December 9, 2011
NAGISING ako hindi dahil sa sinag ng araw na tumama sa aking mukha't balat kung'di dahil sa walang tigil na pagdila sa akin ng aking alagang aso na kasalukuyang nakadamba sa akin ngayon.
"Enough, Chizo." I stopped my fully trained Siberian Husky. But this dog won't stop if I'm not going to show him that I'm really awake.
Chizo barked at me five times and I grunted because of that.
Five times barking means there's a visitor.
Napagdesisyunan ko nang tumayo at magtungo ng banyo. I felt my dog jumped off my bed and waited for me to stand up.
Kinapa ko sa aking side table ang walking stick na aking gagamitin at saka iyon pinahaba sa pamamagitan ng pagpindot sa isang buton sa gilid na bahagi nito.
I tapped my walking stick to the floor and my Chizo is now standing kung saan ko pinatunog ang baston.
My walking stick immediately connected to Chizo's magnetic chain attached on his neck. Hindi iyon madaling maalis sa pagkakakabit nito not unless ay kung muli kong pipindutin ang buton ng baston.
Chizo guided me to my bathroom. He knew my daily routine very well. I placed my hand on the door and reached for the knob.
Kinapa kapa ko ang dingding nang makapasok at hinanap ang switch ng ilaw. As I opened the lights, I immediately washed my face on the sink.
Binabad ko ang sarili ko sa bath tub at ninamnam ang pinaghalong lamig at init ng tubig. Nakaka-relax. Nababawasan ang after effect ng Fourth Wave. Hindi ko na alam kung sino ang naghatid sa akin rito matapos ang isang mahabang gabing iyon.
"Naparito ka na naman." I commented with an impassive tone while slowly walking down in a twenty step staircase.
Chizo is walking with me following my slow pace. Ang cute na dog, kainis.
"How did you know that it was me?" I grinned at him.
"Mata ko ang aking aso, Mr. Javier." Tugon ko sa kanya nang makalapit na ako ng tuluyan. "Please have a sit."
"I can sense your hunger from here. Iyon pa rin ba ang ipinunta mo rito?"
"Alam mong hindi ako titigil hangga't hindi ako nakakakuha ng news insight mula sa iyo, Ms. Graham."
Chizo barked at him once and laid his head on my lap. Awtomatikong hinaplos haplos ko ang balahibo nito.
"My dog, said no." I told him that while grinning.
"But can I assume that yes is your answer?"
Napatawa ako sa binatong sagot sa akin ni Nicholas Javier. He's a well-known news reporter here in the Philippines. Well, I must say that he's really good. Wala raw kasing nakakaligtas na katotohanan sa lalaking ito.
Ayon kasi sa mga naririnig ko'y kahit ang mga tiwaling politiko'y nagawa nitong ilabas ang mga baho. And despite his popularity, hindi pa rin ito nakakaligtas sa pangbabatikos ng ilan.
Sabi kasi ng ilan, ginagamit raw nito ang galing sa pagiging playboy noon kaya nagagawang pagsalitain ang mga taong may alam sa isang lihim. And since he's a playboy before, no doubt raw dahil saksakan diumano ito ng gwapo.
"Hindi ko alam na maruno ka palang mag-assume, Mr. Javier. Hindi ba itinuro sa iyo noon ang isang principle na naging stereotype saying ngayon na... Don't assume unless otherwise stated?" Hindi ko makapaniwalang tanong sa kanya matapos kong matawa sa pag-a-assume nito.
"This is not about love after all, Ms. Graham. So, I suppose that stereotype principle of Accounting is not suited for this kind of situation."
Nginitian ko lamang siya ng tipid dahil sa sinagot nito. Ngiti na ang ibig sabihin ay namamangha.
"Dito na ba magsisimula ang desperate times need desperate measures?" I asked him mockingly.
He's been bugging me for almost a month now. Magmula nang bumisita ako sa kompanya na kinabibilangan ng lalaking ito upang ipakilala bilang bagong investor ay hindi na ako tinigilan nito sa isyu ng pagiging bulag ko.
According to his intuition, I'm not a blind person. I am just using this excuse to hide my identity as one of the newest members of the Board. Well, may pinaglalabanan naman ang Don Valero Broadcasting Company kahit na nakakaranasan sila ngayon ng krisis. Kaya nga napagdesisyunan kong mag-invest roon. Ang hindi lang raw matanto ng lalaking ito ay kung ano ang rason ng isang bulag na tulad ko para mag-invest ng pera sa isang media company.
