Chapter 23
Like a Princess
Napadilat ako nang may magbuhos sa akin ng malamig na tubig... No. This isn't water. It's an alcohol. Agad na kumalat sa buong katawan ko ang malamig na alak. Nakadilat na ako pero wala pa rin akong makita. Puro dilim. Iyon pala ay may takip ang aking mga mata.
Ginalaw ko ang aking mga kamay at nalamang nakatali rin iyon. Nakaupo ako at nakasandal sa malamig na dingding at naririnig ko ang iba't ibang klase ng ingay ng mga babae sa paligid ko.
Bumaba ang malamig na alak mula sa aking ulo papunta sa aking bibig. Nalasahan ko iyon.
"Babae 'yan ni Jin Ichijo. Malaki ang magiging halaga niyan," sabi ng isang lalaki.
"Huli natin 'yang ipapakita sa auction..."
Auction? Fuck!
Sinubukan kong tumayo pero nahilo ako at bumagsak ulit sa aking kinauupuan. Siguro dahil sa pagpukpok sa aking ulo when they kidnapped me.
"Nasaan ako? Why did you kidnap me?!" I screamed.
Kasabay nang pagsigaw ko ay ang mga iyak at sigaw din ng mga babae sa paligid. What the hell?
Sinubukan ko ulit tumayo at kalasin ang pagkakatali sa mga kamay ko pero sobrang higpit noon. Gusto kong tanggalin ang pagkakapiring sa akin para makita ang nasa paligid ko dahil sobrang ingay ngunit hindi ko kaya. Nasa likod ko ang magkabilang kamay at mahirap iyon igalaw.
Hindi sila sumagot. I heard them heaved out a sigh.
"Turukan mo nga ng drugs ang lahat ng babae rito. Ang ingay. Para tumahimik sila. Malapit nang magsimula ang auction. Hindi natin sila pwedeng ibenta nang maingay at nagwawala."
I shivered because what I heard. Drugs. Ibebenta. Auction. Shit!
The cold alcohol was dripping on the floor from my body. I tried to ask them again why they kidnapped me but it's fucking obvious why I'm here! Babae ako ni Jin Ichijo at dahil doon, malaki ang halaga ko at ibebenta nila ako sa mga mayayamang tao! And I will be a slave for the rest of my life!
Naalala ko iyong pumunta kami ni Jin sa underground auction at kung anu-anong klaseng bagay ang mga binebenta nila. Iyong mga babaeng nakita kong walang awang binebenta... Hindi ko inakala na balang araw ay magagaya ako sakanila!
"Fuck! Can you take this blindfold away?!" sigaw ko at napansing humihina na ang ingay sa paligid.
Nakarinig ako ng iilang hiyaw at ungol sa mga babae. Lahat ng mga balahibo ko sa katawan ay tumayo. I don't know what's happening around me and it scaring the shit out of me!
I tried to get away from this scary place kahit na nakapiring ang mga mata ko at nakatali ang aking mga kamay. Tumakbo ako at natalisod bigla dahil may isang katawan akong natapakan. Napasinghap ako at kasabay ng pagkahiga ko ay ang paghiyaw ng babae sa sakit.
"Aray! Ang sakit!" sigaw niya.
Namilipit ako sa sakit dahil tumama ang braso ko nang mapahiga ako sa sahig.
"Turukan mo na rin ng drugs 'yang babae ni Jin."
"Hindi ako babae ni Jin!" sabi ko kahit wala akong alam kung nasaang banda sila.
"Tss... Paano mo nasabing hindi ka babae ng Ichijo na iyon?"
Hindi ako nakasagot. I was panting really hard but I still tried to get up on my feet.
"We did our research, miss. We know you are one of his women. Problema ang mga Ichijo na iyon dahil palagi na lang silang nanggugulo sa mga auctions. Palaging kumukuha ng mga items at walang pagdadalawang isip na pumatay ng tao. Marami na siyang napatay na kasamahan namin. Marami na ring ayaw pumunta sa business namin dahil sa kanila. Kapag hinarap ka namin ngayon sa mga mayayamang tao lalo na sa ibang mga mafias at sinabing babae ka ni Jin Ichijo, mag-uunahan silang bilhin ka. Kaya pag-iisipan naming mabuti kung magkano ang halaga mo."
