{ TBUP –39: Us }
--Ericka’s Pov--
At dahil bored na bored ako eh humingi ako kay Mama ng pera para lang mapasunod dito sa Mindoro para lang makipagchikahan sa akin. Ang boring-boring kasi! Kung tatawagan ko naman eh bitin lagi ang usapan. Gusto ko kasi ‘yung personal talaga tapos nahahampas-hampas ko xD
Kaya tinawagan ko na siya tapos nagpadala na ako ng perang pamasahe niya papunta rito. Ang gaga naman basta libre eh nasama. Kaya ilang oras pa ay nakarating na rin si Carmeen dito.
Agad ko siyang pinagbuksan. At kitang-kita ko ang malawak niyang ngiti at ang mata niyang kumikislap-kislap sa tuwa. Ito na, ito na ang reunion of the universe xD
“BESPREEEEEEEEEEEEEEEEN~!” Sabay naming sambit sabay yakap sa isa’t isa.
“Ay bespren para na tayong teletubbies.” Sabi ni Carmeen.
“Di ah, parang barney.” Tugon ko naman habang nakayakap pa rin sa kanya.
“Paborito mo talaga ‘yung ubeng dino na ‘yun nu?”
“Di ah. Ikaw nga kamukha mo na ‘yung mga teletubbies mo eh.”
Tapos sabay kaming tumawa. Ganito talaga kami ni Carmeen. Nagbabarahan pero puro kakornihan ang alam. Pagkatapos naming magkayakapan eh naupo na kaming dalawa sa sofa. Wala pa naman sina Mama at Tito Sev, asusual may lakad na naman.
“Oh, kamusta naman ang beautiful city of Mindoro?” Tanond nito sa akin.
“Shunga! City ka dyan! Ilublob kaya kita? Province itey, gaga!”
“Ayy oo nga. Eh ‘di, kamusta naman ang beautiful province of Mindoro?”
“Wala. Boring nga eh. Kaya nga kita tinawagan.”
Bigla namang kumunot ang noo niya at hinampas ako.
“Walanjo ka! Pinasunod mo ‘ko rito para lang maging entertainer mo?!” Bulalas nito sa akin.
“Hehehe. Ano pa nga ba?”
“Ano ako, clown mo?!”Sigaw nito sa akin.
“Kind a?” Tyaka ako tumawa. Kakatawa kasi talaga ‘tong expression ni Carmeen xD
“Grabe.” Napayuko siya, “Akala ko pa naman miss mo na akey.”
“Sus! Kadramahan mo! Kamusta Maynila?” Tanong ko sa kanya.
“Maynila raw! Bat ‘di mo na lang diretsahin? Gusto mo lang namang malaman kung kamusta na si Psyche.” Sabay irap nito sa akin.
Oo, ‘yun na nga. Hindi ko naman ikakaila eh. Gusto kong malaman kung natututawa ba siya, kung masaya siya sa naging desisyon niyang pang-gagago sa akin. Gusto kong malaman kung gaano siya ka-okay habang wala ako. Kung gaano siya kasaya na wala ako.
Kung nami-miss niya ba ako…
Kasi ako oo, palagi nga eh.
Napatahimik ako sa sinabi ni Carmeen.
“Haaay~ Wala si Psyche. Nagbakasyon sa rest house nila sa Bora. Kasama ‘yung babae niya.”
Parang pinagsisisihan kong tinanong ko kung kamusta ang Maynila. Bigla na naman kasi akong nakaramdam ng sakit . Nakaramdam ng lungkot. Sht. Naiiyak na naman ako eh! Kahit gabi-gabi ko nang iniiyakan ‘yun eh hindi pa rin maubos-ubos ‘tong lintek na luhang ‘to. Bakit ganun? Mas masaya siya talaga run sa ipinalit niya sa akin? Waw lang ha. Waw talaga.
Ang sakit <//3 T^T
“Oy, oy best! Huwag ka ngang umiyak! Walang hiya. Sayang pamasahe ko kung iiyak ka lang!” Saway sa akin ni Carmeen.
“Gaga. Ako naman nagbayad ng pamasahe mo.” Sagot ko sa kanya habang pinupunasan ang mata ko.
“Eh oo nga. So, kamusta ang iyong future brother na ikine-kwento mo sa akin sa text at tawag?” Tanong nito sa akin sabay ngiti ng nakakaloko.
Kapag nag-uusap kasi kami sa phone ni Carmeen, text man or call eh hindi mawala sa topic si Colosseus at ‘yung pagmamaltrato niya sa akin >_______<
Binida ko rin ‘yung tungkol sa prom tapos ‘yung mga mata ni Colosseus. Basta! Lahat ng tungkol sa kanya binida ko rito sa bespren kong gaga.
