Arkadaşlar daha yeni yazmaya başladım. Okuduktan sonra yorum yaparsanız çok mutlu olurum. Eğer yazım yanlışlarım varsa şimdiden özür dilerim.
İyi okumalar..
***
Uykumun en güzel yerinde birinin üstüme atlamasıyla neye uğradığımı şaşırdım. Beynim olanları anlamaya çalışırken gözlerim yeni yeni açılmaya başlamıştı. Karşımda Emre'yi görünce kısa süreli şok yaşadım ve çığlık atmaya başladım. Hemen üstüne atladım ve güreşmeye başlamamız saniyelerimizi aldı.
Emre kuzenim ama İzmir'de yaşadığı için çok görüşemiyoruz. Arada kaçamak yapıp İstanbul'a geldiği zamanlarda deli gibi eğleniyoruz.
Böyle söylediğime bakmayın. Aslında hiç arkadaşım yok. Sanırım bunun sebebi içime kapanık biri olmam. Çok deli dolu biriyim ama kimseye güvenmediğim için arkadaşlıkta kurmuyorum. 1 sene önce İzmir'den, İstanbul'a taşındık. Ve 2 hafta öncede başka bir semte taşındık. Hala alışamadım diyebilirim.
"Eda"
Emre'nin sesiyle düşüncelerim ayrıldım ve yüzüne bakmaya başladım. Yüzünde farklı bi ifade vardı. Sanki üzgünmüş gibi... "Efendim" dedim ama başını önüne eğdiğinde cevap vermesini beklemeden devam ettim.
"Neyin var Emre?"
"Sana kötü bi haberim var"
O an içime bi korku girdi. Emre'yi ilk defa böyle gördüğüm için açıkçası bu tavrı beni korkuttu. Ben yüzüne korkmuş bir ifadeyle bakarken birden kahkaha atmaya başladı. Ben "noluyor lan içine kim kaçtı kafayı mı yedin?" gibi ifadelerle ona bakarken o hala kahkaha atmaya devam etti. Sonunda açıklama yapma gereği duyduğundan gülmeyi bıraktı.
"İstanbul'a taşınıyorum" dedi mutlu bir ifadeyle. Bunu duyunca çok sevindim ve çığlık atarak dans etmeye başladım. Emre ilk önce ne yaptığımı anlamasa da sonradan bana katıldı. Emre'yle aynı yaştayız ve ikimizde bu sene üniversiteye başlıyoruz büyük ihtimalle onun için gelmeye karar verdi.
"Peki, tek mi geliyorsun?" diye sordum heyecanla.
"Aslında annemler de gelicekti ama onlarda ki İzmir aşkını ikimizde biliyoruz. Ben ne dersem diyim gelmediler. Ah İzmir aşıkları.."
"Bu çok güzel bir haber. Çok eğleneceğiz Emree."
"Hadi o zaman hazırlanda dışarı çıkalım." dedi.
"Tamam hemen geliyorum." dedim ve odama doğru koşmaya başladım yukarı çıkarken az kalsın merdivenlerden düşüyordum.
Odama çıktığımda ne giysem diye düşünürken aklıma yaz olduğu geldi ve şort giymeye karar verdim. Kot şort ve üstünede beyaz üstü yazılı büstiyer giydim. Ayaklarıma kahverengi botlarımı geçirdim. Makyaj yapmayı pek sevmediğimden tercih etmiyorum. Yüzüme biraz renk katmak için dudak parlatıcısı sürdüm. Saçlarımı hafif maşa yaptım. Botlarımla uyumlu olan kahverengi çantama gerekli bir şeyler koyduktan sonra aşağı indim.
Emre'nin yanına gittiğimde onun ne giydiğine göz gezdirdim. Hardal sarısı dizinde biten şort ve siyah beyaz çizgili t-shirt giymişti. Altına ise kot rengi sporlarını gitmişti. Kabul etmek gerekirse çok güzel bi tarzı vardı.
"Ben geldiiiim" diye bağırdım. Emre beni görünce kapıya doğru yürümeye başladı. Birlikte evden çıktık ve Emre'nin siyah spor arabasına bindik. Buraları çok bilmediğimizden gözümüze kestirdiğimiz bir cafeye girmeye karar verdik. Emre arabasını park etti ve birlikte cafeye doğru yürümeye başladık. Cafenin tabelasında kocaman 'AY IŞIĞI CAFE' yazıyordu. İçimden bi ses burası yeni mekan diye bağırıyordu.
Cafeye girdiğimizde cam kenarındaki masalardan birine oturduk. Emre'yle konuşmak çok eğlenceliydi. Garson siparişleri almaya gelince ikimizde hamburger ve kola istedik. Yaklaşık 10 dakika sonra hamburgerler gelmişti ve hemen yedik. İki kız bize doğru yaklaşmaya başladı ve hemen Emre'nin yanına oturdular. Emre kızlarla tanıştıktan sonra sohbet etmeye başladılar. Emre kızlara beni tanıttı ve hep birlikte eğlenmeye başladık.
Biraz zaman geçtikten sonra yorgun olduğumu hissettim ve koltuğuma yaslanarak dışarıyı seyretmeye başladım. Oturduğumuz cafe deniz kenarında olduğu için denizi seyretmeye başladım. Sanırım beni sakinleştiren tek şey denizdi. Birinin koluma dokunması ürkmeme sebep oldu ve bir anda titredim. Sağ tafarıma baktığımda yakışıklı bi çocuğun yanımda oturduğunu görmemle geri çekilmem bir oldu.
