''Ωραια.Αν μπορεις να μην μου μιλας κι ολας.''Κανει μια ξινη εκφραση.
''Αυτο δεν γινετε.Ελα εδω...''Της κανω νοημα.Το επομενο λεωφορειο ερχεται.Ερχεται διστακτικα.
''Τι θες;''
''Θα σε γυρισω σπιτι.Βαρεθηκα.''Λεω ψεματα.Ειμαι σιγουρος οτι ξαφνιαστηκε.
''Καλα.''Δεν ριχνει τον εγωισμο της.Οι πορτες του λεωφορειου ανοιγουν.Δεν εχω ιδεα που πηγαινει αυτο το λεωφορειο.Οσο πιο μακρυα τοσο πιο καλα.
Καθεται σε μια θεση και εγω καθομαι ακριβως διπλα της.Ξεφυσαει και κοιταζει εξω απο το παραθυρο.
''Πρεπει να παρω τηλεφωνο την Νενα.Θα ανυσηχει.''Μονολογει.
''Η Νενα αυτη την στιγμη θα ειναι πιθανοτατα στις τουαλετες καποιου μπαρ με τον Στεφαν οποτε...''Δεν συνεχιζω την προταση.
''Μην μιλας ετσι.Η Νενα δεν ειναι τετοια κοπελα.''Μου επιτιθεται.
''Ολες ετσι ειστε.''Ειμαι σιγουρος.
''Οι τσουλες σου ισως.''Γρυλιζει και κοιταζει ξανα εξω απο το παραθυρο.Δεν ξερω γιατι το παιρνει τοσο προσωπικα.
''Αυτος δεν ειναι ο δρομος για το σπιτι.''Σηκωνεται ξαφνικα αποτομα.Αργα το καταλαβες Εβελιν...
''Σοβαρα;''Προσπαθω να κανω τον ξαφνιασμενο αλλα το γελιο μου υπερισχυει.Με βαραει δυανατα με το χερι της στο μπρατσο.Προσπερναει καποιους επιβατες και φτανει ως τον οδηγο.Τον ρωταει κατι και αυτος απαντα χωρις να την κοιταζει.Καθως προχωραει προς τα εμενα καταλαβαινω οτι τα πραγματα δεν ειναι τοσο καλα.
''Τι εγινε που παμε πριγκιπισσα;''Την ειρωνευομαι.Και αυτη με σφαλιαριζει μπροστα σε ολους.Τι στον πουτσο;Ολοι μας κοιτανε με κομμενη την ανασα.
''Ελα να σου πω.''Αρπαζω το χερι της.Ο οδηγος σταματαει σε μια σταση.
''Ασε την κοπελα ρε καριολη.''Ακουω μια φωνη πριν κατεβω απο το λεωφορειο κρατωντας την Εβελιν σφιχτα.
''Τι ειπες ρε;''Γυριζω και κοιταζω εναν τυπο γυρω στα 30.
''Τι την τραβας ετσι; Ασε το χερι της.''Βλεπω τον οδηγο που μας κοιταζει απο τον καθρεφτη.
''Αντε και γαμησου.''Λεω και το ελευθερο μου χερι συγκρουεται με το σαγονι του καριολη.Κανε μερικα βηματα πισω.Τραβαω το χερι της Εβελιν και την βγαζω εξω απο το λεωφορειο.
Εχει μεινει με ανοιχτο το στομα.Την σερνω κυριολεκτικα.Νιωθω τα μαγουλα καφτα σε αντιθεση με το κρυο.
''ΠΑΣ ΚΑΛΑ;''Η ξαφνικη της φωνη 'σπαει' τα τυμπανα μου.
''Γαμησου...''Της γρυλιζω και της πεταω το χερι.
''Γαμησου εσυ παλιοναρκωμανη.''Φωναζει.Ευτυχως αυτη την φορα ειμαστε ολομοναχη.
''Για να σου πω.Δεν με ξερεις καθολου...''Δεν ξερει τιποτα για μενα.