Mariin kong kinagat ang labi ko. I felt hopeless and helpless. I felt like crying. I'm scared. Natatakot ako sa pwedeng mangyari sa akin ngayon. Unti-unti akong nanghina.
Hindi ko magawang sumigaw o manlaban ngayon. Hindi ko rin magawang pakiusapan silang pakawalan ako dahil alam kong hinding hindi nila iyon gagawin. I'm a good catch. But no, I'm not one of Jin Ichijo's women! We just have an erotic business! That's all!
Kumuyom ang mga kamao ko at nagsimulang kumulo ang dugo ko. Naiinis ako sa sarili ko. Gusto kong sabunutan, murahin, at saktan ang sarili ko sa kahit na anong paraan. Sinisisi ko rin ang sarili ko kung bakit nandito ako. Masyado akong nagdrama dahil kay Jin. Nawala ang pagiging matapang at palaban ko kaya nang sumulpot ang mga walanghiyang kidnappers sa aking harapan, wala akong nagawa.
How about Dominique? Anong nangyari sa kanya? Will Jin Ichijo save my ass out of here?
Oh please! Save me! Please! Please!
Napasinghap ako nang buhusan ulit ako ng malamig na alak sa aking ulo. May mahigpit na humawak sa aking braso at kinaladkad ako. Marahas niya akong pinaupo sa isang banda. I could feel the coldness of the concrete wall behind me.
"Anong gagawin mo?" I hissed when he grabbed my right leg. "Hey!"
Malakas akong napasinghap nang may itusok siya sa binti ko. It's like an injection! I gripped his wrist to stop him.
"Stop it!" Nagawa ko siyang sampalin sa mukha kahit wala akong makita. "Stop it!" Halos magwala na ako at pinagpapalo siya. Kung saan-saan na tumatama ang mga kamay ko.
"Dagdagan mo pa ang drugs. Mukhang malakas ang babaeng 'yan. Well... She is Jin Ichijo's girl. What do you expect?" I heard someone say. "Wag mo lang sasaktan. Baka bumaba ang halaga."
"Pwede ko bang galawin? Ang ganda ng babaeng ito, eh..." Humalakhak ang lalaking nagtuturok ng drugs sa akin.
Tinanggal niya ang injection mula sa aking binti. I sobbed because it fucking hurts. Tingin ko ay dumugo ang binti ko.
"Kahit ako gusto ko, eh. Kaso wag na. Baka bumaba ang halaga." Sabay silang tumawa. "Punasan mo iyong dugo..."
Dammit! Wala akong magawa kung di ang humikbi. May tumusok ulit na injection sa kabila kong binti. Mariin akong napapikit at ilang beses na nagmura. May humaplos na kamay sa aking binti na para bang may pinunasan. I flinched and tried to slap him but I failed. Natigilan ako. Shit! Nararamdaman ko na ang epekto ng drugs!
"Tara na..." narinig kong sabi ng isang lalaki at naramdaman kong tumayo na ang lalaking nagturok sa akin ng drugs.
Napasandal ako sa dingding. Sinubukan kong pakiramdaman at kalmahin ang sarili ko kagaya ng ginawa ko nang makalanghap ako ng marijuana at nakainom ng drugs sa Horizons. Ngunit hindi ko na kayang manatili sa tamang wisyo. May iba't ibang geometrical objects na akong nakikita at parang may naririnig akong kumakanta sa paligid.
Oh my God.
I don't know what happened for the next hours. I just found myself in the middle of a dazzling stage. My hands were still tied up but I could clearly see the audience in front of me. Tinanggal na nila ang nakatakip sa aking mga mata bago ako isalang sa stage. My whole body was still wet because of the alcohol they poured on me.
"This girl in front of you is owned by Jin Ichijo!" sabi ng babaeng host gamit ang kanyang mic. Nagbulong bulungan ang mga tao. "Yes, people! Pagmamay-ari ng isang Ichijo ang babaeng ito!"
