chapter 61: go
"alis muna ako!" walang ganang sabi ni rude boy at agad na lumabas
napaiyak ako ng sabihin kanina ni mr. mundell sa si miggy ang makakasama ko sa pagpunta sa ibang bansa
"RUDE BOY!" sigaw ko, pero baka di na nya narinig
"pabayaan mo muna, friend, kailangan nya sigurong makapag-isip-isip" comfort sakin ni kylie
"BAKIT BA KASI SI MIGGY PA YUNG MAKAKASAMA KO DUN EH!" bulyaw ko
AYOKO NG MGA GANITONG KLASE NG MGA EKSENA!... ANG DAMING PASAKIT SAMIN NI RUDE BOY, pero hindi lang ito basta istorya.. istorya namin ito ni rude boy
"yung daddy mo naman kasi eh!" sisi nya sakin
"sana hindi nalang sya yung totoo kong magulang, pwede ng sana sila mama!" sabi ko habang umiiyak
"hindi naman kasi natin, mapipili ang mga magulang natin eh!" sabi nya pa
"oo nga!" nagtalukbong nalang ako ng kumot, baka gusto ko munang matulog ngayon
-
"sa isang araw na ang alis natin, steph" napatingin ako kay miggy na nasa sofa ngayon
"oo nga, alam ko!" walang gana kong sagot
"sorry, steph! pero inutusan lang ako ng daddy mo" napatingin naman
"sinunod mo naman" wala paring gana
"dahil alng yun kasi.... mahal lang talaga kita" napatingin ako sa bintana
"pero alam mo naman kung sino talaga ang mahal ko diba?" gusto ko ng mangiyak pero pinipilit kong wag
"oo alam ko, pero sa time na nandun na tayo sa states... baka ayun na yung chance" napapikit ako ng mariin dahil... ang selfish nya
"AHH! okay" sabay higa ko at pikit
napabuntong hininga sya at inayos yung mga prutas sa table
ako naman ay lumabas na ang mga luha na kanina pa gustong lumabas
lagi nalang ganto
ang hirap hirap na
parang ayaw talaga ng tadhana samin
-
Lourence POV:
pagkapasok ko palang sa bahay namin ay agad akong pumunta sa kwarto ko tapos kumuha ng alak
"PUTCHA!" sigaw ko at tinungga aang isang baso ng alak
"Anong problema? rence?" napatingin ako sa may pintuan, at nakita ko naman si ate
"wala!" Umirap ako sa kawalan dahil ayoko pang mangealam itong si ate
"anong wala? wag nga ako rence!" tumabi sya sakin
kinalabit kalabit nya ako pero di ko sya pinansin, uminom lang ako! ayoko muna ng magulo ngayon
"dahil nanaman ba kay steph?" tumulo yung luha ko
"oo ate... bakit ba ganun? lagi nalang kaming pinaghihiwalay!" umiiyak na ako
ang bakla pero... di ko lang talaga mapigilan
"bakit? ano nanaman ba problema nyo?" concerned tone
"yung leukemia nya... stage 3 na!" sabay lagok ko ulit ng alak
"WHAT?!" bigla nya
"at hindi lang yun..... kailangan nyang pumuntang states" ti-nap nya yung balikat ko
"hindi naman problema yan rence eh! pwede ka namang sumama!" napakamot ako sa ulo ko, naiinis na talaga kasi ako
"HINDI NGA!! AYAW AKONG ISAMA NG DADDY NI NERDY GIRL!! AT ALAM MO BA KAUNG SINO PA ANG KASAMA NYA?! BWISET NA BUHAY TO OH! SI MIGGY PA!!" binalibag ko yung isang baso, kaya ayun nabasag
"pumayag ka na ba?" napatingin ako sakanya
"kahit naman ayaw ko eh! kailangan, mas gugustuhin ko pang mawala sya ng sandali kesa sa mawala sya ng tuluyan... pero parang ayaw ko! parang.... gusto ko syang itali sakin. ate!" umiyak na talaga ako
"let her go!" natigilan naman ako "malay mo.... gumaling talaga sya dun, syempre babalikan ka nya, kilala ko sya mahal na mahal ka nya!" napasarado na yung dalawa kong kamao
"baka... mahalin nya si miggy!" ayan talaga ang kinakatakot ko sa lahat
"alam kong, ikaw lang ang mahal ni steph! alam na alam ko sya! kung mahalin man nya si miggy, hindi parin yun hihigit sayo!" napasinghap ako dahil naguguluhan na ako
"wala akong tiwala sa tadhana, ate!" dahil maka-ilan na nya kami pinaghiwalay ni nerdy girl
"pwes! magtiwala ka kay steph!" tumayo sya at nagpagpag ng skirt
naguguluhan talaga ako, parang gusto ko ng magpakamatay para matapos na ang problema ito, pero hindi.... kailangan pa ako ni nerdy girl
"mag tiwala ka lang sakanya, saka isipin mo sa ikakabuti nya lang naman ito!" saka tuluyang umalis si ate
napisip naman ako
oo, wala akong tiwala sa tadhana dahil ilang beses nya na kaming sinisira ni nerdy girl
pero malaki ang tiwala ko kay nerdy girl
siguro nga pumayag na ako
susunod na lang ako kapag handa na ako
-
Steph POV:
"r-rude boy?" napalunok ako ng tumambad sakin si rude boy pagkagising ko
"sorry, nerdy girl, i'm sorry!" lumapit sya sakin at yinakap ako
"for what?" saan nga ba??
