Nakakasakit naman kayo ng damdamin. *cries* Ito na po mag-uupdate na!
No Proofreading.
"Ay pusa!" Nagulat ako kay Calvin nang lumabas ako ng pinto ni Kuya.
He smirked at me while leaning against the wall. "You think I'm a cat?"
I ignored what he said. "Bakit ka nandito? Nag-eavesdrop ka ba?" I said while narrowing my eyes at him.
"Sort of." He shrugged. "So...let's go?" Ipinuwesto niya ang kanyang kanang kamay sa aking likod.
"Anong narinig mo ha?" I asked, not letting go of the subject.
"Wala." Mabilis niyang sagot. "Kapupunta ko lang dito sa tabi ng pintuan."
I looked at him suspiciously. "Are. You. Sure?"
"Of course yes. Now come." He held me by my waist and he started to walk. Syempre tangay na ako.
Nang makalabas na kami ng mansion ay kumunot ang noo ni Calvin. "Why you're here?" He asked at Heinz who is leaning against the car.
"I asked him the same question too and he would just smirk!" Mitch said angrily while pointing at Heinz. She's standing beside the car. I eyed her outfit. She's wearing a red tube that shows a "little" of her skin. Note the sarcasm in there. And her shoes, they were super high heels! Goodluck nalang pagdumaan kami sa mabato.
"I told him to go with us. Ayoko namang ma-out of place sa inyong dalawa eh." Sabi ko at naglakad na patungo sa kotse. I texted Heinz since I have him number. Alam ko na ang magiging takbo bg araw na ito. Paniguradong maaawa lang ako sa sarili ko kapag hinila ni Mitch si Calvin kung saan.
I saw Calvin sighed before walking at the car too.
"Mabuti alam mo." Mitch said and she gave me a bitchy smile. Binuksan niya ang pinto at sumakay na. I just rolled my eyes. Pasalamat siya at wala ako sa mood na makipagtalo sa kanya. Sumakay nalang ako ng tahimik.
Calvin sat on the shotgun and Heinz is the one whose driving. "Where to go?"
"I heard there's a carnival at the outskirts of the city. I have never been into a place like that so we should try. It'll be fun." Mitch said with a melodic voice. I rolled my eyes again. How fake.
"You heard her." Calvin muttered to Heinz.
Isinaksak ko ang aking earphones sa aking tenga. I chose Secrets by One Republic from the songs on my phone. Itutulog ko nalang ito dahil baka masapak ko pa itong katabi ko.
---
"Honey, wake up." I heard someone said while caressing my cheeks.
I yawned. Napuyat kasi ako kagabi. I opened my eyes and I met a gorgeous and sexy face.
"Nandito na ba tayo?" Tanong ko.
"Yup. Halika na." Kinuha niya ang kamay ko at inalalayan akong makatayo.
Bumungad sa akin ang pagmumukha ni Mitch na nakasimangot. Sa tabi naman niya ay ang nakapamulsang Heinz na as usual, nakangisi.
Sabay-sabay na kaming pumunta sa counter kung saan bibili ng tickets para makapasok.
"Ilan kayo?" Tanong ng babae habang ngununguya ng chewing gum. Tsk kamukha niya yung cashier sa Mr. Bean.
"Four." Calvin answered. Nagbayad na siya ng tickets at nung pumasok kami ay binigay ito sa guards.
"Cool." I mumbled. Malaki ang carnival. Madaming rides ang nandoon pati mga booths. Isang beses pa lang ako nakapunta sa isang lugar na ganito kaya hindi ko pa rin maiwasan maexcite.
"I wanna try that! C'mon Calvin!" Mitch said excitedly before grabbing Calvin's hand.
"W-wait!" Wala ng nagawa si Calvin nang hilahin siya ni Mitch. He mouthed 'wait for me' before they vanished.
"Wait for me ka dyan. Bahala ka sa buhay mo." I whispered to my self.
"I guess you're jealous of my sister." Heinz whispered to my ears. Lumingon naman ako sa kanya.
"No. I'm not jealous. It's just that.. Wait.. Holy shit.." Did I just heard what I think I heard? Barado na ata ang tenga ko at mali ang pagkakarinig ko sa mga bagay bagay.
"Languange lady." Wika ni Heinz habang nakangisi.
"S-she is your s-sister?" I asked my eyes widening.
"Yep. Mitch is my little half sister." Sagot niya.
Oh my god. I can't believe it. Paanong? How? What? When?
First, hindi sila magkamukha. Well I think that's because they are only half blood related. Second, the attitude. Kahit ganyan si Heinz ay mabait siya kumpara sa impokritang Mitch na yan. Siguro torture sa kanyang magkaroon ng isang demonyitang kapatid. Poor Heinz! Third, uh, wala ng third.
