A/N:
Dedic ko kay iamjhenpots ang chapter na ito... Tnx sa votes, comments and message mo... ^___^
Chapter 37
>>>Jewel's POV
"It's easier than I thought,"sabi ni Kuya at sumulyap sa 'kin habang may tipid na ngiti.
Lumapit ako sa kanya at iginiya nya ako sa swing na nasa isang gilid.
"Bakit kailangang halikan mo sya? Dahil ba alam mong nandun kami ni Ken?"naniningkit ang matang sabi ko.
"Oh, that,"
"Yes, that,"sarcastic na sabi ko.
Naglalaro ang kapilyuhan sa mata nya kaya sinipa ko sya. Brutal talaga kaming magkapatid pag magkasama. Pero hindi naman talaga nya ako sinasaktan nang matindi. Mga simpleng pitik lang. Ako lang talaga nanakit. Mas close kasi kami ni Kuya Blake kesa kay Ate Krystal.
Hinimas-himas nya ung baba nya na parang nag-iisip. "Come to think of it, napansin ko nga kayo,"
"It doesn't answer my question. Bakit mo sya hinalikan?"
"I also didn't say that I'll answer your question, brat. I'm merely stating my observation and my actions are none of your business,"he said mysteriously. "But, I want to give you a hint. Cleo's my ideal woman and I fancied her. But, ideal and real are two different words, right?"
***
>>>Cleo's POV
"Exer!"sigaw ko kay Exer dahil malapit na sya sa sasakyan nya nang makita ko sya.
Napatigil sya saglit pero muli lang din pinagpatuloy ung mabilis nyang paglalakad papunta sa sasakyan nya. I felt someone squeezed my heart. Pero hindi dapat ako sumuko. I love him and that's what matters most.
Halos takbuhin ko na ang papunta sa kanya. Malapit na ko sa kanya at pasakay na sana sya nang bigla akong natapilok at nadapa. Napitili ako dahil sa gulat. Hindi ko na sya tinignan dahil sa sakit ng tuhod, paa at mga braso ko. Masakit din ang noo ko dahil medyo nagasgas pagkatumba ko pero hindi naman naumpog.
Narinig kong malakas na pagsara ng sasakyan. Doon bumigay ung luha ko. I heard myself sobbing, not because of my aching body but because he shut his door on me. I felt like he closed his heart to me. Hindi ko tinangkang bumangon. Umiyak lang ako nang umiyak.
***
>>>Exer's POV
I heard her shout my name but I didn't look at her. What for? Sasabihin lang naman nyang sila na ni Blake hindi ba? Hindi na nya kailangan pang sabihin sa 'kin. I already knew it. She doesn't neet to rub it in my face. Masyado nang masakit ang nararamdaman ko.
Mas mabilis akong naglakad papunta sa kotse ko. Gusto ko nang umalis sa lugar na iyon. I want to go to a place where I can drink all night to lessen this pain and try to forget her even just for a night.
Nabuksan ko na ung pinto ng kotse at pasakay na sana ako nang marinig ko syang tumili. Nagdalawang-isip ako kung dapat ko ba syang puntahan para tignan kung ano nangyari sa kanya. My mind's telling me to just leave the place but my heart tells me otherwise. Then again, my heart won. Isinara ko ang pinto ng kotse at pinuntahan sya.
I saw her on the ground. The lights around us made me see that she has bruises on her knees, arms and even her forehead. Dinagsa ng kaba, takot at pag-aalala ung dibdib ko. Umuklo ako at inalalayan syang umupo.
"Cleo,"untag ko sa kanya. "What the hell did you do to yourself? Pulling a stunt like that? Bakit hindi ka ba nag-iingat? Lagi ka na lang napapahamak,"sermon ko sa kanya. How can she be so careless?
***
>>>Cleo's POV
"What the hell did you do to yourself? Pulling a stunt like that? Bakit hindi ka ba nag-iingat? Lagi ka na lang napapahamak,"galit na sabi sa 'kin ni Exer nang makita nya akong nakahiga sa semento. Inalalayan nya akong umupo.
Lalong umantak ung sakit sa dibdib ko. Bakit? Sino ba ang may gustong madapa?
Tinapik ung kamay nya na nakahawak sa 'kin. Pagkatapos, naiinis na pinunasan ko ung luha ko ng kamay ko. Alam kong pangit tignan, walang poise pero wala na kong pakialam. Walang habas ko ding tinanggal ung suot kong pumps. Wala na kong pakialam kung hindi akin un. Tutal, nadisgrasya lang din naman ako dun.
Tumayo ako at naglakad palayo sa kanya. Pero bago pa ko makalayo, tinawag na nya ako.
"Cleo!"
Pero hindi ko sya pinansin. At lumakad lang ako nang dahan-dahan.. Hindi ako makatakbo dahil masakit ung mga gasgas ko. Masakit din ung ankle ko dahil sa pagkakatapilok.
Sa pangalawang beses nya kong tinawag, hinagip na nya ung braso. "What the hell is your problem? I'm worried about your injuries. Tinatawag kita pero hindi mo ko pinapansin,"
I glared at him. "Do you think it's unfair that you're complaining yet you did exactly what I'm doing now? Hindi mo mo pinansin nung tinatawag kita kanina? Narinig mo ba na ilang beses kong sinigaw ung pangalan mo? No, did'nt. You even planned of leaving me here,"puno nang pait na sabi ko. Pinipigil kong wag umiyak para ipakitang galit ako. Pero mas natatakpan ng sakit ung galit.
