Merhaba canlarım.. Çok yorgunum amma velakin pc buldum sizin için kesit atıyorum.
Bu kesiti Aşkım Pınar'ıma ithaf edeceğim. Lütfen küfürlü yorumlarını görmezden gelin. :))
KESİT yazarken KESİNTİ yazdığım gerçeğini atlamayalım tabi. Kafam hiç yerinde değil..
Hisleri karmakarışıklıktan boşluğa doğru sürükleniyordu. Ne yapacağı şeyi kafasında tarta biliyor ne de kararın sonuçlarının farkına varabiliyordu. İçinde ki kelimeler başı boş kalmış çoban sürüsü misali sağa sola dağılmış. Zihni onları doğru yola çekemiyordu. Gözleri mezar taşına takılı kalmış, taşın her santimini ezberlemişti. Konuşmak istiyor ama konuşamıyordu.
Gözlerinden akan yaşı elinin tersiyle silip iki parmağı arasında sallanan sigarayı dudakları arasına yerleştirdi. Dudaklarından çekmeden ciğerlerine depoladı üç çekişlik kalan sigarayı. Nefesini sigaranın nikotiniyle ödüllendirip ciğerlerine çekerken sigara çığlık çığlığa küle dönüyordu.
"Neden hayatıma giren herkesi tek tek kaybediyorum ki ben,"
Yanında varlığını hissedemediği bedenin boşluğuyla sarsıldı. O yoktu ve bundan sonrada olmayacaktı. Üzülerek mezarın yanına dizleri üzerine çöktü. Elleriyle taşa tutunup gözlerini kapattı. Derin derin soluklanıp devam etti sözlerine.
"Sanırım Efdal haklı. Bu benim lanetim. Ben yaşamayı hak etmiyorum, yaşamamalıyım.."
ÇOK KISA OLDU AMA ANCA BU KADAR OLDUU :)) SİZİ SEVİYORUM:
TEKRAR GÖRÜŞENE KADAR Bİ SÜRÜ CARAMİO YEMİŞ OLUN OLUR MUU??