-Flashbacks-
" Do te jemi pergjithmone bashke. "
"Derisa vdekja te na ndaje "
"Ne te mire,e ne te keq "
"Te dua Elena "
"Te dua Aleks"
E kishte bere vajzen me te lumtur ne bote. Te kishte prane ate, njeriun e endrrave te saj, mashkullin me te cilin do kalonte jeten, ishte dhurata me e bukur qe kjo jete i kishte falur.
Dukej sikur Aleksi kishte qene ylberi pas stuhise se saj, sherimi i plageve te saj.
- End of Flashbacks-
***
I mbylli lehtas syte me gishterinjte e saj te holle, tashme te bere akull te ftohte. Dy pika loti i pikuan mbi ata sy te mbyllur e ishte duke pritur per ndonje mrekulli;ashtu si neper ndonje film ku ai do te zgjohej nga magjia e loteve te saj, por fatkeqesisht keto shpresa te rreme krijuar nga magjite e femijerise, u shuan kur pritja e saj nuk solli gje tjeter vecse loteve te tjere, njeri pas tjetrtit. Mbylli syte e dashurise se saj qe prej tri vitesh, te mashkullit qe ishte kthyer ne mbeshtetjen dhe uren e shpirtit te saj. Ajo kure, tashme nuk ishte gje tjeter, vecse nje plage me shume per te.
"Trupi jot u largua sot Aleks, por shpirti jot do te jete gjithmone prane meje, sa here qe te marr fryme, ndoshta deri ne perjetesi. E perjetesia do te mbaroje atehere kur ti mos kesh qene ti.-pershperiti lehtas tij, para se arkivolin ta merrnin bashke me trupin e tij te pajete. Bashke me ate trup, moren me vete dhe nje copez te shpirtit te saj.
C'premtim i beri! C'premtim doli nga buzet e saj! E, ata i premtuan dikur njeri-tjetrit se vetem vdekja do te mundej t'i ndante dhe, vdekja e beri. I ndau ata. I ndau, por ajo rimisheroi ate premtim duke perjashtuar vdekjen. Ajo i premtoi atij se as vdekja nuk do mundej t'i ndante, por tashme pesha e atij premtimi do te mbahej nga nje trup i vetem, se trupit tjeter i kishte mbetur vetem shpirti e kujtimet qe pas kish lene.
Eshte kaq e dhimbshme teksa kthehesh nga puna, te kerkosh per te dhe ai...Ai thjesht dergjet i shtrire pertoke,me gjakun qe i derdhet lume,me plaget e thikes ne trup. I copetuar!
Vdes dhe ajo prane tij. Shuhet dhe zemra e saj, por nuk ndalon. Vazhdon te rrahe,packa dhimbjes qe shpirtin i pervelon, packa loteve qe e mbytin me dallget e zjarrta. Jeton, jeton dhe pse mendon se ke vdekur, sepse ende merr fryme. Zemra, ende rreh.
Ai qe deri dje ndodhej ne krahet e saj. Ajo qe deri dje ndiente frymemarrjen e tij.Sot...Sot gjendej ne krahet e saj i pajete, sot ajo nuk ndiente frymen e tij t'i guduliste qafen. Sot ai dhe ajo, trupat e tyre i dhane lamtumiren njeri-tjetrit.
Sot vdiq nje Aleks Gildan. Vajtoi nje Elene. Kushedi sa te tjere ferkuan barkun per vepren e tyre.. Kushedi sa u kenaqen per rivalin e tyre te biznesit.Kushedi sa! Ama qe te gjithe ishin aty. Duke u perlotur, ndoshta nga dhimbja e ndoshta nga nevoja per sy e faqe.
****
"Une jam Elena Clifton, kryetarja e bordit,ketu ne Londer,ne kompanine "Clifton" , trashegimine nga babai im,por mbi te gjitha kam qene per me shume se 3-vite,personi i zemres se arsyes sime te jetes,Aleks Gildan, mikut, familjarit e kolegut tuaj. U njohem ne nje vdekje,pikerisht ne moshen 18 vjecare atehere kur humba prinderit e mi dhe, qe atehere me ka qendruar gjithmone prane dhe serish,u ndame nga nje vdekje. Vdekja na bashkoi e vdekja na ndau. C'dreq force paska kjo e flamosur vdekje!
Ishte vete jeta ime, ishte arsyeja pse une merrja fryme...U kthye ne ilacin e shpirtit tim pasi humba prinderit. Aleksi nuk u be vetem i fejuari im, ai u be familja ime.
Nese do te ishte per mua,lotet nuk do te shternin kurre per te, se zemra ime e vajton edhe tani, edhe neser, e tere jeten keshtu do vazhdoje,por eshte natyra ime,eshte deshira e tij.
Me ka thene dikur "Mos vajto per ikjen e dikujt, por gezohu per sa e ke patur prane" dhe une kete do bej, do rijetoj lumturine e se shkuares me te, jo pikellimin e se tashmes pa te.
Humbja e familjes ne aksidentin tragjik,me beri te forte dhe tani...Humbja e buzeqeshjes sime , humbja e Aleksit,beri qe zemra ime te shkaterrohej fare. Ne fund te fundit,kush mund te ndieje pa nje zemer?
Shume prej jush mund te me njohin,kolege, miq e te aferm,ndaj para te gjitheve ketu,ju jap fjalen se do e gjej vrasesin e tij dhe,me besoni, nuk ka per te perfunduar fare mire,sepse ai qe theu zemren time ne miliona copeza,nuk do te qendroje pa u ndeshkuar. Nuk do i le fatit ne dore hakemarrjen per keto qe une sot po perjetoj.
Nuk do e ndeshoj une. Do te ndeshkohet nga dhimbja ime..." -permbylli fjalimin qe mbajti para gjithe te pranishmeve,palosi letren te cilen ia kishte arritur ta lexonte pa e bere pulla-pulla nga lotet e saj dhe e shtrengoi fort me doren e saj bere grusht.
Ledhatoi dhe njehere te fundit, arkivolin e drunjte. I la nje prekje te fundit sikur aty te ishte duke skalitur tere peshen e dhimbjes qe trupi i saj ishte duke mbajtur ne ato momente.
Nje lot i fundit...U betua me vetveten e saj se nuk do te kishte me lote.
Nje lot tjeter i fundit teksa ai groposej thelle ne dhe...U betua me vetveten e saj se ne dhe do te shtinte dhe shkaktarin e kesaj.
Nje lot tjeter i fundit, teksa pa se dheri kishte mbuluar ate, nuk dukej me. Ai ishte zhdukur sikur te mos kishte ekzistuar kurre... U betua me vetveten e saj se kujtimet kurre s'do te vdisnin. Kujtimet nuk do e benin te qante, por te merrte force per te gjetur vrasesin.
Nuk kishte me lot, sepse qe ne ato caste, filloi nje epoke tjeter per te; pa lote, pa dobesi, do te ishte vetem ajo dhe forca.
Qe nga ai cast, filloi epoka e hakmarrjes.
Ajo do te gjente vrasesin.
***
Aleks
Elena
***
Erdha prape une! Si nuk me rrihet nje sekonde larg wattpadit xhanem. Atehere, per te gjithe ju qe po e lexoni librin per here te pare, ky liber ka mbaruar dhe e kam postuar me pare, por tashme jam duke e redaktuar.
Ju falenderoj per mbeshtetjen tuaj dhe ju dua shumee!
Perqaputhjee!!
P.S MOS TREGONI KUSH ESHTE VRASESJA XP NO SPOILERS ALLOWED.
Poshte keni trailerin e librit.
All the credits to bagarreuse . Thanks so much !