Arkandan isyan eden bir çift göz bıraktın.
Sağa sola sendeleyen bir beden,
Yaralı bir yürek
Ve seni hep nefretle hatırlayan bir kadın.
Önceden dünyanın bütün güzel sözlerini söyleyen bu dil,
Şimdi sadece sana beddua ederken açılıyor.
Hep karamsar bir ruh hali üstümde.
Kendini çürümüş bir cesede benzeten bir insanım şimdi.
Yaşamak dedikleri en fazla bu kadar çileli olabilirdi.
Hergün gözyaşı, keder, gamken yüreğin.
Varlığın ayrı , yokluğun ayrı acı veriyorken.
Ben yaşıyor muyum şimdi, sence?
Şimdi hiçbir göze bakmıyorum,
Ben zaten sende fazlasıyla yormuşum onları.
Biraz dinsin de yüreğimin sancıları,
O zaman yeniden doğmak dileğim başka bir semte.
Merhabalar bu yayınladığım ilk şiirim.Umarım okumaktan zevk alırsınız.Yorum ve oylarınızı bekliyorum...Teşekkürler.