POV VALENTINA
Ik zit rustig en genietend van het heerlijke eten naast Harry.
Deze dag kan niet meer stuk.
Ik voelde een tikje op mijn schouder, ik draaide me om.
Ik keek recht in de gezichten van een tweeling.
"Hallo ik ben George." zei de ene.
"En ik Fred." Vulde de ander hem aan.
"Hallo, ik ben Valentina." zei ik een beetje verbaasd.
Wat wouden die nou weer?
"Wij vroegen ons af."
"Of jij."
"Een gids had."
"Om je het kasteel te laten zien." de laatste zin zeiden ze samen.
Kunnen ze elkaars gedachten lezen ofzo?
"Ehh Nee niet echt." zei ik.
"Wij laten je het kasteel wel zien." zeiden ze beide.
Ik keek hulp zoekend naar Harry, Ron en Hermione.
Ze keken me alle drie geamuseerd aan.
"Ja is goed." zei ik twijfelend.
"Zie je morgen." zeiden ze beide.
Ik knikte maar.
"Wat was dat?" mompel ik.
"Dat, zijn mijn broers." zei Ron grinnikend.
"Logisch." grinnik ik.
"Heey ik ben veel knapper dan hun." zei Ron beledigt.
Opeens kreeg hij een beetje aardappel puree naar zijn gezicht geslingerd.
Ik barste in lachen uit.
"Wie was dat?" vroeg hij verontwaardigd.
Ik lachte nog harden toen Fred en George elkaar nonchalant aan keken.
Mijn buik en kaken deden pijn van het lachen.
Harry en Hermione zaten ook kei hard te lachen om Ron die de puree uit zijn haar probeerde te schrapen.
Het eten verdween en het toetje verscheen.
Ik nam een Chocolate Frog.
Aan eentje heb ik er wel genoeg, en daarbij moet ik telkens achter ze aan rennen.
Natuurlijk zijn het universum en ik super goede maatjes en moest de kikker weg springen.
Hoor het sarcasme.
"Oh kom op, ik wil je alleen op eten." mopperde ik.
Ik stond op en rende de kikker achterna.
Wat een irritante dingen.
"Hebbes." zei ik uiteindelijk toen ik hem in mijn handen had.
"Waarom doe je zo moeilijk? Vroeg of laat word je toch op gegeten." mompelde ik tegen de kikker.
"Nieuwe vriend gemaakt?" vroeg de stem van Draco achter me.
"Ach hou toch op." zei ik.
"beetje chagrijnig omdat zelfs de kikker niet bij je wilt blijven?" vroeg Draco spottend.
"Kijk, dat jij mij niet kunt krijgen, dat is 1 maar er gewoon niet tegen te kunnen en me daardoor dwars te gaan zitten. Dat is gewoon laag." zei ik verveeld.
"Hoe durf je zo tegen mij te praten." siste Draco.
Een meisje dat lijkt op een mopshond gaat heel dicht bij hem staan.
"Let niet op die bloedverraader Draco." zei ze klef.
"Teiltje please." mompelde ik terwijl ik een kots geluid maakte.
De mopshond keek me beledigt aan.
"Kijk dat ik hem kan krijgen en jij niet betekend niet dat je je aan moet stellen." zei ze bot.
"Volgens mij ben jij degene die heel dicht op hem staat, kijk naar zijn gezicht. Hij kust nog liever met Mijn Chocolade Frog dan bij jou in de buurt te zijn." zei ik.
Ze keerde zich hooghartig om en liep weg.
"Zo die is weg." mompel ik.
Ik keek Draco nog kort aan.
"Dag Malfoy." zei ik.
Ik draaide me om en liep naar Harry toe
"Waar ging dat over?" vroeg hij.
"Oh niks, hij is gewoon irritant." zei ik.
"Dit is nog niks." grinnikte hij.
Er komen verschillende jongens naar me toe.
"Heey leuk dat je in Griffyndor zit." zegt de ene.
"Ja, bijna alle mooie meisjes zitten in Griffyndor, vandaar dat je hier ook zit." zei een andere.
Ik hou niet zo van deze aandacht.
"Bedankt jongens, alleen ik wil nu gewoon achter de klassen oudste gaan lopen en in de Meisjes Dormitory mijn koffer uitpakken als dat mag." zei ik ongemakkelijk.
"Ja natuurlijk, heb je niet liever dat ik je breng?" vroeg een jongen met een knipoog.
"En jij bent?" vroeg ik dezelfde jongen.
"Rafael Moon." zei hij.
Hij ziet er aardig uit.
"Ik weet niet hoor..." twijfelde ik.
"Kom op, hoe erg kan het zijn." zei hij.
"Goed dan." zei ik.
Hij grijnsde en pakte mijn hand vast.
We liepen samen naar de Griffyndor Tower.
Naja dat probeerde we.
We stonden op de trap en opeens bewoog hij.
Ik viel voorover, maar gelukkig kon Rafael mij opvangen.
Ik werd rood en ging een beetje naar achter staan.
"Sorry." zei ik.
Hij grinnikte.
"Het is niet erg." zei hij.
Toen de trappen niet meer bewogen, konden we rustig naar het portret lopen.
We kwamen net iets later dan de rest.
Deden we er zo lang over?
De mevrouw die in het schilderij zit, probeert haar glas te breken door middel van haar stem.
Ik kan je vertellen, het mislukte totaal.
Alle mensen probeerde haar te laten stoppen.
Na een tijdje is het gelukt en konden we naar binnen.
Rafael stopte me toen hij zag dat ik naar boven wou lopen.
"Zie ik je morgen weer in de lessen?" vroeg hij.
"Ja tuurlijk." zei ik.
Hij glimlachte, knipoogde en liep weg.
"Wat moet jìj met hem?" vroeg Harry verbaasd en een beetje Jaloers.
Wat heeft hij toch?
"Hij vroeg of hij mij wou brengen, Naja waarom niet dacht ik." zei ik tegen Harry.
"Je kon ook met mij mee gaan." zei hij Voorzichtig.
Ik glimlachte naar hem.
"Morgen blijf ik bij jullie is dat goed?" vroeg ik geruststellend.
Hij knikte gelijk blijer.
"Ik zie je morgen." zei ik.
Ik gaf hem een snelle knuffel En rende de trap op.
Blijkbaar deel ik een kamer met Hermione.
Gelukkig zijn wij de enige twee op de kamer.
Ik pak mijn pyjama en ga douchen.
Uiteindelijk ben ik klaar en ga met pyjama en al, lekker liggen in het bed.
"Welterusten Hermione." zei ik.
"Trusten Valentina." zei ze
Ik weet nu al dat ik hier een geweldige tijd ga hebben.