{ TBUP –70: Selene }
--Ericka’s Pov--
T-Teka! Si Selene ba ‘yun?! Weh?! Di nga?! Seryoso?! Tangina anong nangyari run sa anghel?! O________________O Bakit naging… bakit biglang naging mukhang demonyita! Tignan niyo nga o! Dati sobrang inosente, ang simple-simple, sobrang hinhin, hindi makabasag pinggan! Pero bakit ngayon parang nag-evolve na siya?! Gaash! Ano bang nangyayari sa mundong Earth?!
Kahit manghang-mangha pa ako lumapit na ako sa table kung nasaan si Selene habang umiinom ng iced tea. Grabe talaga! Para na siyang ibang tao! In fairness, gumanda siya! Pero syempre mas maganda ako! DYOSA KAYA AKO!
“Hello there!” Bati niya sa akin habang nakangiti ng… teka? Bakit parang pati ‘yung ngiti niya iba na? Alam niyo ‘yung parang ngiti na may balak na masama? Oo masamang mag-judge pero… iba talaga eh!
“H-Hello?” Bati ko naman pabalik.
“Upo ka.” Tapos ngumiti ulit siya. “Ano bang gusto mong—”
“Ano bang sinasabi mong long lost sister, ha?” Eh ayaw ko ng magpaligoy-ligoy pa eh. Tyaka kating-kati na akong malaman! Pag eto talaga tino-troll lang ako sisipain ko ‘to pabalik ng Japan!
Nag-smirk siya, which is nakakagulat para sa akin. “Excited much?”
“Hah! Niloloko mo ba ako?! Sasabihin mo ba o hindi?!”
“Relax! Yan ka na naman eh. Ang init na naman ng ulo mo…” Tapos uminom ulit siya ng iced tea, “Hindi ka ba, nacu-curious sa Ama mo?”
Ama ko? Psh. Curious? Alam niyo bang sa kanya lang ako hindi na-curious? Wala namang kwenta ‘yun eh! Bakit pa ako macu-curious? Tengene. Ano pang dapat kong malaman sa kanya eh wala naman siyang kwenta? Di naman ako magkakaron ng interes dun eh! Ipinganak ako ng wala siya kaya ililibing din ako ng wala siya!
“Paki ko ‘run?” Mataray kong sagot.
“Sigurado ka? Ayaw mo ba siyang makita man lang? Makasama?” Ang taray talaga nito ngayon! Nakakapanibago. “Buuin ang pamilya ninyo?”
Putangina. Buuin ang pamilya?! Anong pamilya?! Anong niyo?! Di naman siya kasama run ah! Simula’t sapul pa lang hindi na siya kasama sa pamilya NAMIN ni Mama! Iniwan niya kami nung nasa tyan pa lang ako ni Mama! Oo, nagplano siya ng pamilya kasama si Mama –siya nga nagbigay ng pangalan ko kahit hindi pa nila ako nagagawa nun eh pero nung nabuntis niya si Mama? Anong ginawa niya?! Tinakbuhan niya! Gagawa-gawa ng tao ‘di naman kayang panindigan! Putanginang ‘yan walang kwentang tao!
“Saan ba patungo ‘tong usapang ‘to?” Tanong ko.
“Magkapatid tayo, Athena. Ako, ikaw, isa lang ang tatay natin.”
May nilabas siya sa bag niya. Picture. Picture ng isang lalakeng naka-suit. Sino naman kaya ‘yan?
“Siya ang Daddy natin. Evito Kai…”
Tinignan ko ‘yung picture. Pero imbes na matuwa ako, mas lalong nagalit ‘yung puso ko. Psh. Pa-suit-suit ka pa! Samantalang iniwan mo kami ni Mama na walang-wala! Kinuha ko ‘yung picture sa table tinignan ko iyon. Bigla ko na lang na-crumple ‘yung picture at ibinato ‘yun. Binalingan ko ng tingin si Selene at nakita ko ang pagkabigla sa mukha niya.
Akala niyo iiyak ako? Oh shit. Yun bang taong ‘yun karapatdapat iyakan? Oh come on!
“Malaki talaga ang galit mo sa kanya?” Tanong niya sa akin.
“Tumigil ka na Selene. Ano bang gusto mo’t nakipagkita ka pa sa akin?”
