Ika-dalawampu't Walong Sulyap
"I'm here to meet the president and the owner. I am this company's biggest investor." Nasa tapat na ko ng main entrance ng building ng mga Montero. And soon to be Montero-Alvarez company. 'yun ay kung matutuloy ang kasal nila.
"Ah sige ho Ma'am pasok na kayo." Sabi nung guard sa'kin. Kasunod ko yung driver ko na si Mico raw. Yeah, may kasamang "raw". Sabi niya pwede ko siyang maging bodyguard. I need a body guard din kasi just to secure me. May dala akong pera. Malay ko bang biglang may mang-holdup sa'kin dito.
"I have an appointment with Mr. and Mrs. Montero. Tell them I am the owner of Song Group of Companies." sabi ko sa secretary na nasa labas ng office nila. I tapped my fingers back and forth at the top of her table.
"Wait lang po ma'am." Ngumiti ako sa kanya saka ako tumayo ng maayos. Suot ko pa rin yung white blouse na suot ko kanina habang naka tuck in 'yon sa pencil cut skirt kong kulay beige.
"Yes ma'am. Okay." Rinig ko pang sabi niya roon sa kausap niya sa phone saka siya bumaling sa'kin.
"They're expecting you ma'am. Mr. and Mrs. Montero will see you now." Napangiti ako sa isipin na nasa isip ko.
Wala silang kaalam-alam na nagmumukha silang tanga sa mga ginagawa ko. Sige sabihin na nating I have no respect for them. Ganon din naman yung ginawa nila kay tatay. They're the reason why my father died. Ninakawan nila yung kompanya namin. And I have evidence.
"This way ma'am." Anyaya sa'min nung babaeng nakasuot ng silk gray skirt at coat. Iginiya niya kami papasok sa opisina ng mag-asawa. Nagpaskil ako ng malaking ngiti sa kanila saka ko sila nilapitan.
"Oh. Miss Song. Long time no see." Umupo ako sa couch na nasa receiving area nila. Nasa tabi ko pa rin si Mico na hawak yung case na may lamang pera. Halata namang hindi nila nagustuhan yung inasal ko dahil sa pagbabago ng ekspresiyon nila. Galing din naman nilang mangmata ng mga bad manners. Kung isa-isahin ko sa kanila yung ginawa nila. Magagalit din kaya sila sa sarili nila?
"Good afternoon President and Mister Montero." Pinindot ko saglit yung bluetooth earphone na nakasuot sa tenga ko saka ako nagsalita. Automatically kasi Pau will go back in line.
"So what brings you here?" Ngumisi ako. Dahan-dahan pa kong tumayo at naglakad papunta sa upuan ni Mrs. Montero saka ako umupo ron. This is going to be their last stay here. This is going to be the last day that they're going to be the president and the owner of this company. Mabagal kong hinaplos yung name plaque na gawa sa salamin.
"I'm here to tell you that.." ipinagpag ko yung alabok na nasa daliri ko saka ko sila seryosong tinignan. "..enjoy this day because this is going to be your last. Magbalot-balot na kayo ng mga gamit niyo dahil ako na ang bagong may-ari ng kompanya na 'to." Halata namang natigilan sila at halos himatayin na sa arte niya yung nanay ni Jhustine. Tss. Like mother like daughter.
"Anong sinabi mo?! How come na sa'yo na itong kompanya?!" nanggagalaiting tanong ng lalaking Montero sa'kin. Pumwesto naman ako sa harap ng table saka ako umupo ron.
"Natatandaan mo ba yung utang niyo sa isang company na hindi mo nabayaran? You failed to pay the capital. Ni yung interest nga hindi gumalaw. Sadly I own that company. Hindi ka ba nagtataka? That's just a small company pero nakautang ka ng ganon kalaki and to be clearer, you signed some contract there." Pumalatak ako ng ilang beses saka ako umiling-iling. Inilabas ko mula sa bag ko yung contract na may pirma nila saka ko ipinakita sa kanila.
"Brother company 'yon ng mga Song. So that means, kami ang pinagkautangan mo." Pakiramdam ko anumang oras ngayon sasabog si Mister Montero dahil pigil na pigil siya. Hindi naman ako ganon katapang para salubungin yung galit niya kaya pinalapit ko yung bodyguard kuno ko for today.
"Don't you dare think about hurting me. Alam mo Mister Montero. Pwede pa naman nating makuha sa usapan 'to. I'm pretty sure na kahihiyan niyo 'to sa anak niyo lalo na sa lahat ng tao. Maybe you don't want Jhustine to know that you are no longer an owner of a big company. Nakakahiya diba? Paano kaya kung malaman pa ng mga tao na nakapatay kayo ng tao? Now I'll give you money for your start up business. Para mawala man sa inyo 'tong kompanya, pwede pa kayong mag-start kahit small business lang." Halatang parehas silang natigilan. Nakasapo pa si Mrs. Montero sa dibdib niya habang hihinga-hinga.
"Why are you doing this young lady?!" bulyaw sa'kin ng babaeng Montero.
