Guys! Ito na ang ending! Kaya magdiwang!
Don't worry may Epilogue pa! Hahaha!
Huhu! Sorry na!
***
Venus's POV
I thought mabibigyan ko pa siya ng isang chance pero hindi pala.
Hindi ko lang kasi matanggap na may affair pala sila ng bestfriend ko at ang mas hindi ko matanggap ay hindi ako ang pinili niya. Ang sakit lang kasi!
Tanggap ko pa sana kung naabutan kong may milagro silang ginagawa pero ang hindi ko talaga matanggap iyong hindi niya pagpili sa akin!
"I love you, Louis. But i love myself too." Bulong ko sa kanya kahit natutulog siya ng mahimbing.
Buong-buo na talaga ang pasya ko.
Kinuha ko na ang maleta na nasa ilalim ng kama namin.
Walang ingay na nilisan ang kwarto at pinunasan ng madiin ang walang tigil sa pag-agos na luha.
"Sometimes, i need to set him free. Because it's enough, i need to love myself back." I said then leave.
Pumara ako ng taxi at doon humagulgol. Wala akong pake kung mairita sa akin ang driver! Ang gusto ko lang ay ilabas ang sama ng loob ko! Gusto kong magpakalayo-layo muna, yung walang makakaalam kung nasaan ako, yung hindi maamoy ni Ian ang dugo ko!
Saan pa nga ba ako pupunta? Magpapakamatay? Para hindi ako mahanap ni Ian?
"Tamang-tama pala na dumaan ako dito." Nagulat ako ng marinig ang pamilyar na boses ng driver.
"Damn him!" Sigaw niya kaya lalo akong napaiyak.
No one else but Sam!
"Shh. Princess, don't cry. Saan mo muna gustong pumunta?" Tanong niya kaya napayuko ako.
"I don't know. Basta yung malayo sa kanila, malayo sa kanya." Tumango naman siya at nagdrive na.
Natulog na lamang ako.
Habang tumutugtog ang radio.
Sumakto pa ito sa kanta ni Sam Smith!
"You and me, we made a vow.." pagsabay ni Sam sa kanta kaya mas lalo akong napaiyak.
"For better or for worse.." pagpapatuloy niya.
"I can't believe you let me down, but the proof's in the way it hurts.." ang ganda ng boses niya, sobrang lamig. Bagay sa kanya yung theme ng song
"For months on end I've had my doubts, denying every tear.." mas lalong lumakas ang buhos ng luha ko kasama ang ulan.
Nakikiramay ba ang ulan sa akin? I think hindi lang ako ang broken ngayon, siguro marami.
(A/N: Pati ako! Broken ako ngayon!)
I don't care.
"I wish this would be over now, but I know that I still need you here.." We're over now. Wala na siyang babalikan, pinili niyang lumayo sa akin kaya bakit ako umiiyak? Siyempre nasasaktan ako, pero sabi nga nila 'Don't cry at the person who can't cry on you.' Tanga ba sila? Huhugot na nga lang sila, hindi naman magawa.
Diba tama ako? Lalong-lalo na yung mga nag-aadvice, magbibigay siya ng advice pero hindi niya kayang gawin. Kung hindi niya nga kayang gawin, tayo pa kayang walang kaalam-alam?
"Sleep, princess." Sabi niya kaya doon ako tuluyang nakatulog.
***
"We're here." Sabi niya kaya napagising ako.
"Nasaan tayo?" I asked him but he's just staring at me.
"At my house." He said.
"Saang lugar nga?" I said.
"Sa Laguna." Kaya napatango ako. Maganda naman ang bahay niya, sa lahat ng bahay dito ay ito lang ang makakakuha ng atensyon mo dahil ang ganda ng aura ng bahay.
Pagkapasok ko pa lang ay hindi ko maiwasang mamangha sa pagkakadesign ng bahay!
"Actually, it's my parents home." Kaya agad akong napatigil.
Natatandaan ko nga pala na may hinanakit siya sa magulang niya.
"Maganda siya." Sabi ko at ngumiti ng pilit.
Maganda naman talaga ang pagkakadesign ng buong bahay.
"But where's your mother and father?" I asked him.
"Bryan is on Europe, meron siyang business doon while my mom is flirting with other boys." Bored na sagot niya kaya natahimik ako. A-ano?
"Bakit hindi pa rin sila naghihiwalay?" Mahinang sambit ko.
"Actually, they're arranged marriage and they are not love each other, may nagbunga lang sa nangyari sa kanila kaya heto ako." He said and rolled eyes. Kung ako lang ang nasa sitwasyon niya ay mahirap intindihin. Yung mga magulang mong hindi pala nagmamahalan.
"No, stratch that. Bryan is inlove with my Mother while mom is inlove with your father." Ano?! What the hell?!
"Anong ibig mong sabihin?" Naguguluhang sabi ko.
"She's always drunk, because like what she said 'Ano bang pake mo?! Ang gusto ko lang ay si Tom!' Harap-harapan niyang sinasabi iyan kay Bryan. Kaya sa tuwing nakikita ko silang nag-aaway ay hindi ko maiwasang magalit kay Mom at maawa kay Bryan." He said.
"But why did you call him on his name?" I said.
"He's like my bestfriend or brother but he loves more my brother." Sabi niya.
"King Tom and Mom is a childhood sweetheart but then, dumating ang nanay mo at nagsimulang ligawan ng Hari ang Reyna. While mom is busy destroying them, kahit ilang beses niyang sirain ang relasyon nila ay may gagawa at gagawa pa rin ng paraan para hindi matibag iyon, they're trust." Sabi niya kaya nainggit ako sa love story nila Mom and Dad.
