Ika-dalawampu't Limang Sulyap
"Condolence, Hija. Be strong. Okay?" Sabi sa'kin ng isang lalaking naka-suit saka niya ko niyakap. Nagta-trabaho siya sa company nila tatay. He's one of the board members as far as I remember. Tipid akong ngumiti sa kanya saka ako nagpasalamat.
Nasa sementeryo kami. This is my father's burial ceremony. Akala ko rin nung una. Akala ko nung una panaginip lang lahat. Na magigising din ako. Tapos may makikita akong tatay ko na gigising at maglalambing sa'kin, na iintindi sa lahat ng pagkakamali ko. Yung hindi ako iiwan at ipagtatanggol ako.
Kahit ako yung mali ako yung kinakampihan niya. Ang biglaan naman kasi nito. Yung biglaan niyang pagkamatay. To think na nakita pa namin siya that morning. Tapos wala na pala. Wala na pala kaming tatay na uuwian ni Kuya Cabi.
"Sistaret." Malungkot na tawag sa'kin ni Paulo. Suot ko yung cardigan kong itim kaya kahit na umihip yung malakas at malamig na hangin it's going to be fine. Kahit nga umulan at wala akong cardigan na 'to hindi pa rin ako aalis dito hanggang sa mawalan ng tao. Because I want to stay with Tatay. I want to stay with him.
"Pau.." hindi ko na naman napigilang tumulo yung luha ko. Dali-dali niya naman akong niyakap. I was thinking about going somewhere after this day. Gusto ko munang makalimot. Halos sinunod-sunod e. Hindi naman sa nagtataka o kinukwestiyon ko lahat ng nangyayari sa'kin. Pero this is all too much for me.
"Hm. Tama na 'yan. Nandito lang kami ni Jennifer. Hindi ka naman namin iiwan o. We're your bestfriends. Bestfriends forever tayong tatlo 'diba?" tumango ako. Lumayo ako sa kanya saka ako bumaling kay Jennifer na nasa tabi ni Kuya Cabi at nakatingin lang sa'min.
"Friend." She spread her arms para lang lumapit ako at yakapin siya. Niyakap ko siya ng mahigpit. Ngayon ko sila kailangan 'diba? Ngayon sila na nandito.
"I love you. Oki?" sabi pa niya bago sila nagpaalam sa'kin.
"Summer, ihahatid ko lang sila." Tumango ako kay Kuya Cabi. Bumaling naman ako kay Erick na nakatayo sa harap ko. Matipid siyang ngumiti. May lungkot sa mga mata niya at alam kong para sa akin iyon. Napailing pa ko't malungkot na napangiti. Hindi na ko tumanggi nang yakapin niya ko. Hinaplos niya pa yung buhok ko saka ako napapikit ng mariin.
"I promise Summer. Aalamin ko kung anong totoong nangyari. May kinalaman si Jhustine rito. And I'm sure that she was the on—" marahas akong lumayo sa kanya. Padabog ko ring pinahid yung luha ko saka ako pagak na natawa.
"Hindi lang naman ikaw. Hindi lang ikaw yung may suspetiya. Ako rin. Jhustine ruined my life. She did everything just to get what she wanted. Ngayon, ngayon na wala na si tatay. Ngayong kailangan na naming lumaban mag-isa. Sisiguraduhin kong siya naman yung babagsak. I'll do everything Erick. I'll do everything just to make her pay. Pagbabayaran niya lahat nang ginawa niya. Even that Nico!" galit kong naikuyom yung kamao ko.
Hindi ko 'to sinasabi dahil namatay lang si tatay. Sinasabi ko 'to para mabigyan siya ng hustisya. He died because of cardiac arrest? Sinong tanga yung maniniwala ron? Oo. Siguro nga cardiac arrest pero hindi ako tanga para isiping iyon lang yung nangyari. He was provoked by someone. Ang kailangan ko lang alamin ay kung sinong inutusan ni Jhustine para gawin 'to.
"I'm at your side Summer but I want you to know your limitations." Mariin akong napapikit.
