Sumasakit na ang mga paa ni Joey pero hindi nya naman matiis na umupo na lang. Minsan lang sya makarating sa lugar na to kaya gusto nyang sulitin ang pagkakataon. Inabot na naman sila ng gabi dito... Ang totoo nyan, maaga pa ay nasa Disneyland na sila at naggagala na...
They already tried the rides... Sandamakmak na rin ang pictures nila kasama ang mga favorite disney characters. Hindi mawala ang ngiti ni Joey kanina ng mapanuod nila ang Grand Parade. Mas madami na rin ang tao ngayong gabi. Mas marami kasing show kapag lumatag na ang dilim.
"Tired already?", tanong ni Lance sa kanya. Malamang nakaramdam na rin sya ng pagod... Ngumiti lang sya dito...
"Medyo... Pero pwede pang humirit ng isa? hehehe...", she smiled sweetly.
"Name it..."
"Hmmn... Dun naman tayo sa 'It's a Small World'...", napakunot ang noo ni Lance.
"Pambata lang yun e..."
"Hindi naman... Sige na.. Last na to, promise!", itinaas nya pa ang kanang kamay nya na parang nanunumpa.
"Fine!"
*****
Ilang beses na ba sya nakarating sa lugar na to? Hindi na mabilang. Pero ngayon lang nag-enjoy ng husto ang binata sa DisneyLand. Nakakapagod... Yes... Mababanat talaga ang buto mo sa binti dahil sa walang tigil na lakaran. But what's important is.... the happiness he can see from Joey's face. She's just so natural. Nakakawala ng pagod ang mga ngiti at tawa nya. In the duration of their trip, ni minsan hindi nya ito narinig na nagreklamo.
Until now... They rode in a boat inside the 'It's A Small World'... It's a popular musical boat ride located in Fantasy Land area. Doon mapapanood ang pinakamakulay at masayang musical show kung saan bida ang Disney Characters... The show will run in 8 minutes...
***
"Nag-enjoy ka ba?"
"Naman! Hindi pa ba halata, sir? Ang laki nga ng smile ko o....", sabi ni Joey...
"Call me 'Sir' again or else I'll leave you here in Hongkong...", sabi ni Lance...
"Hmmn... Pero may trabaho pa rin po ako?", hindi nya natiis na hindi mapangiti... What kind of girl is she? Inisip nya pa ang trabaho nya kesa sa chance na makauwi?
"Whatever! Just don't call me that again...", kasalukuyan na silang naglalakad ngayon pabalik sa hotel nila. Hindi naman kasi masyadong malayo ang hotel nila sa Disney Land. Sinadya nila yun para hindi sila mahirapan pumunta doon.
"So, tell me something about you...", napalingon sa kanya si Joey. Nasa mukha nya ang pagtataka..
"Hmmn?"
"I mean, hindi pa kasi tayo masyadong nakakapagpakilala sa isa't isa. Our relationship started from being a stranger...", napanganga si Joey... RELATIONSHIP?! Sila na ba? HOLO!!! Kelan pa yun?
"Ah eh... Re...Relationship?!", nagtatakang tanong nya.. Hindi nya matandaan na nanligaw sa kanya si Lance...
"Yeah... Employer-Employee Relationship... Naging secretary kita ng di ka man lang na-interview. So tell me about you...", napapahiya naman syang napayuko... Yun pala ang ibig sabihin nito.
"Hindi ako magandang topic, e... Kayo na lang ang magkwento..."
"I bet... Wala na akong dapat ikwento sayo. My life's like an open book... So, start speaking na....", ayan na naman ang pagiging bossy nya! Pero natagpuan na lang nya ang sarili na nagkukuwento dito..
"And about your mom?", tanong nito sa kanya matapos nyang ikwento ang tungkol sa pamilya nya... Napayuko sya... Her mom is a sensible topic for her... Matagal sya bago nagsalita... Hindi nya alam kung magkukuwento ba sya o ano...
"You don't have to answer it... Kung hindi mo kayang magkwento...", sabi ni Lance.
"Sumama sya sa ibang lalaki...", pagkuwa'y sabi nya... Nakayuko pa rin sya... "Hindi namin alam kung nasaan na sya... We used to be a happy family before. She's like my bestfriend..." then tears start to run down her face... "Pero... pero mas ginusto nyang iwan kami... Hindi ko alam kung bakit..."
Lance feel her sadness. Parang dinudurog ang puso nya ng makita si Joey na umiiyak... He doesn't know na ganito pala kabigat ang dinadala ng dalaga sa kabila ng masayahing aura nito... And in nanoseconds, he pulled her closer to him and hugged her tight. He want her to feel that she's not alone. Na nandun lang sya para damayan si Joey...
Joey's POV
Her world started to move in slow motion... Parang lahat ng bagay sa paligid nya tumigil sa paggalaw... At sila lamang dalawa ang natitirang may malay sa mundo... Her heart really beats so fast... Hindi nya inaasahan yun. Bakit sya niyakap ni Lance?
