~Chapter 31
**
Erika's POV
"A-andito kami sa ospital.. Nabugbog si Bryan.."
Hindi 'ko malaman kung anong una 'kong gagawin sa narinig 'ko. Sanay naman na ako sa mga ganitong balita kay Bryan pero parang nakaka-panic. :/
"N-nasang ospital kayo?! Itext mo sa'kin. Papunta na ako." nagmamadali 'kong sabi.
Hindi 'ko na hinintay yung sagot ni Joshua, halos hinagis 'ko na nga lang ata yung cellphone 'ko eh.
Nag-madali na akong sumakay ng taxi.
Manong, pwede bang lumipad na tayo? Lol. :3
Kung may turtle net na mabagal ang Internet connection, kung may turtle update na tulad ni author na inaabot ng pasko ang pag u'ud, eto naman, turtle taxi! Daig pa yung kalesa! -_-
...
...
Sa wakas! Andito na din kami. "Eto po Manong. Salamat!" 68 pesos lang yung metro. Pero 100 na buo binigay 'ko. Nag-madali na akong lumabas ng taxi. Keep the change manong!
Tinakbo 'ko na halos papunta sa Emergency Room.
Asan sila?! Asan si Bryan?
Naabutan 'kong nag-hihintay sa labas si Joshua, Mike at Ervin. "Asan si Bryan? Ba't andito kayo? Okay lang ba siya? Anong nangyari?" marami 'kong tanong.
Tumayo si Mike at lumapit sa akin. "Relax Erika. Inaasikaso na siya sa loob."
"Umupo ka nga muna Erika. I'm sure, okay lang si Bryan. Mag-relax ka muna." sabi naman ni Ervin.
Wala na 'kong ibang nagawa kundi nga ang umupo at mag-hintay. Wala akong ibang gusto kundi ang makita na si Bryan. Gustong-gusto 'ko na siya makita. :(
1 minute..
2 minutes...
3 minutes..
Napatayo na ako. May lumabas na doctor mula sa ER. Nilapitan 'ko agad ito. "Doc, kamusta po si Bryan?"
Ngumiti siya sa'kin. "He's now okay. But he needs to stay here for few days so that we can monitor if there would be an internal bleeding." sabi niya sa amin.
Hooo! Nakahinga rin ako ng maluwag sa sinabi ni Doc. "Thankyou Doc, thankyou po."
Maya-maya pa'y inilapit na sa isang private room si Bryan.
Naiyak ako nung nakita 'ko siya. May malalaking pasa siya sa mukha, may sugat sa labi at maga yung buong mukha niya. Jusko. Malaman 'ko lang kung sinong gumawa nito sa kaniya.. :|
Hinalikan 'ko siya sa noo at doon umiyak ng umiyak.
Hinaplos-haplos ni Joshua yung likod 'ko. "Erika, tahan na. Tahan na. Uuwi muna kami pero babalik din kami agad."
Pinunasan 'ko yung mga luha 'ko. He used to wipe away my tears. :/ "S-sige Joshua.. S-salamat.."
"Umayos ka. Hindi magugustuhan ni Bryahn na makita kang ganiyan pag nagising siya." nakangiting sabi ni Ervin.
Napa buntong hininga ako. "S-sino sa tingin niyo ang.. A-ang gumawa nito sa kaniya?"
"Tsk. Wala kami idea Erika eh. Nakita na lang namin sa labas ng Bar si Bryan." sabi ni Joshua.
"Sige, salamat. Mag-ingat kayo."
Niyakap ako ni Joshua. "Malalampasan niyo rin lahat-lahat 'to. Lakasan mo lang ang loob mo. Mag-titiwala ka lang kay Bryan.. Kahit anong mangyari." bulong niya sa'kin.
Hindi 'ko naintindihan yung sinabi ni Joshua. Hindi pa rin mag sink-in sa utak 'ko hanggang sa nakalabas na pala sila.
Umupo ako sa tabi ni Bryan. Hindi 'ko talaga maiwasang umiyak pag naaalala 'ko na nabugbog siya. Sana nandun manlang ako..
Hinawakan 'ko yung kamay niya.. "Baby.. P-please wake up.. I love you.. Baby..." iyak ako ng iyak habang sinasabi yun.
*knock.knock*
"Erika, kamusta si Bryan? Oh my God. Sh*t."
"N-nabalitaan 'ko yung nangyari."
Sasagutin 'ko na sana siya kaso nagtaka ako bigla nang naluha siya..
"Ang saya-saya pa nina Bryan kanina sa Bar. Hindi mangyayari sa kaniya 'to kung hinayaan niya 'kong samahan siya pauwi. Kaso ininsist niya na susunduin ka niya. Kung hindi niya sana pinilit na sunduin ka." may halong paninisi at inis sa pag-sasalita niya.
Pinahid 'ko yung luha 'ko. "Teka Lyra, you mean kaya nangyari 'to sa kaniya ay dahil sa'kin? You know what, it is called being loyal and honest to your girlfriend at all times. That's exactly what he did."
"Andun ako nung nangyari yun. Ikaw? Asan ka?" WAIT. IS SHE ARGUING WITH ME? :3
Huminga ako ng malalim. Ayokong makipag-away. "Saan ba patungo 'tong usapan na 'to? Ano bang gusto mong iparating? Look Lyra, wala akong panahon para makipag-away sa'yo. Nandito ako para kay Bryan. Ngayon, andito na 'ko, nasa tabi niya na 'ko." ugh. -.-
Halatang-halata sa kaniya na inis na inis siya. At tila naman magigising na si Bryan.