“Alam mo bang umuwi ako rito sa Pilipinas nang dahil kay Daddy? Alam mo bang nag-file siya ng divorce kay Mommy at balak niya kayong balikan?” Patuloy na sabi ni Selene.
Nanlaki ang mata ko, “ANO?!”
“Kaya ako bumalik dito. Athena, tulungan mo ako. Kung totoong wala kang pakialam kay Daddy, huwag na huwag mo siyang hahayaang bumalik sa inyo. Total, malaki naman ang galit mo sa kanya –gawin mo ang lahat para magbago ang isip niya. Para iatras niya ‘yung pag-file niya ng divorce.”
Wow. Yun lang pala ang gusto ni Selene? Kaya pala niya ako tinawagan at pinapunta rito? Grabe. So gamitan na lang ang peg niya ngayon? Wow. Amazing! Fvcking shit.
“Please. Ayokong masira ‘yung pamilya namin. Kailangan ni Mommy si Daddy and at the same time, kailangan ko rin siya. Athena, MAS kailangan namin siya kesa sa inyo. Please…” Mangiyak-ngiyak niyang pakiusap sa akin.
Jusme. Kahit naman hindi niya ipakiusap sa akin. As if naman hahayaan ko pang bumalik ‘yang walang kwenta kong Ama sa amin! Ano siya sine-swerte? Matapos niya kaming iwanan babalik lang siya na parang wala lang?! Ano ‘yun feel at home siya?! Putek! Tyaka masaya na kami ni Mama! Si Mama may Tito Sev na siya! Magpapakasal na sila kaya sigurado akong hindi na niya tatanggapin ‘yang taong ‘yan! At ako? Ibigay niya muna sa akin ang buong mundo bago ko siya mapatawad at tanggapin! Napaka-imposible ‘di ba? Oo, kaya imposible ko rin siyang tanggapin. Sige, patawarin pwede pa pero ang tanggapin? Hah, di bale na lang. Iniwan niya kami eh. Iniwan niya kami ng parang mga pusa.
“Kahit hindi mo naman na ipakiusap sa akin ‘yan, hindi ko talaga siya tatanggapin. Hindi namin siya kailangan –at sabi mo nga, MAS kailangan niyo siya. Eh ‘di isaksak niyo sa baga niyo!”
Tumayo na ako at nagsimula nang maglakad.
“Umaasa akong papanindigan mo ‘yan, Athena.”
Lumingon ako sa kanya. Bitch na siya ngayon? Wow, astig. Pero sorry Selene, mas bitch ako sa’yo. At kung iniisip mong kayang-kaya mo ako. Oh well, think twice. Maging bitch ka man, pantayan mo man ako –ayaw ko pa rin sa’yo. Ngayon pang nalaman ko nang kapatid kita sa walang kwenta kong Ama? Ngayon pa na nalaman kong MAS inasikaso kayo ng Amang ‘yun? Mas nagalit lang ako. Oo, hindi ko siya kailangan pero naiinis akong isipin na habang hirap na hirap sa panganganak si Mama noon, kayo nagpapakasaya. Bullshit lang.
“Huwag mo ‘kong tatawaging Athena. Wala ka sa lugar…”
At tuluyan na akong lumabas sa café.
--Selene’s Pov--
One down. Sana lang talaga panindigan ng babaeng ‘yun ‘yung sinabi niya. Wala naman akong tiwala run eh. At yuck, nagawa ko pang maging mabait sa harapan niya? Psh. Siguro noon mabait ako, pero simula nang mag-file ng divorce si Daddy at sabihin niyang may anak siya sa ibang babae –nagbago na ako. Oo, parang mababaw. Pero alam niyo ba ‘yung pakiramdam na ang cold cold ng Daddy mo sa’yo? Yung kahit ikaw na ‘yung pinakamagaling sa lahat ng magaling –wala siyang pakialam? Ginawa ko naman ‘yung lahat-lahat para maging proud si Daddy, pero bakit ganun? Cold pa rin siya sa amin.
Tapos ayun. Nalaman ko ngang si Athena ‘yung anak ni Daddy sa ibang babae, nalaman ko ring mino-monitor pa rin pala niya ‘yung mag-inang ‘yun samantalang kami ni Mommy parang wala lang siyang pakialam. Basta nagtratrabaho siya para may perang maipambili ng luho, tapos na. Kung tutuusin –Ama ko lang siya sa pera. Ang saklap ‘nu?
