Wat voorafging
Hey Meroy waar gaan we eigenlijk heen?
Hij zweeg terwijl we verder door de straten van los Angeles liepen.
Dat heb ik al gezegd het is een verrassing!
Geef me een hint!
hij zuchte.
Voor mij? Ik ging naast hem lopen en keek hem met mijn liefste glimlach aan.
Hij keek me aan met zijn bloedrode ogen.
Best.
We gaan naar een plek waar niemand meer leefd.
Ik fronste. Een plek waar niemand meer leeft?
Toen zag ik de plek al in de verte opdoemen.
Het kerkhof? Waarom gaan we naar het kerkhof?
Hij gaf geen antwoord. Hij pakte slechts mijn hand en trok me naar het roestige hek eromheen.
We willen de doden niet storen dus wees stil.
Ik keek naar zijn prachtige spierwitte gezicht. Ik vond alles perfect aan hem van zijn gespierde figuur tot het puntje van zijn koolzwarte haar.
Voor jou doe ik alles, prevelde ik.
Hij duwde het smeedijzeren hek open en trok me mee langs de graven.
Wat gaan we hier... sst hij duwde een bleke vinger op mijn lippen.
Ik vind je veel leuker als je niet praat, fluisterde hij in mijn oor.
Toen kuste hij me. Ik hou van je, zei ik tussen neus en lippen door.
Ik ook van jou.
Ik wil voor eeuwig bij jou blijven, zei ik bijna smekend.
Dat kan ook, daarvoor zijn we hier, Katherine.
Toen beet hij me.