Multi: Rüzgar Vuslat
Rüzgar, alt dudağına taktığı siyah, metal piercingi dişlerinin arasına alıp geri bıraktı.
Elindeki portremin çizildiği kağıdı âdeta yüzüme fırlatarak attı. Gözleri çok korkunç görünüyordu.
"Bu portreyi Nefes mi verdi?" diye bağırarak sorduğunda olduğum yere sindim. Nefes vermişti. Bir sakıncası mı vardı?
"Evet, Nefes verdi." deyip yerdeki portremi aldım.
Vestiyerdeki montunu aldı ve hızlıca üstüne geçirdi.
"Bu sefer mahvedeceğim onu!" diye öfkeyle bağırarak kapıyı çarptı ve çıktı.
***
"Kızım mesaj attı diyorum. Selam, yazmış. Ya şu beş harfli şey var ya ondan attı işte!" diye bağırdı Mina telefonda.
"Tekme!" diye bağırdım ben de makinedeki bardakları dolaba koymaya devam ederken. "O sana tekme attı Mina. Mesaj atsa ne fark eder?"
"Ya... haklısın ama bilemiyorum işte. Bugünkü kavgadan sonra... birazcık hoşuma gitmiş olabilir. Ama birazcık (!)" dedi gülerken.
"Kızım sen aptal mısın? Seni ne kadar küçük düşürdüğünün farkında değil misin?" dedim kaşlarım çatılırken. "Akşam Alya'yla buraya gelsenize," dedim. "Hem bu meseleyi konuşuruz."
"Babama söylerim. Zaten bugün akşam toplantısı vardı, kesin oradayım. Biliyorsun Nigoş bir şey demez buluşmamıza." dedi gülerek.
"Ne demezsin,"dedim o görmese bile göz devirerek. En son Mina buraya geleceğinde annesi Nigar teyze, hâlâ benimle konuşurken poposuna terlik atmıştı ve Mina'nın çığlığı yüzünden iki gün sağ kulağımdan ses işitememiştim.
"Ben çok öptüm o zaman. Ya da az öptüm, Rüzgar'a yer kalmıyor sonra."
Ayağımdaki terliği sinirle çıkarıp bir terliğe bir telefona baktım. Of, şu terliği telefondan soksam oraya kadar gitmez miydi acaba?
"Pardon gülüm ama siktir git!"
"Kibar ol be!"
"Mina, siktirip gider misin?"
"Oldu o zamaan."
Sinirle telefonu kapattım.
***
İki saatin sonunda sıkıntıdan mutfağı tamamen temizlemiştim. O kadıncığa şimdi acıyordum. Haftada bir geceleri gelip temizliğimizi yapıyordu ama şimdi mutfağı bildiğin bok götürüyordu.
Sonra da salona dün geceden sonra hiç girmediğimi hatırlayıp salona girmiştim. Fakat dünün aksine tertemiz bir şekilde duruyordu. "Neden doğdun, çirkin" yazısı kaldırılmış, masanın üzerindeki pasta yok olmuştu. Kalbimin acımasına engel olamadım.
Şimdi de çamaşır katlamıştım. Çamaşır makinesi çorapların tekini ne yapıyordu da yok ediyordu, hâlâ anlam veremiyordum.
Kendi çamaşırlarımı alıp güzelce dolabıma yerleştirdim. İç çamaşırlarımı alıp turkuaz şifonyerimin en alt çekmecesine yerleştirdikten sonra yatağımın başına geçip Rüzgar'ın kıyafetlerini kucakladım.
Yeni yıkanmış olmasına rağmen Rüzgar gibi kokuyorlardı. Katlarını açmamaya özen göstererek bir tişörtünü alıp burnuma bastırdım ve sonrasında tişörtü hızlıca öteki çamaşırların yanına koydum.
Çamaşırları tekrardan alıp Rüzgar'ın odasına gittim. Kapıyı eğilip çenemin ucuyla kulbu aşağı çektiğimde kapı açıldı ve ben de girip tek ayağımla kapıyı kapattım.