The people looked so excited because of me. I hysterically laughed. Natahimik sila sa biglang pagtawa ko. Why I'm laughing? I don't know. I just want to laugh!
Tinignan ko isa-isa ang mga tao sa loob ng auction room. They looked like a titan to me. Ako lang ba o talagang malaki sila sa paningin ko?
Napalingon ako sa gilid dahil parang may kumakanta doon. Pero wala namang tao. Ridiculous!
I continued laughing hysterically while they were bidding for the prize. Natigilan ako nang may babaeng sumigaw at pagtingin ko sa babaeng host ay nakabulagta na ito sa sahig. Someone shot her from the head.
Bumilis ang tibok ng puso ko. Déjà vu.
The next thing I knew, nagkakagulo na. Natameme ako at hindi ko alam aking gagawin. Dumadagundong ang buong auction room dahil sa mga mabibigat at natataranta nilang yabag. Nalaglag ang aking panga habang nakikitang isa-isang bumubulagta ang mga taong nababaril. Nanghina ang mga tuhod ko kaya napaupo ako though I felt like I was floating in the air. The fuck is wrong with me? Is this because of drugs?
Bumalik ang katinuan ko nang may lumapit sa aking lalaking may hawak na baril. Laglag panga akong tumingala sa kanya habang pabilis nang pabilis ang tibok ng puso ko. Mas lalong nalaglag ang panga ko nang makita kung sino ang nasa aking harapan.
"You're a mess." He tried to untie me.
Nangilid ang luha sa aking mga mata. "Dart..." Gusto kong humagulgol sa iyak nang makita ko siya.
"I came to save you." He smiled.
Nang matanggal niya ang pagkakatali sa mga kamay ko, binuhat niya ako in a bridal style way. I sobbed.
"Dart..." I sobbed again but I wasn't crying.
Gusto kong humagulgol pero hindi ko magawa. Hindi tumutulo ang mga luha ko. Puro hikbi lang ang tumatakas sa aking bibig. I don't know why.
"What? Are you crying? I thought you're brave?" he teased and looked in front of us.
"I'm not crying..." Kung may lakas lang ako ay pinalo ko na siya sa braso.
He heaved out a sigh. "Let's get out of here."
Nilibot ko ang aking paningin sa buong auction room. May mga apoy nang kumakalat mula sa mga upuan. Kaunti na lang ay papunta na ang apoy sa stage kung nasaan kami ngayon.
"You... You caused this uproar to save me?"
"Yeah..." Nagsimula siyang tumakbo paalis ng stage. "Justin! Let's go! I already saved my princess!" he said and then laughed.
Pumikit na lang ako habang tumatakbo siya paalis ng auction room. Sa totoo lang ay pagod na pagod ang utak ko. Kanina pa ako nakakakita ng mga iba't ibang objects. Kung anu-anong naririnig ko. Ito siguro ang epekto ng drugs na tinurok nila sa akin kanina.
Mahigpit akong kumapit sa leeg niya sa takot na baka malaglag ako sa bilis ng kanyang pagtakbo. Malalim akong bumuntong hininga.
"Did they hurt you?" he gently asked.
"Pinukpok nila ako sa ulo. Binuhusan ng alak ng dalawang beses. At tinurukan nila ako ng drugs..." mababa ang aking boses.
"So you're high?" Tumango ako. "Oh. You poor little girl."
Parang sumikip ang aking dibdib nang tawagin niya akong little girl.
I thought Jin Ichijo would save me. Kasalanan niya kung bakit nila naisipang ibenta ako. Bakit hindi niya ako hinanap? Bakit hinayaan niya lang akong makidnap? Bakit si Dart Eastwood ang nagligtas sa akin? Wala ba talaga siyang pakialam sa akin?
Sumiksik ako sa leeg ni Dart. Humikbi ulit ako. Ang puso ko ay parang sinasaksak nang paulit ulit.
Why didn't you save me, Jin? Why? Why? Why?
