Η Έμιλυ σήκωθηκε σχεδόν το μεσημέρι την επόμενη μέρα. Το ίδιο βράδυ θα επέστρεφε ο Ρότζερ απ' το ταξιδι και έπρεπε να τον υποδεχτεί αναλόγως. Ο χθεσινός της ύπνος ήταν ο πιο ανάλαφρος που είχε εδώ και καιρό. Κοιμήθηκε τόσο άνετα και γλυκά ,μετά από το έντοξο σμίξιμο που είχε με τον Τζέρεμι.
Ο Τζέρεμι θα ζητούσε διαζύγιο σήμερα απ' την Τζάνις πρόσωπο με πρόσωπο. Πώς θ' αντιδρούσε άραγε αυτή η εγωκεντρική γυναίκα; Αυτή η γυναίκα που ποτέ δεν την απέρριπτε κανένας; Αυτή την γυναίκα που δεν δεχόταν τον εξευτελισμό και την προδωσία; Παρόλο που τον είχε διαπράξει αμέτρητες φόρες.
Καλύτερα να μην σκέφτομαι αυτό το θέμα σήμερα. Ας χαλαρώσω.. Έφαγε μόνη μεσημεριανό στο μεγάλο τραπέζι, έκανε μπάνιο, είδε τηλεόραση,πήγε γυμναστήριο και πολλά άλλα. Μα μέχρι να γυρίσει ο Ρότζερ το βράδυ περίμενε με αγωνία να χτυπήσει το τηλέφωνο. Ακόμα δεν μίλησαν; Γιατί δεν με παίρνουν τηλέφωνο επιτέλους;! Δεν ήταν κοπέλα που ανησυχούσε εύκολα, μα αυτή την φορά είχε τρελαθεί λόγω αναμονής. Αυτό το θέμα δεν ξεκολλούσε απ το μυαλό της. Ίσως ήθελε τον Τζέρεμι μόνο δικό της και την μάνα της ελεύθερη ,για να μην νιώθει ενοχές.
~~
Το βράδυ ήρθε και η Έμιλυ περίμενε τον άντρα της να γυρίσει υπομονετικά. Κι εκείνος σήμερα είχε αργήσει αρκετά. Θα' πρεπε να ήταν εδώ στοις εφτά και είχε πάει εννιά. Κοιτούσε και ξανακοιτούσε το ρολόι της με βαρεμάρα. Είχε φορέσει ένα βραδυνό και εντυπωσιακό μαύρο φόρεμα με δαντέλα. Μπορεί να έβγαιναν έξω για φαγητό, αυτό ήθελε άλλωστε και η ίδια για να ξεχαστεί λίγο. Ο σύζυγός της έπρεπε να την βρει στην τρίχα. Είχε μια γελοία εντύπωση πως πάντα μπροστά του έπρεπε να είναι όμορφη και κομψή, αλλιώς μπορεί να μην την ήθελε άλλο.
Άκουσε το αμάξι να μπαίνει στην αυλή και την πόρτα του να κλείνει. Σιγά σιγά ο Ρότζερ μπήκε απ΄την εξώπορτα και συνάντησε την Έμιλυ. Φαινόταν κουρασμένος ,αλλά μόλις την είδε μονομιάς 'έλαμψε' το πρόσωπό του. Την φίλησε απάλα στα χείλη και την αγκάλιασε.
-"Είσαι πολύ όμορφη απόψε." Της είπε θαυμασμό. Χαιρόταν αφού ήξερε πως η πανέμορφη γυναίκα του περίμενε πάντα υπομονετικά στο σπίτι τον γυρισμό του.
-"Ναι, έγινε όμορφη για σένα." Του γέλασε γλυκά και τον έπιασε αγκαζέ για να ανεβούνε τις σκάλες. "Θα βγούμε έξω;" Ρώτησε διστακτικά.
-"Συγνώμη καλή μου, μα είμαι πολύ κουρασμένος απ΄το ταξίδι. Ας φάμε και θα κοιμηθώ."
-"Καλά.." Απάντησε απογοητευμένη. Απόψε ήθελε πολύ να βγούνε σαν ζευγάρι. Παρόλο που ήταν έξω όλη μέρα, αλλιώς ήταν η αίσθηση του συζύγου στο πλευρό της. Έδινε κύρος και λάμψη προς το πρόσωπό της. Σαν παντρεμένη δεν μπορούσε να βγει στα κλαμπ και να χορεύει ανέμελα , δεν θα ήταν πρέπον.
Έφαγαν το βραδυνό τους γεύμα με ευχάριστη συζήτηση. Ο Ρότζερ κρατούσε με το ζόρι ανοιχτά τα γαλανά του μάτια προς το τέλος του δείπνου. Η Έμιλυ το κατάλαβε και τον συμβούλευσε να πέσει στο κρεβάτι. Πήγε από πίσω του και πήγε τα ρούχα του για πλύσιμο. Σαν παιδάκι τον έντυσε με πιτζάμες και τον σκέπασε για να κοιμηθεί. Ο ύπνος τον πήρε αμέσως και κοιμήθηκε αμέσως σαν πουλάκι.
