I'm Your Sister/ Harry Potter #1 [VOLTOOID ]

hoofdstuk 25

Ik hoorde voetstappen deze kant op komen.
"VALENTINA WAAR BEN JE?" riep de stem van Harry.
"Blijf in de nis." zei ik tegen Draco.
Ik liep de nis uit en liep naar Harry die met zijn rug mijn kant op stond.
Ik tikte hem aan en hij draaide zich vlug om.
"Gelukkig daar ben je, ik was ongerust." zei hij.
Hij wou me een knuffel geven maar ik deed een stap terug.
"Wat is er?" vroeg hij.
"Dat kan ik beter aan jou vragen? Of toch beter aan het zusje van Ron?" vroeg ik.
Hij trok witjes weg.
"D-dat was een impuls ik-" begon hij. Ik liet hem niet uitpraten.
"WANT HET IS HEEL LOGISCH OM DAT TE DOEN ALS JE NOTA BENE VRIENDIN IN COMA LIGT TOCH?!" schreeuwde ik woedend.
Hij zette ook een paar stappen achteruit door mijn uitbarsting.
"Harry het lijkt me beter om dit te eindigen, hier en nu." zei ik.
"N-nee Valentina..." zei hij.
"Ja wel." zei ik nu dwingender.
Hij kreeg tranen in zijn ogen en rende weg, ver bij mij uit de buurt vandaan.
Draco kwam uit de nis vandaan.
Hij sloeg een arm om me heen.
"Het komt goed." zei hij.
Ik knikte afwezig.
Ik kijk toe hoe mijn beste vriend uit het zicht rent.
"Nu we allebei Single zijn...." Begon Draco.
"Ik wil het niet horen." zei ik.
Ik keek hem woest aan.
Ik rende naar buiten.
Ik ren wéér naar de Beukwilg, deze keer zonder geraakt te worden.
Ik ga op het oude bed zitten.
Even later hoor ik een luid gegrom, net zo als in mijn droom.
Een grote zwarte hond met grote gele ogen kwam mijn kant op gelopen.
Ik rolde met mijn ogen.
"Weer zo'n droom." mompelde ik.
Ik kneep in mijn arm maar ik werd niet wakker.
Langzaam begon er een lichtje te branden.
"Oh oh..." zei ik.
"B-braaf...Blijf maar rustig." zei ik tegen de hond.
Hij begon nog luider te grommen.
Ik kroop naar achter en pakte mijn staf.
Ik wees op de hond die opeens geen hond meer was, het was een mens.
Het was niemand minder dan Sirius Black.
Ik kijk hem met pure doodsangst aan.
"A-aan de kant. Moordenaar." zei ik bibberend.
Een flits van pijn schiet door zijn ogen.
"Geloof me Valentina, ik doe je niks." zei hij met een stem die ik ergens van ken. Het is een vertrouwde stem.
"H-hoe weet je mijn naam?" vroeg ik bang.