Chapter 42.
Pagdating 'ko sa condo ay nandun na siya. Ang lalaking ito! Taas ng pride! Talagang iniwan ako 'don sa office niya! Hmp. Pero okay lang, nakakainis naman kaso talaga yung ginawa 'ko.
Nakahiga siya sa sa kama at nakatalikod mula sa akin. Humiga ako sa tabi niya at niyakap siya. Gosh. Bigla akong naawa sakanya. Alam 'kong sobrang naiistress siya sa trabaho. Minsan kapag madaling araw, nakikita 'kong may binabasa siyang libro, o kaya may ginagawa sa laptop niya na related sa trabaho niya.
"Sorry Clarence.. Sorry talaga. Hindi 'ko naman intensyon iyon, e. Promise. At wag mong isipin na mas okay si Bruce kesa sa'yo.. Kasi kung mas okay siya, wala ako ngayon sa tabi mo. At ikaw ang mahal ko babe, kaya wag na wag mong iisipin na—"
Napatigil ako nang humarap siya sa akin at niyakap ako ng mahigpit. I caressed his back at tinahan siya. I think he's crying.
"Marga naiiyak na lang ako dahil sa sobrang stress.." He whimpered.
"Shh. That's okay, Clar. Iiyak mo lang. Makikinig ako."
Tumahan na siya sa pagiyak at nanatiling tahimik. Mas lalong humigpit ang yakap niya habang marahan na hinahalikan ang braso 'ko.
"Kanina, muntik ko ng maidecline lahat ng proposals na na-email sakin kaya I called Walter for some help." Aniya. "Nalito ako sa programming. Pakiramdam 'ko kulang pa yung knowledge 'ko para sa trabaho—"
"No, babe. Kinakapa mo pa lang 'yang trabaho mo, ano ka ba? Bago ka palang. Wag mo ngang sabihin 'yan para kang sira." I tried to lighten his mood up. Ngumiti siya pero halatang peke.
"Yeah, maybe." Hinalikan niya ako. "Sorry for how I treated you earlier. Hindi 'ko dapat 'yon ginawa.."
"It's okay. Sorry din ha? Promise 'di na mauulit 'yun." I smiled.
He smiled and gently kissed my lips, "Aral tayo babe."
Tumango ako nilabas ang mga syllabus 'ko. Siya naman, busy sa laptop niya at kakareply sa mga email sakanya. Sinusulyapan ko ang ine-encode niya. I think nasa ika-100th page na siya, shocks. Nakakastress at nakakapagod nga ang trabaho niya!
Kinabukasan ay maaga akong nagising. Namataan ko si Clarence na nagbibihis na at basa pa ang buhok. Wow! Ang aga! Changed man na talaga ang bebe ko!
"What time ka natulog?" I asked.
"I didn't." He smiled. Tumayo ako at ako ang nag-tie sa neck tie niya.
"Bakit hindi ka natulog? Baliw ka talaga! Wag mo namang pabayaan ang sarili mo!" Sermon 'ko.
"Well, the kapeng barako I drank last night kept me awake." Hinalikan niya ano noo 'ko. "I made you a breakfast. Let's eat?"
Napatitig akong sakanya habang naglalakad kami papunta sa dining area. Sinulyapan 'ko ang american breakfast na ginawa niya. Shocks, Clarence! You never fail to complete my day!
Pinaghilaan niya pa ako ng upuan kaya tumawa ako ng kaunti at ganon din siya. Hindi ko keri ang kanyang effort! My gosh!
"My gosh, babe. Ang effort mo naman nakakakilig." I said at tumawa.
"Syempre, mahirap na. Baka maghanap ka ng atensyon sa ibang lalaki." He said.
"Baliw. Ikaw ang mahal ko at atensyon mo lang ang gusto 'ko!" Nagbelat ako sakanya.
He shrugged, "Kamusta ang pagaaral mo?"
Nagkwento ako sakanya at ganon din naman siya. Nakakatuwa kasi he makes sure na mayroon parin siyang time sakin kahit na sobrang busy siya. Halata nga na nagmature talaga siya eh, he knows how to manage his time kahit na minsan di na siya natutulog.
"Di ka pa ba buntis?" Halos maduwal ko yung kinakain 'ko dahil sa tanong niya. Walanjo talaga 'to!
"H-hindi!" Uminom ako ng tubig at sinamaan siya ng tingin.
"Are you on pills?" Taas kilay niyang tanong.
"H-hindi din. Nakakaloka ka naman! Nagmamadali? Bawal ako majontis. Gagraduate pa ako." Nakasimangot na sabi 'ko.
Tumango-tango siya, "'Di na talaga ako makapaghintay. Kung alam mo lang." He smirked.
Nanlaki ang mga mata 'ko nang dahan dahan siyang tumayo sa table niya. He slowly pulled my arms papunta sa batok niya and he kissed me gently. My gosh! Umagang umaga!