Katlanmış tişörtlerini ve pantolonlarını gardırobuna yerleştirdikten sonra sıra boxer'larına gelmişti.
Önce tipime güldüm. Ardından baş parmağım ve işaret parmağım arasına Rüzgar'ın boxer'larını alıp diğer elimle gözümü kapattım. İşaret parmağım ve orta parmağım arasından boxer'lara bakarken yanaklarıma koskocaman bir alev topu hücum etti. Onunkileri de utana sıkıla şifonyerine koyup dolabının kapağını kapatmak için dolaba doğru yürüdüğümde gözüme bir kasa ilişti.
Hızlıca onu elime geçirdim. Koyu kahverengi, orta büyüklükteydi ve kilitliydi.
Aklımdan türlü türlü şeyler geçerken kasayı açma isteğiyle dolup taştım. Rüzgar'ın yatağının üstüne oturup koyu kahverengi kasayla bakışmaya başladığımda alt dudağımı dişlerimin arasına aldım.
Sonunda, tüm gücümü kullanarak kasanın yarık iki yanından kuvvet uyguladım. Fakat kilitli olduğu için açılmıyordu. Yere atmak da istemedim. Belki içinde kırılacak bir şey vardı. Kasayı iki yana salladım. Boş gibiydi, çok ufak bir ses çıkıyordu.
Sıkılarak kasayı yerine koydum ve iyi bir zaman kollayıp o kutuyla tekrardan açmaya çalışacağımı kendime hatırlatarak oturduğum yerde oluşan kırışıklığı düzelttim.
Gözlerimi kısıp işaret ve orta parmağımı gözüme doğrulttum, ardından aynı parmaklarımı kutuya doğrultup dolabın kapağını kapattım ve Rüzgar'ın odasından çıktım.
***
Biraz Teen Wolf izledikten sonra Alya, Dylan O'brien'e dalyan gibi çocuk, deyip kelime oyunu yapmaya çalışmasaydı, iyi bir akşam geçiriyorduk aslında.
"Off Alya," deyip elindeki yastığı fırlattı Mina.
"Gerçekten uğraşacak birilerini bul kızım."diye ekledim ben de.
"Azad mı?"dedi Alya sırıtarak. Azad'a acıyordum.
"Evet, git ona yap esprilerini. Seni hiç çekemem."dedi Mina da elindeki cipsi ağzına atarken.
"Tamam."dedi şakıyarak Alya.
Elinden hiç düşürmediği telefonuna bakarak odamdan çıktı ve bir kahkaha attı.
Bu kızın kafasından istiyorum!
"Ben su içip geliyorum. Az önce iki bardak yağ içtim,"diyen Mina'ya bakıp sırıttım.
"İyi bana da getir," deyip Teen Wolf'u oynatacağım sırada kapının oraya kadar ulaşıp terliğimi üstüme attı.
"Sakın başlatma, valla döverim seni!"
"Off tamam," dedim gözlerimi devirerek. "Hızlı ol."
***
Mina'dan
Mutfağa adeta depar atarak giderken Alya'nın esprisinin acizliğinden hâlâ kurtulamıyordum. Merdivenleri hızlıca indim, çünkü ışığı açmamıştım.
Mutfağı zar zor bulup içeri daldım, ellerim elektrik düğmesini ararken yumuşak bir şeye dokundum.
"Allah Allah!" diye mırıldandım fısıldayarak. Ellerim yumuşak ama bir o kadar da sert olan şeyi incelemeye devam ederken kaşlarım çatıldı.
"Hey,"diye hayretle çıkan ses karşısında, ellerimle o yumuşak şeye vurmaya başladım.
"İmdat! Hırsız var," diye çığlık attım. Bedenin elleri yüzümü bulmaya çalıştı. "Ve şu an beni taciz ediyor. İmdaaaat!"