Basta. Sana lang talaga gawin ni Athena ‘yung sinabi niya.
Isa na lang. Si Scarlet. Para kay Kuya…
--Scarlet’s Pov--
So? Bumalik na pala si Selene? Ah okay. As if namang dapat akong mabahala sa existence niya. Like duh? Mas maganda ako! Chos, kidding aside… bakit may dapat ba akong ikabahala? Oo alam kong ex ni Chron si Selene pero ako na ‘yung girlfriend eh! Tyaka may tiwala ako sa boypreng ko ;)
Kasalukuyan akong lumalandi sa text nang biglang may mag-doorbell sa labas ng bahay namin –malamang alangan naman na sa loob? Okay, kasing korni ko na si Ericka! Ewww~
Lumabas ako ng bahay para tignan kung sino ‘yung nagdo-doorbell. Laking gulat ko nang makita ko si… Oh? Selene? Siya ba ‘yan? Bakit parang iba naman ‘yung mukha niya run sa mga pictures nila ni Chron dati? Bakit parang ang bitch ng itsura niya? Anyare rito? Eh mali, ANONG GINAGAWA NIYA RITO? O.o
Ngumisi siya. Nakakapagtaka kasi bigla na lang nagsitayuan ang mga balahibo ko –ano ‘to exorcism of Selene? Lels xD
“Kilala mo naman siguro ako ‘di ba?” Wika nito.
“Malamang…” Nagcross arms ako tapos tinaasan ko siya ng kilay.
“Selene… KAI?” Tapos ngumisi ulit siya. Yung mga mata niya parang nag-aapoy.
Anong?! Selene… Kai?! Kung ganun… kung Kai nga ang apleyido niya… kaano-ano niya si…
“Ano? Naalala mo na? Naalala mo na ba kung kailan mo huling narinig ang apleyido ko? Naalala mo na ba kung sinong kapareho?”
Paanong?! Bakit ngayon ko lang nalaman?! Oo kilala ko si Selene pero never kong nalaman ang apleyido niya. Sinabi rin sa akin ni… Tristan noon na may kapatid siya pero hindi ko alam na si Selene pala ‘yun.
Si Tristan… naalala ko na naman siya. Siya pinaka-unang boyfriend ko. Ang first love ko. Yung taong nagpahalaga sa akin ng sobra-sobra to the point na pati buhay niya… binigay niya.
“I hope hindi mo pa nakakalimutan si KUYA.” Ipinagdiinan niya ‘yung word na “kuya”? “Hindi porket nagka-boyfriend ka na kakalimutan mo na siya. Kasi ako? Hinding-hindi ko makakalimutan kong anong ginawa mo sa kanya!”
“Ano bang—”
“Pinatay mo siya ‘di ba?! Kung hindi mo lang sana siya pinilit lumabas eh ‘di sana hindi siya namatay! Kung hindi mo lang sana siya hinayaang habulin ‘yung mga adik eh! Kasalanan mong lahat!” Sigaw niya sa akin sabay duro.
Napaiyak na lang ako dahil sa pag-alala ng nakaraan. Akala ko kapag naging bitch ako, akala ko kapag naging matapang ako makakalimutan ko na ‘yun, akala ko hindi na ako iiyak, akala ko hindi na ako matatakot –mali ako. Maling-mali ako. Hindi ko pala talaga matatakasan ‘yung nakaraan, hindi ko kayang kalimutan ‘yung nangyari.
Namatay si Tristan nang dahil sa akin…
“Kaya alam mo kung anong dapat mangyari ha? Dapat mamatay ka rin eh! Alam mo, kakalimutan ko na sana si Kuya eh! Kaso nakita kita kasama si Chron –nakita kitang MASAYA which is hindi mo naman deserve! Ang sama mo! Nagawa mo pa talagang maging masaya matapos nang nangyari kay Kuya?! Wala kang kwenta! You’re the worst!” Bigla na lang niya akong sinampal at umalis na.
Napadausdos na lang ako sa semento habang hawak ang kaliwang pisngi kong sinampal ni Selene. Napangisi ako. Kulang pa ‘yun ‘di ba? Kulang pa ‘yun sa nangyari kay Tristan. Kulang pa ‘yun sa kapabayaang nagawa ko. Tama si Selene. Ako lang naman ang may kasalanan sa lahat ng iyon. Ako na lang sana ‘yung namatay… hindi si Tristan.
