Her P.O.V.
Ilang linggo ang naka raan at napaka laki na nang pinag bago nang trato niya sa akin.
Kung noon ay sapilitan niya akong ginagalaw, ngayon ay hindi na.
Ang mga haplos at halik niyang noon ay puwersahan, ngayon ay puno na nang pag suyo.
Nagising ako sa napaka sarap na pakiramdam na tila may mainit na bagay na sumasamba sa leeg ko habang haplos naman ang sa aking hiwa.
"Mmm..." a moaned scaped from my morning voice. Nag balik ang huwisyo ko kahit hindi pa ako mag mulat nang mga mata. "Uriel..." I cried in pleasure. He's damn expert doing me wonders.
"Good morning baby." he said in a husky Voice. Bakit ba ang sexy sexy nang boses niya?
"Ahhh!" shit! Pinasok niya ang dalawang daliri doon! "Uriel... Please." malabo kong sabi dahil adik na adik na ako sa sarap na ginagawa niya sa gitna ko.
"Please what Baby?" pang aakit niya pa. Ay! Tsk. Tinatanong pa ba?
"Uriel naman ee!" inis na sabi ko. Lately ay nagiging ma iinisin na ako kapag pinag lololoko ako nito at ayaw pa akong pasukin. Ang daming alam e. Ayaw nalang akong saksakin! Kainis!
"Patient baby. Why always horny?" may tawa sa boses niya at tila nag e-enjoy sa torture na ginagawa niya sa akin.
Pumaimbabaw siya sa akin at hinila ko ang leeg niya gamit ang naka kawit kong mga braso at sinalubong nang mga labi ko ang mga labi niya.
Kung noon siya ang nag papa lalim nang halik ngayon ay ako na.
"Ohh shit! Bakit ang bilis kong labasan!" bulalas niya sa tapat nang tenga ko sa paos na boses. Napa hagik-gik ako. Ang sarap talaga niya pag masdan at pakinggan nang mga daing niya kapag ginagawa namin ito. Imagine the great Uriel Noah Chavez, ang UN Chavez na kinikilalang pinaka mayaman at makapangyarihang bachelor sa Asia ay sarap na sarap na naka pikit sa ibabaw ko.
"Ohh. You're huge. mmm" anas ko nang humuhugot baon na siya sa akin. "Ahh! Shit Uriel!" sigaw ko na.
"That's it! Shout my name." a niyang naka yakap sa akin nang mahigpit habang Pabilis nang pabilis ang mga galaw niya.
Maya-maya ay sinagad niya ang pag baon sa akin at hinihingal na sinipsip ang leeg ko habang naka dakma ang isang kamay sa kaliwa kong dib-dib.
Naramdaman ko ang pinaka masarap sa lahat. Ang pag sabog niya sa loob ko. Wala na akong ma-i bugang katas dahil kanina pa ako nilalabasan.
"Baby... Let's eat outside..." sabi niya habang naka higa na sa gilid ko. Naka tihaya na ako at nasa ilalim nang kumot. Parehas kaming pawis na pawis habang kinikintalan niya ako nang masusuyong halik sa mukha. Ang isa naman niyang kamay ay nasa puson ko at humahaplos doon.
"Ikaw po ang bahala mahal na hari." pabiro kong sabi sa kanya at kinagat ang mapula niyang labi. Nakaka conscious tuloy. Mas mapula pa labi niya sa akin. Ang guwapo guwapo talaga.
"Shower na tayo?" a niya.
"Tayo talaga? Wag na tayo mag sabay. Tsk. Iisa ka na naman ee." protesta ko.
Ganoon nga ang nangyari. Makulit siya dahil gusto niya talaga sumabay pero dahil hindi ako pumayag ay wala siyang nagawa't napilitan siyang maligo sa guest room.
Nang matapos akong maligo ay naka ramdam na ako nang pagka balisa sa sikmura. Napa takbo pa ako sa C.R. nang bigla nalang itong bumaliktad.
Suka ako nang suka ngunit wala naman lumalabas sa akin.
"Kia? What's wrong? You okay?" Nag aalala niyang tanong nang maratnan niya akong nag susuka nang walang laman. 'Shit! Ang asim talaga nang sikmura ko!' isip ko.
Naramdaman ko ang pag haplos niya sa likod ko at maya-maya pa ay naramdaman niya na umalis ito at pag balik ay may dala na itong tasa. Mainit na tubig ang laman niyon at nang tikman ko ay may halo itong asin.
"You okay? Hindi nalang tayo lalabas. Hindi maganda ang lagay or... Dalhin nalang kaya kita sa hospital?" a niya at talagang nag aalala ang itsura niya.
.........
