Tüm müşterilerim sensin
Ama kimse sen değil
Ağaçlar senin sesin
Ama yankısı sen değilsin
Yediklerimi sen yapmışsın
Ama hiç tadı yok tuzu yok
Güneşim hep sensin
Ama hiç benim için doğmadı
Gündüzlerim hep sensin
Ama hiç sen yoksun
Gecelerim yıldızlarla dolu
Ama hiç biri senin gibi parlamıyor
Yıldızlarım var ama
Hepsi solmuş karanlıktayım
Bir boşluğa bakıyorum
Boşlukta sen varsın
Karanlık yoğun anlamıyorum
Simanı görüyorum ama
Algılayamıyorum ben
Sokaklar en çok sokaklar
Kalabalık senle dolu
Ama kimse sen değilsin
Caddeler ise çorak bir arazi misali
Kimsecikler yok ama en çok sen varsın
Düşlerim seninle dolu
Ama yine sen yoksun
Hayallerim sana hayran
Ama yine sen yoksun
Şehir çok kalabalık ama
Kimse yok aslında senden gayrı
Aynalara bakıyorum sürekli
Arkamda sen çıkacaksın diye
Kimsenin bilmediği bomboş arazim var
Tek fidanımsın koca arazide
Sen büyüdükçe hayranlığım artıyor
Benim gibi herkesin de
Bir mezarlık gibi bahçemin yanı
Sana hayran olan herkesin yeri
Her damla düştüğünde toprağına
Daha da büyük ve ihtişamlı bir fidansın
Duvarlarım kapatamıyor seni
Şehrime yağmur yağıyor
Ama hiç bir damlası benim için değil
Saçlarım hiç ıslanmıyor
Yüzüme bir damlası bile değmiyor
Sen yoksun bu şehirde diye
Her adımım sana gidiyor
Ama mesafem sürekli uzuyor uzuyor
Nefesim az ama hepsi senin
Ama sen yoksun bu şehirde
Geceler boyu sessiz ağlayışlarım var
Tek bir damla göz yaşı dökmeden
Sayfalar dolusu karalamam var
Ama sen yoksun bu şehirde
Hiç kimse sen değil
Boğazım düğüm olmuş
Pamuk ipliğine bağlı
Ama kesmiyor neşterler bıçaklar
Vücudum harabeye dönmüş
Tedavisi yok bu şehirde
Çünkü sen yoksun
Vaktim azalıyor zamanım doldu
Nefesim tükendi son damlalarım
Ama sen yoksun bu şehirde
Yüreğim cehennemi aratıyor
Bu şehire ve içindekilere
Okyanusu döksen dumanı sönmez
Başımdan kaynar sular akıyor
Ama buz gibi geliyor
Çünkü sen yoksun bu şehirde
Ellerim buz tutmuş
Güneş bile çare değil
Yüzüm ise kaskatı
Sen yoksun bu şehirde
Bir nefes ötemdesin
Ama bir o kadar uzak
Elimi atsam tutacak gibiyim
Bir daha bırakmamak için
Uçurumun kenarındayım işte
Ulaşamıyorum sana
Gözlerim hep kanlı bakıyor
Çünkü kimse sen değil
Sesim çok sert çıkıyor
Sen dinlemiyorsun çünkü
Bütün şehir beni dinliyor
Ama işte sen yoksun
Haykırışım dağları aşıyor
Ama sana ulaşmıyor
Çünkü bu şehirde sen yoksun
Rüyalarım hep sensin
Ama senin olmadığını biliyorum
Çünkü bu şehirde sen yoksun
Bakıyorum insanlara
Belki sen çıkarsın diye
Ama sen yoksun
Hüseyin bitti bu şehirde
Çünkü sen yoksun
Herkes beni düşünüyor
Ama kimsenin umrunda değilim
Çünkü sen yoksun bu şehirde
Ay bile çıkmıyor bu şehire
Sen yoksun diye
Güneş hep soluk bakıyor
Ağaçlar çok sessiz ve kuru
Dallarında hasret büyütmüş
Dökemiyor yerlere
Bu şehir anlamaz diye
Çünkü sen yoksun bu şehirde
Yaşayamıyorum artık
Bomboş araziler bahçeler dar bana
Çünkü sen yoksun bu şehirde
Özledim dedim şehrime
Yankısı geldi Kulağıma
Çünkü sen yoksun bu şehirde
Seviyorum diye inlettim dağları
Bir dal bile kıpırdamadı
Çünkü sen yoksun bu şehirde
Anlatamadım seni bu şehire
Nasıl anlayacak ki
Çünkü sen yoksun bu şehirde
Hayat çok hızlı
Ama bir o kadar yavaş benim için
Çok fazla insan var
Ama aslında kimse yok
Kapkara bir sayfam var
İçindeki beyaz bir çizgisin
Kurak bir gezegenim
Canlı tek ağacımsın
Ben zaten dünya da gün görmedim ki
Bütün şehir sen olmuşsun
Ama hiç kimse sen değil