Trust? Ilang beses na akong nagtiwala pero wala ding nangyari.
"Masyado ka nang nagiging tsismosa kaya tama na." Natatawa niyang sabi kaya napasimangot ako.
"Psh! Ang ewan mo!" Sabi ko.
"Labas muna ako, Sam." Pagpapaalam ko kaya tumango naman siya.
"Sama muna ako sayo. Baka mawala ka pa eh." Kaya tinaasan ko lang siya ng kilay at lumabas na kami sa bahay.
***
Sinamahan ko munang bumili si Sam sa tindahan at puro kwento siya ng kwento na nakakatawa.
Medyo nakakalimutan ko na rin si Louis.
"Mahal mo pa rin ba siya?" Bigla niyang tanong kaya nalungkot ako.
"Hindi naman agad mawawala ang nararamdaman ko sa kanya eh. Mahal na mahal ko siya." Sabi ko at nakita ko ang sakit sa mata niya. Sorry, Sam.
"Wife.." agad akong napatigil ng marinig ang boses niya.
Nilingon ko ang boses na iyon.
"Louis.." bulong ko. Hindi, hindi toh totoo, right? Panaginip lang toh diba?!
"You said, you won't leave me. Bakit mo ako iniwan?" Malungkot na sabi niya kaya napailing ako. Siguro tinanong niya si Ian! Damn it!
"Louis, hindi pa ba sapat yung hindi mong pagpili sa akin?" Nag-crack na yung boses ko.
"What do you mean?" Naguguluhang tanong niya. Nagmamaangan pa ang gago!
"Venus, we need to leave." Narinig kong sabi ni Sam.
"No! I beg you, i want to talk to my wife." Matigas na sabi niya.
"Hinding-hindi ko gagawin iyon!" Sabi ni Sam.
"Fucktard! Get off on my wife!" Sigaw ni Louis sabay hila sa akin.
"Ahh-Aww!" Daing ko. Ang sakit ng pagkakahawak niya sa akin.
"I'm so sorry, wife. Please, talk to me." Pagmamakaawa niya pero sinuntok lang siya ni Sam.
"Sam! Stop it!" Sigaw ko pero nagbugbugan lang sila.
"Sige! Kapag hindi kayo tumigil, hinding-hindi niyo na ako makikita!" Sigaw ko sa kanila na nagpatigil sa suntukan nila.
"Sam, leave us. I need to talk to Louis." I said coldly. Ayoko na, pagod na ako.
"But--"
"No buts, Sam. Kung gusto mo ay diyan ka lang sa tabi-tabi." I said kaya napayuko siyang umalis.
Ngayon ay kaharap ko si Louis na naka-upo pa rin sa lupa.
"What do you want to say, Jerk?"
"Come back to m--"
"Fvck it, Louis! Sinabi mo na sa akin iyan pero anong ginawa mo?! Sinaktan at binaboy mo lang naman ako diba?!" Hindi ko na kinaya kaya ko siya nasigawan.
Nakita kong natahimik siya.
"Louis, pagod na pagod na ako. Sobra akong nasasaktan sa pakikitungo mo sa akin kaya lubayan mo na ako." Naiiyak na sabi ko.
"Sorry.."
"Hell! Maibabalik pa ba ng sorry mo ang mga kagaguhan na pinaggagawa mo huh?!" Sabi ko pero yumuko lang siya.
"Lubayan mo na ako. Mas nasasaktan lang ako kapag nakikita kita." I said pero umiling lang siya.
"Hell no! I won't do that!" Sigaw niya kaya sinamaan ko siya ng tingin.
"Leave me alone." Mahinang sambit ko pero alam kong narinig niya iyon.
Lalapitan niya sana ako at hahawakan..
"Don't you dare!" I shout!
"I'm so sorry, wife. Forgiv--"
"Fvck you!" Malutong na mura ko sa kanya. I don't care kung masamang magmura pero hindi ko maiwasang magmura dahil nasasaktan ako ngayon!
"Ngayon lang ako nagsisi na nagpakasal ako sayo, akala ko magiging masaya ako sa piling mo pero hindi pala. Damn you." Sabi ko at binigyan siya ng isang tingin.
"Wag na wag ka ng magpapakita pa sa akin." Sabi ko sabay talikod pero hinawakan niya ako sa braso.
Nagpumiglas ako pero ayaw niyang bitawan.
"Damn it! Bitawan mo ako!" Sigaw ko kaya napabitaw siya sa akin.
Tumakbo ako para hindi na niya ako makita. Hindi ko na lang ginamit ang vampire speed ko, gusto kong mapagod, ayokong umasa lang sa kapangyarihan ko. Parang kay Louis lang, umasa lang ako sa kanya kaya ako napagod.
"Wife!" Sigaw niya kaya napatingin ako sa likod ko.
Napamura ako ng makitang 3 metro lang ang layo niya sa akin! Mabilis tumakbo ang gago!
Mas binilisan ko ang takbo kaya medyo napagod ako.
"Venus! Stop!" Sigaw niya pero hindi ko siya pinakinggan, tumakbo lang ako ng tumakbo hanggang sa may malakas na impact na sumagi sa kanan kong katawan.
Naramdaman ko na lang ang aking sarili na nakahiga sa daanan at biglang lumabo ang aking paningin.
Nahihilo ako!
Baby, wag mong iwan si Mommy ah.
Biglang nagblurred ang paningin ko at ang tanging nakita at narinig ko ay si Louis.
"Venus! Shit! Hold on, baby." Bago ako mawala sa ulirat.
Please, kahit ang bata lang ang makaligtas.
*****
Ano? Nagustuhan niyo yung ending? *taas kilay*
Haha! Don't worry, POV na ni Louis ang Epilogue!