"My father died when I was only five years old. He was murdered by a syndicate. Then George met my mother and badabing badaboom, Mitch was brought to the world. Samantalang ang akin ina naman ay namatay dahil sa isang aksidente. At dahil doon, si George na ang kumupkop sa akin. Dinala niya ako sa Raven Mansion." Pagbibigay linaw sakin Heinz dahil siguro nakita niyang naguguluhan ako.
I placed my hand above his shoulder. "I'm sorry."
"It's okay. I had moved on." He smiled showing that he's fine.
"So, lumaki ka sa mga Ravens?" Binawi ko na ang kamay ko. Hmm, mas mabuti na palang magkasama kami ni Heinz ngayon. Nakakasagap ako ng tsismis.
"Yes. Catherine Raven is like a mother to me." Ngumiti siya ngunit nakita ko sa mga mata niya ang konting lungkot.
And Catherine Raven? "Calvin's mother?"
"Yes."
"You wanna talk about it?" Well, kung may sariling mundo yung dalawa eh di gagawa din kami ng amin. LoL.
He stared at me for a while.
"Oh ano na?" I said crossing my arms and tapping my feet.
"Uh..." He said while scratching the back of his head. "I'm not comfortable telling stuffs about my life and... hindi ako magaling magkwento."
I rolled my eyes. "C'mon it doesn't matter." I said tugging his arm. We went to a bench and sat.
"Now. Start." Utos ko.
"Bossy." He chuckled. "So...here it goes."
"C'mon! Wag mo nang patagalin pa! Andami mong commercials eh!" I said impatiently. Bakit ba kung atat ako.
"Okay. Okay." He laughed then raised his hands. "Nung dumating ako sa mansyon, labing tatlong taon lang ako noon. Iniharap ako ni George sa mag-asawang Raven. Agad na lumapit sakin ang ina ni Calvin. Ngumiti siya sakin habang hawak hawak ang pisngi ko. Nakita ko sa mga mata niya ang pagkaawa sakin. Ipinakilala niya ang sarili niya at pati si Sir Aguirre Raven."
I don't know but that name sounds familiar to me. It's like I heard it before.
"Then she called his children. Ipinakilala niya ako sa mga anak niya. Si Cain ay malaki na noon at hindi ko alam kung ilan taon na siya. Si Calvin naman ay kaedad ko lamang. Si Candice, buhat buhat pa siya ng isa sa kanilang mga katulong. Naging maiinit ang pagtanggap nila sakin. Dahil sa edad, si Calvin ang lagi kong kalaro noon samantalang si Cain naman ay palaging nagbabasa lang ng libro. Tumatango lang siya kapag nakikita ako."
"Wow. Hindi ka ba niya binubully nung bata kayo?" Si Cain, bookworm? Sus, baka ang binabasa niya ay How To Be A Jerk 101.
Heinz glared at me. "Let me finish okay?" I nodded. Baka mabwisit pa at hindi niya ituloy.
"Napalapit na ako sa kanilang pamilya. Catherine treats me like her own child. Lahat ng mayroon si Calvin ay ibinibigay din niya sakin. Si Sir Aguirre naman ay palaging wala dahil sa kanyang trabaho. At dahil lagi kaming nagkasama ni Calvin, ipinakilala niya na rin ako sa mga kaibigan niya. At hanggang sa paglaki, naging magkakaibigan kami."
"You're a gangster too?" He looked innocent and young. Malabo naman na--
"Yes. I'm one of the Galperines." He looked at the kids running around us.
"Whoa. Bakit hindi kita nakikitang kasama sila?" I asked. Yeah I never see him with them before.
"Akala mo lang iyon. I'm their secret member. Kapag may kaaway sila, ako ang unang gumagalaw since hindi nila ako kilala."
Tumango-tango ako.
"Everything has changed after the death of Catherine." Tumingin siya sa itaas. Parang iniisip niya ang nakaraan.
Pati ako ay nakaramdam ng lungkot. I guess hindi talaga perfect ang buhay. "Anong nangyari? Bakit siya...namatay?"
Then his eyes suddenly became darker. "Dahil ito sa iy--"
"There you are." Parehas kaming napalingon nang may nagsalita.
"Kanina pa namin kayo hinahanap." Wika ni Calvin at naglakad na siya papalapit sa amin. Parehas kaming napatayo ni Heinz.
Si Mitch naman ay may buhat na isang malaking unicorn. Edi siya na. "Look! Calvin won and this is the prize! He's awesome! This unicorn is so cute, right Avery?"
I mentally rolled my eyes. 'Yes it's cute. Actually parehas nga kayong may sungay eh.' Pinigil ko lang ang sarili ko na sabihin iyon. "Yes it is." I replied.
"Well, it's time for lunch. Hindi pa tayo nag-breakfast right?" Wika ni Calvin habang nakatingin sa akin.
"Yeah." Sagot ko.