Pinili kong maglakad-lakad sa labas ng bahay namin –saan ako pupunta? Saan pa ba eh ‘di sa puntod ni Tristan. Total hindi ko naman deserve maging masaya, pupuntahan ko siya, hihingi ako ng tawad. Hihingi ako ng tawad sa lahat-lahat ng nagawa ko.
Napatingin ako sa kabilang side ng daan –ano kaya kung tumawid ako? Katulad ng ginawa ni Tristan? Mamatay din kaya ako? Mamatay din kaya ako katulad ng gusto ni Selene? Makakasama ko kaya si Tristan? Sa ganoong paraan… mapapatawad na kaya niya ako?
Napangiti ako na parang baliw nang makita ko ang isang malaking truck na papalapit…
--Chron’s Pov--
Ilang beses ko nang tine-text at tinatawagan si Scarlet pero hindi siya nagrereply o sumasagot man lang. Dati naman hindi siya ganun ah! Ano ba ‘yan! Baka kung ano nang nangyari dun! O baka nagtatampo?! Imposible! Kausap ko pa siya kagabi sa phone eh! Okay pa kami! Imposible namang magtampo ‘yun! Tyaka sinabi ko naman na sa kanya siya lang ‘yung gusto ko at hindi na si Selene eh. Ano pang ikakatampo niya run?!
Hindi na ako mapalagay, paikot-ikot na ako sa sala namin. Tawagin niyo na akong praning pero hindi talaga maganda ang kutob ko. Shit! Mabuti pa nga sigurong puntahan ko na sa kanila!
Inayos ko lang ng unti ‘yung buhok ko tapos lumabas na ako ng bahay. Tengene wrong timing naman ‘yung pagkasira ng kotse ko eh! Bullshit talaga! Taxi na lang?
Nag-taxi ako papunta sa bahay nila nang bigla kong nakita si Scarlet na tumatawid sa kalsada –fvck! Di ba hindi siya marunong tumawid?!
“Manong dito na ho!” Agad kong binigay ‘yung bayad ko tapos lumabas nang taxi.
Tatawid na sana ako para makapunta sa gitna ng daan kung saan nandun si Scarlet –sht ang bagal niyang maglakad! Tangina naman ‘tong mga sasakyan na ‘to! Hindi ako makatawid!
Naiinis ako dahil wala akong magawa –wala akong magawa para maligtas siya dahil bigla na lang may dumating na malaking truck papunta sa kanya, ang lakas ng busina pero hindi ‘yun napansin ni Scarlet –sa halip ay napatingin siya sa akin –sa mga mata ko.
“SHIT!” Ang tanging nasambit ko.
//Hospital | 4:33 PM.
Hawak-hawak ko ng mahigpit ‘yung kamay ni Scarlet. Hinihintay ko siyang magising nang biglang dumating sina Ericka at Carmeen.
“Omegesh! Si Scarlet! Bruha ka ‘teh! Tumambay daw bas a ospital! Hoy bumangon ka na dyan! Langya ka! Huwag kang magdrama! Hindi mo bagay maging kawawa!” Bulalas ni Carmeen habang nakatingin kay Scarlet.
“Gaga, muntik na ‘yang mabundol.” Sabi naman ni Ericka.
Oo, muntik na siya mabundol. Pasalamat na lang ako kahit malakas ang preno nung truck. Bigla lang nahimatay si Scarlet pero hindi siya nabundol. Tangina akala ko mawawala na siya sa akin eh! Kung nangyari siguro ‘yun baka nagpabundol na lang din ako! Shit lang. Laking pasasalamat ko lang talaga kasi walang nangyaring masama sa kanya!
“Ano? Okay na ba siya?” Tanong ni Ericka.
“Oo. Sa awa ng Diyos, nahimatay lang siya. Buti na lang talaga…”
“Nako! Yan pa! Eh bitch ‘yan eh! May bitch bang kawawa?” Sabi naman ni Carmeen.
“Sige ha, iwan ko muna kayong tatlo rito. Bibili lang ako ng makakain natin.” Paalam ko sa kanilang dalawa.
“Osige! Gorabels ka na! Kami ng bahala rito sa lab op your layp!” Pahayag ni Carmeen.