I love numbers. Kaya mas natuon ang atensyon ko sa pang-iinvest through stocks. Nag-iinvest ako sa may mga potential company, iyong kayang palaguin ang nainvest ko sa kanila. Iyon ang bumuhay sa akin. Doon ako nagkakaroon ng pera. And I also love taking back a once liquidated company. In that way, I could owe them a huge favor once I started to ask something in return.
"Para matapos na ito." Iyon lang ang tanging nasabi ng binata sa kanya.
"And how will you end it?" I asked.
Naramdaman ko ang pagtayo nito mula sa sofa at ang mabilis nitong paglapit sa kanya. Nicholas leaned on me slightly and reached my chin.
"Playboy raw ako eh. Maybe pwede na ito?" Iniangat ni Nicholas ang baba ko at itinapat nito ang mukha ko sa mukha niya.
I can feel his breathing. Sa lapit ng mukha namin ay halos ilang lapit nalang ay lalapat na ang labi ko sa kanya.
"Now tell me, am I handsome?" He asked me a very stupid question. "Hindi kasi ako naniniwalang bulag ka. Stop acting para makuha mo ang gusto mo. I know your kind. You're deceiving people just to get sympathy and then they will give you what you want because of that."
I can feel his wrath at hindi ko alam kung saan nanggagaling iyon. Maybe from his experience?
"All I can see is dark, Mr. Javier. Please, stop this nonsense." I told him with my serious voice.
Hindi nagsalita ang binata matapos kong sabihin iyon. Natahimik ito at marahil ay tinatanya kung maniniwala ba ito sa akin o hindi.
Tinabig ko na ang kanyang kamay at saka tinapik si Chizo. My dog flinched and guided me to stand up.
"Please, bilang respeto bilang babae. Makakaalis ka na. Masyado mo na ako naiinsulto. Ayokong gawing panglaban sa'yo ang kompanyang pinapasukan mo ngunit sa susunod na mangulit kang muli ay sisiguraduhin kong lalagapak sa lupa ang Don Valero Broadcasting Company."
Hindi sumagot ang binata ngunit naramdaman ko ang pagsisimula nitong maglakad.
Ni hindi man lang nag-sorry.
"We're not done yet. Hahanap ako ng paraan para malaman ko ang katotohanan sa pag-aarte mong walang nakikita."
I want to commend his perseverance to know everything about my disability. Pero pasensya ito pero kahit ano'ng gawin niya ay babagsak pa rin ang binata sa iisang resulta.
Nang makalabas na ng tuluyan si Nicholas ang muli kong pag-upo sa sofa. Inihilig ko ang aking ulo sa sandalan at pumikit ng mariin.
Umagang umaga pinapasakit na ng lalaking iyon ang aking ulo.
"Pwede ka nang lumabas diyan." Wika ko ng malakas upang lumabas na sa pinagtataguan ang kanina pa niyang naramdaman na ibang tao sa loob ng kanyang pamamahay.
"Your sensitivity with vibrations is getting stronger." Anang ng isang lalaking may baritonong boses.
Bahagya akong ngumisi habang nananatiling nakapikit. "After effect ng Fourth Wave."
The guy sat on the sofa facing me. "Nabalitaan ko nga sa dalawa na umatake na naman iyan. How are you now?"
"I'm good. Nawawala wala na naman iyong minimal shaking ng kalamnan ko. Ikaw? Bakit ka naparito't nakikinig sa usapan namin ng reporter na iyon?"
The guy placed his right leg on his left leg. "I just want to check on you. Besides, kakahatid ko lang kay Xyrene sa magiging bahay nito dito sa Pilipinas."
"Put your gun down, asshole." Anang ko habang naramdaman at narinig ang pag-angat nito ng kamay paturo sa kanya. "Kahit wala akong nakikita ay nararamdaman, naamoy ko ng sobra ang paligid."
Bahagyang tumawa ang binata sa tinuran ko. "Testing lang kung sobrang lumakas talaga ang iba mo pang senses."
"Damn you." Nangingiti kong tugon sa kagaguhan ng sinagot nito.
"Emmanuel Sy. He's on his move." Anang ng binata matapos lumukob kanina ang panandaliang katahimikan sa pagitan nila.
Muli kong hinaplos ang natutulog na si Chizo sa aking kandungan bago ko siya sinagot. "Alam ko. Privus Trata gave their approval to kill her by Emmanuel Sy's terms."
