พี🐙....
ผมวิ่งไล่ตามไอ้นัทที่วิ่งจากห้องรับแขกกลับห้องตัวเองไปติดๆ...เกิดอะไรขึ้นผมไม่รู้รู้แค่ไอ้นัททะเลาะกับแม่มันแล้ววิ่งออกมาและที่สำคัญมันร้องให้...
"นี่...มึงเล่าให้กูฟังได้นะ..."ผมบอกกับร่างที่คว่ำหน้านิ่งอยู่บนที่นอน
"............."เงียบไม่มีเสียงตอบ
"กูไม่รู้ว่ามึงกับแม่มึงมีเรื่องอะไรกัน...แต่ทำไมไม่พูดกันดีๆล่ะ...."
"............."
"นี่!...กูพูดกับมึงอยู่นะ...."
"..............."
"นี่!...หลับไปแล้วหรือไง...นี่..."ผมจับตัวมันพลิกขึ้นมองหน้าอย่างไม่พอใจก็ยังไม่มีใครทำเฉยเมื่อผมพูดด้วยเหมือนมันเลยนี่นา...มันมองผมอย่างไม่พอใจสองตาแดงก่ำนำ้ตายังเลอะอยู่บนแก้ม
"อย่ามายุ่งกับกู..."มันปัดมือผมออกยกมือปาดนำ้ตา
"ทำไมมึงไม่พูดกับแม่มึงดีๆ...เขารักมึงออก..."
"มึงไม่รู้อะไร...อย่ามาทำพูดดี..."
"ก็ถ้ามึงอยากให้กูรู้มึงก็บอกกูสิ..."
"จะให้กูบอกอะไร...ในเมื่อกูก็ไม่รู้...กูมันงี่เง่าไม่เคยรู้อะไรไม่เลยสักอย่าง...."ไอ้นัทขึ้นเสียงนำ้ตาใหลก่อนสะบัดหน้าไปทางอื่นผมถอนใจก่อนดึงมันมากอด...ตอนนี้ผมรู้แค่ไม่อยากเห็นมันร้องให้แต่มันกลับกอดผมไว้แล้วร้องให้เงียบๆ
"นี่...ปลอบใจกูหน่อยสิ..."มันบอกเบาๆหลังจากเงียบกันอยู่พักใหญ่ ผมมองหน้ามันก่อนเมินไปทางอื่น....
"ทำไม...."มันถามขมวดคิ้วใส่ผม
"กูไม่ชอบ...."ผมตอบมันความหมายของผมคือผมไม่อยากเป็นแค่เซ็กส์สำหรับมัน
"งั้นมึงออกไปจากห้องกู...."มันผลักผมอย่างไม่พอใจ
"กูไม่อยากเป็นแค่เซ็กส์สำหรับมึง...."
"อะไรของมึงกูไม่เข้าใจ...."
"กูไม่ชอบนอนกับใครพร่ำเพรื่อ...สำหรับกูถ้าถึงขั้นนอนด้วยกันนั่นหมายถึงคนพิเศษ..."
"จะบอกว่าชอบกูงั้นสิ...ถึงได้ยอมนอนกับกูครั้งก่อน..."
"แล้วผิดหรือไง..."ผมตอบมันแม้จะอายแต่ไม่อยากอำพะนำให้คิดไปคนละทาง
"แล้วไง...จะออกไปหรือขึ้นเตียงกับกู..."
"แล้วมึงยอมเป็นคนพิเศษของกูหรือเปล่า..."
"หึ!...มันก็อยู่ที่มึง...มีลีลาอะไรมามัดใจกูหรือเปล่าละ..."
"พูดจาทุเรศมาก...ก่ากั๋น...และเพศยา..."ผมด่ามันก่อนถอดเสื้อผ้าโยนไปข้างเตียงลีลามัดใจพูดออกมาได้อยากตายคาเตียงใช่ไหม
"นี่มึงจะไม่ล๊อกประตูหน่อยเหรอ..."มันถามเบาๆหลังเราจูบกันผมยิ้มให้มันก่อนปฎิบัติตามคำสั่งตอนนี้มันสั่งอะไรผมพร้อมจะทำทั้งนั้น
................................................
นัท🐣....
เสียงเคาะประตูทำให้ผมสะดุ้งตื่นไอ้พียังหลับสนิทอยู่ข้างๆหลังปลอบใจหลายลีลากันมาเป็นชั่วโมงผมเขย่าตัวมันเบาๆก่อนใช้มือปิดปากมันข้างนอกเสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกชุด...
"นัท...นัท..ขอแม่เข้าไปหน่อย..."เสียงแม่ดังมาจากข้างนอกหลังจากเสียงเคาะประตูเงียบไป
"ตายโหง...ทำไงดีวะ..."ไอ้พีปรึกษาทำตาโต
"มึงไปหลบในตู้เสื้อผ้าก่อน..."ผมบอกมัน
"เฮ้ย!...กูไม่ใช่ชู้นะ..."มันโวย
"ใช่...มึงไม่ใช่ชู้...มึงมันก็แค่เซ็กส์...ไปเลยกูจะไปเปิดประตู..."ผมไล่มันอย่างรำคาญมันมองผมเคืองๆก่อนคว้าเสื้อผ้าที่โยนไว้ข้างเตียงมาใส่ลวกๆแล้วเดินมาคว้าคอผมไปจูบแรงๆ
"ฝากไว้ก่อน...กูคิดบัญชีมึงแน่..."มันขู่ก่อนพาตัวเองไปหลบในตู้เสื้อผ้าผมยักใหล่หยิบกางเกงมาใส่ก่อนเดินไปเปิดประตูให้แม่
"นัท...แม่เข้าไปได้ไหม..."แม่ถามท่าทางอึดอัด
"ครับ..."ผมหลีกทางให้แม่เข้ามา แม่เข้ามานั่งลงบนเก้าอี้ที่โต๊ะอ่านหนังสือผมแยกมานั่งลงที่ปลายเตียงมองแม่ที่มีสีหน้าลำบากใจ
"เขากลับไปแล้วเหรอครับ...."ผมถามถึง เอกวรา
"อือ!...นัทแม่...แม่ไม่รู้จะเริ่มต้นทุกอย่างยังไง...แม่ไม่รู้ว่าถ้านัทรู้ทุกอย่างแล้วลูกจะรับได้ไหม...แม่กลัวที่จะบอกทุกอย่างกับลูก...."