"nasasakal na kita" suminghap sya "sorry! ayaw ko lang na magkahiwalay tayo, at si miggy ang kasama mo dun!" bumitaw na sya sa pagkakayakap naming dalawa
na speechless nalang ako
"sumama ka na sakanya bukas" napalunok ako sa sinabi nya
"p-pero! ayokong magkahiwalay tayo a-at ikaw din!" umiyak na ako
"BASTA SASAMA KA NA SAKANYA BUKAS!" humagulgol ako
"diba ayaw mong magkahiwalay tayo? bakit g-ganyan ka?" humihikbi na ako dahil ayoko ng ganito
"magkakahiwalay tayo, kailangan... kahit ayaw natin, magkakahiwalay tayo! kesa naman hindi maagapan yang sakit mo!" umiling iling ako na sinasabig hinding hindi
"HINDI AYOKO! RUDE BOY! PLEASE SUMAMA KA! O DITO NALANG AKO" pagmatitigas ko
mahal na mahal ko sya, ayokong magkahialay kami sa wala! kahit sandali lang
natatakot ako baka pagbalik ko dito sa pilipinas ay may iba na sya
na mas mahal na nya sakin
at baka kalimutan nya ako
"hindi mo ba naiintindihan ang sitwasyon?! ha? diba nga! ayaw ako ng daddy mo! at alam kong gagawa sya ng paaran para hindi ako makasama!!?" napagtaasan nya na ako ng boses
"o sige! kung ayan na ang gusto mo!" bitter tone
napabuntong hiniga sya at napansin ko na umiyak din pala sya
"GO! KAHIT MASAKIT PARA SATIN... GO!" lumapit sya sakin at hinalikan ako sa labi
"kung tayo talaga ang para sa isa't isa tayo parin hanggang sa huli" sabi nya pagkatapos akong halikan
"sige! sasama ako kay miggy! basta sana wag mo akong kalimutan" napayuko ako
"hindi... hinding-hindi kita kakalimutan, mahal na mahal kita, ikaw lang ang babaeng mamahalin ko" saka yinakap nya ako
"sana nga!" saka sumandal ako sa balikat nya
mahal na mahal ko ang lalaking ito! kahit ganito na ang sitwasyon namin
naniniwala akong kami parin hanggang sa huli
-
"KAITH?!" sabay na sabi namin ni rude boy ng may pumasok bigla sa kwarto
ang ganda nya talaga walang kupas
"sorry!" tanging sabi nya
"napatawad ka na namin, matagal na" sabi ko at yinakap sya
"ang bait mo talaga steph!" naiiyak sya
"uy! wag ka namang umiyak dyan nahahawak ako eh!" patawa kong sinabi pero namumuo na yung luha ko
"p-prince?" tumingin sya kay rude boy
"wala na yun sakin, kaith! salamat na din at sinabi mo ang katotohanan para hindi tayo maikasal!" napaiyak na ng tuluyan si kaith
"sorry talaga sainyo! at sorry ulit dahil minahal kita prince! mahal pa kita! pero alam ko naman na may stephanie ka na!" halaa kay kaith na mahal na mahal nya talaga si ude boy
dahil nakikita ko ang sarili ko sakanya
"salamat sa pagmamahal, kaith" pinunasan ni kaith ang luha nya
"salamat din dahil hindi na kath ang tawag mo sakin" napatawa naman ako, yung kaninang namumuo kong luha umatras
"sorry! di ko natatandaan pangalan mo dati haha!" patawang sabi ni rude boy
"haha! okay lang! pero sana maging masaya na kayo" sabi nya at umupo na sa sofa "i heard! na pupunta ka sa states, steph?, at hindi i prince ang kasama mo" napawi ang ngiti ko ng maalala ko nanaman yun
"oo totoo yun!" malungkot na sabi ni rude boy
"saglit lang naman siguro yun, saka dyan yun masusukat kung talagang kayo ang para sa isa't-isa" ang lalim ng hugot ni kaith
"oo kakayanin namin yan!" sabi ko at ngumiti
"aba'y dapat lang, kung maghiwalay pa kayong dalawa baka paguntugin ko kayo!" natawa kaming tatlo sa sinabi ni kaith
sana ganito lagi, sana lagi kaming tumatawa at sana lahat ng hadlang maging kampi namin!
+++++chapter end+++++
guys! i'm very sorry! at ngayon lang nakapag update
busy kasi sa school eh ang dami naming assignments
BTW 3rd year high school palang po ako and just 13 years old
sorry at matatagalan po talaga ang pag u-UD i labya!
sana maghintay po kayo
pero po pag may time mag a-update ako agad
sorry talaga
ask me anything sasagutin ko PROMISE!
Vote and comment guys! labya!