"Korkuttuysam özür dilerim sadece merhaba demek istemiştim" dedi adını bilmediğim çocuk. "Önemli değil dalmışım" deyip tebessüm ettim. Yüzünde çok masum bi ifade vardı.
"Ben Aras ve sen..."
"Eda"
"Memnun oldum güzel bayan" dedi adının Aras olduğunu öğrendiğim çocuk. Çok güzel bakıyordu, çok samimi bir gülüş vardı yüzünde. Gözleri kahverenginin en güzel tonunda, saçlarıyla aynı tondaydı. Çok güzel bi gülüşü vardı. Büyüleyen cinsten.
Bir süre sohbet ettikten sonra aynı mahallede oturduğumuzu öğrendim aynı yaştayız ve tesadüf ki aynı okuldayız. Benim kanım bu çocuğa baya ısınırken, daha önce hiçbir erkek cinsinin yanına bile yaklaşmadığım için garip gelmişti onunla bu kadar samimi olmak.
Bir ara Emre'ye baktığımsa baya eğlendiğini gördüm. İstanbul'a alışması çok güzeldi. Tam o sırada bana baktı ve kocaman sırıttı. Saate baktığımda akşam üstü olduğunu fark ettim. Aras'a saatin geç olduğunu söyleyerek kibarca onu yanımdan kovdum. Gitmeden önce "Bir şey sorabilir miyim?" dedi.
"Tabii." dedim.
"Numaranı verir misin? Bidaha ki karşılaşma için" dedi. Güldüm ve telefonunu alarak numaramı kaydettim. Ardından ayağa kalktım ve "Emre hadi gidiyoooz." dedim. Emre küçğk kedi gibi suratıma bakarken yürümeye başladım. "Bu yğz ifademe kanmayan tek canlı sensin. Nasıl başarıyosun anlatsana" gibi şeyler mırıldanmaya başladı. Hesabı ödeyip yanıma gelince arabaya bindik. Giderken radyodan hareketli bi müzik açıp eğlenmeye başladık. 20 dakika sonra evin ordaydık. Emre arabayı park ettikten sonra arabadan inip eve yürümeye başladık. Kapıyı annem açtı ve annemi öpüp benim odama çıktık.
"Emree"
"Efendim kuzen."
"Sana bir teklifim var ama baya iddalı bi teklif."
"Naymiş bakalım" dedi kahkaha atarak.
"Annemlerle konuşup ayrı eve çıkalım mıı? Olmazsa birkaç arkadaş daha alırız. Lütfeeeeeeen" diye yalvarmaya başladım. "Aslında bu çok iyi bi fikir ama dayım ne der bilmiyorum" dedi.
Haklıydı. Babam belki izin vermeyebilirdi ama yanımda Emre olduğu için ona güvenirler ve izin verirler. "O zaman inip konuşalım" dedim. "Tamam konuşalım ama dayım izin vermezse ısrar etmek sana kalmış" dedi. "Yapalım şu işi" dedim gülerek. Bu sözümle gözlerini devirdi ve odadan çıktı, bende peşinden gittim.
Babamın yanına gelince ben sağına, Emre soluna oturdu. Babam bir an şaşırsada gülümseyerek bize sarıldı. Bir süre sonra "Dayıcığım" diyerek konuya ilk adımı Emre attı. "Efendim" dedi babam.
"Biz seninle bir konu hakkında görüşmek istiyoruz" dedi.
Babam bize sarılmaya devam ederken gülümseyerek, "Söyleyin bakalım ne istiyorsunuz" dedi. İlk önce Emre'yle birbirimizi noluyo lan bakışı atsakta bozuntuya vermedik.
"Biz Eda'yla ayrı eve çıkmak istiyoruz. Hem artık büyüdük, üniversiteye başlayacağız ve haftaya okullarda başlıyor. Lütfen dayıcığım izin ver." dedi. Bu konuşma etkili olucak gibiye benziyordu. Babam Emre'ye çok güvendiği için büyük ihtimalle kabul edecekti.
Babam biraz düşünür gibi yaptıktan sonra gülerek bize baktı. Sonra gülmeye başladı. "Böyle bir şey isteyeceğiniz aklımdan geçmişti. Ama düşündüğümden de erken davrandınız. Bakın çocuklar, yada gençler mi demeliyim" dedi ve gülerek devam etti. "Benim size güvenim sonsuz eğer böyle bir şey düşünüyorsanız kendi başınızın çaresine bakabilmeniz gerekir. Mesela üniversiteye başladığınızda ihtiyaçlarınız olacak onun için çalışmanız gerekir. Eğer siz bunca şeye göğüs gerebilecekseniz..." deyip durdu ve derin bi nefes alıp devam etti. "...siz zaten kendi başınıza yaşabilirsiniz o yüzden izin verdim." dedi.
Biz Emre'yle birbirimize bu kadar mıydı bakışı atarken birden çığlık atarak dans etmeye başladık. Koşarak odalarımıza çıktık. Pijamalarımı giyerek yatağa girdim. Çok mutluydum. Babamın bu kadar kolay izin vermesinin sebebi kesinlikle Emre'ydi. "Çok seviyorum bu çocuüu" diye mırıldandım ve uyumaya başladım. Sanırım artık herşey daha farklı olabilirdi.
***
Evet arkadaşlar ilk bölümü bitirdim. Belki biraz kısa olmuş olabilir ama lütfen ne düşündüğünüzü yazın. Cidden buna çok ihtiyacım var. Diğer bölümler kesinlikle daha uzun olacak. Yazım yanlışları varsa tekrardan özür dilerim.