Yanıma geldiğinde elini uzatarak dansa davet etti.
- bu dansı bana lütfeder misiniz melez prenses?
Herkes bize bakınca mecburen kabul etmek zorunda kaldım. Yaptığım büyüyü önemsemediğim için bozdurmuş. Elimden tutup dans alanına gelince dans etmeye başladık. Tüm çiftler dansa başladı.
- demek senin doğum günün. Hani sevgilin nerde?
Dedim düz bir ifadeyle. Hayır ona asla gülümsemeyeceğim.
- Yok öyle biri.
O bana baksada ben ona bakmıyordum. Etrafa bakarken Andrewi gördüm. Bana üzgün gözlerle bakıyordu. Başımı hayır anlamında salladım. Göz kırptım ve öpücük yolladım. Öyle bir sırıttı ki... anlatamam.
- kimle bakışıyorsun?
- gelecekteki eşimle.
Dedim. Tabi ki yüzüne bakmadım. Belimdeki eli kalçama ineceği anda ona baktım. Gözlerine bakarak acı çektirdim. O gözlerime bakarken onu olduğumuz ortamdan soyutladım ve zihnindeki korkularıyla yüzleştirdim. Kalp atışlarının hızlandığını damarlarının gerildiğini kanının da hızlandığını duyuyorum. Buna son verdiğimde Martin şok olmuş bir şekilde bana ve etrafa bakıyordu. Ölmekten kazıklanmaktan korkuyormuş. Müziğin kesilmesiyle yanından uzaklaştım. Ortada öylece kalakaldı. Kendi masama geldikten sonra Andrew geldi. Abimler yeni çalan müzikle devam ettiler. Andrewle bi bakıştık sonra sırıttık en son da gülüştük. Sonra elimden tutup dans edenlerin yanına gittik. Herkes çılgınlar gibi dans ediyordu. Aralarına bizde karıştık. Parti bittiğinde çok yorulmuştuk. Ama eğlenmiştik de. Eve döneceğimiz zaman abim emilyle önden gitti. Emilyi eve bırakacakmış. Acaba neden? Yorgunluktan öldüm. Yolda giderken yorulduğum için Andrewin koluna girdim ve başımı omzuna koydum. Böylece ağırlığımı ona vermiş oldum.
- Andrew ışınlansana.
- neden ki? Bence böyle gayet güzel. Sence değil mi?
- bence de güzel ama yoruldum.
- saraya yaklaşınca ışınlanırız.
- peki.
Dedim saraya yaklaşınca dediği gibi yapıp bizi ışınladı. Bakim nereye gelmişiz... benim odama gelmişiz.
- Alex gidiyorum ben. Bir duş alayım. Sonra tekrar yanına geleceğim.
Dedi ve gitmeden önce yanağımı öptü. O gidince bende kıyafet hazırlayıp banyoya girdim. Yarım saat sonra çıktığımda üzerimi giyindim.
Tarağı alıp saçımı taradım ve yatağıma oturdum. Telefonumla ilgilenirken kapı çaldı.
- Gelll.
Içeri Andrew girdi. Arkasında birşey saklıyordu. Yatağa oturdu.
- o ne Andrew?
Dediğimde elini önüne aldığında şok oldum.
-Andrew bana mı?
- evet o valizdeki bütün çikolataları yediğini biliyorum. Al bakalım.
Uzatınca aldım. Birkaç kaşık yedim. Andrewe döndüğümde bana bakıyordu. Ona da bir kaşık dolusu dondurma vereceğim zaman geri çekilecek oldu. Tekrar uzattığımda geri çekildi. Kaşığı dondurma kutusuna bıraktım. Ayyy içim acıdı yaaaa. Ama hayır oda yiyecek.
- Alex. Ye şunu.
- hayır sen yemezsen yemiyeceğim.
Başını salladı. Böylece yiyeceğini kabul etti. Canım dondurma. Hemen elime aldım ve bir kaşığı doldurup Andrewin ağzına tıktım. Sonra kendime tıktım. Hem kendim yiyordum hem de ona veriyordum. Ikimizinde ağzı çok doluydu ve gülüyorduk. Kapı çaldı ve içeri annelerimiz girdi. Ikimizde kapıya şok olmuş şekilde bakıyorduk. Çünkü annemler bizi böyle görünce dirsekleriyle birbirlerini dürtmeye başladılar.
- oldu oldu.
Dedi Andrewin annesi.
- bu iş oldu.
Dedi annem. Bu sözlere Andrew gülerken ben gözlerimi iyice açmıştım. Andrewe tekrar baktım ve kolunu dürtükledim. Hemen gıcık varmış gibi sesler çıkararak sustu. Annemgilde bu arada dışarı çıkmıştı.
- sen neden gülüyorsun?
- bak annelerimizde dedi oldu diye. Bence biz hemen evlenelim. Gelecekteki de şimdiki de ben olayım.
- bak zaten sende diyorsun gelecekteki diye....
- tamam Alex ben anladım seni. Ben odama gidiyorum. Sonra görüşürüz.
Dedi ve kapıya doğru hızlıca ilerlemeye başladı.
- Andrew yanlış anladın.
- An (kısaltma)
-Annn.
Arkasına bile bakmadan gitti. Kendimi kötü hissetmeye başladım aniden. Şuan Andrewin duygularını hissediyordum. Onu sinirlendirdim. Üzdüm. Been nasıl biriyim böyle. Gök gürlemeye rüzgar esmeye başladı. Şimşekler çakıyordu. Balkonumdan aşağıya baktığımda evlerine kaçanları gördüm. Kimileri havanın neden bu kadar ani değiştiğini düşünüyordu. Sonra biri beni gördü. Bense tekrar içeri girdim ve yataktaki dondurmayı bir köşeye fırlattım. Ardından kapıyı çarparak dışarıya çıktım. Hızımı kullanarak koridoru geçtim. Alt kata indiğimde Andrewin kendi kendine konuştuğunu duydum.
- ah acele etmemeliydim. Zaten gelecekte birlikte olacaz. Offf kimi kandırıyorum. Beni sevmiyor bile. En iyisi beni seveni bulmak...
Beni seveni bulmak mı? Neyden bahsediyor bu? Kendime hakim olamadım ve olan oldu.
======= Andrewden ========
Odamda kendi kendime konuşurken birden fırtına koptu.
Yıldırımlar şimşekler çakmaya yağmur bardak... ne kelime kovadan dökülürcesine yağıyordu. Odamdaki eşyalar sağa sola fırlıyordu. Yer sallanmaya başladı ve kendimi birden karşı duvarda buldum. Galiba kolum kırıldı. Sonra hava bu kötü halini yavaşça kaybetmeye başladı. Yukarıdan paldır küldür ayak sesleri geliyordu. Birisine sesleniyorlardı. Hiiiih. Alex? O nerde? Hemen onu bulmalıyım. Umarım bişe olmamıştır umarım.