recall…………
Yeol သူ႕ရဲ႕ ဦးေလးျဖစ္သူနားလာျပီး
Yeol : chanyeol မင္းေကာင္းေကာင္းအနားးယူလိုက္ပါအုန္း။
……………………………………………
yeol အခန္းထဲက ထြက္သြားတယ္။
Yeol : မင္းတို႕သူ႕ကို ေကာင္းေကာင္းၾကည့္ထားၾကေနာ္။
Boys : ဟုတ္က့ဲ။
(A/N - ရွင္းၾကလားမသိဘူး yeol ရဲ႕ကိုယ္ထဲကို yeol ဦးေလးစိတ္က ဝင္သြားတာ.
yeol ဦးေလး ကိုယ္ထဲကို yeol စိတ္ကဝင္သြားတာ။ but yeol စိတ္ဝင္ေနတ့ဲ ကိုယ္က သတိေမ့ေနတာေပါ့ေလ။ အခုက စျပီး yeol လို႕ေရးတာက yeol ဦးေလး စိတ္နဲ႕ yeol ကိုယ္ေပါ့ေနာ္။ ok)
yeol တစ္ေယာက္ ပင္လယ္ကမ္းစပ္နားေရာက္လာတယ္။
Yeol : hkhk ေနာက္ဆုံးေတာ့ငါေမ်ာ္လင့္ေနတ့ဲေန႕ေရာက္လာျပီ။
ခဏေနေတာ့ -
Baek : yeol……
Yeol : aww baek ေတာင္လာျပီလား။
Baek : yeol သြားဖို႕အဆင္သင့္ပဲလား။
Yeol : omm kaja.
Baek : ok.
baek နဲ႕ yeol လူရွင္းတ့ဲကမ္းစပ္နားသြားလိုက္တယ္။
နွစ္ေယာက္ေရထဲဆင္းသြားတယ္။
ေရေအာက္ထဲေရာက္ေတာ့ အရင္ကေျပာထားတ့ဲအျဖစ္အပ်က္ေတြ အ့ဲကေနစတာေပါ့။
အ့ဲကိစၥေတြျပီးေတာ့ yeol ရဲ႕ ဦးေလးစိတ္ျဖစ္တ့ဲ yeol ကုန္းေပၚျပန္ေရာက္လာခ့ဲတယ္။
baek ရဲ႕ omma ျဖစ္တ့ဲေရသူမ ဘုရင္မ ကေတာ့ ေသသြားျပီေပါ့ေနာ္။ အ့ဲက အခိုင္းအေစေတြျဖစ္တ့ဲ ေရသူမ ေရသူထီးတစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ ဖမ္းလာျပီး သူမ်ား နိုင္ငံေတြကို ေစ်းၾကီးၾကီးနဲ႕ ေရာင္းခ်လိုက္တယ္။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဆိုဖာေပၚမွာ ထိုင္ေစာင့္ေနတ့ဲ
ဆရာကို ေတြ႕လိုက္တယ္။
ဆရာ : အခု လုပ္မွျဖစ္မယ္။ ေနာက္က်သြားရင္ အေျခအေနမေကာင္းဘူး။
Yeol : nae.
Yeol နဲ႕ ဆရာနဲ႕ အခန္းထဲဝင္သြားတယ္။
ဆရာ : ေဘးနားမွာဝင္လွဲလုိက္ပါ။ ေဝးေနရင္ မေကာင္းဘူး။
Yeol : nae.
Yeol လဲ yeol samchun ရဲ႕ ေဘးမွာဝင္လွဲျပီး မ်က္လုံးမိွတ္လိုက္တယ္။
ဆရာ ျဖစ္သူကေတာ့ ေရထည့္ထားတ့ဲခြက္တစ္ခြက္ကို ကိုင္ျပီး ပါးစပ္ကေန ရြတ္ေနတယ္ေလ။ ေကာင္းကင္ၾကီးက တစ္ဖန္ျပန္မည္းသြားျပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္လဲ ပထမတစ္ေခါက္ကလို မရိုးရွင္းဘူး။ ပင္လယ္ထဲကေရေတြက ကမ္းစပ္ေပၚကို အရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာ ျမင့္တက္လာခ့ဲတယ္။ ေလမုန္တိုင္းေတြကလဲ ခ်က္ခ်င္းသလို တိုက္ခတ္လာခ့ဲတယ္။ တစ္နာရီ အျပီးမွာ ပုံမွန္အတိုင္း အားလုံးျပန္ျဖစ္သြားျပီေလ
ဆရာ : ဟူးးးးး
Yeol samchun သတိရလာတယ္။
ဆရာ : မနက္ျဖန္ ဒီေကာင္ေလး သတိရလာလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ သူဘာမွမွတ္မိေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ မင္းကိုလဲ မွတ္မိမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူအခ်စ္စစ္နဲ႕ျပန္ေတြ႕ရင္ေတာ့ သတိရနိုင္ေကာင္းရလိမ့္မယ္။ငါသြားေတာ့မယ္။
Yeol samchun : nae. ဆရာ့ကို လိုက္ပို႕လိုက္ပါအုန္း။ ျပီးရင္ လုပ္စရာရွိေသးတယ္။
Boy : nae.