Kakawala sana sya sa pagkayakap dito pero mas lalo lang itong hinigpitan ng yakap sa kanya... Mas lalong nanlaki ang mata ni Joey... Hindi nya alam kung kaninong puso ang mas malakas na tibok... She can feel the volts of electricity flowing her veins.. Nagiging Volta na naman ba sya?
"Let's stay like this, Joey... Just this once... Let's try to forget those painful times...", then he gently pushed her away... Enough to look at her face intently. Nakahawak ang dalawang kamay nya sa magkabilang braso ni Joey... "Can we?"
Sobrang naguguluhan ang dalaga... Ano bang nangyayari? Bakit parang iba na to? Bakit parang may gustong iparating sa kanya si Lance na hindi nya ma-gets kung ano?
"Hmmmn.... Pero..."
"Just give me a chance... ok?", napakunot na naman ang noo nya... Chance? Para saan? Ano bang sinasabi nito?
"Hmmn... Medyo complicated e.. Pwede bang pa-explain ng konti? Kahit hint lang?", she can't believe it.. She's smiling and crying at the same time... Lance just smiled... He wiped her tears away.... Na mas lalo naman syang nakaramdam ng kuryente..
"It doesn't matter this time... But let me give it a try... Then once I've succeeded, I'll tell you...", he held her hand... What da?! "We better get going. It's getting late... May lakad pa tayo bukas...", natahimik na lang sya.. Sana palagi silang ganito... Pero totoo bang nangyayari ang lahat? Baka naman panaginip lang to at paggising nya pagtatawanan lang sya ng ego nya at sasabihing "FEELING KA!"
***
Kinabukasan, maaga na naman sila gumising... Dahil daw may pupuntahan sila... Saan naman kaya yun? Ilang beses na nyang tinanong si Lance pero panay "Basta" lang ang sagot nya.... Nakakainis! Parang robot lang?!
Saka nya lang nalaman ang sagot sa tanong nya ng makarating na sila sa lugar... Well, ayun nasa shopping center sila ng HongKong... Shopping na naman?! Malala pa sa babae to a!
"Maghiwalay muna tayo ng lakad. I need to buy some stuff... Pumunta ka na rin sa bibilhan mo... We'll meet here after an hour...", ay! Buti naman! May nabuo na agad na plano sa utak nya...
"OK!",
After an hour....
Nagtatakang napatingin sya kay Lance.. Nasaan ang pinamili nya? Wala naman bitbit kahit isa... At least sya meron kahit dalawang paper bags lang...
"Akala ko ba may bibilhin ka?", tanong nya dito...
"Yeah... Nabili ko na... Let's go... I'm hungry.", kinuha nito sa kanya ang dala nya at naglakad na sa kung saan. Sumunod na lang sya.
Spicy food.... Grabe! Eto na naman ang umuusok nyang ilong at tenga sa anghang! Pero masarap ang delicacies nila... Sa isang food stall lang sila kumain. Yun kasi ang malapit sa kanila kanina.. May mga restaurants but those are far from them... Besides, food stalls talaga ang usong kainan sa lugar na yun. Super secure sila sa cleanliness at safety ng pagkain.. Isa pa, mura na, masarap pa!
"Anong mga binili mo?", tanong ni Lance. Napatingin sya sa paper bags..
"Ilang souvenier items lang.. Para kay tatay at kuya... Ikaw? Wala ka naman yatang binili e..."
"I bought something...", mula sa bulsa ay may kinuha ito... "For you...", napatitig sya sa mahabang black velvet box na nasa table....
"Eeeehh.. hehehe... Joke?", baka naman ine-etchos lang sya nito...
"For real.. Come on, check it out....", dahan dahan nyang kinuha ang box at binuksan.... Napanganga sya ng makita ang nasa loob noon. Agad din nya iyong tinakpan at ibinalik sa binata...
"Sorry... Hindi ko matatanggap yan...", napakunot noo si Lance.
"Why? Don't you like it? Papalitan ko ba?"
"Ha? Naku! Hindi.. Maganda sya... Kaso... Kaso hindi naman yata tamang bigyan mo ako nyan... I mean, for what reason? Sobra na yung ibinigay mong bakasyon... Tama na yun...", napangiti ang binata...
"This is a gift, Joe... And I want you to take it..."
"Pero...."
"No more arguing... Come here... I'll put this on...", medyo lumapit sya dito para ikabit sa leeg nya ang kwintas.... It's a necklace with a simple gem pendant. But it looks really elegant.
"Don't you dare remove that... Or else, you'll get a punishment....", napangiti si Joey...
"Thank you.... Kahit hanggang ngayon, hindi ko maintindihan kung bakit mo to binigay... Thank you pa rin...."
"It's nothing... Let's go... We still need to pack-up.. Tomorrow, we'll be going back to the Philippines...."
Masaya sya at the same time, medyo nalulungkot din. Ibig lang sabihin nun, back to reality na naman.... Back to the real world...