Nagulat sya sa sinabi ko. Hindi sya agad nakahuma kaya tumalikod ulit ako sa kanya para maglakad.
Pero bago pa ko makalayo, nagsalita na sya.
"You're right. I did ignore you. I planned of leaving you here,"
Napatigil ako sa paglalakad at maang na napatingi sa kanya. Punong-puno nang emosyon ung mukha nya pero nangingibabaw doon ung lungkot.
Bago pa ko makasagot, nagsalita na ulit sya. Mas lalong nabahiran nang lungkot ung mga mata nya. "Gustong-gusto kong umalis agad, malayo sa iyo, malayo sa inyo. Seeing the woman I love the most kissing another man is a pure torture. Alam kong sinabi ko sa iyo na kapag sigurado na ko kung ano nararamdaman ko, sasabihin ko agad sa iyo un. And I'll make sure that I'll show you in every way that I know. But perhaps, it's all under the bridge now. You alread made your decision about me and Blake. You chose hi---"
"I didn't choose him,"putol ko sa sasabihin nya.
He smiled faintly. "You don't need to spare my feelings just because you already know that I love you more than the life itself, love. I think it's best to call you by your name, Cleo. Wala na kong karapatang tawagin sa paraang gusto ko. I know you chose him. Hindi naman kayo maghahalikan---"
Muling naputol ung sinasabi nya nang kabigin ko sya at halikan nang mariin sa labi. I'm so overwhelmed with what he's saying even if he's a bit idiot for not noticing how much he mean to me. Nawala lahat ng sakit na nararamdaman ko kanina. Napalitan ng ibayong saya ung nararamdaman ko.
He was taken aback with my action. Kaya bago pa sya tumugon sa halik ko, bumitiw na ko sa kanya at ngumiti. "There. I kissed you. Pwede na ba un para masabing ikaw ang pinipili ko?"
"What? How about Blake?"naguguluhang sabi nya pero nakikita ko sa mata nya ung pag-asa at pagmamahal sa 'kin. My heart skipped a beat because of his loving gray eyes.
"He kissed me but it doesn't mean I'm choosing him. I love you so much, Exer. Akala ko makakalimutan kita kapag hindi na kita nakita pagkatapos nang gabing iyon. But destiny played a trick, in a good way. I've got a chance to meet you and confirm this blissful feeling I have for you,"umiiyak na sabi ko habang nakangiti.
"M-Mahal mo ko?"hindi pa rin makapaniwalang sabi nya.
Tumango ako. "Mahal na mahal,"
Ako naman ang nagulat nang bigla nya akong yakapin nang mahigpit. "Thank God. I love you so much, love. Sorry for being such a jerk earlier. Nagselos ako nung makita ko kayo. Mahal na mahal kasi kita. Akala ko kaya kong ipaubaya na lang sa bestfriend ko. Hindi ko pala kaya,"
Pagkatapos, hiniwalay nya ko sa kanya at hinawakan nya ung isang kamay ko at itinapat sa dibdib nya. "Alam kong corny pero sasabihin ko pa rin. This heart of mine beats and will only beating for you, love. I'm not promising that I won't make you cry because that's a bullshit because I know I'm not perfect. I might hurt you unintentionally. But one thing is for sure, I'll love till the last beat of my heart,"
Pagkatapos nun, ikinilong nya ung mukha ko sa palad nya at mariing hinalikan ung labi ko. He kissed me tenderly as if telling me how much he love me. Mas masarap pala ang isang halik kung alam nyo at sigurado kayo sa nararamdaman ng isa't isa. Nagsimula akong gayahin ang ginagawa nya.
Accidentally, nasagi ng noo nya ang noo kong may gasgas kaya napaungol ako sa sakit at napatigil sa pagtugon.
Naramdaman nya ung pagtigil ko kaya tumigil din sya at inilayo ung mukha ko. "Damn! I'm sorry, love. Saglit,"natatarantang sabi nya at bigla na lang ako binuhat. "Kailangan mo nang doctor. Kailagan mong mag-undergo nang maraming tests. Baka kung napano ka na. Bakit ba kasi nakalimutan kong may mga sugat ka nga pala? Damn! I should have bring you to the hospital right away,"
Tuluy-tuloy ung sinabi nya kaya hindi ako makasingit.
"Exer,"pigil ko sa kanya nang nandun na kami sa kotse nya.
"May masakit ba sa 'yo. Do you have the urge to vomit? Shit! Magpadala na lang kaya ako ng ambulance dito?"
"Exer!!!!"sigaw ko na sa kanya. Ready na sana syang paandarin ung sasakyan nya. Napatingin sya sa 'kin. Maglilitanya sana sya ulit nang pigilan ko sya. "I'm okay. Hindi na kailangang dalhin mo pa ko sa ospital. Isa pa, doctor ka po, mahal ko. Hindi ko na kailangan pa ng ibang doctor,"
"But, I'm a pediatrician,"
"I don't care. You're still my hot doctor. And I love you,"malambing kong sabi. Pero sa totoo lang, ayaw ko talagang magpaospital. Nakakahiya kaya. Simpleng pagkakatapilok lang naman 'to. Tapos, nadapa at nasugatan.
He gathered me in his arms. Hindi na sya tense katulad kanina. "I love you more, love. But you still need to go to the hospital,"
"Ayoko. Nakakahiya kaya,"
"I love you, love, so much,"malambing nyang sabi.
Sabi ko nga. Pupunta kami sa hospital.
>>>tnx for reading... ^___^
---till next time... ^___^