"I brought food for us. Nagpabaon si Diane ng pagkain para sa atin. C'mon Avery. Kuhanin natin sa kotse." Mitch said giving me her sweetest smile.
Tatanggi sana ako nang magsalita si Calvin. "Go ahead." He pushed me slightly while smiling. Pahamak talaga siya hindi niya lang alam.
I sighed. Buhay nga naman oh.
"I'll go with you." Napalingon kami kay Heinz.
Yes! Sasama samin si He--
"What do you think of us? Weak? Kaya na namin ito." Sagot ni Mitch na may kahalong inis.
Nagsimula na siyang maglakad at wala na akong nagawa kundi ang sumunod sa kanya.
When we reached car she opened it. Pumasok siya dito at kinuha ang dalawang bag. Pagkatapos ay sinara na ulit niya ang pinto.
Iniabot niya sakin ang isang bag. "That's for you and Heinz."
Kumulo na naman ang dugo ko. Sumosobra na talaga siya. "Tell me, what's your problem?"
Tumaas ang kilay niya. "Problem? I don't have one. May mali ba sa sinabi ko?" Pagmamaang-maangan niya. In fairness, hindi bagay sa kanya.
"Can you stop pretending?! Tayong dalawa lang andito. You can take your mask off." I snapped, my eyes are narrowing.
She smirked. "You should be afraid Avery. I can take Calvin away with just a blink if an eye."
I laughed. Yeah I sound like a villain in here but I need it. "I'm scared." I said sarcastically.m
"Yeah you should be. Now that you'll be erased." Proud na sagot niya.
"Erased? What are you talking about? You know what, I'm so done in here." Marahas akong tumalikod at iniwan siya.
Seriously, malaki na ata talaga ang tama niya sa utak. I think she should see a psychiatrist. Calvin and I are mates. Hindi niya basta-basta mapaghihiwalay kami.
"Avery!" I heard someone called me. Hindi na ako nagkaroon pa ng pagkakataon na matukoy kung sino iyon nang isang sasakyan ang bumangga sakin.
Sa sobrang lakas ng pwersa ay nagpagulong gulong ako sa ibabaw nito. Hindi ko na alam ang buong pangyayari. Ang alam ko lang ay ang pag lagapak ko sa semento.
Nung una ay napakasakit ng buo kong katawan. Ang aking ulo ay sobrang masakit. Maya-maya ay wala na akong maramdaman. Tila namanhid na ang aking katawan sa sakit. Pinilit kong manatiling gising. Napaisip na lamang ako sa aking buhay.
Mamamatay na ba ako? Oras ko na ba?
Naisip ko ang mga taong maiiwan ko.
Si Kuya, I'm gonna miss him. Sayang at hindi ko na makikita sila ni Joan. Hindi ko na siya magugulo sa buhay niya. Wala na akong kukulitin. I'm gonna miss my brother.
My Dad, I feel really bad lying at him. Maiintindihan naman siguro niya kung bakit ako nagsinungaling. Mapapatawad naman siguro niya ako gayong mawawala na rin ako.
Yung dalawang impokrita, si Anne at Shannie. Kahit ganoon ang dalawang iyon ay mahal na mahal ko sila. Dinadamayan nila ako at good times and bad times, pati na rin sa kabobohan times. I will miss them.
At yung mga iba pa, baka naman kalimutan nila agad ako? Wag naman sana. Mamimiss ko silang lahat.
Yung mga pagkakataong muntik na akong mamatay noon, ngayon ay matutuloy na. Hindi na ako maililigta ni Calvin.
Calvin... His name brought sadness to me. Kahit sandali lang kaming nagkasama ay ayaw ko ng mahiwalay sa kanya. That jerk...I love him. I love that sexy, gorgeous, stupid vampire. Even it's too late to realize that I love him, I'm still hoping that he would know what I feel for him.
"Avery..." Pinilit kong buksan ang aking mga mata para makita siya. Buhat niya ang kalahati ng aking katawan. Ang kanyang mga mata ay may namumuong mga luha.
"I-I l-love y-y-you." Putul-putol kong sabi. Nararamdaman ko na ang pagbigat ng mata ko.
Hindi ko na kaya. This is it. I'm gonna die.
I mentally smiled. Sa ganoon lang pala matatapos ang buhay ko. Sana hindi mabura si Avery Lefevre sa kanilang mga alaala. Okay, mamamatay na nga ako ang drama ko pa.
I heard noises. It was like the sound of an ambulance.
I closed my eyes peacefully. Mom, your daughter is coming.
---
A/N: Pasyensya na, mahina talaga ako sa pagdedetalye. Buti nga hindi ko nilagay na 'basta nabangga ako'.. lol baka patayin niyo ako!
Anyare na sa Philippines? Tubig, tubig everywhere? Anyways, be safe guys!