“Eh ‘yun. Muntanga pa rin.” Sagot ko. “Ewan ko ba kung bakit g—”
Napatigil ako sa sasabihin ko nang makita kong nakanganga si Carmeen at naglalaway. Oo, seryoso ako! Naglalaway talaga siya ng parang asong ulol! Yak nga eh, baka may rabbies na ‘to? Oh sht. Pinoke ko ‘yung braso niya pero tulaley pa rin siya. Tinignan ko kung saan siya nakatingin at nakita ko si Colosseus habang naglalakad pataas sa hagdan ng walang damit pang-itaas.
Ay puchaa! Walang galang! Iparada raw ba ang sarili rito sa harapan?! Anobey! Baka mamaya gahasain –este, lapain na lang siya nitong bespren ko! Taena ang sarap niyang batuhin ng flower vase eh!
Nang makapunta na siya sa kwarto niya eh agad kong binatukan si Carmeen nang matauhan.
“A-Aray! Punyeta naman Ericka! Ang ganda ng view eh!” Siya pa ang galit?! Oh wow!
“Tunggak! Wala na ang view!”
Tumingin ulit siya sa hagdan para ikompirma at ayun nakumbinse na siya. Tumingin ulit siya sa akin nang parang tuwang-tuwa at eksayted na eksayted. Aish >_______<
“Omegesh!!” Sabi niya sabay yugyog sa akin, “Bakit hindi mo sinabing ang gwapo-gwapo at ang hot hot niya?! As in PASONG-PASO!”
Halos magtatalon na nga si Carmeen habang sinasabi ‘yun eh. Siguro kung pwede lang niyang ibato sa akin ang planetang Mars eh kanina pa niya ginawa nang dahil sa kalandian. As in talagang ‘yung mata niya naging heart shape tapos ngiti siya ng ngiti na parang tanga. Punyetek, ano ba ‘tong bespren ko? Tao ba ‘to? O________O
“Gash best! Ang gwapo niyaaaaaaaaa~! Feeling ko gusto ko nang makipagbreak kay Elzid pagkatapos ng nakita ko!!”
Binatukan ko siya ng bonggang-bongga. Gaga kasi! Nakakita lang ng gwapo makikipagbreak na sa boypren?! Sarap ihagis sa Neptune nito eh =_______=
“Manahimik ka nga!” Ako.
“Ehhh~ Ericka!! Taena talaga ang pogi niya! Pwede ko na ba siyang gahasain?”
Binatukan ko siya ng bonggang-bongga. Aba’t nagpaalam pa sa akin?! Kung ako nga hindi ko nagawa siya pa kaya?! Ang walanghiya! Sarap i-record ng sinasabi niya tapos ipadala kay Elzid ‘yung audio eh. Grabehan talaga! Ewan ko lang kung makita ko pa siyang buo sa pasukan!
“Umayos ka nga! May boypren ka, ulol!” Paalala ko sa kanya.
“Bat kasi ang gwapo nun?” Tanong nito with matching pakilig-kilig epek pa.
“Gwapo nga bading naman.”
“Hoy! Di ‘yun bading! Alam kong tumingin kung bading or hindi nu!”
“Wushu. Ewan! Ano ba! Pumunta ka rito para sa akin at para hindi sa magiging kapatid ko kaya umayos ka!” Sigaw ko sa kanya.
“Okay.” Sabi nito sabay pout.
Ayan tuloy. Nakalimutan ko na ‘yung sasabihin ko dapat sa kanya. Nakakainis naman kasi ‘yung Colosseus na ‘yun! Ibalandra raw ba ang sarili rito?! Anong akala niya rito, fashion show?! Magbabalandra na nga ng katawan ‘yung wala pang abs. La kwenta =________=
“Best, gusto ko nang umuwi ng Maynila.” Sambit ko.
“Ang sabihin mo gusto mo na ulit makita si Psyche! Ogags ka rin nu? Niloko ka na nga, ginago’t sinaktan, lahat-lahat pero gusto mo pa rin?! Seriously best, SHUNGA KA?”
Alam mo ‘yung feeling na gusto mo nang kumuha ng kutsilyo at pagsasaksakin ‘yung nasa tabi mo dahil sa inis pero hindi mo magawa kasi nga bespren mo siya? Nakakainis eh! Alam ko sanay kaming magbarahan pero… aish! Nakakainis talaga ngayon! Wala namang akong dalaw pero naiinis ako! Naiinis ako kapag binabanggit ‘yung pangalan ni Psyche! Kapag naiisip kong masaya siya kasama ng iba! Punyeta, MASAKIT EH!
“Hindi ka pa nakaka-move on, alam ko pero dapat naman subukan mo! Hindi sa lahat ng panahon eh ang pagmo-move on eh kapag may nahanap ka nang bago. Hindi sa lahat ng panahon, ang pagmo-move on parang ‘yung nangyari sa inyo ni Chron. Ericka, hindi sa lahat ng panahon may sasalo diyan sa sugatan mong puso. Matuto kang mag-move on mag-isa!” Sermon ni Carmeen sa akin.
