Kabanata 4
A bit of Guilt
Pagkatapos ng nangyaring iyon sa amin ni Rozen ay hindi ko na hinayaan ang sarili kong mapalapit pa sa kanya. Kahit literal na mapalapit.
"Coreen, may praktis sina Noah sa bahay. Gusto mong bumisita?" Tanong ni Reina sakin.
Ngumisi ako nang narinig ang pangalan ni Noah pero unti-unti ring napawi ang ngiting iyon. Coz I know, the evil Elizalde is there.
"Ah, hindi ako pwede. May lakad kami ng family ko." Sabi ko.
Sayang ang pagkakataon na yun ah? Pero hindi ko kayang makita ulit ang hayop na Rozen na yun! Maha-highblood lang ako at baka magdilim ang paningin ko, masuntok ko ulit ang pumutok na labi nun.
In speaking of family, totoo namang may lakad kami ng family ko. Close kasi kami ng pamilya ko. Iyon nga lang, ako yung pinaka bata. Si Kuya Luke at Ate Julie ay parehong may pamilya na. Maaga kasing nag asawa ang mga magulang ko kaya ayun at ang babata pa nila ay matanda na ang panganay na si Kuya Luke at sinundan namain ni Ate Julie. Ako yung bunso.
Mahilig sa bonding ang pamilya namin kaya ngayon ay nandito kami sa isang garden restaurant. Country Side. May butterfly garden sa labas at may mga stone path. Mahilig mag experiment sina daddy at mommy. Mahilig din silang bumisita sa ibang bansa, tumikim ng iba't-ibang pagkain at iba pa.
Kakaupo ko pa lang sa wooden chair ng Country Side nang nahagip ng paningin ko ang isang pamilyar na lalaki.
"SHIT!"
"Watch your mouth, Coreen!" Untag ni Kuya Luke sakin.
Inirapan ko siya at nilingon ulit ang lalaki. ROZEN GAISER ELIZALDE IN THIS PLACE? WHY IN THE EFFING WORLD?
Nilingon ko ulit ang hayop na si Rozen. After 2 years ay nagkalapit ulit kami ng at least 5 meters!
Inosente siyang tumitingala sa mga intricate design ng ceiling ng restaurant. Umiling ako at umiirap sa hangin.
"Anong problema mo, hija at nagtataray ka na naman?" Tanong ni Ate Julie habang pinapakain ang anak niya.
"Nothing, ate... Just..."
Hindi ko na nagalaw ang pagkain ko. Padarag kong binitiwan ang mga kubyertos ko tsaka tumayo.
"CR lang po ako." Sabi ko sa kanila.
Tumango si mommy kaya dumiretso na ako sa kay Rozen. Napatalon pa siya noong nakita ako, lalo na yata noong kinwelyuhan ko na siya.
"Hayop ka, anong ginagawa mo dito?" Pabulong kong sinabi.
"Easy, Coreen... Easy..." Tumawa siya. "You scared the shit out of me." Sumulyap siya sa table namin. "Nandito ka pala?"
Binitiwan ko ang t-shirt niya. Baka kasi unang maagnas ang kamay ko. Pakiramdam ko germs ang hinahawakan ko.
"Anong nandito ako? Agad mong tinignan ang table namin like you knew I was there..." Utas ko.
"Galing ka doon kaya alam kong doon ka galing." Kumunot ang noo niya at humalakhak.
WHAT AN EXCUSE? WALA NA BANG MAS MATINO DIYAN?
"You idiot! Don't show me your face again! I hate you!" Sabi ko nang pabulong ulit.
"Bakit? I didn't cheat on you, Coreen! MAHAL KITA!" Sabay sulyap niya sa mga babaeng naiintriga saming dalawa.
Normally, wala namang tao dito sa Country Side. Kung meron man, pili lang kaya may privacy. Pero ngayon, mukhag dumami. Lumingon-lingon ako at nakitang halos silang lahat ay mga babaeng kaedad ko.
"What? Stop annoying me Elizalde!" Nilapit ko ang mukha ko sa kanya.