Κανει μια στροφη και το φορεμα της στροβιλιζεται στο ανεμο.Περπαταει με ψηλα το κεφαλι προς μια αγνωστη κατευθυνση για αυτην.Τα οπισθια της δειχουν τελεια κατω απο αυτο το φορερμα...
Λογικα θα χαθει σε λιγο.Δεν με νοιαζει.Περπαταω ξανα προς την σταση .Το επομενο λεωφορειο θα αργησει.Ισως ειναι καλυτερα να περπατησω....Ακουω μια τσιριδα απο πισω μου.
''Εβελιν;''Φωναζω στο κενο.Τρεχω γρηγορα προς την φωνη. Γαμωτο δεν επρεπε να την αφησω μονη.
''Εβελιν γαμωτο που εισαι;''Στριβω σε ενα σκοτεινο στενο.Ακουω βηματα.Ανοιγω ολες μου τις αισθησεις και περιμενω καποιος να μου επιτεθει.Ειμαι ετοιμος.Παντα ειμαι.
Ενα χερι ακουμπαει την πλατη μου και αντανακλαστικα με το δεξι μου χερι κατεβαζω με ολη μου την δυναμη το χερι προς το κατω.
''Αουτς.''Η φωνη της Εβελιν με κανει να χαλαρωσω..
''Εσυ εισαι γαμωτο; Ξες ποσο τρομαξα;''Της φωναζω και κανω ενα βημα πισω κοιτωντας την.
''Νομιζα οτι ησουν ατρομητος κυριε ναρκομανη.''Λεει με ειρωνικο τονο.Γαμωτο..
''Για σενα τρομαξα πριγκιπισσα.''Παραδεχομαι και η ειρωνικη της εκφραση αλλαζει. Τα ματια της ανοιγκοκλεινουν μερικες φορες και στο τελος κοιταζει το πατωμα.
Κανεις δεν μιλαει.''Προχωρα πριγκιπισσα , ηρθε η ωρα για την τιμωρια σου.''Λεω γελωντας ειρωνικα.Αρπαζω το μπρατσο της λιγο πιο απαλα απο την τελευεταια φορα.Περπαταει χωρις να παραπονιεται.Μου αρεσει η ησυχια της.
''Που με πας;''Ρωταει καθως ανεβαινουμε τις εξωτερικες σκαλες ενω εγκαταλελιμενου νοσοκομειου.
''Τιμωρια...''Λεω ανεκφραστα.Δεν θελω να αφησω το χερι της για εναν περιεργο λογο.Αισθανομαι μια ζεστη που περναει απο την παλαμη μου και καταληγει στην καρδια μου. Σαν ενα ρευμα ζεστασιας με πηγη την Εβελιν.Ωραιο ονομα.
Φτανουμε στην ταρατσα του κτηριου.Ειναι λιγο υγρη και το πατωμα της αρκετα σκασμενο λογικα λογο της βροχης.
''Τι θα μου κανεις εδω;''Την εχω τρομαξει αρκετα.Καταπινω το χαμογελο που πηγε να εμφανιστει και κοιταζω τον ουρανο.
''Ερωτα μεχρι να με παρακαλας για αλλο...''Λεω σοβαρα κρατωντας πιο σφιχτα το χερι της.Το πιστεψε.
''Παραταμε εισαι τρελος...''Παει να φυγει αλλα μπαινω μπροστα της κλεινωντας της τον δρομο.
''Πλακα σου κανω πριγκιπεσσα , δεν θελω να κανω τιποτα μαζι σου.''Ψευδομαι με τελειο τροπο.Ανοιγκλεινει τα ματια της και καταπινει.
''Εχουμε και κατι κοινο.''Προσποιεται ενα χαμογελο και περπαταει προς της ακρης της ταρατσας.Δεν υπαρχουν καγκελα και μου αρεσει αυτη η μικρη ελευθερια.Σκυβει στο στο πρεβαζι και το ακουμπαει.
''Ελα εδω..''Λεει κοιταζωντας με προσοχη το περβαζι.
''Τι εχει;''Στεκομαι απο πανω της.Κατι ειναι χαραγμενο.Σκυβω ακριβως απο διπλα της.Πανω ειναι χαραγμενο ενα ονομα.'Βικτωρια'
''Ενα ονομα ειναι απλως...''Λεω και σηκωνομαι ξανα ορθιος.