Nagising ako nang masakit ang ulo. May kirot akong naramdaman sa legs ko kaya hinawakan ko iyon. Nakita kong may bandage na ang magkabilang binti ko.
"You're awake..." sabi ng isang mababang boses.
I flinched when I saw Dart Eastwood beside me. He was half naked and goodness! His body was burning with hotness!
"Nasaan ako?" natataranta kong tanong.
Wait. I don't remember anything except for the fact that I was kidnapped. My memories were vague.
"Are you still high?" he arched his brow.
Hindi ako makapaniwalang tumingin sa kanya. "Mukha ba akong nakadrugs sa paningin mo?"
"Sabi mo tinurukan ka nila ng drugs." Medyo lumapit siya sa akin. "Are you okay now?"
"Wala akong masyadong maalala..." Kumunot ang noo ko.
Bumuga siya ng hininga. "That's the side effect of drugs. Unti-unti mo rin maaalala ang lahat kapag maayos ka na."
"What do you mean?"
"The drugs are still in your system. I called my private doctor to check on you. Don't worry. You will be okay." He gave me a gentle smile.
Hindi ako makapaniwala na ang isang katulad niyang mafia boss ay may marahan at magiliw na ngiti.
"You should rest..." aniya at tumayo.
Nabulabog ang sistema ko nang tumayo siya. Hinawakan ko siya sa kamay. Kinagulat ko ang ginawa ko pati siya ay nagulat pero hindi ko tinanggal ang kamay ko sa kanya.
"Dito ka lang..." nanghihina kong sabi.
Hindi ko alam. Hindi ko alam pero natatakot akong mag-isa. Natatakot ako.
Napayuko ako nang umismid siya. Nakita kong iba na ang suot kong damit. Hindi na ako naka dress. I was just wearing a man sized t-shirt and a boxer shorts which is super comfortable.
Dart stayed beside me. Nakaupo lang din siya kagaya ko. Napapatulala ako sa tuwing naaalala kong nakidnap ako at hindi man lang ako tinulungan at hinanap nina Jin. They didn't save me. The one who saved me was Dart Eastwood. Akala ko hindi ko na siya makikita ulit pagkatapos namin magkita sa underground tunnel at underground auction. I thought it was our first and last meeting.
Dumating ang private doctor ni Dart at chineck up niya ako. Panay ang iling nito at paulit ulit na sinabing marami raw drugs na dumadaloy sa buong sistema ko. Marami siyang binigay na gamot para malabanan ang side effects ng drugs. He also gave Dart a tons of injections which is the reason why I screamed.
Hinawakan ni Dart ang magkabilang braso ko to restrain me. "Hey, calm down..."
"Alisin mo 'yang mga injections!" nababaliw kong sigaw. Oh my God.
"Tifanny, look at me..." utos ni Dart pero nagpatuloy ako sa pagsigaw at pag-iling. "Tifanny!" Inalog alog ako ni Dart. "Doc, can you get out of my pad? Tifanny is afraid of you!"
"She isn't afraid of me. She is afraid of injections. Dapat mong sundin ang sinabi ko sa'yo, Mr. Dart. She needs to take those antidotes. Nadrug overdose siya," sabi ng doctor.
"Yes, I know. Just get out, will you?"
Dart immediately hugged me. Somehow, it calmed me down. I was breathless when my face buried on his chest.
"I will take care of you while you're here in my place. I won't let anyone hurt you again." Hinahabol ko ang aking hininga dahil sa ginawang pagsigaw at pagwawala nang maramdaman kong hinalikan niya ang tuktok ng ulo ko at marahang hinaplos ang aking buhok. "So let me treat and take care of you like a princess, alright?" his voice was calm and sweet at the same time.
I can't really believe this guy who was hugging me and caressing my hair is a mafia boss. He is the exact opposite of... Jin.
"Like a princess?" I sounded like a child.
"Yes, Tifanny. Like a princess..."
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Note: Okay, let's get to the main plot. And yes, Dart Eastwood is my bias in this story. I love him. You should love him too... like a princess.