Multimedia: Emir.
Evin kapısını açmak için elimi cebime atıp anahtarlarımı çıkardığımda vücudum âdeta buz tutmuştu. Rüzgar'ı affetmeyecektim! Ben onunla konuşabilmek, daha doğrusu benimle konuşabilmesi için kötü kız olmayı seçmiştim. Ya onu tahrik edecek, ya da istemediği şeyleri yapacaktım ki benimle konuşacaktı. Ama anlamıştım. Gördüğüm muameleye göre davranacaktım artık. O konuşmuyorsa ben de konuşmayacaktım, o birileriyle flörtleşiyorsa ben de yapacaktım.
Beni buz gibi soğuğa teslim etmişti. Hangi akla hizmet bir insan böyle davranırdı ki? Yüzsüz olmayı tercih edip defalarca aramıştım onu. Son minibüsü kaçırmıştım, bu yüzden beni alması gerekliydi. Ama cevap bile vermemişti ki. Onca yolu bu soğukta yürüyerek hatta sırılsıklam ıslanarak gelmiştim.
Gerizekalı Rüzgar!
***
Rüzgar'dan
Nefes piçi imalı bir şekilde bana bakarak kolunu Sara'nın arkasına attığında damarlarım kendi bağımsızlıklarını ilan etmek üzere boynumda belirdiler. Onunla konuşmamanın tek sebebi; daha çabuk unutabilmek ve ona zarar vermemekti, ama olmuyordu. Her şeyi elime yüzüme bulaştırıp sırayı devirerek sınıftan çıktım. Kulaklarım çok az ses işitiyor, kendimden habersizce yumruklarımı sıkıyordum.
Kısaca, sinir krizim bana el sallıyordu.
Bilincimi yavaş yavaş yitirirken, zar zor bahçeye çıkıp arabama bindim. Emir arkamdan bağırıyordu durmam için, ama gözlerim dönmüştü bir kere.
---
"Vanessa'yı ver,"dedim kafasında imza dövmesi olan adama.
Adam, önündeki zillerden birine bastığında "Git" diye mırıldandı. Dar, loş ışıklarla aydınlanan koridorları geçtikten sonra, üzerinde Vanessa yazan kapıyı bulup içeriye daldım.
İçeride benim yaşlarımda Afrikalı bir kız vardı. Üzerinde sadece iç çamaşırları varken beni kendine çekti.
---
ZıBar'dan çıktıktan sonra arabayı eve doğru sürdüm. Kafam dağılmış, sinir krizimi atlatmıştım.
Bilincim yavaş yavaş yerine gelirken az önce o kızla yaptığım iğrençlikleri yüzümü ekşiterek karşıladım. Cinsel hayatıma 15 yaşındayken babamın 'hadi oğlum, babasının oğlu' gibi laflarıyla gaza gelerek başlamıştım. Ama artık bıkmıştım sanırım, ya da evimde masum bir kızın yaşaması beni çıldırtıyordu.
Sara, kafayı yedirecek kadar güzeldi.
Onunla aynı yatakta uyuyup, bir şeyler yapmamak... Yabancıydı bana. Bir gün sinir krizim tuttuğunda, eğer o da evde olursa... Korkuyordum işte, ona dokunurum diye ödüm bokuma karışıyordu.
O, benim ilacımdı.
Onunla uyuduğumuzda bana ninni gibi geliyordu nefesi, dokunuşları çıldırtıyordu.
Düşüncelerimden sıyrılmak için bir elimle direksiyonu tutup, bir elimle de sigara paketimden bir sigara çıkarıp yaktım. Ciğerlerim bayram ederken beynim "Onu aklından nasıl çıkaracağını düşünürken bile onu düşünüyorsun" diye haykırdı.
Haklıydı.
Arabanın sileceklerini çalıştırdığımda, durakta tir tir titreyen Sara'yı gördüm. Kalbim birden durdu sanki. "Sikeyim seni de beynini de Rüzgar," diye mırıldandıktan sonra durağın önünde durup ard arda kornaya bastım, kafasını kaldırıp bana baktığında, kafamı sanki kornayı kulağı sağır edecek bir şekilde çalan ben değilmişim gibi umursamazca öne çevirdim. Bu tavrın sırrı neydi?!
Arabaya bineceği yoktu madem, zorla bindirecektim. Onu sabah götürmemekle bile hata yapmıştım zaten.
Arabayı açtıktan sonra dudağımdaki sigarayı yere atıp ezdim ve ona doğru yürümeye başladım, hiç istifini bozmadan cebindeki telefonu kulağına dayayıp "Efendim Nefes?"dedi, gözlerindeki ifadesizlik âdeta boğazımı deliyordu.
Nefes kurtarırdı onu.
Hızlı ve sinirli adımlarla geri döndüm arabama. O piçi bulduğum yerde sikecektim!
