No Proofreading.
He smirked. "Hindi aksidente ang lahat. Planado iyon ni Calvin."
Planado? "What?"
"Yung waiter na nagpainom sa iyo ng drinks na may halong drugs ay kasabwat ni Calvin. Kaibigan niya ang lalaking iyon at iyon mismo ang may-ari ng bar kaya alam niya kung anong timpla ang makakapaghilo sayo ng maikling oras. Kung bakit bigla nalang may sumulpot na kotse sa harapan mo ay dahil for split seconds ay ipiniwesto nila ang sasakyan ni Calvin sa harap ng kotse mo dahil wala ka sa iyong tamang pag-iisip."
Bigla akong napaisip. Kahit ipinipilit kong walang kasalanan si Calvin ay tumutugma ang mga sinasabi niya.
"And there, he made you his girlfriend. Of course hindi mo na napansin iyon dahil distracted ka na sapagkat kasama mo na siya." Tumayo na siya mula sa pagkakaupo. "Do you know why he did all of this?"
Ngumit ako ng mapait. "Of course dahil bored siya at gusto niya na may mapagtripan."
He chuckled. "Iba ka talaga." Bigla ulit sumeryoso ang mukha niya. "That's because you are his mate."
Okay. Baka may diperensiya na ang pandinig ko. "What did you say?"
"You are his mate. That's why he trapped you."
Kung kanina ay mas papaniwalaan ko iyong mga sinabi niya pero ngayon, malabo ata.
"Are you kidding? Are you high or?" He must be insane.
"Do I look like I'm joking?" He madly stated. "You're his mate that's why he's protecting you. Did you already forgot what I told you earlier? Pinoprotektahan ka niya dahil takot siyang mamatay dahil lang sa katangahan mo."
Nakakainis talaga siya ha. Kung nakakamatay lang ang tingin ay malamang bumulagta na siya.
Calvin is protecting me because I am his mate? Dahil ayaw niyang mapahamak siya kapag nasaktan ako?
"You must be kidding. This is not true." Hindi ko na kinakaya ang nga pinagsasasabi niya. I feel like I will pass out anytime.
"Sadly, it's true. So it's clear to you right? Kung akala mo ay concern siya sayo ay nagkakamali ka, ang totoo ay concern siya sa sarili niya. That's it. Nothing else." He smirked again. How I wish I could punch his face right now.
So that's it. He lied to me. Lahat ng ipinakita niya ay hindi totoo. Kaya lang siya nakipaglapit sakin ay dahil may motibo siya.
Ang tanga-tanga ko talaga. Bakit ba hindi ko agad naisip iyon?
What a nightmare..
--
I dialed my brother's number.
"Avery?"
"Where are you?" I haven't see him these past few days. Ano bang ginagawa niya at nawawala siya?
"I'm here at our house." Huh? I thought dito rin siya tumitira?
"Why you didn't tell me! Iniwan mo nalang ako dito ng ganoon lang!" Sigaw ko sakanya. Bahala na siyang mabingi.
"Why? Is there something happened? Sinaktan ka ba ni Cain? What did--" Paano niya nalaman? I cut him off.
"Wala siyang ginawa sakin maliban sa pagdadaldal sakin ng katotohanan. Alam ko na ang totoo." Pinigilan ko ang sarili kong maiyak.
"What?! Wait, let me expla--"
"I'm coming home." I ended the call.
Nilingon ko ang maletang naglalaman ng aking mga gamit. Wala pang fifteen minutes nang natapos kong mag-impake. Iba pala talaga ang epekto pag galit ka.
Nakaligo na rin ako at nakabihis. Pag-alis ko nalang ang kulang.
Nilingon ko ang lamesang nasa tabi ng kama ko.
"Patrick, maiwan ka muna dito ha? Promise babalikan kita. It's just that hindi kita kayang bitbitin ngayon." Hinimas ko ang kanyang shell gamit ang aking hintuturo.
Huminga ako ng malalim at tumayo. Kinuha ko na ang aking mga maleta at naglakad papalabas ng pinto ng kusang magbukas niyon.
"We'll be late what took you so--" Nakasuot siya ng white t-shirt at jeans. Bagong paligo pa lamang siya dahil basa pa ang kanyang buhok at amoy na amoy ang cologne niya.
God, I want to smell him..
Natigilan siya at ang mata niya ay dumako sa aking maleta.
"Anong.. Bakit may maleta kang dala?" Naguguluhang tanong niya.
I made my face expressionless. "I'm leaving."
Nagulat siya sa sinabi ko. "Wha-what? Why?"
"Because I don't want here anymore." I know I'm being rude but he deserves this after what he did to me.
Mukhang doon palang narealize ni Calvin na hindi ako nagbibiro. Biglang lumungkot ang mukha niya.
No. No. I won't be guilty. No way.
"Why? Is there something wrong in here? Tell it me so I can--"
"No. I just don't want to stay in here anymore."
"But why?" He asked more like begging me to stay.
"I don't want to be with you anymore." Hindi ko alam kung saan ko nakuha ang lakas para sabihin iyon.
Natigilan siya. I can see that he was hurt from his eyes.
Hindi ko alam pero habang nakikita ko siyang nasasaktan ay nasasaktan din ako.
"You don't want me..?" Mahina niyang sabi.
"Yes. I don't want you. I don't want to be with you or to see you again. You're such a selfish jerk. Akala ko ay isa kang mabuting tao. God, I almost like you. Pero nagkamali ako. I hate you Calvin." Katakut-takot na pagpipigil ang ginawa ko para hindi maiyak.
Kinuha ko ang aking maleta at nilagpasan siya.
Ngunit huminto ako sa pintuan. "And one more thing Calvin."
He turned to face me. Hindi ko mabasa ang mukha niya.
Siguro wala talaga siyang pakialam sakin.
"Sorry for being your mate." Then I walked away.
Naglakad ako papalabas ng mansion at patungo sa highway. Wala na akong pakialam kahit sumasakit na ang paa ko. I feel numb now.
Pumara ako ng taxi. Sumakay na ako at sinabi ang address namin.
Doon ay hindi ko na napigilang umiyak. Wala na akong pakialam kung tinitignan ako ng driver.
I feel bad.
I need a lot of tissues. I need Anne and Shannie.
I need tons of food to comfort me...
--
A/N: Okay I know it's short hindi ko na kasi siya nadagdagan cause I'm too tired.
Want me to dedicate a chapter to you? PM me!
P.S. Lady Ann, aantayin ko yung horror story mo :P
Please VOMMENT!!! <3