''Καλα...''Σηκωνεται και αυτη.Κοιταζομαστε και δεν λεμε τιποτα.
''Πες κατι.''Λεει βγαζωντας τα μαλλια της απο το μπουφαν της.
''Κατι.''Λεω και ξεφυσαει.
''Θελω να γυρισω σπιτι στην ωρα μου.''Σταυρωνει τα χερια της στο στηθος της.
''Τι ωρα θες να εισαι σπιτι;''Εχω σκοπο να την γυρισω εγω φυσικα.Θελω να μαθει που μενει.
''Εντεκα και μιση.''Σταματαει.''Ακριβως.''Προσθετει και νευω.
''Εντακα και 28 θα ειμαστε σπιτι σου πριγκιπεσσα , μην θυμωσει και η μαμακα.''την χλευαζω και υψωνει το μεσαιο της δαχτυλο.Γελαω και εκεινη χαμογελαει.
''Ελα να παιξουμε ενα παιχνιδι.''Κανω ενα βημα και την τραβαω πανω μου.Δεν αντιστεκεται.Η πλατη της ακουμπαει το στερνο μου κι οι παλμοι τις καρδιας μου ανεβαινουν χωρις λογο.
''Κλειστε τα ματια Εβελιν...''Ψιθιριζω στο αυτι της.Βαζω το χερι μου στην τσεπη και τραβαω ενα μαυρο μαντιλι.Το δενω γυρω στα ματια της.Η ησυχια της μου αρεσει πολυ.
''Ωραια , τωρα βαλε τις πατουσες σου πανω στα δικα μου παπουτσια.''Της λεω και νιωθω το κορμι της να κορδωνεται ελαφρα.''Γιατι να το κανω αυτο;''Ηξερα οτι θα μιλησει καποια στιγμη.
''Απλως καντο.''Της λεω λιγο πιο εντονα και υπακουει.Κανω ενα βημα.Μαζι μου περπαταει και αυτη.Φτανω στο περβαζι και ανεβαινω πανω.Αν κανω ενα βημα μπροστα θα πεσουμε και οι δυο.
''Λοιπον θα σου βγαλω το μαντιλι κρατα κλειστα τα ματια σου.Και μην κουνηθεις.''Λεω διπλα στο αυτι της.
Με το ενα μου χερια τραβαω το μαυρο μαντιλι απο τα ματια της και το χωνω βιαστικα στην τσεπη μου.Βαζω το κεντρο βαρος μου προς τα πισω.Ειμαι σιγουρος πως θα τσιριξει και θα κανει αποτομες κινησεις.Δενω τα δαχτυλα μας και την κραταω σφιχτα.
''Ανοιξε τα λοιπον...''Λεω ανυπομονα ετοιμαζοντας να κανω πισω βημα.
''Τα εχω ανοιξει εδω και ωρα...''Λεει με την πιο ηρεμη φωνη της.Πως και δεν εχει πανικοβληθει.Δεν μιλαει.Πλησιαζω το κεφαλι μου στα μαλλια της.Μυριζω με ολη μου την δυναμη το αρωμα της.Μου αρεσει που δεν μιλαει και δεν παραπονιεται.Εινα διαφορετικη απο τις αλλες κοπελες.
''Εισαι περιεργος.''Μου λεει γελωντας και αμεσως αποτραβιεμαι προς τα πισω σταματωντας να κανω μαλακιες.Δεν απανταω απλως κοιταζω τις αλλες υψωμενες πολυκατοικιες.Με τον αντιχειρα μου χαιδευω το πανω μερος της παλαμης της.
Κανω ενα βημα πισω και κατεβαινω απο το περβαζι.Τα ποδια της ξεκολλανει απο τα δικα μου , το ιδιο και τα χερια μας.
''Ωστε δεν φοβασαι τα υψη;''Την ρωταω γυριζωντας την πλατη μου.Τα αστερια στον ουρανο με κανουν να νιωθω ομορφα. Λαμπουν ακομα και αν εχουν πεθανει.