"Hindi niya 'ko dapat maabutan dito. Pakisabi na lang na mag-pagaling siya." at padagos siyang lumabas ng kwarto. Tch. Hindi 'ko siya maintindihan.
At kagaya nga ng hinihintay 'ko, nag-mulat na si Bryan. Ngumiti siya agad sa akin.
"Baby, thank God you're now awake. Okay ka lang ba? May masakit ba sa'yo? Tatawag ako ng nurse."
Hinawakan niya yung kamay 'ko. "No, shh.. I'm okay. Masarap na sa pakiramdam na nagising akong ikaw ang naabutan 'ko."
Pinunasan niya yuung mga natuyong luha sa mukha 'ko. "I'm sorry. I made you cry."
Ngumiti ako at hinalikan siya ng mariin sa noo.
"Now tell me, sinong hayop ang gumawa sa'yo nito?"
Bigla namang nabalot ng inis yung mukha niya. "Sino pa? Edi yung magaling mong ex na sobra kang minahal. Ayun, gumaganti ang gago."
T*ng*n*! Sinasabi 'ko na nga ba eh! Hayop talaga yung si Kevin. Akala 'ko titigil na siya. :3
"Baby, hayaan mo na sila. Ang importante, okay na 'ko. Okay tayo. Diba? Hayaan mo na yun." hawak-hawak niya pa din ang kamay 'ko.
Biglang bumukas yung pinto.
Si Ate Bea.
"Kamusta ang lampa 'kong kapatid? Akala 'ko ba basagulero ka? Ba't muntik nang mabasag yang bungo mo?" masiglang sabi niya. Wow ha? Puno ng pag-aalala.
"Ate?" sabi 'ko sa tonong magdahan dahan naman siya sa pananalita. :3
"Hahaha. I'm sorry, I'm just kidding Erika. Oh ayan, nag-dala ako ng mga pagkain at damit. Mag-pagaling ka. Magagalit si Daddy pag nalaman niyang na-confine ka na naman. Hay nako." sabi ni Ate Bea habang inaayos yung mga dala niya.
Marahan 'kong hinila si Ate Bea sa isang gilid. "Ate, aalis lang ako saglit. Ikaw muna mag-bantay kay Bryan." mahina 'kong sabi na sakto lang para hindi marinig ni Bryan.
She look puzzled. "Ha? Saan ka pupunta? Osige. Mag-iingat ka ha."
Hindi na 'ko nag-paalam kay Bryan. Pipigilan lang ako nun at magagalit lang siya kung sino at saan ako pupunta.
Pupuntahan 'ko lang naman yung hayop na gumawa nito sa kaniya.
/
\
/
\
Bea's POV
(Scene bago dumating si Bea sa ospital)
Ay jusko sa wakas, nagka-POV din ako dito! Lol. Well, I'm on my way sa hospital kasi nabugbog na naman ang napaka baiiiiit 'kong kapatoid. Take note of the sarcasm huh.
"Ate Bea? Oh, it's you!"
Napatingin naman ako sa babaeng nag-salita. At hindi 'ko nagustuhan ang nakita 'ko. May demonyita sa harapan 'ko.
ALAM NIYO NA KUNG SINO 'TO. ANG KONTRABIDANG HIPON SA STORYA NA 'TO.
"What are you doing here?" mataray 'kong sabi.
"Ofcourse, nabalitaan 'ko yung nangyari. And alam mo naman na I care for Bryan. After all he's..."
"Stop it, stop it. Look, kung bumalik ka lang dito para guluhin sila, itigil mo na. Magmumukha ka lang kawawa."
She smirked. Pektusan 'ko 'to eh! "You're telling me to stop? Hah. After all these years, ngayon pa ba ako titigil? Hahayaan 'ko na lang basta na ako ang talunan? That will never happen my dearest Ate Bea. No, no." maarte niyang sabi. Kung wakwakin 'ko kaya yung pagkababae nito?!?! -.-
Ako naman ang ngumiti ng nakakaasar. "You're too desperate. Hindi ka niya minahal. Alam mong pinag--"
"STOP IT! Minahal niya 'ko! Desperada na kung desperada pero hindi. Oo, bumalik ako dito para guluhin sila, kayo! Mahal 'ko siya. At kung hindi 'ko na siya maibabalik sa akin, marami akong magagawa para putulin ang kaligayahan nila."
Naglakad na siya palayo. So sinong asar talo sating dalawa? Ha ha.
"Bumalik ka dito para gumanti, tama ba?"
Tumigil siya sa paglalakad.
"Exactly. I came here for my revenge. A sweet revenge."
********************************************************************************************
A/N:
27 kahapon so Happy 4 months sa BSB! :D HAHAHA. Ayun lang. Rate 1-5 uli! Salamat powsxz! :) By the way here's my FB and Twitter account:
beadizon_05@yahoo.com - FB
@MasterBHEI - Twitter
Follow niyo 'ko sa Twitter. And add niyo 'ko sa Facebook para may likers ako sa DP. HAHA! :D Jk. Para maging friends tayong lahat. :) Thankyou!
-iloves14