Η Έμιλυ πήγε ξανά στο σαλόνι και έβαλε να δει τηλεόραση. Όλη η περιποίηση πήγε τσάμπα πάλι.. Ξάπλωσε αναπαυτικά στον καναπέ και πέταξε τα τακούνια στο πάτωμα. Ίσως να μπορούσε να ζήσει έτσι όλη της την ζωή , μα είχε γνωρίσει και το πάθος..Δεν μπορούσε να να το αγνοήσει, το ήθελε και αυτό στη ζωή της. Έπρεπε να διαλέξει ,μα ήταν πολύ δύσκολο..Ένα δάκρυ κύλησε στο ροδαλό μάγουλό της καταλήγωντας στη γωνία των κόκκινων χειλιών της,που είχαν μισανοίξει αισθησιακά απ΄την λύπη. Με αυτές τις σκέψεις την πήρε ο ύπνος πάνω στον σκούρο καναπέ.
~~
Το πρωί η Έμιλυ ξύπνησε στοις 10:00. Τα μαλλιά της είχαν χαλάσει και το μακιγιάζ είχε παραλειφθεί σ' όλο το μαξιλάρι. Ζαλιζμένη σηκώθηκε όρθια και κατευθύνθηκε προς το μπάνιο. Είδε στον καθρέφτη τα μάτια της ολόμαυρα ,όπως και τα μάγουλα της απ' την μάσκαρα. Γέλασε λιγάκι σ' αυτό το γελοίο θέαμα. Αμέσως έσκυψε και πλύθηκε μέχρι να φύγει το μαύρο απ' το πρόσωπό της. Έπρεπε φυσικά να βγάλει και το τσαλακωμένο φόρεμα.
Μόλις το έβγαλε και έμεινε με τα εσώρουχα, τότε δονήθηκε το κινητό. Ελπίζω να είναι η μαμά ή ο Τζέρεμι. Χωρίς συγκράτηση έτρεξε και απάντησε, ήταν η μητέρα της.
-"Έλα μητέρα, τί συμβαίνει;" Ρώτησε έντονα. Μακάρι να ακούσω αυτό που θέλω.
-"Πήρα να σου πω πως θέλω λεφτά για δικηγόρο. Παίρνω διαζύγιο!" Απάντησε με αυτοπεποίθηση και λίγη αδιαφορία η Τζάνις. Φυσικά η αδυναμία που είχε στον Τζέρεμι τέλειωσε πλέον. Κανείς δεν στεναχωρούσε την συγκεκριμένη γυναίκα! Την πήρε από κάτω για λίγο, όμως ξαναβρήκε την αυτοκυριαρχία της σχεδόν αμέσως.
Η Έμιλυ προσπάθησε να κρύψει την χαρά της. "Εντάξει, θα σου στείλω χρήματα αμέσως τώρα. Θα πάω στην τράπεζα." Η Τζάνις την ευχαριστήσε και η Έμιλυ έκλεισε ανθουσιασμένη το κινητό. Επιτέλους είναι ελεύθερος! Κατευθείαν ετοιμάστηκε και ο σοφέρ την πήγε στην τράπεζα, όπου μετέφερε αρκετά χρήματα στο λογαριασμό της Τζάνις.
Μόλις βγήκε έστειλε μήνυμα να βρεθούν. Εκείνος της έστειλε το ξενοδοχείο που βρισκόταν και εκείνη σχεδόν έτρεξε απ' την χαρά της στο δωμάτιο του. Μόλις την άνοιξε όρμησε στην αγκαλιά του. Τον φίλησε με τόση λαχτάρα!
-"Επιτέλους θα πάρετε διαζύγιο! Μου το 'πε εκείνη.." Αναφέρθηκε στην Τζάνις ντροπαλά. Ίσως χώριζαν εξαιτίας της ,μα έτσι κι αλλιώς δεν θα κρατούσε αυτή η σχέση. Με αυτή τη σκέψη δικαιολογούσε τον εαυτό της.
-"Ναι της μίλησα ήρεμα,της εξήγησα και δέχτηκε χωρίς τσακωμούς." Πήρε την Έμιλυ απ' το χέρι και κάθησαν στον κρεβάτι. Ξαναθαύμασε το αρρενωπό πρόσωπό του με τα έντονα χαρακτηριστικά και τα παθιάρικα μάτια. Όπως και το ψηλό καλοσχηματισμένο κορμί του, με τους δυνατούς ώμους και τη λεπτή μέση. Ήταν πολύ γοητευτικός. Είχε κάτι άγριο και άπιαστο πάνω του, σχεδόν τρομακτικό.. Το δωμάτιο ήταν μικρό ,αλλά συμπαθητικό. Ήταν βαμμένο απαλό πράσσινο με λευκές γραμμές. Το κρεβάτι ήταν διπλά στην μπαλκονόπορτα και απέναντι ένας καθρέπτης.