Her P.O.V.
huminto ang sasakyan sa tapat nang isang hospital. Napa kunot ang noo ko at napa tingin nang may pagtataka sa kanya. Noong isang araw kasi ay sinabi niyang dadalhin niya ako sa hospital dahil naratnan niya akong sumusuka pero walang laman. Hindi nga lang natuloy dahil sabi ko okay na ako. Totoo naman na naging okay ako matapos noon. But why now?
"May dadalawin ba tayo dito?" tanong ko nang magka hawak kamay na kaming nag lalakad papasok sa loob.
"Wala naman." a niya.
"Bakit tayo narito wala naman pala tayong dadalawin? Don't tell me..." lalong nangunot ang noo ko nang sa harap nang OB clinic kami huminto.
Lumakas ang kabog nang puso ko. 'my gaahhd' ngayong dinala niya ako dito ay saka ko lang na isip na hindi pa nga pala ako dinaratnan. Hindi kaya...?
Nag pa apoint na pala siya at hindi ko alam. Kailan pa ba siya nagkaron nang idea? Isa pa, napaka weird niya na talaga nitong mga nag daan. Yung masasama niyang trato ay bigla nalang nawala lahat. Bigla naang isang umaga ay naging ganyan siya ka bait. Tuluyang na bura ang takot ko sa kanya at ayoko na hindi ko siya nakikita. Palagi ko siyang hinahanap. What's happening to me? Hindi nga kaya...
"Baby, tara na sa loob." untag niya at inakaya ako na para bang ingat na ingat siya sa akin papasok sa loob.
"Mr.UN Chavez. Ikaw ang Daddy?" ngiting tanong nang doktora kay Uriel. Na inis naman yata ako bigla. Tsk. Landi nang doktorang to. Bakit siya ngumingiti? Basagin ko kaya ang ngala ngala nito? Isip ko.
"Yes. Yung tinawag ko sayo last day. I've seen all the symptoms. She has a morning sickness and all." sabi nito.
"Sige. Mag palit ka muna nang gown Ms..." a nang doktora.
"Ms.Chavez. Mag papakasal din naman na kami before my son come out." he said.
"Parang sigurado na siya.." bulong ko.
"I'm sure. Malakas ang kutob ko na may laman na yan baby. And I'm glad na gumana ang plano ko." he said.
"What?" sabi ko. Hindi na siya sumagot dahil pina higa na ako nang doktora. Ilang sandali pa ay na kumpirma nga namin na may laman na nga. Positibong buntis ako. Mag dadalawang buwan na. Ibig sabihin ay tinamaan na ako unang galaw niya palang.
.........
,.........
"Positive."
Sabi ni Doktora.
No one dare talk kahit na nag di-discus ang O.B ay panay tango lang ang tugon nito.
Tahimik kami sa sasakyan at walang nag sasalita.
'What happen to him? Kanina lang ay parang ganado pa ito at masigla nang mag punta dito. Ngayon naman ay para itong binagsakan nang langit at lupa.
Kahit hanggang sa pag dating namin sa Mansiyon ay iba ang kinikilos niya.
Bakit? Eto na ba?
Eto na ba yung masasaktan ako at tatanungin ko siya Kung ayaw niya ba o gusto ang anak ko tapos itatanggi niya dahil hindi niya akp mahal at ayaw niya sa bata?'
Ito na ba yung aalis ako para hindi niya na makita ang magihing anak namin at ipapanganak ko ang bata na walang ama at malayo sa kanya?'
Shit!
Isipin ko palang ay parang pinapatay na sa sakit ang puso ko.
Oo aaminin ko naman.
Sa kanya na naka dipende ang buhay ko. Sa kanya na umiikot ang buhay ko. At...
'Sa kanya na tumitibok ang puso ko.'
Pero ganito ba talaga ang buhay?
Yung inakala mong sa Wattpad at tele serye lang nagyayari ay puwede palang maganap sa tunay na buhay?
Ang sakit naman.
Sa dinami naman nang tao, bakit ako? Bakit pati ako na hanay pa? Napaka sharp shooter naman pala nang tadhana na nagawa pang ako ang tamaan nang kamalasan kahit anong gawin kong iwas at takbo...
"Listen." a niya bigla nang nasa kuwarto na kami.
Siyempre napa tingin ako sa kanya. Baka may pag asa pa e. Malay natin?
Pero gumuho ang maliit na pag asang nakikita ko nang mag salita siya.
"Kailangan mo nang umalis dito. Hindi ka na puwede dito." sabi niya.
.....
His P.O.V.
Sabi ni Diane, positive yun kung nakikita ko ang mga ganoong sintomas gaya sa sinabi niya kahapon nang tumawag ako sa kanya so I decided to bring her to Diane's Clinic para ma Siguro.
I'm so excited to know the result.