Lumabas na ako ng kwarto ni Scarlet para makabili ng maiinom at makakain. Hindi pa rin kasi ako naglu-lunch. Ewan ba pero nahimatay lang naman si Scarlet pero hindi pa nagigising. Haaay… sana naman walang ibang masamang nangyari run.
Napansin ko na lang na may humigit ng braso ko nang tignan ko kung sino… ah si Ericka lang pala.
“Nakita mo na siya?” Tanong niya sa akin.
“Si Selene ba?”
“Oo…”
“Kahapon ng isa. Pero ayos na ang lahat sa amin. Bakit ba?”
“Ah wala…” Tapos bumalik na siya run sa kwarto. Weird?
Lumabas ako ng ospital –oo nga pala, sa amin ‘tong ospital. Hehe, ang yabang ko ‘nu? Di rin.
Lumabas ako ng ospital para pumunta sa isang restaurant nang makita ko si Selene habang nakaabang sa pinto. Inaabangan niya kaya ako? Dito kaya sila nagkita ni Ericka?
Hindi ko na sana siya papansinin dahil gutom na gutom na rin naman na ako pero bigla niyang hinigit ang braso ko.
“Ano? Kamusta na siya?” Si Scarlet? Bakit naman niya tinatanong?
“Okay na siya.”
Napangisi siya, “Sayang. Sana namatay na lang siya katulad ni Kuya…”
Ano bang sinasabi niya?! At bakit naman nadamay dito si Kuya Tristan niya na matagal ng patay?! Ano namang konek nun kay Scarlet?! At bakit ba niya hinihiling na mamatay na ang girlfriend ko?! Akala ko ba okay na sa kanya na hindi na maging kami?! Pero ano ‘to?!
“Bakit mo ba sinasabi ‘yan?!”
“Yung babae –‘yung babaeng dahilan ng pagkamatay ni Kuya. Naalala mo pa ba? Well, si Scarlet ‘yun. Siya ‘yung girlfriend ni Kuya Tristan na dahilan kung bakit namatay siya. Sayang… sana namatay na lang din siya. Para kahit papano, sumaya naman si Kuya sa langit –ah mali! Paano kaya sila magkikita eh tyak namang sa impyerno babagsak ‘yang Scarlet na ‘yan?” Napangisi ulit siya.
Shit. Bakit ba biglang naging ganito si Selene?! Akala ko sa panlabas na anyo lang ‘yung pagbabago niya pero bakit biglang naging ganito ang ugali niya?! Hindi naman siya ganito dati ah! Ano bang nangyari sa kanya?! Naalog ba ang utak niya sa Japan kaya nagkakaganito siya?!
“Tigilan mo na nga ‘yan! Hindi naman niya kasalanang mamatay ang Kuya mo eh! Wala siyang alam na mangyayari ‘yun!” Pagtatanggol ko kay Scarlet.
“O talaga? Psh. Wala akong pakialam. Basta maniniwala ako sa kung anong gusto kong paniwalaan.” Mataray niyang sagot.
Nakakapanibago talaga. Hindi ko inaakalang magiging ganito siya. Hindi ko talaga inakala.
“Bahala ka sa buhay mo.”
“Sana mamatay na siya. Para mabawi na rin kita.”
Tumingin ako sa kanya ng matalim at sinampal siya. Oo masamang manakit ng babae. Pero hindi ko na napigilan pa ang sarili ko. Kung si Scarlet ang sasabihan niya ng ganun –hinding-hindi ako magsisising sampalin siya kahit ilang beses pa.
//Meanwhile.
--Ericka’s Pov--
Umalis na ako ng ospital dahil tinawagan na ako ni Mama para umuwi. Sabi ni Carmeen dun muna siya kaya iniwan ko na siya run.
Pagkaalis ko sa mismong kwarto ni Scarlet dumiretso na ako sa exit. Hindi ko na hinanap pa si Chron para magpaalam.
Nang nasa tapat na ako ng isang taxi eh bigla na lang may humintong limousine sa likod nung taxi. Syempre dahil na-curious ako tinignan kong maigi tapos bigla ‘yung bumukas at… fvcking shit!
“Athena… anak.”
Oh well. Great! Just great! What do you expect me to say in return? “Hello my oh-so-good-for-nothing father?” Psh.