Nakakahiya! Baka akala pa nila ay nag aaway kaming mag nobyo. Yuck! Mag irog! Yuck!
Pinagsalikop niya ang mga daliri niya at humilig din palapit sa mukha ko.
"Sige, pigilan mo pa ako, mas lalo akong ginaganahan tuwing pinipigilan mo ako." Nakangisi niyang sinabi.
Tumindig ang balahibo ko sa ngisi niya. This is dangerous. So. Dangerous.
"Talaga? Pagkatapos ng dalawang taon iyan ang ibubungad mo sakin? Kung talagang ginaganahan ka pag pinipigilan kita, bakit ngayon ka lang ulit lumapit sakin-" Natigilan ako nang narealize ko ang tono ko at ang mga salitang ginamit ko.
Umaliwalas ang mukha niya at mas lalong ngumisi.
"What was that, Coreen? Anong sabi mo?" Umiiling siya habang malaki ang ngisi.
Napaatras ako pero agad niyang hinawakan ang nakakuyom kong kamay.
"Pardon, Coreen?" Nakangisi niyang tanong.
"P-Para kang babae! Grabe ka kung maglagay ng meaning-"
"COREEN? Nandito pala si Rozen pero di mo sinasabi samin?"
Agad akong napalingon kay Ate Julie na nagsasalita sa likod ko. Nang nakita ko siya ay naabutan kong nakaawang ang bibig niya at diretso ang mga mata sa kamay namin ni Rozen. Agad kong hinawi ang kamay niya at tinago ang kamay ko sa likod ko.
"Ate, he's meeting someone else here-"
Nakangisi at nakataas na ang kilay ni Ate Julie sakin. DARN! Baka isipin ni Ate na may something kami ni Rozen!
"Is he really? O baka naman nagseselos ka lang?" Sa tono ni Ate ay agad ko ng napagtanto kung ano ang nasa utak niya.
"No!" Agad kong sinabi.
Tumayo si Rozen kaya pareho kaming napatingin sa kanya.
"Aalis na lang ako. Sorry, naistorbo ko yata yung lakad niyo-"
"May hinihintay ka ba, Rozen?" Tanong ni Ate.
Napatingin si Rozen sakin sabay pa-cute kay Ate.
"Wala po, eh. Mag tatanghalian lang sana ako." Aniya.
Ang sosyal ng Elizalde, magtatanghalian sa isang elite na restaurant pa. Samantalang kami, special family day lang kung makapunta sa mga ganito. Kung magtatanghalian lang din naman ako ng mag isa, sa Jollibee na lang ang punta ko!
"Ganun? O sige, sumabay ka na lang samin! Kakasimula lang din namin."
Umirap ako at naunang bumalik sa table namin. Padabog akong umupo, dahilan kung bakit nagtaka si mommy at daddy kung anong meron. Pero bago pa nila ako natanong ay nakarating na si Rozen sa table namin.
"Mom, nandito pala si Rozen." Untag ni Ate.
Magkakilala ang pamilya ko at ang mga Elizalde. Syempre, sa tagal naming magkaklase ni Reina ay naipakilala ko na rin siya sa mga magulang ko, maging ang mga kapatid niya.
"Oh, Rozen, upo ka dito." Sabi ni mommy sabay turo sa upuang bakante sa tabi ko.
Umaacting pang nahihiya kuno si Rozen sa mommy ko.
"Asus! Wa'g ka ng mahiya. Alam mo naman, tuwing nasa bahay niyo si Coreen, inaalagaan niyo 'to at hindi ito nahihiya." Tumawa si mommy.
Leche! May ganoong linya pa talaga si mommy?
"Walang ano man po. Masaya po ako tuwing pumupunta si Coreen sa bahay. Nakakatuwa po kasi siya." Ani Rozen.
Napapikit ako. Halos maramdaman kong nanginig ang buong sistema ko sa sinabi niya.
"Naku! Mabuti naman at hindi pala ito sakit ng ulo sa bahay ninyo." Sabi ni daddy.
"Naku! Talagang hindi, baka madiscourage sa kanya yung crush niyang si Noah!" Sabi ni Kuya Luke sabay tawa.