"แม่ก็ลองบอกมาสิครับ...ผมโตแล้วและมีเหตุผลพอ...สัญญาว่าจะไม่วู่วาม..."ผมบอกแม่ด้วยนำ้เสียงสงบ
"มันคือความเจ็บปวดนะนัท...ชีวิตแม่ไม่เคยเจ็บปวดและสูญเสียครั้งไหนยิ่งใหญ่เท่าครั้งนั้น...ครั้งที่เสียพ่อของนัทไปและที่เจ็บปวดมากกว่านั้น....เป็นแม่เอง...แม่เองที่เป็นคนฆ่าพ่อของลูก...."เหมือนจู่ๆฟ้าก็ผ่าลงมาที่กลางแสกหน้าผมมองแม่ราวคนไม่รู้จัก...ผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงหน้าผมก้มหน้าตำ่มือบางๆจับกันไว้และมันกำลังสั่นเทาด้วยแรงสะอื้น
"แม่..."ผมอุทานออกมางุนงงและไม่เข้าใจ
"คืนนั้นฝนตกหนักแม่รับงานมาจากท่านหัวหน้าใหญ่โดยตรง...ลอบสังหารบุคคลสำคัญแลกกับสัญญาว่ามันจะเป็นงานสุดท้ายของแม่...หลังเสร็จจากงานนี้เราสามคนพ่อแม่ลูกจะออกจากแก็งมังกรไปมีชีวิตเช่นคนธรรมดาตาของลูกสัญญากับแม่แบบนั้น งานทุกงานผ่านการตรวจสอบเช็คทุกอย่างโดยรอบคอบ...คนที่จะถูกเก็บคือนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่ที่กำลังตามดมกลิ่นแก๊งมาเฟียทุกอย่างถูกเตรียมการโดยรอบคอบ...ถึงเวลาแม่ก็ไปตามแผนที่วางไว้ทั้งคนติดตามและชี้เป้าทุกอย่างราบรื่นและสำเร็จด้วยดี...แม่ทำงานสุดท้ายสำเร็จพร้อมกับการจากไปของพ่อของลูก...งานสุดท้ายของแม่คือฆ่าพ่อของลูกทุกอย่างถูกกำหนดไว้อย่างแนบเนียนโดยใครบางคน...."แม่หยุดคล้ายจะนึกถึงเหตุการณ์
"ใครครับ....ใครกันใจร้ายได้ขนาดนั้น...ตาเหรอครับแม่..."ผมถามแม่ด้วยเสียงที่แหบแห้ง
"ทุกคนบอกว่ามันคือความผิดพลาดด้านการข่าว...ทุกคนบอกว่าพวกเขาเสียใจ...แม้แต่ตาของลูกแม่ไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำแล้วทำเพื่ออะไรทั้งๆที่เราสามคนกำลังจะถอนตัว...เราไม่ได้ต้องการอำนาจหรือเงินทองของแก๊งมังกร...แต่...บางทีอาจเป็นเวรกรรมของแม่เองแต่พ่อของลูกเขาเป็นคนดีเหตุการแบบนี้มันไม่ควรเกิดขึ้นกับเขา...แม่ถึงเสียใจ...แม่เสียใจ...."แม่ยกมือขึ้นปิดหน้าสะอื้นจนตัวโยนผมลุกขึ้นช้าๆกอดแม่ไว้ในอ้อมแขนไม่รู้จะปลอบแม่ว่าอย่างไรความจริงที่ได้รู้มันโหดร้ายเกินไปจนผมพูดแทบไม่ออก
"แม่...."
"นัท...โกรธแม่หรือเปล่า...เกลียดแม่คนนี้ไหมแม่ที่ทำผิดกับลูกกับพ่อของลูก..."
"แม่...มันผ่านไปแล้วครับทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว...แม่เจ็บมามากพอแล้ว...."ผมกอดแม่ไว้ก่อนจะร้องให้สะอึกสะอื้นเหมือนเด็กๆ
"นัท...แม่ขอโทษ....แม่ขอโทษ....,"แม่ร้องให้แล้วขอโทษผมช่างเหมือนวันเวลาหมุนย้อนกลับคืนที่แม่กลับมาแล้วกอดผมไว้ร้องให้พร้อมคำขอโทษผิดแค่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น...ผมรู้แล้วว่าทำไมแม่ร้องให้มากมายขนาดนั้น
"แม่...ทำไมไม่บอกผมแต่แรกละครับ...ทำไมเก็บมันไว้คนเดียว...ผมรักแม่นะต่อให้เจ็บปวดแค่ไหนเราก็จะผ่านมันไปด้วยกัน..,สัญญานะครับจากนี้แม่จะไม่ปิดบังอะไรผมอีก...."
"จ๊ะ....แม่สัญญา...."แล้วผมกับแม่ก็กอดกันร้องให้โดยผมไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนแอบร้องให้เหมือนกันในตู้เสื้อผ้า.....