''Το αντιθετο μου αρεσουν πολυ...''Η φωνη της ειναι τοσο σιγανη.Ισως τωρα επρεπε να κανω την κινηση.
Περπαταω προς το μερος της και στεκομαι ακριβως μπροστα της.Με το χερι μου πηγαινω τα μαλλια της πισω και κοιταζω αδικριτα τα χειλι της. Δεν μπορω να καταλαβω τι θελει να μου πει με την εκφραση της.Σκυβω και γερνω το κεφαλι μου προς τα δεξια περιμενωντας να φιλησω τα ζουμερα χειλι της.
Νιωθω ενα βαρυ χτυπημα στο μαγουλο μου.Ανοιγω τα ματια μου και συνιδιτοποιω οτι με ξανασφαλιαρισε.
''Δεν σου ειπα οτι δεν θα με σφαλιαριζεις γαμωτο;''Της φωναζω.Αρπαζω ξανα το χερι της και την σερνω προς τις σκαλες.
''Δεν θα με κανεις οτι θελεις...''Φωναζει και αυτη καθως αρνηται να κατεβει στα σκαλοπατια.
''Μαλλον δεν εχεις καταλαβει οτι σε κανω οτι θελω απο την πρωτη στιγμη που μου μιλησες σημερα.''Λεω και σηκωνοντας το φρυδι μου.Δενω τα χερια μου στα μπουτια της τραβωντας την πανω στον ωμο μου.
''Ακομα και τωρα σε κανω οτι θελω.''Λεω δυνατα προσπαθωντας να μην ακουω τις τσιριδες της.
''Παντα θα σε κανω οτι θελω Εβελιν. Εισαι το καινουριο μου παιχνιδι...''Γελαω καθως αυτη με βαραει με τα χερια της στην πλατη.
''Μεχρι να σε βαρεθω πριγκιπεσσα!''Φτανω στον δρομο και την αφηνω κατω.Τα ματια της ειναι κοκκινα και το γαλαζιο των ματιων της εχουν αλιωθει.
''Εισαι σαδιστης και προβληματικος.''Μου φωναζει καθως με ξανασφαλιαριζει.Αυτη την φορα δεν αντιδραω με το ιδιο τροπο.Γελαω δυνατα.Και πιανω το χερι της.Αποτραβιεται και κραταει τον καρπο της.Τον κοιταζω εχει ενα μπλε χρωμα.
''Δες τι μου εκανες ...''Χαιδευει το χερι της.''Ουτε την δυναμη σου δεν μπορεις να ελεγξεις....''Ενα δακρυ κοιλα απο τα ματια της. Πρωτη φορα νιωθω κατι που βλεπω ενα κοριτσι να κλαιει.Δεν ηθελα να της μελανιασω το χερι.
''Σορρι ενταξει;''Kοιταζω τα γαλανα της ματια...
Το κεφαλι μου ποναει απο το ποτο.''Ενα ακομα..''Φωναζω στην κοπελα με τα εξαλλα κοτσιδακια μεσα απο την μπαρα.
''Κλεινουμε...''Ανασηκωνει τα χερια της.Βγαζω απο την τσεπη μου λεφτα και τα πεταω σχεδον πανω της.Δεν με νοιαζει.Περπαταω στο πεζοδρομιου εχοντας την κινηση του ανεμου.Αριστερα και δεξια πηγαινει το ταλαιπρωημενο μου κορμι.Ψαχνω την μυρωδια της εδω και εκει. Ξερω που θα την βρω.Σπιτι της...
__________________________________________________________________________
Αργησα το ξερω , λοιπον δεν εχω πολλα να πω.Απλως οποιος θελει να μου μιλησει ειμαι εδω. Ειναι πιο ευκολο να ανοιχτεις σε καποιον αγνωστο γιατι σκευτειτε το...δεν προκειτε να με δειτε ποτε σας.Δεν θελω να αισθανεστε μονοι.Τα βραδυα μεχρι αργα ειμαι μεσα.Περιμενω να δω το μηνυμα σας. Καλη συνεχεια.love ya.<3