Tama siya. Alam ko namang hindi na ulit magiging kasingdali nung dati eh. Hindi ko naman kailangan ng ibang tao para makalimot at maka-move on –ang problema lang, hindi ko sinusubukan. Ano bang dapat kong gawin para kalimutan si Psyche? Iuntog sa pader ‘yung ulo ko para magka-amnesia ako? Pucha buti sana kung hindi masakit >________<
“Hindi ko kasi alam ang gagawin ko eh.” Ako.
“Tsss. Maka-12:51 ang peg mo best ah!”
“Ewan! Ikaw ba, kamusta ka?” Tanong ko sa kanya.
“Ehh~ eto, masaya pa rin. Nyehehehe. Ang gwapo ni Elzid ngay! Ahyieee~”
Buti pa talaga si bespren may lablayp. Feeling ko nga nagsisisi na ako sa panghuhusgang ginawa ko noon kay Elzid eh. Kasi nga akala ko full-time gago na siya ‘yun pala maayos pa nila ni Carmeen. Ibang klase ang nagagawa ng second chance eh nu?
Sana kami rin ni Psyche may second chance… aish!
Kahit gustong-gusto kong lumimot pero kahit saan ako pumunta may nagpapaalala sa kanya! Nakakaasar!
“Pero ang gwapo ng future kafated mo ‘teh! Gash! Siguro kung hindi mo lang magiging future kapatid ‘yun baka nag-set na ako ng blind date sa inyong dalawa! Bagay kayo best, pramis!”
Pucha, kung anu-anong sinasabi. Magiging kapatid ko na nga tapos bagay pa kami?! Ilang beses ko bang sasabihin na hindi benta sa akin ang incest?! Sht talaga, immoral kaya ‘yun =_______= Tyaka ang sungit-sungit nung Colosseus na ‘yun eh! Bading pa! Paano ko naman ‘yun magugustuhan? Ampucha, magiging kapatid ko na eh!
“Manahimik ka nga! Pasakan kita ng mansanas sa bibig eh.”
“Sus! To naman ginawa pa akong lechon baboy. Ang seksi ko na kaya!”
“K, whatever.” =__________=
--Chron’s Pov--
Alas-dose na nung tawagan ako ng isang bartender para sunduin si Scarlet sa bar. Ako raw kasi ‘yung nasa speed dial #1 niya kaya ako ‘yung tinawagan. Nung una nagtataka ako kung bakit siya nasa bar tapos sinabi na lang sa akin na sobrang lasing na lasing na siya kaya hindi na siya makatayo at makauwing mag-isa. Wala naman daw siyang kasamang iba kaya tinawagan na lang ako.
Nung una, oo nagalit ako. Sino ba namang matinong babae ang maglalasing sa bar nang mag-isa?! Tanga ba siya? Paano kung may nangyaring masama sa kanya?! Paano kapag na-rape siya, na-kidnap or napatay?! Punyeta naman oh! Pinag-alala niya ako nang doble!
Tyaka ko na lang naisip –si Scarlet pala ‘yun, kakaibang babae =______=
Agad akong pumunta sa bar na ‘yun at natagpuan ko siyang nakasubsob sa counter habang hawak ang isang baso ng alak. Tulog na nga siya nang mailabas ko siya sa bar at isakay sa kotse.
Dahil hindi ko naman alam kung saan siya nakatira eh inuwi ko na lang siya sa bahay namin. Tyaka pinapalitan siya ng damit sa mga maids para naman hindi siya magkasakit.
Naiinis ako! Ilang lalake na kaya ang nakahawak sa kanya? Ilang lalake na kaya ang nakasayaw niya sa bar na ‘yun?! Punyeta hindi talaga nag-iisip ‘tong babaeng ‘to. Aish!
Naupo ako sa kama habang pinagmamasdan siyang matulog. Sinuklay ko ang buhok niya gamit ang kamay ko.
“Huwag ka na ulit pupunta ng bar nang walang kasama.” Sabi ko sa kanya kahit alam kong hindi naman niya ako naririnig kasi nga tulog siya.
Pero laking gulat ko na lamang nang magsalita siya. At mas ikinagulat ko ang mga lumabas sa bibig niya…
“Chron…” Sambit nito.
Ewan ko. Natuwa ako. Ewan! Natuwa ako kasi ‘yung pangalan ko ang lumabas sa bibig niya. Yung pangalan ko ‘yung tinawag niya. Hindi ko alam pero tumalon ‘yung puso ko sa tuwa. Buti na lang hindi ibang pangalan. Hindi pangalan nang mga lalakeng nakahalikan niya o ano pa man.
Hindi ko alam kung bakit… hindi ko alam…
Hinalikan ko siya sa noo.
Agad akong napatingin sa mga litrato namin ni Selene sa mesa. Mga masasayang litrato naming dalawa. Kaming dalawa…
“Hindi pwede ‘to.” Nasabi ko na lamang.
Agad akong lumabas ng kwarto at natulog sa sofa.
Si Selene pa rin naman… ‘di ba?