Nang nasa loob na kamk ay agad na inasikaso kami.
Naramdaman kong nag Vibrate ang cellphone ko kaya tinignan ko.
[Sir. we have to be alert. Pinakalat ko nang ang mga tao ko sa area niyo. May naka kita kay Albano na lumiligid sa Mansiyon.] sabi sa mensahe.
Agad kong tinext ang sekretarya ko na mag padala nang choper sa mansiyon.
Tahimik kaming umuwi dahil sa takot.
'Fuck!' this is not supposed to be like this. Hindi ito ang pinlano ko. Dapat masaya kami.
I close my fist dahil sa pigil kong galit. Kahit na anong mangyari ay hindi niya makukuha si Kia sa akin. Magka matayan na. Pero wala siyang mapapala at kapag nag pilit siya ay sinisiguro ko aa kanya na ipadadala ko siya sa impiyerno!
She's quiet and I know what she's thinking. Ramdam ko pero kailangan kong mag madali.
Wala siyang Idea kung gaano ko ka gusto na yakapin siya at mag celebrate ay hindi puwede.
Ang isipin na nasa panganib ang mag ina ko ay parang sinisilihan ang puwit ko. Kailangan kong ilayo siya mula dito. At sigurado akong nandiyan lang yun sa tabi-tabi at nag mamatyag.
Hindi ako mapakali until we reach the mansiyon.
"Listen." I said. That was the cue at tumingin siya sa mga mata ko.
"Kailangan mo nang umalis dito. Hindi ka na puwede dito." sabi ko at saka siya hinatak papunta sa tuktok nang mansiyon kung saan nag hihintay ang Choper.
....
Binalot ako nang kalituhan nang dahin niya ako sa roof top at matagpuan ang naka himpil na Chopper doon. Sa itsura niyon at nang piloto ay mukhang kadarating pa lamang nito dito.
Nilingon ko si Uriel na ngayon ay abala sa pag kausap sa mga tauhan niya ngunit kakaiba ang mga ito. Hindi ita bantay nang mansion. They are wearing fatigue and the are armed well. Naka ramdam ako nang kaba.
"You need to report every detail to me. Kung ano na ang progress lalo na kapag na kuha niyo na siya. Haharapin ko siya nang personal." sabi ni Uriel sa kausap. Kanina pa sila magka usap at yan lang ang na rinig ko't na intindihan.
"Uriel... Ano bang nangyayari?" tanong ko sa nag aalalang tono.
"Wala ito baby. I just wanted you to get relax. Susunod ako doon kapag maayos na ang laha..."
A loud bang suddeny invade.
Na alerto ang lahat sa narinig.
Kahit malaki ang mansiyon at nasa tuktok kami ay may naririnig akong mga mumunting tunog na mula aa kung saan.
Parang may gulo.
"Ano yun? Uriel! Ano ba yun?!" I instanly panic.
"Fuck! Move!" he said as he grab me in one snap at hindi ko alam kung paano niya ako nabuhat patungo sa taas nang chopper na ganoon nalang.
"You have to leave baby. Susunod nalang ako sayo doon at ipaliliwanag ang lahat." a niya bago ko pa man ibuka ang bibig para sana mag tanong.
"Uriel please! Sabihin mo sakin kung anong nangyaya..."
"Sir! Nasa labas ang grupo ni Albano at mukhang marami sila." putol nang biglang nag salita sa sinasabi ni ko.
This is mind blowing.
Si kuya? "Anong kailangan niya? Anong ginagawa niya dito?" sabi ko. Pero sa halip na sagutin ay bumaba siya.
Kinutuban ako..
"Uriel!" sigaw ko. Parang slow motion ang lahat.
Hindi ako papayag.
Hindi niya ako iiwan.
na iintidihan ko na.
"Kia! Hindi!" sigaw na huli kong narinig bago mag dilim ang lahat.
......
His P.O.V.
Things gets fucking worst and I can't contain what's going on.
Nayanig nang takot ang mundo ko nang iharang ni Kia ang sarili sa balang para sana sa akin.
Kitang kita ko kung paano binutas nang bala ang likod niya.
"Kia! Hindi!" sigaw ko. Pati ang mga ugat sa leeg ko ay humihiyaw din.
Agad na rumesponde ang mga tauhan ko sa akin at binuhat nila si Kia pasakay nang Chopper at binaril ang lalakeng kasamahan ni Albano na siyang bumaril kay Kia.
This can't be!
Pag babayaran nila ito!
"Hanapin niyo ang Albano na yun at huwag kayong titigil habang hindi niyo siya nahuhuli! Buhay man o patay. Dalhin niyo siya sa akin!" galit kong utos.
Nilabas ko ang baril na naka sukbit sa bewang ko. Makikipag sabayan na ako.
.....