Kerstmis komt steeds dichterbij. Het hele kasteel is al in de kerstsfeer, slingers van hulst, bossen maretak, eeuwig brandende kaarsen en in de Grote Zaal staan zoals gewoonlijk twaalf kerstbomen. Ik kijk uit naar de kerstdagen bij mijn vader thuis. Na de trieste brief aan het begin van het jaar hebben we weinig contact gehad. Ik heb wel gehoord dat mijn vader langs is geweest bij de Weasleys. Het is fijn om te weten dat er mensen zijn die hem in de gaten houden als ik op school ben. Nog twee dagen voor ik hem weer zie. Nog twee dagen en dan zie ik Draco een hele tijd niet. De kerstvakantie heeft dus twee kanten.
Vanavond is het kerstdiner van professor Slughorn. Hij heeft een aantal interessante en intelligente leerlingen uitgenodigd. Harry mag uiteraard komen, hij neemt Luna Lovegood mee als date. Ook Ginny mag naar het kerstdiner komen, zij neemt natuurlijk Dean mee. Hermione is ongeveer de slimste leerling die ik ken, zij mag ook komen. Ze neemt Cormac McLaggen mee, om Ron te zieken. Vanavond dus een rustige avond voor mij.
Ik pak mijn jas en prop het in mijn tas. Die hang ik over mijn schouder. Niemand heeft het door als ik naar buiten glip. Ik weet weer niet waar ik Draco kan vinden. Maar ik heb mijn jas mee, dus ik kan zelfs buiten op hem wachten als het moet. Eerst besluit ik een aantal verdiepingen omhoog te gaan, richtingen de toiletten waar hij me voor het eerst kuste. Op de gang waaraan de kamer van Slughorn grenst hoor ik luide stemmen. Eerst denk ik dat het van het kerstdiner komt, maar dan herken ik de stem. Draco. Ik maak mezelf zo onopvallend mogelijk door plat tegen de muur te gaan staan. 'Waar denk je dat ik al die jaren geweest zou zijn als ik niet geweten had hoe ik toneel moest spelen? Luister naar me! Je wordt onvoorzichtig! 's Avonds in je eentje rondzwerven en nog betrapt worden ook! Als je het alleen moet hebben van helpers als Crabbe en Goyle', klinkt de bekende stem van Snape. 'Zij zijn niet de enigen. Er doen ook andere mensen mee, betere mensen!' 'Waarom neem je me niet in vertrouwen, dan kan ik..' 'Ik weet wat je wilt! Jij wilt met de eer strijken!', zegt Draco. 'Je praat als een kind. Ik begrijp heel goed dat je van streek bent door de gevangenneming van je vader, maar..', zegt Snape kil. Het blijft stil. Ik hoor voetstappen dichterbij komen en loop snel richting de trap. 'Ellie?' Ik zie Draco's boze gezicht als ik me omdraai. 'He', zeg ik zachtjes. Er gaan ontzettend veel gedachten door me heen op dit moment. Ik ken Draco helemaal niet. Waar is hij mee bezig? 'Wat deed je daar?' vraagt Draco verwijtend. 'Ik..', zo snel kan ik geen leugen verzinnen. 'Kom mee', sist Draco en hij pakt mijn hand. We lopen naar een andere verdieping, waar hij me een klaslokaal intrekt. 'Wat deed je daar?' vraagt hij me nog een keer. 'Ik verveelde me en maakte een wandeling. Toen kwam ik bij ie gang en ik hoorde je stem', zeg ik voorzichtig. 'Wat heb je gehoord?' Zijn ogen schieten onrustig heen en weer. 'Dat je onvoorzichtig bent en dat je Snape niet vertrouwt', zeg ik. Draco kijkt me doordringend aan. 'Was dat alles wat we gezegd hebben?' Ik knik. 'En van je vader'. Hij zucht. 'Waarom doe je dit, Ellie?' 'Sorry hoor, dat ik precies op het verkeerde moment op de verkeerde plek was', snauw ik. 'Sorry, maar ik wilde niet dat je er iets van mee zou krijgen', zegt Draco, al wat minder boos. 'Ik weet nog steeds weinig hoor. Je bent een raadsel', zeg ik. 'Dat houden we dan zo. Je hoeft dit niet te weten', zegt Draco. 'Leuk, ik wilde altijd al een vrie-', ik stop als ik besef wat ik wilde zeggen. Draco kijkt me geamuseerd aan. 'Wat wilde je zeggen?' 'Nee, laat maar. Als jij mij dingen niet verteld, doe ik dat ook niet', zeg ik kwaad. 'Ellie, kom op. Dit zijn geen dingen die ik jou kan vertellen. Het spijt me, maar dat kan gewoon niet', zegt Draco. 'Waarom niet?' vraag ik dwars. 'Het is veiliger voor je als je het niet weet', zegt Draco zacht. 'Ben je in gevaar?' Ik kijk hem angstig aan. 'Maak je geen zorgen, El', zegt Draco terwijl hij mijn hand vastpakt.
Laat me weten wat je ervan vindt :)