız. "
"Anlamadım?" derken genç adam arabanın motorunu çalıştırarak hastanenin çıkış kısmından arabayı ilerletmeye başladı.
"Normal insanlar gibi? Evleneceğiz ve normal mi olacağız? Ve ben hamileyim."
"Hamile olman , annem açısından biraz zor olacak."
"Ona söyleyecek misin?"
" Ben söylemesem de dokuz ay sonra fırtlatacaksın. Öteki konuya gelirsek ,İstanbul'a gideceğiz. Anneme benden hamile olduğunu , aslında daha önceden kaderin bizi bir araya getirdiğini söyleyeceğim. "
Merve'nin ona kaşları kaldırarak garip bir şekil de bakmasına omuz silkerek yola dönmesinin sonunda arkasına yaslanarak ellerini karnına koyan kıza yavaşça bakındı.
"Neden evlendiğini bilmem lazım karıcığım."
"Neden anlatayım?"
"Sorduğum için , ayrıca kocan olacağım."
"Avucunu yalarsın."
Yiğit kısa bir kıkırdamanın ardından kolunu cama koyarak hızını arttırdı.Ne yapacağını , ya da nasıl yapacağını bilmiyordu. En önemlisi ise; Aklının nerede olduğuydu...
%5C%TUc
Ha bu arada Sözleşme Epsilon Yayınları ile raflarda yerini alacak, haberiniz ola 💃 /Sözleşme Öykü ve Levent'in hikayesi 🙊💞❤️