"Limitations? They killed my father, Erick. They crossed over the line. Tapos sasabihin mong know my limitations?" nanahimik siya. Saka niya ipinikit yung mata niya at kinusot ng middle finger niya at thumb niya 'yon.
"Okay. If you need help. You know that I'm always in. I need to go now." Tumango ako. Saka isa pang yakap yung binigay niya sa'kin at tuluyan na siya umalis. Inilibot ko yung paningin ko. Ako na lang mag-isa yung nandito but I heard a sudden sound near me. Kaluskos sa mga damo.
Lumingon ako para makita kung sino 'yon.
"Nico." Sabi ko pa nang makita ko siya. Nakasandal siya sa punong malapit sa lugar kung saan inilibing si tatay. Nakasandal lang siya ron at mukhang ngayon lang niya naisipang lumabas. Pasugod akong lumapit sa kanya. Saka ko siya pisikal na sinaktan. Ilang suntok, ilang sipa, ilang hampas at ilang sampal yung natanggap niya mula sa'kin. Pero hindi siya tumitinag at hinayaan lang akong gawin 'yon.
"Anong ginagawa mo rito?! Do you want to check if my father's really dead?! Don't worry! Jhustine did great! Nawala na lahat sa'kin! Wala na Nico!" sigaw ko sa kanya habang patuloy ko pa rin siyang sinasaktan.
"Hindi ko alam kasi Nico..hindi ko alam kung bakit kailangang umabot yung kasamaan ni Jhustine sa ganito! Kayong dalawa! Sinira niyo pareho yung buhay ko—"
"Jhustine didn't do it." Sarcastic akong napatawa saka ko biglang sineryoso ulit yung mukha ko.
"Sino? Sinong gumawa? Ikaw? Ipinagtatanggol mo pa yang bitchesa mong girlfriend! Sabagay, parehas naman kayo. She's a bitch and you're an asshole! Timping-timpi ako Nico. Timping-timpi ako nung huli tayong magkita na saktan ka at sabihan ka ng kung anu-ano. Pero fuck you Nico! You ruined my life! You and your damsel in distress! Ngayon magsaya na kayo! Magpa-party pa kayo! Wala na kong pakialam! Pero hindi ko hahayaang tapakan niyo pa ko ulit. Sisiguraduhin kong bago niyo pa ko mapabagsak kayo muna ang mauuna! Sisiguraduhin kong pagsisisihan niyo lahat ng ginawa ninyo sa'kin!" tuluy-tuloy na tumulo yung luha ko. Matagal ko pa siyang tinitigan saka ako umalis na.
"Did you really believe that I didn't love you?" nakagat ko yung labi ko. Hindi niya ko minahal. Iyon yung alam kong sinabi niya kay Jhustine.
"I am pretty damn sure, Nico. You know why? I heard the two of you. Kung paano mo siya inalo—"
"I did that for you—"
"Kahit ano pang sabihin mo. Hindi na kita mapapatawad pa. if you're going to ask for it? I won't give it to you because you don't deserve my forgiveness. You don't deserve everything in me. Hindi ko nga alam kung bakit nagpakatanga ako at nagpa-easy to get ako." Tumawa ako. "..I am getting up slowly and I don't have any plan to fall again." Magpapatuloy na ko sa paglalakad ko pero mabilis niyang hinawakan yung kamay ko saka niya ko hinila palapit sa kanya at niyakap niya.
Nagpumilit akong kumawala nung una. Pero hindi ko magawa dahil sa sobrang higpit nang pagkakayakap niya. Itinikom ko yung bibig ko. 'wag kang bibigay Summer. He hurt you. Wala siyang ginawa non nang magalit ka. Kasabwat din siya ng taong pumatay sa tatay mo.
"Is this really what you want? Me getting out of your life?" ginamit ko lahat ng pwersa ko hanggang sa maitulak ko siya palayo sa'kin.
"Matagal mo nang ginawa 'yon. Hindi ko nga alam kung bakit bumalik ka pa." Ipinasok niya sa bulsa niya yung isang kamay niya habang yung isa naman ay pinaglaro niya sa ilalim ng labi niya.