"Clar.. M-may pasok ka pa? A-at may p-pasok din a-ako.." I whimpered uuuggghhh he's caressing my bossoms while kissing me gently! Fuck!
"Madalian lang 'to babe. Miss na miss kita. Ilang araw din tayong nagpahinga.." He smirked.
Binuhat niya ako at dinala sa kwarto niya. Jusko siya. Aabutan ko siya talaga ng proteksyon! Akala niya? Nagmamadaling maging tatay eh!
-
Hinatid ako ni Clarence sa Brentville. Sandali siyang nagstay dahil may conference padaw na nagaganap sa company.
"Nakakamiss ka bro ah." Anang Russell at Rayven sabay nakipag fist bump.
"Oonga eh. Bihira nalang ako makalabas. I've been very busy." Anang Clar. "Kamusta kayo?"
Nagusap-usap naman sila habang kasama ko din sina Jen, Dexa at Shan. May mga nanliligaw kay Jen at gusto niyang ipakilala ito sa amin.. I mean, sila.
"Ang playgirl mo na Jen." I pouted.
She shrugged, "Ganon na ata talaga kapag naloko. Can't help it. Parang nung ginago ako ni Chris, hindi ko na din kayang magseryoso."
"Wish 'ko lang hindi ka gaguhin ni Clar para hindi mo maramdaman 'tong sakit." Dexa and sarcastically laughed. Wait what? Wala na sila ni Rayven?
Napailing nalang ako. They're my friends and I have witnessed their miserable days. Bakit nung niloko ako ni Bruce ay hindi naman ako nagbago? It made me better pa nga. Depende lang siguro kung paano ihandle ng tao ang isang sitwasyon.
Nagpaalam na si Clarence sa amin. I told him na didiretso ako mamaya sa sa office niya at tumango naman siya. Harap harapan niyang nilamog ang labi 'ko kaya nagreklamo ang mga kaibigan ko nang pabiro.
"I love you so much Marga. Text ka ha?" He said while caressing my cheeks.
"Opo boss. Love you! Ingat!"
Pinanuod kong humarurot ang kanyang lamborghini. Yun 'yung graduation gift sakanya ng dad niya. Ang gift naman ng mom niya sakanya ay bank account niya mismo na nilagyan ng sobrang laging halagang pera. Investment daw ni Clarence iyon para sa future ay kaya niya ng suportahan ang magiging pamilya niya.
Ilang buwan ang nagdaan at naging mas matatag ang relasyon namin ni Clarence. Wala namang nagbago sa relasyon namin, madalas magtalo pero agad din naman kami nagbabati.
Hanggang ngayon, hindi parin alam ni Mama ang naging hidwaan namin ni Maddi. Hindi kami masyado nagpapansinan sa bahay at hindi rin naman niya ako ina-approach para humingi ng sorry so babalewalain ko nalang. Atleast Bruce and my sister is now happy. In time, magkaka-ayos din kami.
"Margs, congratulations. Lapit na ng graduation natin. Few weeks from now." Anang Bruce. Nandito siya sa bahay ngayon, well he's always here. Legal nadin sila kay Mama at nagkausap na tungkol sa bata.
"Thanks Bruce. Kamusta ka naman?"
Nagkwento sakin si Bruce about sa buhay niya. He admits that he's still inlove with me at alam daw iyon ni Maddi.
"Clarence and I are getting m-married within this year. Or baka after graduation na agad." I bit my lip nang makita 'kong bumagsak ang mga mata niya. "Mag move on ka na sa akin, Bruce. Yung atin.. Hindi na talaga mababalik at hindi na pwedeng ibalik. We both have own lives now. I am happy with Clarence."
"T-teka.. Kasal agad? Ni-hindi pa nga umaabot ng taon ang relasyon niyo.." Komento niya.
"Hindi naman nasusukat sa oras 'yan. Mahal ko siya at mahal niya ako, 'yon ang mahalaga. Atsaka... Sa west palang naman. After 1 year, sa simbahan na." I smiled.
Dumating si Clarence at dumilim ang masigla niyang aura nang makitang magkatabi kami ni Bruce. Napatayo ako at nilapitan agad siya.
"Babe? Andyan na ba ang mango bravo ko?" Salubong ko sakanya and kissed him. Masungit siyang tumango sakin.
"Yes. Let's go upstairs?" Tumango ako sa sinabi niya.
Nakita kong nagismiran sina Bruce at Clar. Napailing nalang ako, kahit siguro anong mangyari ay hindi na magkakaayos ang dalawang 'to.
"Ano ba Marga. Bakit ba ang takaw takaw mo na?" Napasimangot si Clarence nang makalahati ko na ang mango bravo.
"Masama ba? Gutom kaya ako!" I pouted.
"Jusko kang babae 'ka. Lagot ka sakin pag nagka-tonsilitis ka ha." He threats.
I giggled at tinry siyang subuan pero on a diet daw siya. Lul babe!