Η Έμιλυ περιεργάστηκε τον χώρο με τα όμορφα μάτια της και ξαναγύρισε στο πρόσωπό του. Φαινόταν και 'κεινος ήρεμος ,σαν την ίδια. Το έντονο βλέμμα του είχε υποχωρήσει και την κοιτούσε τρυφερά. Έσκυψε και φίλησε την παλάμη της απαλά. Αυτή η πράξη παρεξένεψε την Έμιλυ ,γιατί ο ίδιος δεν ήταν άντρας που εξέφραζε τα συναισθήματά του φανερά.
-"Τώρα λοιπόν θα φύγεις;" τον ρώτησε μαλακά. "Σίγουρα νοίκιασες για λίγο."
-"Ναι. Θα περιμένω να βγει το διαζύγιο και μετά θα φύγω για πάντα." Την κοίταξε πολύ θλιμμένος για μια στιγμή, μα μετά ξανασκλήρυνε και σηκώθηκε όρθιος. "Κοιτά είναι στο χέρι σου να αποφασίσεις αν θες να μείνεις μαζί μου ή εδώ. Εγω βρήκα δουλειά."
Η Έμιλυ ξεφύσηξε αγχωμένη και κοίταξε τα πόδια της. "Τί δουλειά;" Η συζήτηση ήταν σημαντική γι αυτό ένιωθε σταδιακά να ασφυκτιά μέσα στο μικρό δωμάτιο. Έβγαλε το μπουφάν γρήγορα και το άφησε δίπλα της.
Ο Τζέρεμι κοίταξε εξεταστικά τον λεπτό λαιμό και τα πόδια που δεν είχαν κομμάτι υφάσματος πάνω τους. Ήταν πραγματικά πολύ εντυπωσιακό και όμορφο κορίτσι. Έκατσε σταυροπόδι φανερώνοντας λίγο περισσότερο δέρμα πάνω απ' τα γόνατα. Ένιωσε να τα ξεχνάει όλα εκείνη τη στιγμή. Τον αναστάτωσε αυτή η εικόνα.Ήθελε να της φωνάξει ,να την πείσει να τον ακολουθήσει όπου πάει ή και να μην την παρακαλέσει καθόλου στην τελική. Αλλά το μόνο που έβλεπε τώρα ήταν μια όμορφη γυναίκα που ΄θελε να βρεθεί μέσα της. Τελικά γύρισε το κεφάλι του απ ΄την άλλη για να μην βλέπει και χάσει την αυτοσυγκράτησή του.
-"Το μόνο που σε νοιάζει είναι η δουλειά μου; Για να δεις τι λεφτά θα βγάζω; Αυτό σε νοιάζει τελικά;" Με βραχνή φώνη πήρε θάρρος και ξαναγύρισε να την κοιτάξει.
-"Όχι φυσικά! Απλά ενδιαφέρομαι. Θέλω να ξέρω αν θα κάνεις κάτι που σου αρέσει και θα σου προσφέρει άνετη ζωή." Του απάντησε με απόλυτη ειλικρίνεια. Φαινόταν σφιγμένος και θλιμμένος για κάποιο λόγο. "Συγνώμη αν σε πρόσβαλλα."
-"Δεν πειράζει.." Προχώρησε και ξαναέκατσε δίπλα της. "Χτίζουν ένα κτήριο και θα πάω να βοηθήσω. Ο μισθός μου θα είναι αξιοπρεπής και μου φτάνει."
-"Μάλιστα. Χαίρομαι που σου αρέσει." Προσπάθησε να φανεί χαρούμενη , αλλά δεν ήταν. Αυτή η δουλειά δεν ήταν κάτι μόνιμο και ήταν και επικίνδυνη για την υγεία του. Μακάρι να ΄σουν πλούσιος..
-"Μην προσπαθείς να με ξεγελάσεις. Σιχαίνεσαι την δουλειά μου και το είδος ανθρώπων σαν και μένα!" φώναξε θυμωμένος.
-"Όχι! Αλήθεια χαίρομαι." Για να τον ηρεμήσει τον φίλησε στο στόμα πεταχτά. Εκείνος την έπιασε πίσω απ' το κεφάλι και πίεσε το στόμα της πιο έντονα στο δικό του. Ασυγκράτητοι πια ξάπλωσαν πάνω στο κρεβάτι.
-"Χαίρεσαι ,αλλά ποτέ δεν θα ΄ρθεις μαζί μου." Είπε ο Τζέρεμι λυπημένος και συνέχισε το παθιασμένο φιλί τους.
Τσεκάρετε την νέα μου ιστορία: "ΚΡΥΦΑ ΠΑΘΗ" :) Είναι εποχής και θα 'χει έντονη συνέχεια ΚΑΙ με απαγορευμένο έρωτα ;)