"I'm telling you Summer. Hindi si Jhustine yung gumawa non. She's my best friend at kilala ko siy—"
"Ay oo! Talagang kilalang-kilala mo siya. Magkasabwat pa nga kayo 'diba? Bakit Nico? Bakit kailangan niyong gawin sa'kin 'yon?! Mga demonyo kayo!" sinubukan niya kong lapitan pero umurong lang ako. Tinitigan ko pa yung kamay niyang nakataas para hawakan ako saka ko binalik yung tingin sa mga mata niya.
"Fuck you Alvarez. You and your bitch were really meant for each other. Magsama kayo. Tutal parehas kayong mapanira. 'wag kang mag-alala may ipapabaon akong mensahe sa'yo. Make sure to tell this to Jhustine okay?" mapait akong ngumiti saka ako naman yung lumapit sa kanya.
"Tatagan niyo ngayon. Dahil pagkatapos ng lahat ng 'to. Ako naman yung maninira sa inyo! Sisirain ko yung buhay niyo hanggang magmakaawa kayong tigilan ko na. Magmamakaawa kayong ibalik ko sa inyo lahat ng mawawala sa inyo. Sinagad niyo ko Nico. Ngayon, ako naman ang makikipaglaro."
"Summer hindi mo alam yung sinasabi mo! Oo! Nung una, kinailangan kitang lokohin! Pero maniwala ka! Matapos kitang makilala hindi ko na ginustong ituloy pa 'yon! Gusto kong magpakatotoo. I was about to tell you about it. Pero pinigilan ako ni Jhustine. Gusto ni Jhustine na magpakamatay nung mga panahon na 'yon. Kaya anong magagawa ko?! Tungkol sa tatay mo. Sige siya ngang gumawa non! Pero hindi ganon yung gusto niyang mangyari! Hindi niya gustong mauwi sa ganon lahat!" mapait akong napangiti saka ko hinawi yung buhok ko.
"Pero nangyari na Nico e. Wala na si tatay. Ano pa bang kukuhanin niya sa'kin at pinapunta ka pa niya rito? Yung bahay namin? Yung mga damit namin? O baka gusto niya pati yung lintik na panty ko angkinin niya na?!" I am fired up. Hindi ko rin ine-expect na ganito yung magiging reaction ko. I was expecting something that's below this level pero hindi pala. Mas gusto ko pa palang itaas.
"Sinasabi ko sa'yo lahat 'to Summer para alam mo kung—"
"Alam ko! Alam ko lahat Nico! 'diba una pa lang gusto mo nang makipaglaro sa'kin? Now do you want to play with me?" hindi siya sumasagot. Seryoso na ngayon yung mukha niya at naririnig kong mabibigat na rin yung pagbuntong hininga niya saka siya iiling-iling.
"Do. You. Want. To. Play. With. Me?" mahina na 'yon pero ramdam pa rin sa bawat salita ko yung galit sa kanya.
"I don't Summer. Hindi ako makikipaglaro sa'yo—"
"So do you believe in magic?"
"Summer—"
"Don't you dare call my name. Wala kang karapatang tawagin ako sa pangalan ko. I am asking you for about 10 minutes here pero hindi ka pa rin sumasagot. Sige, kung ayaw mong sumagot. Fine. But I'll still do it kahit na ayawan niyo. Iisa-isahin ko lahat sa inyo. At uunahin ko si Jhustine. I want you to be ready kaya ko sinasabi 'to. Now, I better go. Baka mapatay pa kita kapag nagtagal ako rito." 'yun lang saka ako tuluyan nang tumalikod. Para akong zombie na naglakad dahil pakiramdam ko nanlalambot yung buong katawan ko.
Lahat ng ginawa nila. Bibigyan ko 'yon ng katumbas.
Gusto ni Jhustine na ibalik ko sa kanya lahat?
Pwes ibabalik ko sa kanya lahat ng ibinigay niya sa'kin. All those pains, all those sufferings. Lahat 'yon maibabalik sa kanya. Pati na rin sa lalaking sumira lalo ng tiwala ko at winasak ako.