"KUYA!" Sigaw ko at napasulyap kay Rozen.
Nakita kong tinitigan niya ang pagkain niya. Para bang ayaw niyang dumugtong sa sinabi ni Kuya... Sumulyap siya sakin at ngumisi ulit.
Hindi sumagot si Rozen. Kinabahan agad ako. Hindi ko naman alam kung bakit.
Umiling na lang ako at nagpatuloy sa pagkain. Kumain na rin si Rozen kasama namin. Sumusulyap-sulyap pa siya sakin habang nag uusap sila ni daddy.
"Dad, papahangin lang ako sa labas." Sabi ko kay Daddy.
Nanunuyo na kasi ang laway ko kasi di ako makasabat sa pinag uusapan nilang business na itatayo ni Kuya.
"Oh, Coreen, isama mo na si Rozen-" Sabi ni Ate.
Nang babadtrip yata. Nilingon ko at naabutan kong nakangisi siya.
"Wa'g na. Maiintindihan niya ang mga pinag uusapan nina Kuya at Dad kasi business." Sabi ko.
Tumayo si Rozen at tumingin sakin.
"Magpapahangin din ako. May mas gusto rin akong intindihin maliban sa business, eh." Humalakhak siya sabay tingin kay Daddy. "Excuse us, po."
Nalaglag ang panga ko sa sinabi niya at pinagmasdan ang nakakunot na noo ni daddy. Hindi ko alam kung may napagtanto ba siya sa sinabi ni Rozen o wala siyang naintindihan, para sakin nakalahad na ang lahat ng balak niya sa sinabi niya and I hate it.
"Sure, sure... May butterfly garden diyan sa labas." Tumango si daddy kay Rozen.
"Thank you po." Tapat niyang sinabi at bumaling sakin. "Let's go?"
Wala akong nagawa kundi isama siya sa labas. Pagkalabas namin, hinayaan ko siyang mag liwaliw. As much as possible, dapat hindi kami magkausap dahil baka agad ko na langs iyang mabigwasan.
"Ang ganda no..." Halos magka mini heart attack ako nang bigla siyang sumulpot sa gilid ko.
Nakatingin ako sa isang kulay orange na butterfly sa isang bulaklak.
"Don't talk to me, Rozen. We're not friends." Sabi ko.
Humalakhak siya, "Then what are we?"
Lumingon ako sa kanya. Nabigla yata ang butterfly kaya lumipad.
"Nothing. You're a stranger to me..."
Mas lalong lumaki ang ngisi niya. "Buti di enemies?" Tumaas ang kilay niya.
"God, I hate your guts!" Tumikhim ako.
"I love your guts." Aniya.
Nagpipigil na akong kwelyuhan ulit siya. Pinagdikit ko ng mariin ang labi ko.
"College ka na, si Noah parin ba? Two years, Coreen, wala ka parin bang panghihinayang na naramdaman? I gave you two long years." Aniya.
Gusto ko na lang tumawa ng malakas. Nababaliw na yata ako sa pinagsasabi niya.
"Si Noah lang at si Noah parin. Walang magbabago kahit bukas o sa makalawa, next year or next decade. Walang iba. At lalong wala ka." Sabi ko.
Nakita kong mejo lumambot ang titig niya sakin.
"Don't look at me like that. That's what you get!" Nag iwas ako ng tingin.
"This is what I get for loving you too much?" Tanong niya.
Gusto ko ulit humagalpak sa tawa.
"Loving me too much in spite of your whores?"
Nagdilim ang titig niya sakin.
"You wanted the challenge, you said I was boring, anong gusto mo mag suplado gaya ni Noah? Gumaya kay Noah?"
Umiling ako, "You don't need to do that." Nalungkot ako sa narinig ko sa kanya. "Rozen, si Noah ang gusto ko. Kahit magpa plastic surgery ka pa at mag mukhang si Noah, hinding hindi kita magugustuhan. This is going to be... Noah... all the way."
Narinig ko ang mabibigat niyang pag hinga. Hindi na siya nagsalita pa ulit. And me... I felt... yes... guilty... a bit.