~Chapter 26
**
Erika's POV
"Erikaaa! Wake up! Late ka na!"
"Erikaaa! Bangon naaa!!!"
Nagising ako dahil sa alarm 'ko. I mean, sa BUNGANGA ni Ate Bea. :3 Ganiyan yan lagi eh. Pag andito yan, hindi ako makahaba ng tulog. Laging umaarangkada yung bunganga.
Sh*t. Ang sakit ng ulo 'ko. :3 Napadami nga talaga yung inom namin kagabi.
Eh teka, asan si Bryan?
Lumabas ako ng kwarto. "Ate Bea, si Bryan?"
Tumingin sa'kin si Ate. "Bakit? May duty ba kayo?"
ANO DAW? DUTY?
"P-po? A-ano pong duty?" EASY KA LANG ERIKA! MAHAHALATA KA LALO!
Natawa naman si Ate Bea. "Hahahaha. Wala, wala. Mauuna na daw siya sa school niyo eh. May tatapusin pa daw siya."
"Di manlang nag-paalam." pabulong 'kong sabi.
"Hayaan mo na. Hindi naman mambababae yun." O__O
Pumasok na uli ako ng kwarto para maligo. Medyo naiinis ako kay Bryan. Hindi manlang tumawag or nag-text. Lagi pa naman kaming sabay pumasok. :3
At habang naliligo ako, naalala 'ko na naman yung nangyari kagabi sa Club..
Flashback...
"Uhhh.. Uhhh.. Hmmm..."
"Ooohhhh.. Uhhh.. Uhhh.."
Hapit na hapit si Bryan sa paglabas-pasok. He's moving faster and deeper.
"Bryan? Erika?" SH*T.
Tila nawala yung pagkakalasing namin ni Bryan sa tumawag sa amin. Parehas kaming tumingin sa gilid namin.
O_____O
"A-Ate..B-bea?" hiya 'kong sabi.
Tila napalunok si Ate Bea sa pagkakakita samin.
"Ah, ahm, s-sige. Babalik na ako doon. Sorry!" at dali-daling tumalikod si Ate.
End of Flashback...
Oh ayan ha. Sa di mapigilang init ni Bryan kagabi, nakita tuloy kami. :|
Pero kanina naman, hindi nabanggit ni Ate Bea. Mahirap naman kasi talagang makita kung anong ginagawa namin nun eh. Inuulit 'ko, para lang talaga kaming nagsasayaw habang karga ako ni Bryan.
Pagkatapos 'kong magbihis at mag-ayos, lumabas na din ako ng kwarto.
"Are you going out or something?" tanong 'ko kay Ate Bea. Nakabihis kasi siyang pang-alis. Ayos na ayos. Eh ako 'tong papasok sa school, mukha akong basahan. :3
"Hmm, not really. Bibisita lang ako sa school niyo. Huling bisita 'ko dun, I think, 6 years ago."
Tumango-tango na lang ako at nag-ayos ng bag 'ko.
"So, let's go?" sabi 'ko.
Tinaasan ako ng kilay ni Ate Bea. "Anong let's go? So you mean, ganiyan ka na lang?"
Napakunot naman ang noo 'ko. "Huh? Anong ganito lang?"
"Hay nako." tumayo si Ate at kinuha yung bag niya, tila may hinahanap ata siya. "Kailangan, prepared ka." sabi niya habang may kinukuha sa make-up kit niya.
"Eh ate, papasok lang ako sa school. Hindi 'ko kailangan mag make-up." reklamo 'ko.
"I knooow. But this day is not an ordinary day. Oh, no I mean, look at yourself. Ang putla ng itsura mo. Oh eto, lipgloss, light eye shadow at face powder." sabi niya habang ina-apply na lahat yon sa mukha 'ko.
Err. Nakakainis kaya yung mga schoolmate 'ko na, todo make-up. Tapos na yung klase, retouch pa din. School ka pupunta, hindi sa CLUB. -.-"
Wala pang 3 minutes, tapos na. Ganun ka-expert si Ate. Basta ganiyang bagay, magaling yan.
Bumaba na kami ni Ate Bea at nag-drive papuntang school.
Oooohh. Hindi nga ata ordinary lang ang araw na 'to? Tila malinis ang ground, walang mga estudyante na nakakalat.
"Gotta go my dear, see you later." sabi ni Ate Bea at iniwan na ako.
Hindi pa man ako nakakapasok sa room namin...
"Attention to all students, please proceed to the Function Hall. All students, please proceed to the Function Hall. NOW."
Ba't ganun? Dati-rati, yung Dean ang nag a-announce nun. Bakit tila naging lalaki yung boses?