"I'm doing this to justify my father's death. I'm doing this because I want to see all of you to suffer. Pero kung makikipagusap naman kayo ng maayos okay naman ako ron. I'm still kind pa rin naman e. So..pag-isipan niyo okay?" tumayo ako saka ko isinabit sa braso ko yung bag na dala ko saka ako lumagpas sa kanila.
"I'm giving you this day to think about it. Babalik ako bukas for your final decision. Simple lang naman 'yan e. Kapag nandito pa rin kayo bukas at patitigasan niyong hindi niyo bibitawan 'to. Siguro..ipapahiya ko na lang kayo? Or I'm going to ask my attorney for your demand letter. What do you thin—"
"Wala kang ebidensiya!" sigaw nung babaeng Montero sa'kin. Napahinto ako saka ako ngumisi.
"Do you think I would come here if I have no evidence? Excuse me. Hindi ako tanga." 'yun lang saka ako dali-daling lumabas na ng office nila.
"Grabe Miss Song! Idol ko na kayo! Kagaling-galing niyong lapastanganin yung dalawang matanda r—"
"Excuse me?! Hindi ko sila nilapastangan. I was just black mailing them. Naiintindihan mo?! Kaya kung anumang narinig mo inside there dun na lang 'yon. Kapag may ibang nakaalam non malilintikan ka sa'kin." Inis kong sabi. Saka ako bumaling sa nilalakaran ko.
"Hello Pau." Walang sumasagot.
"Pau!" and there goes the scratching sound again.
"Oh gosh. Hindi ako maka-connect agad. Matapos mong lampasuhin yung dalawang mag-asawa nawala ka e." umismid ako.
"Is it fine now?" tanong ko habang iniaayos ko pa 'yon.
"Yes. So, babalik ka tomorrow?" umiling ako na parang nakikita niya. Nakarating na kami sa parking lot kung saan binabantayan ng valet yung kotse namin.
"No! Of course not! Babalik ako after kong maipahiya si Jhustine. Hello. Kahit naman umabot ako ng tatlong buwan. Hindi sila makagagawa ng move dahil ang laki ng ebidensiya na hawak ko at pinakita ko sa kanila 'yon." Nakita kong ibinato nung valet yung susi ng kotse kay Mico. Agad niya namang binuksan 'yon saka ako sumakay.
"Sabagay. Pero alam mo namang may attorney sila na pwedeng makagawa ng paraan." Saglit akong natahimik saka saglit na nag-isip.
"Get his background. Gusto kong makilala yung attorney na 'yan."
"Okay. As you wish, boss."
"This is not right Miss Song." Sabi pa niya sa'kin habang iniaayos niya yung salamin niya sa mata. I gave him a serious look bago ako tumayo.
"If you're not going to deal with it, Attorney. Fine. Hindi naman ako ang mawawalan ng trabaho." Hindi ko alam kung saan siya iikot at kung anong gusto niyang sabihin but I can see his hesitant look. I bet he's already confuse inside. If he's going to choose my offer. He can't lose everything. But if he chooses to help those killers. Aba, congrats ang loyal niyang attorney.
"Wait Miss Song. Sigurado ka bang hindi ako madadawit dito." Bumalik ako sa pagkakaupo ko saka ko itinukod yung siko ko sa mesa niya at hinilot naman yung sintido ko. Some people are worth killing for.
"Wala kang dapat ipag-alala. Isa pa, you're an attorney, you must have the knowledge about this case. There's a contract and as you can see they have it signed. Now, kung tutulungan mo silang lutasin 'to. Ewan ko lang kung pwede ka pang tawaging abogado." 'Abogago'. Maybe?
"Alam ko Miss Song. Alam kong wala silang laban sa kaso but please let me do my job." I smirked. This man is shitting out. He can't mess around with my plans.
"One more question attorney. Help them or dump them?" iiling-iling siyang napahawak sa ulo niya saka ko narinig yung mabibigat na pagbuntong hininga niya. I look at my wrist watch. Then face him after. How can he be so loyal to them? Like as it is taking my time for him to think about it.
"I'm giving you 3 more seconds. And that starts now." Tinignan ko yung wristwatch ko saka ko siya inumpisahang bilangan.
"3—"
"Okay okay. I won't. Basta maayos lang yung pamilya ko. I don't want them to know that I have another family. Hurting their feelings will kill me—"
"Sana inisip mo 'yan bago mo ginawa." Sabi ko pa saka iiling-iling. Inabot ko sa kanya yung isang milyon na dala kong natira pa na nasa case. I stopped the recorder bago ko ipinakita sa kanya bilang ebidensiya na rin.
"See Attorney Dominguez? I have evidence na napagusapan natin 'to. Mainam na 'to para walang laglagan." 'yun lang saka ako tumalikod na. Oh god! I will be needing bodyguards after this.
"Hello Pau?"
"Hm?"
"Manguha ka ng apat na bodyguards para sa'kin. Para makakasama-sama ko kung may pupuntahan ako. My life is in danger now. Alam kong any minute pwede akong maminsan. But they need to die first before me." Sabi ko saka ako nagpatuloy na sa kotse.
"Copy that Summer." 'yun lang saka ko in-off na yung connection.