Tam ondokuz yaşımdaydım ...
Yeni bir hayata başlarken geride koca bir ben bırakarak yaşanmış , istediklerini yaşayamamış küçük masum hayalleri olan kızı içimde yaşattığım ondokuz senenin ardından içimde öldüreli ,kendi katilim olalı üçüncü senem bugün...
Cümleler kafamda yarım , görüntüler kesik kesik ettaf içkilo, terli tuaf insanlarla dolu , birbirleriyle yiyişen tuaf tiplerde çok sayıda.
Müzük sesi git gide artıyor bedenim de ritme ayak uydurmaya çalışıyor.
Hafif bir karartı önümde uzaklaşıyor , yaklaşıyor , büyüyor , küçülüyor...
Aklımda ritme ayak uyduruyor galiba ,yürüyen benim kafam da çok karışık , piste yaklaşıyor ayaklarım , vücudum bir titreşimin gölgesinde sağa ve sola belli belirsiz hareket ediyor. Belimdeki elle nasıl ayakta durduruğumu idrak ediyorum. Bu kafayla bile düşüne bildiğim için kendimi tebrik ediyorum.
Düşünmek mi? Bu kafayla kim bilir sabahtan beri ne yapıyorum? "Bulanan aklımla içkiyi dazla kaçırmıs oldugumu anlıyorum ama bugün içmeteceksem ne zaman içeceğim sonra plandan projeden vakitmi var " kendi kendime içkininde vermiş olduğu kafayla konuşurken belimdeki elin sahibine doğru daha çok çekilmiş olduğumu anladım. Yaklaşmak istemesemde durduracak gücüm yoktu , zaten birazdan biri durdururdu veya ben kendime gelince o kendinde olmazdı...
"Tuafsın"fısıltı eşliğinde kulağima fısıldadı
"Ha" bu tepkiler bem dışında gelişiyordu , ayıldığımdada hiç birini hatırlatacağımı sanmıyordum.
" Tuafsın" yine aynı şeyi söyledi bu yabancı, evet tuafım kendimce ama diyer insanlarda normal değil zaten...
"Kokunda diyerleri gibi değil"
Bu kim ? Diyerleri kim? Kokun farklı ne demek ayıkken bile uğraşmak istemediğim sorular sorhoşken karşımdaydı. Ama cevapları önemsizdi bir daha bu yabancıyı göreceğimi sanmıyordum çünki.
" Yenimisin çaylak" of çekmem gerekti , sorhoşluğuma , halsizliğime bu benle dans ettiğini sanan insan kılıklıya ,tüm üç yılıma , geride geçirdiğim normal olmayan ondakuz yılıma bir of çekmem ...
"Of"
"Ne oldu sorular bunaltımı?"
"Sus " çok konuşkan olmadım hiç , hayatımın iki tuaf evresinde de suskundum hep ağızin laf yapması değil geride bıraktıklarını konuşturduğu hayat...Ne ben istediğim gibi oldum , ne de yaşamayı istediğim hayat bu. Bir bilinmezin içindeyim yine sadece nasıl Hasarlarla kurtulurum bu sefer kestiremiyorum. Ama vaat edilen gerkecse bu son çarem, kurtulusum ve son umudum.
"Bir bardak daha koy" dedim. Barmenmidir , yoksa garsonmudur bi fikrim yok sadece itaat.. Ha ha ha gülü yorum gülduremeyen hayata inat velkide ölümüne iciyorumdur.
"Gece uzun yavaş içsen güzellik " bide bu vardı demi , bu da kimdi .Aman dedim bi sen eksik kal.
********
Kafam zonklarken kendimi bu izbe yabancısı olmadığım yerde buldum.Dün gibiydim.Dün akşamki gibi ...
"Burak ,Burak!" diye bağırmalarımdan anlaşılacağınız üzere boranının evindeydim.Evindeydim ama lanet çocuk yoktu , başım çatlıyor nerde bu işe yaramaz herif!
"Ne var Nur " diye daldı odaya oysa ne yok ki!
"Nur değil aptal Duygu , hani duygularıyla oynayacağımız insanlar için yeni belirlediğin isim."
Gözlerini devirdi şu son zamanlarda sıkça yaptığı bir alışkanlıktı , sinirlenmemeye çalışır bir hali vardı lakin benden bahse diyoruz bu oyuna ne kadar yakınsam uzak olmak için elimden geleni yapacaktım. Bu süreçte ne kadar yara aldığım umrumda olmazdı burağında olmamalıydı.
"Açık konuşalım " dedi. Oturduğum yataktan kalktım ve karşısına geçtim. Kartları açık oynuyorsak tamam ben de öyle oynarım o halde.
"Bak kızım yanında duracağım tamam , sana destek olacağım da bir yere kadar tamam ama bana o zengin her istediği yerine gelen kızlar gibi davranma !Bilesin ki ben isteklerini yerine getirmem. Nasıl derler ımm buldum Ş-I-M-A-R-I-K-Ç-A , anlata bildim umarım ufaklık." diye bağırdı. Şımarıkmıydım kişiye göre tarşılırdı.
Her istediğim olsun demedim hiç bir zaman bunu zorunlu kılındım. Prensler gibi büyüdüğüm doğru ama o masalların aksine mutlu sonla bitmedi , bitmesine daha vardı belki herşeyin ama üstesinden gelemezdim ben. Ben buydum itaatlere uyan baş kaldırsana sonunda denileni yapan o son düğümün son halkası bendim.
Yanlızdım doğrusu!
Yanlızdım sonuna kadar!
Hep varlardı ama asıl olan yoklardı yanlızdım!
Prenssestim , şımarıktım dışta ama yanlız prenses!
Ne ironi ama ben yalnızlığa hep mahkumdum!
Birden hayatıma sinirli değnek değdiği doğruydu. Ama büyücü elma yedirmek yerine tüm var saydıklarım yalanlarımı yok etmişti.Benim masalın basitti , nefes almak için sürdürdüğün hayatı intikam uğruna mahvet. Hayatta bile kolay yaşayamayan bir ölü , toprağın altında canlanırmıydı?
Devamı gelecek....