Bedenin elleri yüzümü aramayı bırakıp duvara doğru eğildi ve gözlerimi kapatmama sebep oldu. Işığın sayesinde karanlığa alışkın gözlerim iyice kısılmıştı. Hemen kocaman açtım gözlerimi.
"Burada ne yapıyorsun sen?" diye bağırdım.
"Asıl senin ne işin var burada?"
"Arkadaşım burada yaşıyor."
"Benim de arkadaşımın evi burası." diye bağırdı Emir.
"Neden geldin işte?"diye bağırdım ben de.
"Rüzgar Sara'ya bakmam için yolladı," diye bağırdı. "Oldu mu?"
"Evet, oldu. Niye bağırarak konuşuyoruz?"
"Güzel yüzümü becerdiğin için olabilir mi, Mina?"
Dilimi çıkarmamak için kendimi zor tuttum.
"Sen de karnıma tekme atmasaydın, ödeştik işte." diye bağırdım ben de. Sinirlendirmişti.
"Ben o olay için çok özür dilerim. Gerçekten."
Gözlerim istemsizce yaşarırken yanağımda oluşan ıslaklığı sildim. Ağlamak istemiyordum, ama Emir bir şekilde beni ağlatıyordu.
"Ya ayağın başka bir yere gelseydi?" diye fısıldadım göğsüne vururken. "Ya hiç anne olamayacağımı söyleselerdi?"
Emir, elini saçlarının arasından geçirip, suratına kararlı bir ifade takındı.
"O zaman... inan bana evlenirdim seninle."
Gözlerim kocaman olurken kulağında duran demir para büyüklüğündeki deliğe ve kenarındaki siyah zımbalara baktım. Allah'ım kalbim yine atlı koşturuyordu.
"Komik."dedim gözlerine bakarken.
"Ciddiyim." dedi ve hâlâ göğsünde duran ellerimi elleriyle kavradı. Yüzüme doğru eğilip burnuma ufak bir buse kondurduğunda "Özür dilerim," diye fısıldadı. "Ve bana bir şans ver."
✴✴✴
Sara'dan
Kızların apar topar evden gitmelerinin ardından Teen Wolf'tan bir bölüm daha seyredip duş almıştım ve yatağa girmiştim.
Yatağa gireli iki saat falan oluyordu, fakat bir türlü uyuyamıyordum. Sanki bir şey eksikti. Yatakta dönüp durmama sebep olan bir şey...
O sırada telefonuma mesaj geldi. Bir umut Rüzgar'dandır diyerek telefonu komodinin üstünden alıp bildirim paneline baktığımda, kalbim yeni bir ritim bulup dans etmeye başladı.
Kimden: Gizli Numara
● Beni özledin mi, sevgilim?
Kaşlarım aniden çatılırken başımdan aşağı buz gibi bir su döküldü. Bu sapık yeni telefon numaramı nerden bulmuştu ki?
Ben telefonla bakışmaya devam ederken, kapının zili ard arda çalınmaya başladı. Araya sert yumruklar da girince kanıma dolaşan cesaret, kapıyı açmamı söyledi. Gecenin bu saatinde alacaklı gibi kim böyle kapıya vururdu ki?
Odamdan hızlıca çıkıp merdivenleri indim ve kapının önüne geldim. Telefonum o sırada elimde titremeye başladı. Artık korku bütün bedenimi terk etmişti.
Arayan kişiye baktığımda boğazıma acı bir safra sıvısı oturdu. Ama yine de cesaretimden ödün vermeyerek yeşil amblemi yavaşça kaydırdım ve kapıyı açtım. Her şey ne kadar çabuk olmuştu.
Hayır, o beni korkutmuyordu. Gizli numaranın o olabilme ihtimali beni korkutuyordu. Her şey bu kadar yeniyken...
İşte o an, korku bedenimdeki yerini tekrardan özümsedi. Kulağına benim gibi telefonunu tutmuş, sırıtarak gözlerime bakıyordu.
"Merhaba Sara,"
Instagram ve Twitter: fatmandacx