Sara, onun nasıl biri olduğunu bilmiyordu!
Şimdi Sara orada donarak ölse bile umrumda değildi. Ah, gerçi Nefes'i vardı, değil mi? Az sonra gelip onu kurtarırdı.
Cebimden telefonumu çıkardıktan sonra Bilge'yi ararken gaza basıp duraktan uzaklaştım. Telefon ikinci çalışta açıldı.
"Ödevi birisine yaptır."dedikten suratına kapatıp, telefonu sessize alarak yan koltuğa fırlattım.
Ellerim saçlarımı buldu hızlıca. Gözlerimin önüne kırmızı bir perde çekilirken saçlarımı çekiştirdim. Direksiyonu tekrar tuttuğumda parmak boğumlarım bembeyazdı, direksiyonu öylesine sıkıyordum ki, dişlerimi birbirine bastırıp ellerimi gevşetmeye çalıştım.
***
Mina'dan
Bana kurrada Berra çıkmıştı. Birbirimizin telefonunu aldıktan sonra okulun dışına doğru yürümeye başladık. Aslında görünüşünde tam bir kötü kız tipi vardı, fakat içi hiç de öyle değildi. Görüşürüz, dediğimde bana hiç bakmadı. Kafasını sallayıp adımlarını o sarışın kızla Emir'in olduğu yere doğru yönlendirdi.
Oraya vardığında çaktırmadan onları izliyordum. Şakalaşıyorlardı, normal, diyerek kafamı yere eğdim.
Önce burnuma dolan koku, ardından yerde gördüğüm bir çift siyah erkek ayakkabıları kafamı kaldırmamı sağlarken, Emir'in gözleri gözlerimi buldu.
"Hayranlarım gittikçe çoğalıyor desene,"dedi dudakları alaylı bir ifadeyle kıvrılırken.
"Ne?Ben seni falan izlemiyordum,"
"İzliyorsun demedim ki," Gamzelerini çıkararak gülümsediğinde dilimi ısırdım. "Bak, kendin söyledin."
"Ya saçmalamasana!"dediğimde yanaklarımın kızardığını hissedip Emir'i ittirdim. "Çekil önümden!" Berragile baktığımda orada yoklardı.
Gülerek önümden çekildiğinde kalbimin deli gibi çarpmasına engel olamıyordum.
Gerizekalı Emir!
***
Alya'dan
Gönderen: Azad
Ben ödevi hallettim merak etme.
Gözlerimi hayretle açtım. Ben bu ödevi oturup hazırlamaya çalışsam, en az 3 saatimi alırdı. Bu ne ara yapmıştı?
Gönderilen: Azad
Ne ara yaptın?
Başka birine yaptırmıştı muhtemelen, ama amacım ödevi sorgulamak değil, onunla konuşabilmekti. Mesaj geldiğinde hemen mesajlara girip açtım.
Gönderen: Azad
Bazı kızlar birkaç saatliğine birlikte olmak için her şeyi yapıyorlar tatlım. :D
Telefonun üzerine tükürdükten sonra sinirle mesajı sildim. Kıskanıyor muydum? Hayır! Nefret ediyor muydum? Kesinlikle!
Gözlerimi kapatıp kendimi buz gibi çarşafın üstüne attığımda beynimi boşaltmak için gözlerimi açıp, telefonumdan Kore şarkısı açtım ve yatağın üzerinde debelenmeye başladım.
Gerizekalı Azad!
***
Sara'dan
Anahtarla kapıyı açtıktan sonra içeri girerek jet hızıyla koridordaki kaloriferin oraya koştum. Acayip derece üşüyordum. Kaloriferin üstüne oturduğumda bacaklarım uyuşukluğunu yavaş yavaş yitirirdi, ama hâlâ ellerim üşüyordu, vücudum normal ısısında değildi.
Salonun kapısı açıldığında Rüzgar'ın elindeki kumanda hızla yere düştü.
"Neden beni aramadın!" Önüme geçip yüzüme doğru kükrediğinde sinirle dişlerimi birbirine bastırdım.
"Nefes almayacak mıydı seni?" Sadece kükrüyordu. Kafamı sinirle hayır anlamında salladım.
"Böyle bir şey olduğunda beni aramak zorundasın!"
Gözümden düşen gözyaşı damlasını elimle sildikten sonra "Aradım geri zekalı! Aradım hatta en az on kere. Ama açmadın ki!"diye bağırdığımda gözlerini kocaman açarak kafasını yere eğdi. "Orada beni bırakıp giden sensin, benimle konuşmayan aptal da sensin. Hâlâ karşıma geçip bana bağırıyorsun! Hakkın yo-" diye bağırmaya devam ederken konuşmama engel olan şey Rüzgar'ın dudaklarıma örttüğü dudaklarıydı.
Instagram: fatmandacx
Snapchat: auslanderx
Twitter: fatmandacx