ခဏေနေတာ့ ေကာင္ေလး ျပန္ဝင္လာတယ္။
Boy : သခင္ၾကီး ဘာခိုင္းစရာရွိလို႕လဲ။
Yeol samchun : chanyeol ကို ပင္လယ္ကမ္းစပ္နားက လူရွင္းတ့ဲ တစ္ေနရာမွာသြားပစ္ထားလိုက္။
Boy : ဗ်ာ ဒါေပမယ့္ chanyeol က သခင္ၾကီးရဲ႕ တူေလ။
Yeol samchun : ဘာလဲ မင္းကငါ့ကို အာခံခ်င္တာလား။ သူလဲ ဘာမွမမွတ္မိေတာ့မယ့္အတူတူ ငါက သူ႕ကိုေက်ြးေမြးထားစရာမလိုဘူးေလ။
Boy : ဒါေပမယ့္ သူ႕ေၾကာင့္အခု သခင္ၾကီးခ်မ္းသာရေတာ့မွာေလ။
Yeol samchun : ငါက ဒါဆို ဒါေပါ့ မင္း ဘာမွလာခံေျပာမေနနဲ႕။ လုပ္စရာရွိတာလုပ္။ မနက္ျဖန္ေရာက္ရင္ ငါ chanyeol ကိုမျမင္ခ်င္ဘူး။ ဒီညထဲက အျပတ္လုပ္ထားပါ။
Boy : nae သခင္ၾကီး။
ေကာင္ေလးကေတာ့ သူ chanyeol ကို သနားပါတယ္။ သူ ေက်ြးေမြးျပဳစုဖို႕ဆိုတာကလဲ မျဖစ္နိုင္ဘူးေလ။ သူ႕ဘာသာေတာင္ စားရတာ အနိုင္နိုင္ဆိုေတာ့။ တူ တစ္ေယာက္လုံးကို အခုလိုမ်ိဳး ပစ္ပယ္တ့ဲ yeol samchun ကိုလဲေဒါသျဖစ္မိတယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ သူမွဘာမွမလုပ္နိုင္တာ။ အခုေတာ့ yeol samchun ခိုင္းတ့ဲအတိုင္း သူ ညသန္းေခါင္ယံတိတ္ဆိတ္တ့ဲအခ်ိန္မွာ ပင္လယ္ကမ္းစပ္နားက လူရွင္းတ့ဲတစ္ေနရာမွာ chanyeol ကို ပစ္လိုက္တယ္။
Boy : chanyeol မင္းကံေကာင္းပါေစ။
ေကာင္ေလးေျပာခ့ဲသလိုပဲ chanyeol ကံေကာင္းခ့ဲပါတယ္။ ဘုရင္မၾကီးက ကမ္းစပ္နားလမ္းေလ်ာက္ေနခ်ိန္တိုးျပီး chanyeol ကိုေတြ႕ေတာ့ chanyeol ကို ေမြးစားခ့ဲတာပါ။ ဒါေပမယ့္ chanyeol ရဲ႕ နာမည္ကို ဘုရင္မက yeol ဆိုျပီး နာမည္ေပးခ့ဲတယ္ေလ။ သူရဲ႕ နာမည္နဲ႕ အမွတ္မထင္ပဲ နီးစပ္သြားတယ္ေလ။
ကံတရားကပဲ လွည့္စားခ့ဲတာလား မသိဘူးေပါ့ေလ။
အခုခ်ိန္ထိ yeol သူ႕ရဲ႕ အတိတ္ကို အမွတ္ရဖို႕ အခ်စ္စစ္ မေတြ႕ေသးဘူးေလ။ အခု baek နဲ႕ေတြ႕ျပီဆိုေတာ့ သူသတိျပန္ရနိုင္ပါ့မလား။
TBC…………
# flashback ကိုပဲ ဆုံးေအာင္ေရးလိုက္တာဆိုေတာ့ တိုသြားတယ္ miya. အခုမွျပန္ေပၚလာတာjinja miya.
သူမ်ား fic ေတြ လိုက္ ဖတ္ေနေတာ့ေလ heee. ကိုယ့္ fic ကို ျပန္မလွည့္နိုင္တာပါ