"Nag-aalala ako." Napabuntung hininga ako sa matapang na pag-amin ng binata.
"Akihiro." Tawag ko sa kanya. "Just don't leave her and protect her with all your will. You made a promise to me before. And it is your lifetime promise too na poprotektahan mo siya kapag may nagtangkang pumatay sa kanya."
"Hindi ko nakakalimutan iyon. It's just that, sa sobrang talino niya napanghihinaan ako ng loob na protektahan siya. She doesn't even need protection from me. The three of you know how to fight very well. Kung ikukumpara ako sa lakas niya'y walang wala ako."
Lihim siyang napapangiti sa mga sinasabi ni Akihiro Ichiyama. Kung hindi lang talaga hanggang kaibigan lang ang turing nito kay Xyrene ay maiisip niyang mahal nito ang dalaga.
Nangako kasi ang binatang ito na poprotektahan niya ng buong lakas si Xyrene. Bilang kabayaran sa pagtanaw ng utang na loob nito dahil iniligtas siya ng mga magulang ni Xyrene mula sa malagim na pagpatay ng mga hindi kilalang armadong lalaki sa kanyang ama.
"Hindi niya talaga kailangan no'n." Nakangisi kong sabi sa kanya.
"Tss." Halata sa boses nito na ang pagsisimangot ng mukha ni Akihiro.
"Ang kailangan niya ay iyong may masasandalan niya kapag nangyari na ang inaasahan naming tatlo."
"Alam mong nakangiti ako hindi ba?"
Nginisian ko ito bilang tanda ng pag-oo.
"I'll go na, kinamusta lang talaga kita rito. Hindi ko lang inaasahan na may manliligaw ka ng ganitong kaaga."
I raised my middle finger to him. "He's an annoying person. So drop it off."
Tinawanan ako ng siraulong ito at nagsimula nang maglakad upang makaalis.
"Ah, bago ko makalimutan." Pagtigil nito ng paglalakad at muli akong hinarap. "Goodluck sa pagpasok sa Vexigo. The school of fucking devils. And goodluck din sa kabaliwan mo."
I raised again my middle finger at him. Gago ang puta.
Nang marinig ko ang pagsara ng pintuan ay muling bumalot ang katahimikan sa aking bahay.
I closed my eyes again. As I opened it, the curse enveloped my eyes. The single line circle appeared in my eyes' iris. And my vision was back once again.
Tiningnan ko ang paligid ng aking bahay.
Gawa sa puro at matibay na kahoy ang dingding at ang sahig. My ancestral vases were placed accordingly in the window side of my living room. Tumingala ako upang makita ang maliit na Chandelier roon. Pinasadahan ko rin ng tingin ang mga painting na nasa dingding at aliw na aliw ako na makita iyong muli.
Tumayo ako at lumapit sa mga painting. Dinampian ko ng hawak ang huling painting na may pirma ko.
Anastasia Kriselle Graham.
Iyan ang nakalagay roon sa dikit dikit na sulat. I painted this way back before my curse tarnished my well-being.
I smiled as I remember my inspiration in doing this masterpiece.
Archeleon. The name of this painting. An archer targeting the King of the Jungle. The archer is wearing a medieval armor. Her long golden hair was perfectly tied up. And her serious eyes were perfectly showing how serious she was to kill the Lion.
Mas naging perpekto ang painting sa ginamit kong background theme. Forest with a sun setting down on the west. The ambiance was strikingly vivid and the combination of leafy green textures and yellowish view from the sun made it more beautiful.
Napababa ang tingin ko sa isang folder na nakapatong sa mahabang wall cabinet. Kinuha ko iyon roon at pinakatitigan ang simbolong nasa gitnang bahagi ng folder.
Letrang V na ginamitan ng font na Old English Text. Background nito ang pinabilog na letrang P at T na medyo transparent dahilan upang mas mangingibabaw ang V sa ibabaw ng simbolo.
Binuksan ko iyon at binasa ang ilang papel na naroroon.
Mga school regulations, list of all students, and even my personal information na pinasa ko para makapasok sa eskwelahan na ito.
Vexigo Academia De Privus Trata. The school for the son and daughters of the Elite Members of the Underground Society also known as Privus Trata.
The school of the Devils, indeed.
Entering their Den proves how stupid I am. Well, if this is the only way to face the heir of this Institution? Why not? It might be worthy enough.