KINSE: FINALLY,START OF SOMETHING NEW.
Mass.
Spread the love of our Lord. Merry Christmas Everyone!
Nagkiss at nagmano ako kina Mama, tita, tito at sa lola ko after ng mass. Nagpaalam na kasi ako kay mama na hindi ako sasabay pabalik sa bahay kasi nandito si Patricia at may sasabihing importante sa akin. Pero sa totoo lang, di naman talaga siya ung kikitain ko. >_<
Alam na kung sino.
Pumunta ako sa sinabi niyang lugar. Malapit lang naman sa place ng Tita ko kaya okay lang din. Hahaha! Pagdating ko dun sa may Village Center park nakita ko agad siya. Nakatayo malapit sa fountain.
Kinakabahan ako.
Unti-unti akong lumakad papalapit sa kanya. Napalingon siya sa akin. Naramdaman niya sigurong ako na ung dadating. Hindi naman nakakatakot ung lugar eh. marami pa rin kasing tao. Siguro naghihintay na mag12 para sa Pasko. :>
Now playing: Pagbigyang Muli by Erik Santos
Kris: Hey!
Sabay taas ng kamay niya.
Ngumiti lang ako. Humanap kami ng mauupuan, pero occupied na lahat eh. kaya dun nalang kami sa may fountain pumuwesto.
Silence.
Yun lang ang mararamdaman mo sa aming dalawa. Walang gustong magsalita. Nagpapakiramdaman kung sino ang makiknig at magsasalita.
Ugh!
Define awkward.
Ayoko nito.
Yssa: Ano bang paguusapan natin?!
Kris: Diba sabi ko sayo, magkita tayo ngayon?
Yssa: Andito na nga ako diba? Ano ba kasi un?
Kris: Yssa, mahal kita.
Yssa: Ilang beses ko na anrinig yan.
Kris: Naniniwala ka ba?
Tumingin ako sa kanya.
Yssa: Hindi ko alam kung dapat ko pa yang paniwalaan. :(
Tapos umiwas ako ng tingin sa kanya. Ayokong makitang tinitignan niya ko.
Kris: Yssa, please, maniwala ka.
Yssa: Tama na. Tama na Kris. Pinapahirapan lang natin ang mga sarili natin.
Kris: Hindi naman eh. Kahit ngayon lang Yssa, maniwala ka.
Tumingin ako sa kanya. Kitang kita ko sa mata niya ang sincerity. Pero...
Yssa: Ayoko na. Sawang-sawa na akong umiyak nang dahil sa'yo. Sawang-sawa na akong masaktan dahil sayo at kay Bianca. Tama na Kris. Tigilan mo na to.
Kris: Yssa...
Yssa: Tama na, please.
At tuluyan na akong umiyak. Buti nalang mejo matagal pa bago mag-12. Kaya ko pang makarecover sa pangyayaring ito mamaya.
Kris: Yssa, sorry. Sa umpisa naman kasi talagang laro lang ang lahat sa akin. Pustahan. Pero nung unti-unti kitang nakilala, nagbago un. Nagbago ang lahat ng yun.
Yssa: Wow, so pustahan pala ang lahat.
Kris: Oo pero umurong naman ako dun eh.
Yssa: ah so dapat magpasalamat pa ko? Wow, thank you ha.
Umaagos lang ang luha ko. Tinangka niya itong punasan pero tinataboy ko ang kamay niya.
Yssa: Alam mo, tama na. Ayoko na. Itong singsing mo,,
Kinuha ko ung singsing mula sa bulsa ko.
Yssa: Ito na. Binabalik ko na. Tigilan mo na ko. Mahal kita, oo, pero tama na ang katangahan ko. Maraming salamat nalang sa lahat.
Tumayo na ako.
Kris: Yssa, wag naman tayo ganitong maghiwalay.
Yssa: eh paano mo gusto?!
Bigla niya akong niyakap.
Nagulat ako sa ginawa niya.
Kris: Alam ko hindi mo ko mapapatawad, pero sorry. Kahit ilang beses ko pang sabihin yun sayo, gagawin ko, mapatawad mo lang ako. I’m sorry Yssa. I’m sorry.
Nagpupumiglas ako sa yakap niya. Buti nalang madilim kaya walang nakakapanuod sa amin kund, major major nakakahiya ang nagaganap sa amin. Live drama na.
Umalis na ako sa pagkakayakap niya sa akin
Yssa: tama na Kris. Ayoko na. T________________T Oo na, tinatanggap ko na ang sorry mo pero please, umalis ka muna sa buhay ko.
Kris: Yan ba talaga ang tanging paraan para mapatawad mo ako?
Gusto ko ba talaga ung sinabi ko? Oo! GUSTO KO!
Yssa: Oo.
Kris: Kung yan ang magpapaligaya sayo.
Ito na talaga. Ayoko na muna masaktan.
Yssa: Aalis na ako. Paalam na.
Tinalikuran ko na siya. Yssa, wag ka nang lilingon. Wag na. Tama na tong gagawin mo. Kalimutan mo na siya. Tama na ang mga sakit na naramdaman mo. Sukong suko na ang puso ko sa lahat ng sakit. Kailangan na nitong magpahinga.
Kris: YSSA! MAHAL KITA!
Narinig kong sigaw niya pero hindi ko pinansin. Tumakbo na ako paalis sa park.
Itong gagawin ko ang the tama para sa lahat.