Kaya imbes na pumasok sa room, dumiretso na ako sa Hall.
O____O
Ako na lang ata ang huli? Lahat sila, nandito na. OMG.
"Baklaaa! Ikaw ang representative ng chenes natin, gora ka na sa stage! Bilis!" malanding sabi ni Von. Representative? O.o
"Ha? Ano--"
"Wala nang pero'pero. GOOOO!" ANO PA NGA BANG MAGAGAWA 'KO? EH IPINAG-TULAKAN NIYA NA 'KO. -.-"
Nakakahiya. Bakit ako lang ang nandito sa stage? Err. Lahat sila nakatingin sa'kin. :|
"Hello, mic test? *clears throat* Okay. Goodmorning everyone. We are all gathered hear to witness this special day as I confess my love and everything for this special girl." sabi nung.. Di 'ko kilala. Ni'wala nga siya dito eh. Saan ba nanggagaling yung boses na yun?
Para naman pala sa isang babae eh. So bakit ako ang nandito sa stage?
(Click the multimedia song. OR SEARCH IS SA YOUTUBE. Now playing.. Forevermore. -------->)
At bigla namang tumugtog yung Forevermore? Forevermore nga ba yun? Version ni David Archuleta.
"So let me start. Years ago, we were just like silly friends or something. We are so childish that we fill every minute with arguing, bullying and teasing each other. You were always there for me, during those times that I am too stubborn and what I always want is to mess with everybody. And what's your term for that? Basag-ulo, diba? Then, one day, you and I became bestfriends. But the truth is, ginamit 'ko lang ang salitang yan para mas malapit sa'yo, makasama ka palagi at ang makita kang masaya. At sa kabila ng masasayang panahon nun, dumating ang araw na nag-mahal ka. Hindi ako ngunit iba. And because of that, mas naging playboy ako, I treated every girl as my toy, fun to play with. Pero eto ka na naman, binago mo na naman ako. Nung nakita kitang umiyak because of him, nanlambot ako, nagsisi ako at mas nasaktan ako..."
WAIT. SH*T. IS THAT BRYAN? SI BRYAN BA YUNG NAG-SASALITA? O.O
Teka, ayokong umiyak. :|
"And that moment, I realized something. I realized the fact that I really love you. Na totoo pala lahat ng nararamdaman 'ko noon, na mas tumindi ngayon. Na hindi 'ko pala talaga kayang makitang masaya ka sa piling ng iba. And I also promised two things. And that is, hindi 'ko na kailangan ng maraming babae para maging masaya. At higit sa lahat, hinding-hindi na kita makikitang masasaktan, dahil sabi 'ko, AKIN KA NA..."
At ayun na nga...
Unti-unti na siyang naglalakad sa akin. Nakatutok lang sa amin yung spotlights. Kahit sa malayuan, lutang na lutang yung kagwapuhan niya at yung appeal. :>
At napansin 'ko din na nasa harapan sina Ate Bea, Von, Bernadette, Ervin, Josh at Mike. Pinlano pala talaga nila ito. Ngiting-ngiti din sila sa mga pangyayari.
Then my tears fell as he gets nearer.
At nang nasa harap 'ko na siya, hinawakan niya ang mga kamay 'ko at tiningnan ako ng diretso sa mata habang naka ngiti ng napaka sincere.
"Baby, you are my everything. You are the only girl that taught me how to love. Truely and sincerely, no more, no less. You never fail to make me feel special and loved. You are the only girl that I see my future with. So now, please accept my love and everything for you. Let me love you until the end of time. Spend the rest of your life with me and be able to make happy memories that we're going to cherish forever. Baby, I love you so much. Please be mine."
Hindi ako nakasagot agad dahil napahagulgol na ako sa pag-iyak. Parang kami lang ang tao dito sa mga oras na 'to. Damang-dama 'ko talaga na sincere siya sa mga sinasabi niya at nagbago na nga talaga siya.
"Yes na!"
"Sagutin mo na Erika!"
"Papatagalin pa ba? Yes na yan!"
Naghihiyawan na sila. At napangiti naman si Bryan dahil dun.
"Oh, hindi na sila makapag-hintay oh. Baby, please?"
Ngumiti ako kay Bryan.
"Yes baby, I am officially yours."
******************************************************************************************
A/N:
Oy haaaa. :D Pasensya naman sa UD na 'to. Masyadong corny. BITTER KASI AKO SA PAG-IBIG EH. DI 'KO KAYA MAGPAKILIG. :3 XD Pasensya sa mga typos at wrong grammar! :D
60 votes = NEXT CHAPTER.
THANKYOU!!! ^___^
-iloves14